Мајчински муабети (не е за барање совети)

Прво културно кажувам не, ако продолжуваат да делат памет е тогаш пиздам. Често и не ме ни препрашуваат понатаму. Од жените ретко да слушнам нешто лошо. Последно еден рандом дечко од 20 години ми објаснуваше колку било важно, зашо било важно, пошо нели јас не знаев. И ќутев, ќутев, ќутев и на крај го отерав у пм.
Ама зависи како ме фатат у расположение. На комшивка на мајка ми и кажав дека се дрогирам. 2 реда муабет немам направено со таа жена (70+ години е) ама си добив лекција зашо требало.

 

Тоа со дрогирањето е добра идеја, да почнам и јас да си раширам муабети може нема да прашуват веќе

 

Аа тој ден бев у екстра лошо расположение. И шетавме низ маало, застанува да ја види малата. И и вика на нејзе "мама ти дава цице" и ја гледам и си ќутам. И ми се врти "ја доиш?" Ама со тон ко мислиш ќерка и треба да ја дојам бе. Викам не не, на АД е. "И зашо????"
Зашо се дрогирам викам, затоа. Подобро на АД да порасне отколку со дроги. И падна устата до земја, јас си отидов она уште си стоеше на сред улица

 

Јака ви душа за некои работи.

Мене една непоканета ми се пикна во соба додека го доев син ми. Не верувала дека е само на доење, многу крупен бил. Ме гледаше како цица.
Кажав дека сака да цица на само.

За ваше дете само остро или игнорирајте. Не применувајте совети ако се косат со ваша одлука. Подоцна ке ви биде криво.
Со добро или со лошо, кажете си гласно. Вие сте ги родиле, вие ке одлучите. Кој сака да попува нека си роди или посвои.

 

Ич да не ти биде криво. Зашто преќутуваш и после се нервираш. А за кого? За некој што нема осет и срам.
И јас ќутев од култура , ама кога веќе луѓето преминуваат граници и се без осет и јас станав таква. Кој ме цени, кој ми поштува приватност , не бута нос каде што не треба.
Зашто луѓето незнаат и немаат осет дека некој е осетлив на некои теми и си зимаат за право се и сешто да зборат.

 

Супер. Баш ми е мило. Можда и најдобро така. Од оваа перспектива сега и ја би така. Ама тогаш не знаев подобро. Ќе се поштедев себе од многу маки, сега тоа е што е. Нека е за добро само. Уживај во дечките сега.

Значи многу сакам да те читам тебе. Каков ведар лик.

Немав јас многу коментари, може оти делувам така што не знаат повеќето како да се постават околу мене. Ме нервираа некои прашања од свеки, а повеќе коментарите на мајка ми. И ден денеска си коментира таа безвеза некои работи најчесто и ме вади од такт некогаш.

До лани живеев во Грција. Таму порелигиозни. Свекрва ми за брзо ја решив со тие поплукувања, па прошепотување некое демек за заштита на бебето. Комшилукот кога и да излезевме да шетаме ќе ја загледаа па ќе и цртаа крстови во воздух и нешто ќе шепотеа. Сега може не би се замарала воопшто, ама тогаш и под хормони страшно се нервирав. Се осеќав како да не знаеја за граници. И така еден ден, се симнавме долу тргнати покрај море да шетаме и стандард двете бабички седнати на истото место ко камери секојдневно. И како оној вицот - “на секоја свадба постарите ми викаа ти си на ред. Престанаа кога почнав истото да им го викам на погреби.” Одиме така и ете ги тие само што не видоа рацете во вис и цртаат крстови во воздух, и тогаш јас како што ми беше пукнат филмот им “нацртав” по еден крст нив две. Се збунија не им падна баш нај.. ама веќе не го направија тоа.

 

Порано толку успешно игнорирав вакви коментари за било што, ама ич не и се замарав. Сега не знам зошто толку ме погодуват прашањата за доење. Веројатно и хормони, ама не можам да ќутам веќе.
Пред некој ден се јавува тетка на мм со камера и јас го ранам бебо. И таа ниту здраво ништо, прв муабет “ееее зашо шише, нема ли цице?”. Јас си прекутев и тетин му да сврти на шала вели “порано имаше бебиња немаше цицки, сега има цицки нема бебиња”. Значи го обожавам човекот

 

@Anturium Мислам дека е до тебе, како ти да си немаш ‘простено’ што не го доиш, си имаш некоја грижа на совест. Знам зашто и јас бев таква, тој ден кога решив да преминеме целосно на ад се убив од плачење, му давав шише и врз него истурав солзи и солзи. Се соземав некако и се помирив дека тоа е тоа и сега воопшто не ме дираат коментарите. Обавезно и мене ме прашуваат, па дури и осудувачки тонови, па како така греота, како можеше толку упорна да си за првото… Ааа им викам овој е господин, мрзлив малку, не му се влече хаха и толку, нема простор понатака да се дискутира. Терам на шала без да се карам зашто не сакам после јас да плачам под туш.
Инаку, многу бев самоуверена за доење и не успеавме.
А за свеки не можам да ви опишам колку не ме дираат коментарите. Со првото се изедов, а сега ако почне да дрдори одам и го зимам од раце и си играм со него, нејзе тотален игнор. Уште да го преживеам сега кенкањето за некоја молитва и крштевка и мислам завршивме со натегање за годинава.

 

На мене реално уште од болница ми стана одбивно цицањето, не се ''припремив'' од дома на некој начин, што и како ме чека, и едноставно ми беше многу стресно и од страна на сестрите, што и покрај 2 саати, 5мл млеко со електрична пумпа вадев, они цело време форсираа доење па доење.
Нити ми дадоа некој чај за лактација, само ми објаснуваа во која позиција да ја ставам да и биде полесно на бебка, па и на мене.
Нити пак ја зедоа кај неа да и дадат АД иако запишуваа дека максимум по 5мл вадев, и нон стоп бев на електричната пумпа

 

За успешно доење е најбитна позиција. Потоа и хидратација. За истата ти треба вода. Чаеви се плус. Колку време седеше гладно бебето?
Некои жени не вадат ништо со пумпа а дојат без мака.
Не беше јазикот проблем?

 

Доењето ми ја влошуваше постпородилната анксиозност, а башка што и беба не качуваше воопшто килажа првиот месец, па преминав на ексклузивно молзење до 6тиот месец (можеби е невообичаено ама полесно ми беше, веројатно зашто и друг можеше да ја нахрани) и постепено преминавме целосно на АД. Такво олеснување немав во живот почувствувано. И јас добивав коментари и прашања ама не бев расположена да се објаснувам. Тоа е исклучиво меѓу мајката и бебето и меѓу никој друг. Никој не треба да соли памет зашто солта најверојатно ја додава на рана за која не е свесен/на

 

Мајки конечно слободно време да ве читнам и да шкртнам нешто.
Како ве читав наназад си викам фала богу што сме сами и нема кој да ми се меша што и како да правам ама па некогаш си викам може поарно да има некој барем пола саат да одморам и да испијам едно "топло" кафе на раат а не се со керче у раце.
Секој ден ни е различен, еден имаме грчеви и плачеме многу, друг сме посмирени...
Од капки не знам веќе што све не дадов и искрено не знам дали нешто делува или не ама еве давам со надеж дека ке е полошо ако не давам, ке помине и овој период.
Во денот да успеам да подсредам и да направам ручек ми е достигнување, машина за садови и кујна е тоа оставам на маж...
Кој и да се јави сите исто, дека ја дојам па не можат да се фатат за тоа, ама битно зошто ја учиш у раце е тоа е тоа...
Си викам еднаш ке биде мала, сега има потреба од мене да ја гушнам кога и е страв и плаче, сега имам можност да ја нишкам и секој ден така у тој зачаран круг, изморена ама и задоволна и некако секој ден одново наоѓам сила, чудно, да ми кажел некој немаше да верувам .
На тема китење елка Ова ми е омилен период од годината, елки, подароци, украсување...
Едвај чекам да накитам дома, да купам подароци за сите, да се радува кере на сијалички (сега само лустери ја интересираат) .
Елка треба поголема да купам, нови лампиони, украси... баш се радувам...
Освен пеење песнички и зборување не знам како на друг нсчин да ја анимирам, месец дена е... ако имате предлог кажувајте...
Имаме и релаксатор со музика, нишкање, играчки од горе ама недај боже да ја седнеш 5 секунди е интересно.
Подлога со полукруг со закачени играчки и тоа имаме ама се си мислам мала е да ја ставам, ама ке мора да пробам, немам веќе идеи што да правиме...
Надвор шетаме само тато кога е дома со количка, имавме и неуспешен обид зошто цело мало го дигна на нога од плачење
Сама ја шетам во кенгур, и баш и прија си спие, мада неколку дена не сме излегле некако ладно а и не стигнав...
Ај да си го допијам ладново кафе, од пладне никако да го испијам и да се доиме .
Добра ноќ.

 

И мене мал милион пати ме има пресмеано и со таа мачката нивна.

 

Ооо баш ми е мило. Ве гушкам
@Yowannty ја замислив ситуацијата со крстовите и солзи ми потекоа
Колку добар начин да откачиш некој Па и со тие религиозните работи колку ми идат на нерви...
Плачело, не е крстено
Плачело, попрскај света вода у креветче
Плачело, однеси ја во црква
Она јадната ќе се откорне од заби вадење ама црквата е решението

Wtf бе луѓе

А за мачката. Мојата плачеше од шо беше гладна уствари и добив заклучок дека се плашела од мачката затоа плачела, оти била црна мачка. Мислам дека на 2 недели она мене не ме гледаше, а не па мачката да ја види за да се исплаши.

 

Мајки првиот месец бебињата по колку време ви спиеа?Мојава едвај 1 час да сврзи

 

Кај мене мајка ми е по тие работи 'миење со крстена водиЧКА после секое одење надвор'.

Кога бевме кај нив последно, секое утро ќе ја симне надолу и од врата право - чекај да ја замијам, ја виде Цвета, вика Ема ли има толку убави очи, машала, на кој и се
Зборев, зборев, сега веќе се смеам кога ќе ја извади водиЧКАТА

За свеки ќерка ми е како МАЖЕ оти нема обетки
Епа ќе нема додека јас сакам, ама обетките она ќе и ги купи , јер мерак бабиното обетки да носи

Најнов совет, да можам да си завршам работите по дома, ДА ЈА ВРЗАМ во количка. Детево ќе преодува и едвај во хранилка доседува за јадење, ама не, она на неколку наврати тоа па тоа.
Му реков на маж ми, нека дојде, нејзе ќе ја врзиме

За доење не се замарав многу, не биваше и си терав со АД. Немав грижа на совест, детето си беше весело, си спиеше, супер напредуваше, редовни столици до ден денес. Тоа е најбитно, а за коментарите баш ме заболе.
Како што бев прилично лошо психички после пораѓајот, уште да држев дете гладно оти МОРА да дојам, да вришти, а јас да се тресам...епа не.

Правете си како мислите дека е најдобро за вашето дете и како налагаат околностите (не фаќа града, немате млеко или едноставно не сакате да доите од х причини познати само на вас и на никој друг). Баталете ги 'умниците'.
Ако веќе се многу упорни, тогаш и вратете им како сметате дека треба.
Уживајте со вашите бебиња и не се ослонувајте многу на помош. Сам, па како знам. Ќе поминат и грчеви и непроспиени ноќи, а вие ќе немате кој да ви приговара колку ви 'помогнал'.

 

ќе да е дека ретко се гледате, незнам

кога се гледаш ретко и знаеш дека не е стално, нема да подудираш на ништо, нема да се замараш (се разбира има женички исклучоци, што се душа стварно, кротки)

Ама и да ок женичка како пример мојата, а секоја ден визитка да имаш ( да планираш дека ќе помине секој ден) макар и 15 мин да се)...мислам дека кога тогаш ќе почне да те нервира нешто.
Плус кога си секој ден да се гледаш (без разлика дали е визитка или живеете заедно) ,се влага во детали и се гледаат детали. Е тогаш се чачканиците. Кога се гледаш ретко, гледаш најубо да ги поминете моментите и така тоа се памти

 

Mamicki kaj imat vakvi turbani osven na mupets? Od tamu veke gi imam site a bas ubo i stojat na mojata gopsogica

 

Ktn.mini на инстаграм, по мерка.