Мајчински муабети (не е за барање совети)

Морам да признаам нешто, доењево ми е живо измачување и воопшто не уживам во него, знам дека е најдобро за него ама мене ич не ми влијае добро на психа и осеќам грижа на совест ради тоа. Премачно ми е, супер дете си напредуваше на формула, ама дозволив сите околу мене да ми вршат притисок за доење и попуштив. Може сум лоша мајка ама не можам, секој подој ми мачење, ќе продолжам секако ама ако имам второ дете не дојам.

 

Дај си време уште малку. И јас имав моменти кога сакав да се откажам но нешто не ми даваше. Сега, после 2.5 месеци почнав да уживам во доењето.

 

Ic da nemas griza na sovest. Site sme majki, I jas sto davam ad I ti sto dois. Kako smetas deka ke bide podobro za dvajcata taka da pravis. Celta e da uzivas kompletno vo majcinstvoto

 

За купување работи, прво беше не купувајте ќе донесеме за брзо сите. Тие што донесоа донесоа за возраст од година до три. Благодарам и на тоа. Бар за тогаш во глобала сме обезбедени. Останатите уште носат.

Од домашните муабет кога треба ќе купиме. Споменувам на мм нема бебе летни алишта, да купиме. Од дотичните добивам одговор променливо ќе е времето, мало е тоа не требаат летни . Еве баш во јули јас во скафандер ќе шетам дете оти променливо времето.
И така се што треба одиме и си купуваме.

Бебе со променливо расположение деновиве. И тоа како времето. Мајка неодморена и ненаспана. Со утеха дека утре ќе е подобро.

 

јутро
со една рака слободна само да ве поздравам
на другата спие мали

 

Мајки ми треба совет од вас... имам детенце година и пол,90% го чувам сама но имам обврски и не можам ништо да завршам.Живееме сами со сопругот но во близина живеат ии нашите родители.Не се осеќам убаво кога давам обврска да ми ја почуваат па и на кратко,дури ни на сопругот.Очекувам по xxx време да слушнам муабети дека некој детето ми го чувал за да успеам во животот.За да направамнешто чекам да заспие па да фатам, уште сум на факултет и неможам да постигнам да научам и да чистам и јадење и сите други домашни работи.Хелпп ме

 

Детето колку што е твоја обврска толку е и на сопругот.
Јас си барам помош од родителите кога ми треба помош околу децата за да завршам некоја работа.

 

родителите сигурно се среќни со внучето
секако такви муабети а дојде до распрсвија ке излезат на површина
според мене остави дете бар еднаш во два дена на 2 3 ссати и сработи што имаш учи итн

 

Шшшшт. Среќна мајка = среќно бебе

Зошто да не побараш помош?
Ти имаш обврска и спрема факултетот, остави го детето на некое време и заврши си обврските. Сопругот нека ја изнесе од дома, пример. Ако не ти се остава кај родителите. А зошто не ти се остава таму? Не сте во добри односи или само мислиш дека ќе слушнеш муабети? Муабети секогаш ќе има, дали за едно дали за друго

 

Jas smetam deka ne treba da imas griza na sovest ako prestanes da dois. Pred se treba srekna majka za da bide srekno deteto. Tebe ako toa ti pravi stres i nervoza deteto preku mlekoto go oseka toa. Site sme majki, i gledame da bide se najdobro za deteto ama treba i nas da se gledame. Zrtva do stepen do koja se osekame udobno. Pozdrav mila.

 

Love hate relationship ми е доењето.
Ќе цица додека имам млеко, ама си размислувам на глас
Башка што градите ми изгледаат како да дојам 3 години, а не 2 месеци. Непрепознатливи ми се.

 

Ден мајки,

Последниве два мене ми се ко две години. Продолжен викенд со температура и мрсули до колена-позната состојба на мајки на дечиња шо одат во градинка.
Згора на сѐ и мене ме фати грло, плус од времево притисокот ми е не низок, туку минус. повраќам од силна главоболка, парацетамол ќе ми помогни кога ќе расцутат бандерите.

Маж ми е на одмор, ама учи, има битен настан во петок. Здравје, нека помини сѐ убаво, ќе си почестам благце тука и по некоја пијачка.
И сега вака здробени ќе се чуваме со синко, не го однесовме денес в градинка да се залечи. Седиме со пуштен Јутјуб на тв и вртиме исти песни- Cha Cha Cha, Gangnam style, adventure of a lifetime, Another one bites the dust и пак одново. Ми се спржи мозокот, ама во секој случај, подобро е од Биби и Боби.

@Tea SK не вртам назад за да те цитирам, морав да ти одговорам на постот од пред некој ден. Синко пак за разлика од ќерка ти е многу внимателен и претпазлив. Му се случи еднаш на голема вртена лизгалка да му се спушти друго дете веднаш после него и да го удри и одтогаш се лизга само ако нема гужва, ако има многу деца не се ни обидува воопшто. Ние не сме родители шо го форсираме за ништо, ако сака нешто да проба, океј, ако не, кога ќе посака тогаш, ако не посака воопшто, нека е жив и здрав. Не ме фрустрира тоа шо е поповлечен од другите дечиња, ниту сум споредувала некогаш во шо е "понапреден" или "поназаден" од неговите врсници.
Ама не можам да ти кажам коооолку ме вадат од такт родители на деца како твоето шо идат и му коментираат: 'тета оти ти не се лизгаш?' 'види ххх како скока', 'ама не стои до мајка ти и татко ти, оди со ххх кај другите деца да си играш' и после кон нас 'оти Јован не оди да се лизга?' 'се плаши? Оти бе тета ти е страв?'...
Сакам да ти кажам дека има и полоши од тие шо ги форсираат и ги тераат да се натпреваруваат своите деца. Мада ни тие не се цвеќе за мирисање.

Сериозно болдот?
Детето колку е твоја, толку е обврска на сопругот, исто и домот. Ќе си седнеш да разговараш со него, ќе си направите договор и распоред кој што ќе средува дома, кој кога чува дете за да можеш да си направиш распоред за учење меѓу другото.
Верувам дека е тешко, мене најголем пример дека успеваат само упорните и вредните ми е @nevermet18. Сама е, работи, студира и одгледува дете.

Зошто да се мачиш мама? Кој од околината е поважен од твојата желба и емоционална состојба? Кој му мисли подобро од тебе на твоето дете? Да правиш така како што се чувствуваш најдобро, како што кажаа и погоре среќна мама-среќно бебе.

 

Јас само да кажам дека сите што имате АСАЛНИ луѓе со кого да оставите дете, ви љубоморам.
Моето е веќе 4 годишно, на прсти се брои колку пати сме го оставиле со баби и дедо. Значи ај ја што сум посесивна, ама и газење на секој мој збор за неполни 5 минути си го прават своето.
Другарка вчера ми кажува дека ја оставила малата со свекрва и 10 дена, отишла кај маж и (во странство е), и викам како ти се оставаше, ми вика па не ми беше сеедно, ама си се одморив. Одма во мене се разбуди она "па татко и нели сака да ја види, месеци ја нема видено, како не и било жал 3 годишно дете да не го прошета, да види други работи" итн итн.
Баш на мм му кажував и ми вика абе може и ние грешиме што не го оставаме нигде, ама па да сум негде и да имам можност да го видам и ти ми го оставиш дома, нема да ми е сеедно. До душа ние сме навикнати се со детето да си правиме, ама пак, што знам.
Од друга страна немам доверба во никого за да го оставам. Си викам кога ќе родам второ, една стабилна личност немам од баби (за дедо ич не зборам), за да можам да им го оставам. Не се способни да чуваат дете под некои 2 години. Или можеби во животот дека имав пример како една баба би требала да гледа и чува дете (мајка му на бившиот) , па неможам да се помирам со нешто помалку. Ах тетка В. колку ми фалиш. Секој ден те мислам, колку прекрасна жена беше. Немаше да има подобра баба од тебе за моите внуци.... Сплет околности.
И така, негде си се искажав, блазеси ви што имате со кого да ги оставите малите. Јас кога умре татко ми, една вечер што го оставив со овие овде и они одма го однесоа во комшии, кај луѓето што знаат дека несакаме да го носат, па и уште се криеа, не креваа слушалка, не' маткаше свекор ми, ваму се таму се. Исто пред некој ден 5 минути беше со нив во двор оставен, абе одма го однесоа кај истите луѓе дома, иако им е речено дека наше дете таму нема да оди и да не се носи. Значи непочит спрема родител е страшна работа, затоа нека не плачат кога не ги гледаат внуците. Сакаат да се главни сегдека и се да е по нивно, нели они најдобро знаат.

 

Zdravo mamicki. Jas sum taze mama, se porodiv na 26.05.2023
Nemam vlezeno da pisam zosto sum totalen haos. Edvaj vreme za spienje naogam sto se veli. Podoj dete, posle molzi dojki. Sreduvanje epizotomija, koja ne zarasna kako sto treba zosto koncite popustija i mi ostana rascep. Pa sega toa tretiraj go. Ne naogam vreme vo ogledalo da se vidam, sigurno sum kako zombi
Fala bogu sinko miren e ( da ne go urocam ) pa se posvetuvam na tie propratni raboti. Maz mi i svekrvata mnogu mi pomagaat. No edvaj cekam da mi pomine ova epizotomijata i rebroto sto mi go nabija za vreme na poragaj da mozam ponormalno da fukcioniram.
Inaku sinko definitivno mi go smeni zivotot, iako sum haoticna vo momentot i placam ponekogas od bolkite vo rebro i od drugite raboti sto ne se napraveni kako sto treba od strana na doktorite, mi go smeni na poubavo. Samo go gledam kako hipnotizirana i si velam boze fala ti sto mi dozvoli da bidam mama, i cuvaj mi go ova moe

 

Еееее кога ќе ми текне дека пред 2-3 години имаше една членка на форумов што отвори тема за негативните страни на доењето и каде што напиша пост што сега секоја втора мајка тука го пишува па ја утепаа жени мајки доилки па дури мислам дека и напушти форум. Многу сме отишле или напред или назад последниве години. Не можам да проценам. Не е временски интервал од 10/20 години. Од доење светост па имаме опаааа ајде сите на формула со слоган среќна мама среќно дете. Мислам дека некако трендовски се затера работава. Јас доев без никаков проблем и не гледав на тоа дали се пронаоѓам или уживам. Некако природно ми дојде ама како и да е. Знам за милијарда проблеми што настануваат па да си речеш ај батали доење ама па она некако не е за мене, не се пронајдов, бебе не сакаше ми е оправдување непотребно. Немате потреба да се правдате ни ја себе ни на никој друг. Ако решиш формула т.е не сакаш да доиш тоа е тоа и крај. Само мааалце ме загрижува бранов на мами што не дојат а при тоа има толку многу од каде да се едуцираат.
Факт е дека многу не дојат и секој е со свои причини ама не ме бендисува моментот на тотално нормализирање и безусловна поддршка.
Можеби грешам ама некако читајќи последнава година многу ми боде очи па морав да пишам иако може ќе го изедам стапот сега
I'm not judging just saying

 

Мојот муабет беше ист хаха до 3 месец ја дојам и крај, ак тоа туку од старт не давав шише и цуцла,поминаа 3, секако дека не прифаќаше никакво шише, а и веќе не ми беше ич тешко, па си зголемив на 6, поминаа 6, уживавме и двете , не беше воопшто мачно, напротив преелесно, ред си имавме до тогаш фатено за се, од толку зборување на почеток дека психички не можам, направивме 25 месеци доечки стаж. Ептен си на почеток, ептен е мачен овој период, како подвижна млекара се осеќаш знам ама ќе дојде многу полесен период ама ако ти е тешко, ништо страшно ако го одкажеш.

 

Нема да престанам ни јас, оти веќе одбива и шише кое порано го сакаше, така да сега веќе е касно да одбијам, останува само да дадам време да се навикнам, а не дека не ми е убаво кога го гледам дека ужива во цицањето, ама моментот дека е врзан за мене константно, неспиењето и доењето во јавност ми ствараат многу одбивност, знам дека не треба ама не можам против психава, посебно со хормониве и моментот дека и онака се осеќам ептен ниско со расположение, како и секоја нова мајка де, ама додава и фактот дека сум сама со него по цел ден без блиски и другарки, како и ти па знаеш како е.
Исто јас пред пораѓај бев личност која е многу активна со многу хобиња, уметник сум, сликав, работев, дигитални илустрации правев, читав многу, гледав серии, шетав и готвев постојано, фактот дека за ништо од тоа немам време ми стварно огромна фрустрација. Спремна бев на тоа, знаев и пред да останам бремна дека ќе е така ама сега не можам да си го убедам умот дека свесно влегов во ова и дека секако ќе биде подобро и дека кога ќе фатам ред ќе имам време пак за нешто од тие хобиња, хормоните ќе ги обвинам за ова.

Едно прашање само, дали потоа почнуваат поретко да цицаат или цело време се на саат, саат ипол на цицка?

 

Јас само ќе кажам- едукацијата е сѐ! Ретко која мајка нема никаков предизвик со доењето па си тече цел процес така природно како по книга. И јас на почетокот се намачив, прво со силиконски брадавици, после со скоковите во развој, кога ми одбиваше доење и ич не уживав во тие некои моменти, ама упорна бев, многу читав, се советував со специјалист за доење, знаев дека е периодот таков, и цело време само на тоа бев посветена. Но факт е дека не сме сите мајки исти и не се сите бебиња исти, не сите можеме психички да ги пребродиме тие тешки периоди, особено на почеток кога сме полудени со хормони и затоа не смееме ни сами, а ни други да обвинуваме или осудуваме зошто цица/не цица и слично. Генерално мислам дека многууу фали едукација за доење и тој “тренд” што викаш дека многу се откажувале уште на старт, е најмногу баш заради недоволна едукација. Уствари јас не ни познавам мајка која од старт се откажала од доење, на уште не пробано, освен ако имало некоја медицинска причина. И исто не познавам мајка што не го сака најдоброто за своето дете. Искрено еве јас, да ми беше второ ова првово, не знам дали ќе доев и 2 месеци, зошто ќе бев потребна на две деца, а со првото бев 100% посветена на него и најголем дел од денот мислам на града ми висеше, стварно бев преупорна и успеавме, но следен пат да се погоди исто такво бебе, ниту сила ниту енергија би имала за така. Па и на поголемото му треба внимание и мајка нели.
Ќе ја земам за пример @Milkiway (генерација ни се децата и во тек бев колку многу се изнамачи да дои првиот месец и не успеа) и секогаш се сеќавам на нејзините зборови дека откако престанала со доење, ептен се поврзала со бебето, додека претходно ѝ било хорор од болки кога требало да цица. Значи пак на крај на денот се сведува на среќна мајка-среќно бебе зашто стварно бебињата многу осеќаат како се чувствуваат мајките, па и нивното расположение многу зависи од мајката. Ако мајката е нон стоп фрустрирана и нерасположена (не мора за доење само, ова општо) и бебето ќе е кенкаво и нерасположено.

 

Претпоставувам бебето ти е мн мало, нема ни месец? До кај месец и пол така беше буквално ми висеше на цицка. Потполно ти ги разбирам чувствата, и скроз се нормални. Неспиење, замор, цело време како во затворен круг да си, едно исто правиш и сѐ ти е ново, сѐ се врти околу бебето. Можам само да ти кажам да си ги уживаш тие денови, мноооогу брзо ќе минат и за многу скоро пак ќе се вратиш на старата ти првата година особено е мн турбулентна, полна предизвици особено за прв пат мама, ама како поминуваат натаму, ќе ти фали тој период