Мајчински муабети (не е за барање совети)

Здраво, мајки.
Денес ми се плаче, ми се рика како магарица. Ми се оствари најголемиот страв. Паднавме по скали, заедно со бебуш. Буквално уште пред да се породам секој ден ми се вртеше оваа мисла во глава: а што ако паднеме по скали???Жива се изедов, се преплашив да не го повредам. Не знам како се случи, ама важното е што успеав него да го заштитам, само јас паднав. И секако дека си го здробив коленото. Не е скршено, ама пак боли, тешко се движам. Стискам заби и ќе издржам некако додека помине.

 

Истото ми се случи пред една недела. Среќа па нагоре одев. Во раце го носев, ми преташе многу, се сопнав на претпоследната скала и некако успеав да се задржам на колена и со лактот десен во ѕид. На бебе ништо не му беше, мене колената и лактот салата. Саат време се тресев од стрес и страв, ладна пот ме облеа и одвај се соземав...

 

Лесно нека ви минува мами, а бебушки Господ да ги чува. Се потресов само што ве прочитав. Истиот страв го имам секој пат кога го носам во раце по скали

 

Лелееее. Лесно опоравување и гушкајте ги батковците

 

Фала ви мајки

 

Кога правите сутлијаш за прво запче ставате цимет ?

 

Цејлонски

 

Здраво мајки.

Една недела без цице. Ми фали галењето. И на синко му фали.
Заспиваше за 30 секунди сега ритуали. Ке легне по сите ритуали па ке му текне да јаде. И навистина јаде. Па приказна за трите прасиња. Па ке ме бакнува. На крај за гушка ме фаќа и заспива. Дневна дремка му треба ама без цице не сака да легне. Се надевам ке му помине и ке преспива дење, премногу е активен.

Денес сум како пијана. Жешко, тешко, капак на се ми дојде.

Поздрав мајки. Гушкајте ги. Пребрзо растат.

 

Мајки можно е од жешкото послабо да ми јади бебата на доење сме

 

Здраво мајки
Имам едно прашање, ме интересира да споделите искуства.
Дали откако станавте мајка останавте без пријатели/другарки? Не во буквална смисла, туку дали ве изолираа од кругот што го имавте претходно. Круг на луѓе што немаат деца секако.
Некако периодов почнав да чувствувам осаменост, ако не е мм, сама шетам со бебе нон стоп.
Другарките престанаа да ме бараат, да ме викаат за било каде. Иако јас им се јавувам и нон стоп им повторувам дека ако имам бебе не значи дека не можам да излезам. Бебето има 2 родитела, татко му ќе си го чува, јас можам да дојдам било каде, било кога. Ама џабе.
Си викам може мислат ми сметаат па затоа не ме бараат. Кога ќе се видевме претходниве месеци (тоа било 3-4 пати) секогаш од петни жили се трудев да не ги "замарам" со бебешки работи за да не сум им досадна, знам дека не ги интересира дали бебето прднало или во скок било.
Некако се осетив осамено вечерва дури се шетав по парковиве додека синко спиеше (не е прв пат), па се изначитав на редит постови дека скоро секоја мајка минува низ истото. Демек утеха, нели. Малце се збори за ваквите потешкотии па викам да пишам тука да видам дали некој проаѓа низ истото.
Убава вечер

 

И јас сум во сличен период. Имам малку другарки и зафатени се. Едната е презафатена, другата ја мрзи, третата во друг град итн. Мене не ми се излегува по дискотеки, туку на кафе.
За по дискотеки ме викаат ама ме мрзи да се спремам и да стојам на штикли цела вечер. За преку ден се зафатени. Кога ке се видиме за синко два муабети и толку. Им праќам видеа и во тек се што се случува. Од одмор навака немам излезено.

 

Јас последна станав мајка па ќе коментирам од страната на тие кои не се како ми било, ко другарките твои пример.
Искрено како сите една по една стануваа мајки јас мислев дека нив ги губам, слики од деца, излегување со парови со деца, све со деца и мислев дека не сум им интересна ниту јас ниту маж ми. И дека повеќе ќе преферираат да си одат со други мајки или парови со деца. Што е и точно до некаде.
Од друга страна факт е дека не знаеш главата кај ти е кога ќе се породиш и дека ако до пред пораѓај од болница сте типкале по 24/7 од еднаш то прекинива и секој обид за комуникација е тежок. На пораки не враќале, на телефон не кревале пошто нели исклучен не го слушат, па темпираш време кога да се слушнеш, па шепка кога ќе се јави, па се разбудило вриснало и прекинуваш сред муабет, се е тоа некако малку потешко сфатливо за немајките, или ај подобро да речам голема промена како за тебе така и за нив. И од тие причини одбегнував често да вртам да прашувам да пишувам и сл, зошто стварно мислев дека сметам односно не сакав да сметам да им давам плус обврска. Се опушта работата на крај не дека не. Мислам и они ќе станат родители кад тад, а и да не станат не е дека скроз би се изолирале вие или тие, се уходува.
Јас ти препорачувам ти да им се јавуваш и да ги каниш, во парк, на кафе, дома, на викенд негде, кафана, ручек, излет било што. И детево тука е, зошто да им смета, ќе си го земеш ако шетате во парк нормално. Јас не бев дечар, никад не знаев како со нив и со туѓи сега не знам како де ама може имаш другарки што се дечари па ќе го играат и ќе се изненадиш. И во парови ако сте искачале правете го тоа што било претходно, ние пример нон стоп имавме гости и одевме на гости, е сега ради корона прекинавме, ама сите клупи во градов ги свртевме.
Тука ти се другарките и ако ти фалат да знаеш дека и ти им фалиш. Не им пофторувај викајте ме, прашај ги каде и кога одат и кажи доаѓам, ако не ти одговара, кажи кога можеш, сигурна сум дека ќе предоговорат за да отидеш и ти. И друга работа, не се труди од петни жили да не збориш за бебето, мислам нив стварно не ги занима скокови и не те ни разбираат (само немој да си опсесивна убаво е и ти да одмориш од мисли само за бебето), ама ако нешто ти доаѓа природно сподели го, знаеш колку пати они што нешто ми кажале, па друга некоја ми се пожалила, па јас сум споделила искуство и покрај тоа што сум била без бебе.
Со бебе се наоѓаат и нови пријателства, па така ќе си ги имате и двете. Донт вори.

 

Јас откако станав мајка сфатив дека има другарки и ДРУГАРКИ. Ние први имаме бебе, никој што се дружиме нема.
Откако се породив другарките со кои искачав по диска, клубови, кафани, ги гледам еднаш месечно, некогаш поретко.
А со најдобрата другарка ништо ми се нема сменето. Секој ден комуницираме, не се гледаме секој ден секако ради обврски, работа и сл ама на мсн сме 24/7.
Со кумовите кога ќе се видиме, а се гледаме релативно често иако живееме сега различни животи, ние со бебе, они си продолжија со искачања и патувања, пак иде муабетот и никој никого не избегнува.
Секој период од животот си носи нови убавини, и нови работи. Па така како што мене не ми се слушаат муабети како они вечерта се натепале јегер, а сабајлето биле на вежбање, и нив не им се слуша муабет што јаде ќерка ми, колку пати какала, дека се буди уште навечер. Тоа е нормално и јас си го сфатив како природен тек на животот.
Затоа на форум колку сакаме ќе си пишуваме за бебињава

 

Воопшто не. Дури и повеќе се зближивме. Не знам дали е вака поради тоа што сум самохран родител или не, ама другарките ми се поддршка 24/7. Од денот како си дојдовме од болница, до ден денешен, сами ми викаат или да шетаме или да одиме/да дојдат на гости. Му купуваат на син ми поклони, прашуваат за него, го бараат да го гледаат на камера, го пресоблекуваат, го чуваат, ми помагаат да испазарувам, дури и ми донасаа јадење ако не можам да си зготвам покрај него. Ова сѐ по нивна желба. Јас многу се плашев дека ќе ги изгубам, дека ќе останам сама, не поради помошта што ми ја пружаат, туку дека ќе нема со кого кафе да се напијам. Ама ете излезе сосема спротивното и многу ми е мило што е така.
И зошто да не им е гајле за бебето?? Па ти ако си им другарка автоматски и бебето им станува другарче, треба да се грижат за него, да прашуваат, да сакаат да го видат. Не само за него да прашуваат, некогаш да те прашаат и тебе како ти е, да те викнат на кафе заедно со бебето или сами, на прошетка итн.

 

Здраво мајки. Дали некоја од вас има порачувано игрални од Пики, ми треба несто за во дневна да биде оградено за бебе да мозе да го ставам на под, имам поголемо синче и мало кутре па не сакам да имаат пристап баш во неговиот простор.Тие како креветчиња игрални се мали, гледав едни поголеми како на сликата, па ако има некоја од вас такво нека сподели искуство дали е практично.
Син ми кога беше бебе 80% поминувавме на под, по препораки на ортопед, и брзо напредуваше, цела соба ни беше на располагање, ама сега за бебе ми треба безбеден простор ограден од кученцето и од бато.
Ја гледам таа во средина, 180 х120 60 цм е висина,ама незнам колку се стабилни тие, какви се во живо.

 

Јас ја имам таа во средина, за парите супер е. Стабилна е, на неа научи да се исправа и да оди.
Сега кај и да е пак ќе ја монтирам за второто. Само тоа долу е тенок материјал, ќе ти треба некоја подлога под/над него.

 

Секако планирав да ставам или од тие подлогите како тепих подебели или коцки, фала ти многу, мене бш тоа ми беше мисла дали е стабилна, посебно страните.

 

од каде ја купивте?

 

Од Пи Ки бебе маркет

 

Само немој ко мене да се зезнеш. Ја монтирав да ја видам, а не ми беше во моментот неопходна, дека не лази. Исега ми штрчи на маса качена фаќа цел ѕид, нема шанса да ја расклопувам и пак да ја склопувам. Инаку најголемата ја купив, стабилна е, и мислам дека ќе се најде ептен, таман да може да прошета внатре.