Мајчински муабети (не е за барање совети)

@Lovebug01 паметно многу паметно што си почна од Али да порачуваш. Јас така се заебав ај бе и тука ќе најдам балони ,ај бе и тука ќе најдам самолепливи пеперутки ,а може и друга тема има време . И на крај се заебав здраво, апликации за на ѕид секој ден што ги гледав пеперутки не успеав да најдам ,балони пастелно розеви нигде. Балони сјајно златни нигде . И на крај ај други нијанси ама не беше тоа тоа!
Ама затоа догодина здравје ааа чичко Али не го мењам .

Инаку добро сме ние ,јас се вратив на работа
Годинава одморот низ нос ми излезе и мноогу погрешно го испланирав и поминав Ама исто и тоа здравје ум за в година ќе ми биде.
Психата ми е скроз сјебана со се почести панични напади ,а и како не би се некои глупости се случуваат
Девојката оди , ај што оди научи да се крие
Правев колачиња ама тој ајсингот никако не го погодив
И тоа е што знам друго
Поздрав и убав ден на сите

 

Здраво.
Се чувствувам како да ми порасна дечкото, а само две недели минаа. Уште од сега си има некој став, карактер, абе човек голем. Дури почна и да „шета“ со газето, само се свлечува надоле, и се врти на сите страни низ креветчето, место не го фаќа.
Јас се навикнав без сон, денес дури и одморена сум, па фатив генералка да правам, да вадам алиштенцата за 3+ месеци, да средувам. Упишав и семестар, па ќе видеме како ќе ни оди учењето заедно од октомври.

 

Здраво Мајки, јас прв пат во оваа тема откако се породив со второто детенце.
Сакам да пишувам на една тема што ме мачи веќе откако се породив,немам постпорпдилна депресија, многу сум добро, меѓутоа секогаш размислувам црно.
По групите на фб врие од прашања за болни дечиња, вируси, температури.
Многу се плашам, незнам ни јас зошто како да не сум изгледала дете од 5 год. Како да не сум јас таа истата мајка од пред 5 год кога ми се роди првото дете.
Сега за оваа паничам и се плашам страшно, ако се разболе,ако закачи вирус, ако ми качи температура,се плашам дури и од грчевите од температура што ги добиваат дечињата, неможам да си објаснам кое чувство го имам, нон стоп мислам ако се разболи, па и брат му поголемиот дека ке не испратат во болница
Се прашувам самата себе " зошто се плашиш со големото се помина, од настинки, вируси, бактерии,бронхити,па дури и повреда", ќе бидеш силна и сега,се плашам и за големиот, оде во градинка ќе се разболи, а со него и малото.Пред некој ден отидовме на гости кај баба му исрипав од кревет цела во паника кога дојде братучед им болен со растечен нос и кашлица...си отидов од страв да не му пренесе на големиот...
Како да се справам со овој страв, како да го надминам, иако знам дека сето оваа од што се плашам не е во моја моќ да го спречам.Се плашам едноставно од иднината и тоа што ме чека.
А фала богу живи здрави сме сите

 

Иста сум од збор до збор. Големата ми е 4 години, бебе два месеци.
Мислам дека одговорот се крие во почетокот на твоево мислење. За почеток не треба да читаш, јас како читам така го замислувам моево со истиот проблем. Исто замислувам во болница како одиме. Друга причина поради која мислам дека е вака е тоа што со првото всушност не знаеш што те чека и додека се освестиш и детето пораснало и болестите поминале, а сега веќе знаеме што се сме прошле со првото и се плашиме како ќе биде кога ќе се разболи второто. Мислам убаво објаснив, се разбира не значи дека кај сите ќе е исто со второто.
Плус многу е тешко, барем мене, кога застанам на телефон и за пола саат прочитам за десетици разболувања ама многу е друго е кога се преживуваат едно по едно, нема да е секој ден болно ама кога ќе прочиташ наеднаш за десет видови разболувања веднаш ти е тешко иако твоето е здраво моментално веднаш си ствараме паника.
Многу ми се спие ама буквално се пронајдов во твојот пост, утре ќе видам што сум пишала.

 

Јас немам постпородилна депресија, не ни имав. Ама имам страв. И некогаш замислувам најцрни можни сценарија. За синко маж ми моите, корона, кола ке удри некого, срцев удар... Не си сама со тие мисли.
Јас не ни морам да читам. Сами доаѓаат милите.

 

Првото го родив на 21 год.И се чудев на силата и храброста што ја имав.Сега кога ќе си го навратам филмот, маж ми ми викаше " медицинска сестра" буквално јас бев најсилната личност од сите, живеевме во заедница, сега сме си сами откако останав бремена со второ.
Тогаш јас ги немав групите по фб, не се пишуваше за се. Буквално така се осеќам, се замислувам во се што ќе прочитам.Интернетот што се ни прави...
Страв, психа, не ни дозволува да живееме во моментот.
Сега се плашам и за големото, страв ми е што оди во градинка, го терам да мие раци стално пред некој ден качи тт, испадна бактерија во нос, сега секој ден замислувам како повторно ке се разболе од градинката и дури несакам да оди
Незнам како да ги решам овие мисли, кога бев бремена сега имав бременост со болки цели 9 месеци,секогаш се замислував и се плашев дека поради тие болки ќе ми кажат да лежам, да не се движам, па дури и во болница како ме оставаат и никогаш тоа не се случи.Читав по групи за секој симптом, и на крај решив да излезнам од сите тие непотребни групи каде што се пишува се и сешто.Се осеќав мн подобро, и престанав да мислам на црно и негативно.

 

Изгледа ќе треба а и ќе морам да се дистанцирам од телефонот, не сакам толку да читам, и да си замислувам, тој страв од болести, и се што замислувам не ми дава да го живеам сегашниот момент.
Пред некој ден поголемиот качи тт, малиот прима прва вакцина, плачеше цел божји ден, а поголемиот не беше добро, искрено во тој момент не се плашев од ништо, не мислев на ништо, само сакав да им биде добро, поплачав и јас малце со малото додека плачеше што го болеа нозичките од боцките, ама се испадна добро со помош на маж ми, тој се грижеше за поголемото, јас за малото, до вечерта беа многу подобро...незнам што да кажам, ама неможам да живеам во страв, да чекам само кога ќе се разболат, да не ги живеам убавините.
Во бременоста имав и анксиозност, се борев со тоа, сега ми е криво што тој период сум го поминала во страв, и панични напади ( ги поминав со помош на психотерапевт и психотерапија) и не сум ги осетила најдобро што може убавините на бременоста.Да го вратам времето нема да е така мислам.

 

Охо немам пишано од 2 август. Се случија многу убави работи и една неубава ,но таа ја оставам за приватност.

Помина одморот супер далеку од сите, мир тишина и денови само за нас тројцата.
Заминавме со дефект на колата која утрото свекор ми ја виде. Но здрави, живи појдовме и се вративме.
Дете пресреќно беше не излегуваше од вода,ако излезеше седеше на плажа 5 минути и пак назад во вода.
И водата беше убава топла и чиста.

Ми се испрати постов сам...

Пред две недели бевме на честење брадучед се ожени со девојката беше во врска 10 години. Бевме ние и брат ми, си поминавме убаво се опуштиме до караоке стасавме. Маже не го пушти микрофонот од раце. Го бидува бе и за пеење. Море тој што го бидува, го бидува за се.

Тогаш дете крена тт ден и пол,еднаш поврати и на тоа остана, сигурно некој летачки вирус.

Си купивме кола само на наша, дури ја поправа од други, нека поправа своја.

Дете сеуште не се предава
Имајте убава и мирна ноќ со вашите сакани

 

се надевам не е ништо страшно неубавото...
Уживам да читам како со љубов раскажуваш за мажето и мали..

 

Еве ме мене вратена од одмор да си раскажам . Супер си поминавме, малце времето ни беше лошо (во Охрид бевме) па помрзнавме малце ама и искористивме се побањавме. Битно се изналежавме и изнајадовме и сменив поглед, од она терасана ми се збуктиса веќе .
Бебка си беше супер, само првиот ден имаше плачки дека и се поремети редот. Другите денови си го теравме редот како дома и немаше проблем. Злата мајкина.
После една недела у Охрид бевме со кај свеки на гости и таму уште еднаш ми се потврди дека сум пресреќна што не живееме заедно и сме така далеку . Од баба му на мм и свеки цело време коментари леле нели и е ладно, облечи ја, ете ика ладно и е, леле ноџињата и се ладни, па леле зошто ја седнувате мала е оффф. Добро поминав и јас шо не се нервирав и им викав тебе ладно ти е? Не епа?! Остајте го детето . И давам на свеки тетра да постели на кревет за да ја легне, таа ја завиткала у неа леле да не и е ладно циркузи. Битно со внукот од брат му на мм си се "изнаиграа". Он заљубен во неа, цело време околу неа се глупира, фаци праи а оваа паѓа од смеење. Души мои.
Денес дома сами конечно. Дека цело време со луѓево, сите сакаат да ја гушнат и малце време бевме заедно почна да ми фали. И еве моментално на мене легната спие, не сакам да ја спуштам. имам чувство ко да пропуштив нешто дека не бевме цело време заедно, ко малце гушкање да ми беше неколку дена. Само ја ли сум бе ваква? Нејќам на никој да ја дадам, само за мене да си е . Како ли како ќе се разделиме коа ќе треба да почнам на работа? уште сега душа ми се тресе
Тоа е од мене мамички, одам да пуштам машини пошо све ми е за перење

 

Делот за гушкање, работа... Кошмар
24/7 го мислам денот во градинка кога ќе треба да тргне, желудник ми се собира. Себична сум од кога е родена. А некој ја земе едвај чекам да ми ја врати назад Уморна сум некогаш многу а не ми се дава на свеки да ја причува на пример. Плус а некој ја земе почнува : Ладно ти ее ? Јадешее? Гладна сии? Аии босааа итн
Брзо ми минуваат деновите, брзо ми расте беба и ми се гушка по цели денови.
Да не сум офф
Не сум пишала тука а ве читам цело време Немам нешто посебно да кажам. Периодов се нервирам слабеам бре многу Викаат доиш уште затоа. Ама 59кг се направив, 82 имав мислам пред да се породам, беба е 7 месеци. Не јадам и баш редовно, беба е денски неспијач, од кога отидовме на одмор стана и ноќен неспијач само да цицне и заспива ама пак станувам 10000 пати Си бара се тоа енергија ама се надевам ќе се вратам во колосек.
Маж работи цело време и така некако осамено се чувствувам и само чекам викенд да дојде да се видиме асално. Затоа на одмор уживавме заедно секој момент го уживавме. Викам годинава ние како ќе кажеме догодина здравје малата ќе не вртка
Како за сефте се распишував ептен
Убав ден мамаситас, чувајте се

 

Убав ден мајки

Сакав да ви предложам еден инстаграм профил roditeljisasvrhom, многу корисни информации има. Јас бев во еден таков период што и инстаграмов сам се понуди да помогне. Значи чудо е како секое втори стори беше “како да останете смирени со детето” … На фб исто, одам на гинеколог истите флаери, истите пораки. Дури и во фрижидер кога отворив сладоледот ми рече изеди ме полесно ќе ти е.
И еве трет ден мислам подобро е…

Бебево е целосна спротивност од дете. Сега носот му тече, кива и кашла, ептен мало се разболе па си викам во право беше свекрва со поларните ќебиња во јули (се шалам нормално). Зборот ми беше дека ич не заплака, а големава кога беше бебе, а и ден денес, кога и тече нос, плаче, вришти, удира со рацете.
Пред бебе таа беше болна и отвора фиока онака насилно, зема марамица да избрише нос, ја треска фиоката и ја фрла марамицата кај и текне и пак од ново. И викам да чуваме едно пакетче до нас ама џабе не можеш да се разбереш, а кога е болна и јас попуштам па ај викам фиоката ќе ја заштрафиме, барем неа полесно нека и биде.

Цело време се замирисуваа алиштата или ги заборавав в машина или не можев да ги пружам па купивме машина за сушење. Го прочитав упатството и страв ми е да ја пуштам па само маж ми ја пушта. Секој втор збор беше експлозија во упатството.
И така дојдов до она познатото: дека човек што не сака цело време наоѓа причини. А мислевме конечно ќе е полесно од машина за перење во машина за сушење ама едноставно страв ми е (можеби ќе ми помине) и мора маж да е дома за да ја пуштиме.

Нешто што ме мачи, наместо да уживам додека сум дома и да не мислам на ништо, е тоа кога да се вратам на работа, дали да се вратам, дали на истата и плус нешто или на друга работа, од кога бебе во градинка, во исто време големава е до 14 па се мислам до 12 да ја запишам, кога ќе ме изнервира се мислам пак да ја вратам до 17 и така хаос од мисли, а на крајот секако коцките ќе се поклопат.

На прашањето дали да пофатам нешто по дома или да одмарам додека да ја земам од градинка, одговорот секогаш е да одмарам.

И кафе машина купивме да се пофалам. Кога ќе ми текне колку се жалев на темата со првото бебе сега не ми се верува што се постигнавме откако се преселивме. Некогаш помислувам дека бебево е мирно дека мене ми е ок, а ова првово дека сите нервози уште во стомак ги има преживеано со мене па затоа цело време е нервозно.

 

се надевам веќе се е добро и дека ја напуштивте болницата. Овој ковид проклетството е. Едно што го трпиш во себе друго што гледаш друг кој исто така има маки и Трето што постои изолација па си врзан и ништо никаде не можеш да направиш.

Јас поминав многу тежок период изминативе 2 недели. Луѓе ова ни на дупман не му посакувам. Прво големиот беше со температура и тоа само еднаш крена кој знае од што па ајде лекари чуда, најчудно што ни даде терапија а ни ковид тест ни крвна слика. после почнав јас со симптоми потоа маж ми на крај малото со 2 дена температура и исто ни крвна слика ни ковид тест. Пројдовме само со витамини и парацетамол. На крај во сета гунгула ја изгубивме и мајка ми и душата ме стега што не си ја видов за последен пат од оваа проклета изолација. Ми идеше да си ја запалам колата и да си појдам на болница каде што беше таа зашто се толку брзо се одвиваше одкако ја зедоа од дома додека да не известат дека починала.

Она што најмногу ме изнервира е што барајќи од полиција дозвола да излезам од изолација на кратко дури и со продажба добив одговор од типот што сакаш прај ние не можеме ни да те пуштиме ни да ти речеме не излагај. како така викам, работава испаѓа ако сакам дека можам да си излезам од изолација за свои потреби? Не знаеме вика како мислиш така прави. Епа ок викам да ви навестам на погребот ќе одам. Фала многу пријатно. Некако незаинтересираност од нивна страна. Очекував или да речат ок со придружба од полиција може,како што ми кажувале пред една година како било, или да речат нема шанси. Ама да речат што сакаш прави..... Се излезе од контрола.

Отидов малку офтопик ама морав да си ја олеснам душата.

Се читкаме во некои подобри времиња. Имајте пријатна вечер.

 

@marchi-cool живи и здрави бидете вие

 

Сочуство за мајка ти... Нека почива во мир

За муабетот со полицијата, катастрофа е се, затоа и сме во ваква состојба.
Мм беше позитивен, јас со него во изолација, бремена. Имав болки, се договорив со докторката дека прво ќе направиме ковид тест, па ќе ме прегледа. Се јавив во полиција, дека ќе излезам, оди слободно кај што треба ми вика, не мора да се јавуваш

 

Ти благодарам да излеговме, добар е малиот. Многу ми е жал и прими сочувство за мајка ти. Битно е вие да сте добро сега. Зошто не ви направија тест? Ајде на малиот не му направија кога ние бевме позитивни ама зошто на вас не? Со полицијат не сме имале вакви проблеми. Само се јавувавме д акажеме одиме во болница за испитувања или за ск кога не испратија и толку. Не сме имале проблеми или ткаов однос. Ама кја нас во ова државиче ништо не ме изненадува.

 

сочувство мила бидете вие добри

 

Majki porodena sum pred 1ned carski rez pred 2dena me fati zapek a go dojam bebeto kazete nekoj sovet.

 

Чај Еси Дримо.
Супа со маслиново, или чисто маслиново наутро.
Ленено со јогурт.
Компот од црни сливи.

 

Cajot dali smeam da go koristam dodeka dojam