Мајчински муабети (не е за барање совети)

Буквално заборавам дека сум трудна. Многу чудно чувство, се си викам вака ли почнува незамарање со второто дете

 

Сакам почесто овде да пишувам, баш ради тоа што ми е интересно да ве читам, ама време немам коса да измијам, а не па...
Се успавме сега имам некое саатче за мене.
Едно безалкохолно , па да одам да замијам цуцли, шишиња, глодалки шо се фрлале у текот на денот. Таа фаза сме, фрламе и викаме "м, м", јас го толкувам тоа како "дај ми го". Препрекјут.
7+++ и сѐ поинтересно станува бебево, може некој ќе праи eyeroll од мене, ама стварно едвај чекам да станеме утре и да се дружиме. Убедливо најубав период од мојот живот е ова.

Уморна сум, ама убаво ми е.
За месец дена 4 заби извади. Поточно, дел сеуште ги вади ама наѕиркаат. Мислев горните кецови бааги подоцна излеваат, ама многу работи грешка мислев.
Нема да ја гледам веќе таа штрба насмевка. Си расте детето.

Циклус официјално ми дојде и не осетив некоја промена околу доењето, шознам.
И така.
Малку сентиментален муабет напраив, ама таков ми е мудот. Може оти прочитав нешто на фб, па уште ми тлее во мене.
Ќе го ставам во спојлер, кој е разнежнет или кој сака да се разнежни, нека го прочита.

Spoiler: ❤️

THAT FIRST YEAR

The year that two became three
No. More. Hot. Tea.

The year of not leaving your side
For more than an hour
And feeling revived
From a two minute shower

The year of white noise
Cuddles and baby slings
As you slowly adjust
To the outside things

The year of sleep regressions
Monkey impressions
Panicked Google searches
Too many to mention

The year I realised that women
Really do hold all the powers
Rocking and pacing
For hours and hours

Being more selective of
The company I keep
And dreading that question
So how does he sleep?

The year of building
All the rods for my own back
Binning the baby books
And not looking back

Endless walks with the pram
To help you to nap
Pounding the pavements
Looking like crap

One whole year to realise
That there's no wrong or right
There's what works
What you need
In the middle of the night

The year of doubts and fears
And bending the ears
Of family and friends
He'll sleep eventually
But when?

But you're more than
Your sleep struggles
So much more

You're that look of wonder
At a knock on the door
Your giggles
Your protests
And that tiny roar

Beaming with pride
As you take in your stride
Learning to roll, crawl and stand
And wave your wee hand

A sudden respect for those
Who've done all this before
But with two, with three, with four
Or more

The year of grand plans and dreams
Of these homemade cuisines
But some days just called
For eggs, chips and beans

And yet somehow you thrived
And we just about survived
The hourly wake-ups
And some almost-breakups

You really did shake-up
These two kids
--------------------------------------------------
Words: Karen McMillan Mother

 

@DaisyDoo ме разнежни. И ме потсети да го сликам сега додека сеуште е без заби. Секој ден го сликам и пак ми се чини дека имам премалце слики, како да испуштам нешто.
Како што расте детево, така сум посентиментална. Некако посвесна сум дека некои работи ги прави за последен пат, а не ни знам кога ќе е тој пат за да си направам ментална слика во главава. Пример, имаше еден толку иритантен звук што го правеше навечер, ме ваѓаше од такт. И сношти со мм правиме муабет и ми вика абе, долго време го нема направено звуков, излеа го надрасна. Абе ќе се изедам жива пошо не можам да се сетам точно како звучеше! Сум го заборавила.
Знам дека со тек на годините многу работи ќе заборавам, ама сакам да ги паметам работите, ми тежи ако е поинаку.

И јас имам еден цитат да споделам, напишаново го најдов на редит кога барав начини за справување со сопствените емоции во оние тешки вечери ( а ги имавме многу во изминатиов период ). И навистина ми помогна, и го чувам во телефон и секогаш кога ми е тешко си го читам одново.

Spoiler

I use this trick and it's worked wonders: I imagine I'm my older self. My babies have long been grown. A fairy godmother comes to me and says you get one night to be back when your baby was small. You get this night. And I'm transported back to the night I currently am experiencing, but from a very different view. I soak in my daughters smell, this old house we are renting and how the light hits our room from the street outside. I take each minute slowly and allow myself to ENJOY this crying baby. My crying baby. She has long been grown now. I miss this simple time. She is safe. She is here. She is mine. We can breathe together. She can cry. All is good in the world because I got to spend one more seemingly dreary night with my baby. Be well new momma.

 

Фала за споделениот спојлер мама, некогаш заборавам колку уствари сум среќна вака, истрошена но at peace.. го скриншотнав, ќе се навраќам често, иако не ми се бебињата бебиња веќе, мислам њуборнс и сл, сепак ...!

Поздрав мајки, немам енергија за повеќе ♡

 

Девер ми не испушта прилика да ми каже "во медот сте сега."

Многу убав спојлер, мама.

 

Ме разлигавивте вака пред спиење ама баш ова ми треба периодов
Не памтам кога последно сум пишала, а сакам често да пишувам, па после години да прочитам како сум се осеќала, што ми се случувало. Што вика @Lavender13 сакам моментите да ми останат во глава ама за жал се заборава. До душа за првото колку толку се памти ама кога се две немаш време на ништо да се фокусираш. И многу ми е криво за тоа.

Периодов се осеќам како да ме носи брза река, трчај од сабајле до вечер да постигнеш се и ништо не се постигнува. Резултатот е тотален хаос дома, две деца наиграни, најадени, избањати и стуткани во ќебе, во позадина утепани родители. И така секој ден. Се прашувам дали можев повеќе денеска, дали можевме два пати да ги прошетаме, зошто наместо макарони не им направив нешто друго…Од друга страна, толку ми е преокупиран мозокот што не им дозволува на црните мисли да ме опседнат како порано, па и тоа ми е позитивна страна во целиот хаос.
Тешко ми е, посебно дека претходниот месец беше толку убав и организиран, големиот сврза цел месец во градинка, малиот е душа најмила, почнав да вежбам, да слабеам, да работам, со маж ми како заљубени тинејџери бевме од вишок слободно време дури и успеавме цела недела во странство на шетање да останеме и така преку ноќ цел ред се преврте. И само се тешиме дека и ова ќе помине, ќе пораснат, ќе ни олесни малку.

Бебето не ми е веќе бебе, ми расне секој ден, ме изненадува, се разбираме, се закача и смее, златен Многу ми е криво на моменти за него, како да не му обрнувам доволно внимание ама не му ни требам. Сам сака да си игра, ако седнам до него како да му ја растурам играта, сам сака да јаде, ако правам нешто си седнува до мене и не трепка, кога му се приспива доаѓа и ми легнува на колено тоа ни е знакот. Буквално нема никаква потреба од никој, не бара ништо, само се смешка и си шета низ дома. Прооде, којзнае кога Јас чистев, мм на лаптоп, доаѓа татко ми на гости и почнува да вика по нас. Трчаме ние и го гледаме си оди низ дома мислиш од секогаш знаел да оди. За големиот седев по цел ден со пуштена камера да му ги фатам првите чекори, ова којзнае кога ги направило никому ништо

И така настана хаосот, едниот болен, другиот само оди и не смееш поглед да тргнеш зашто брат му дали од љубомора почна да го бутка, се качува секаде кај што може. Големиот полуде тотално не знам кој му е проблемот, се понаша како разлигавено и невоспитано детиште, а до вчера беше супер, збеснат е на најјако, ми тестира живци. Во градинка само пофални зборови секој ден, највоспитано дете, најкултурно, сам се местел и облекувал како возрасен бла бла, е дома јас не ги уживам тие привилегии да бидам во друштво на највоспитано дете туку е ѕвер. Дали енергијата од таму ја троши дома или е опасен глумец, не знам.

Знам дека се поминува ама додека да помине овој тежок период има уште доста да се жалиме

Имајте мирна вечер, мене толку ми е силата

 

Секогаш кога ќе влезам на темава ме обливаат емоции. Толку се измешани, што не можам да најдам прави зборови за да ги опишам. Последниве две ипол години животот ни беше бура. Се случија толку многу работи, толку многу болка доживеавме.. Буквално како да пројде цел еден живот во само две ипол години.

Денес конечно можам да кажам дека сум среќна и исполнета. Со сите сили се изборив за таа среќа. Може звучам нескромно, ама така е.. Најдобрата одлука што ја донесовме со маж ми беше да не чекаме многу за втора бременост. Борба беше секој еден ден од тие 40 недели. Со сама себе, со црните сценарија во глава од кои што не можев да избегам колку и да сакав. Ама на крај вредеше секоја непроспиена ноќ. Секој стрес пред преглед, сите прашалници во глава сега добија смисла.

Ова е љубов како ниедна друга. Секој ден сѐ повеќе сфаќам која е големината на тоа да бидеш мајка и благодарна сум му на животот што ми дозволи да ја почувствувам оваа убавина.
Тешко е, напорно е, многу често изгледам како бездомник ама многу сум среќна. Имам сѐ што од секогаш посакував.

Ќе одмараме кога ќе пораснат. Моментално колку и да ми треба одмор, повеќе ми требаат тие очиња што во мене го гледаат цел свет. Уживајте, гушкајте ги и не се стресирајте за глупости. Колку и да е клише муабетот, стварно пребрзо растат.

Убава вечер.

 

Колку одамна не сум пишала, а не сум ве ни читала, срам да ми е

Како сте мамис?

Се приклучувам на групата што ја фаќа депресија од вакво време. Значи органски не можам да го поднесам. Посебно сега со детево... Кај бе да ја носам, што да и правам? По игротеки не сакам, кажете кој има куќа со двор да се здружиме?

Ќерче, да е жива и здрава ама нема да биде однесена никаде докај 4 години. Или барем да почнеме да се разбираме малку од малку. Бевме на викенд во Берово, фијаско невидено. Со 15 модрици и 2 џумки се врати.
Бевме и на свадба, нога свиткав трчајќи по нејзе. Нека се живи и здрави баба ѝ и дедо ѝ, ќе си ја чуваат мама и тате да шетнат некаде
Се опушта со зборењето, може душичето полека да ми дојде на место. Почнав да ја мислам искрено
Сега можеме убаво и разбирливо да се скараме а не да ми се дере на бебешки

За јадење не спомнувам веќе, кренав раце. Вчера еден омлет 3 саати го џвакаше, со молење

Се ближи втор роденден Втор? ВТОР? Вчера ја родив, ало. Нека успори малку времето... Како и секоја мајка се осеќам дека не уживам доволно во нејзиното растење, сѐ нешто друго се дешава. Стандард периодов секоја година 700 проблеми се дешаваат, не можам крај да фатам на ништо. Не знам од кај да почнам. И избегав од темата. Се спрема втор роденден, да.
Ќе имаме само тортиче и балончиња и ко воли нек изволи. Не правиме ништо посебно оти се прерачунавме и од лани до годинава 7 души се иселија, повеќето не се во Скопје... Деца немаат у план никој од другариве да напраи за да правиме во игротека. Ресторан за да ги напијам и најадам другариве па ич не доаѓа у предвид. Така да, скромно и минимално. Со остатокот од планираните финансии ќе си добие некој поголем поклон и готово

Шо сакав да кажам друго појма немам, одам да се удавам во бокал кафе
Убав ден на сите

 

Ниво на измореност максимално. Измеѓу слави, родендени, имендени, трчање со дете по доктори, настинато е по не знам кој пат во овие последните 3 месеци, требаше да прочитам некаде низ темите за сушара и да се сетам дека алишта пред 4 дена ставив на балкон.

Тоа е што треба да се знае за периодов. Ставив и потсетник, да не ги заборавам уште ден плус.

 

Сега те читам и ми текнува дека и јас ги заборавив алиштата на балкон од понеделникот

 

Седам на работа и се тешам дека може пак на ладново и не се суви.

Битно ако не друго бар ќе излезам денес да проверам

 

I ne se suvi da znaesh,od vremevo
I jas posle 3 dena izlegov na balkon da gi soberam ,vlazni se ushte.

 

Е арно што пиша да ми текне на алиштата во сушара што ги ставив пред најмалку 10 дена. Можда таму е блузата на детето што си ја бара со денови

 

Си се посмеав сама со себе дека кога ќе снемаме долен веш, може на некој ќе му текни да излези и да бара.
Битно суви и собрани алиштата.

Тоа што 3 машини одново чекаат ред за перење и сушење и следна приказна.

 

Јас постигнав конечно се да исперам ама последните алишта ги сушев на тераса. Да се пофалам и здиплени се
Ама тие демек итно ми требаа да се исушат и ги ставив во сушара и ете сум ги заборавила. Таму е блузата бтв

 

Јас не сум за фалење со алиштата, сигурно имам некој 3 машини за пуштање од нас, башка од бебе, секој ден е здравје утре.

Добро вечер мами
Бебе расте многу брзо ама многу. По цел ден сум со него и пак ми е малку. Не велам не некогаш сум на работ да седнам и да плачам со него заедно. Ама па знам дека сега најмногу му требам. Не седи во никој ако јас не сум во близина и да ме гледа, ако не сум алармот е вклучен на најјако. Викав браво на една другарка кога бебето на 2 месеци си го оставаше со бабите и дедовците и велев дека нема да го врзам моето за мене, аха да важи.. Ама јас не можам да го оставам, јас ке го мислам, јас сум таа што се плаши да го остави макар и до маркет отишла и се вратила за 15минути, не знам зошто ама ете кога нешто одвнатре ми вели немој, не можам, може и затоа е лепенка шо знам..
Има денови кога ми е преку глава од се, ништо не можам да му погодам, не спие,не сака да го занимавам и анимирам ништо не му е интересно, плаче во количка, креветче, релаксатор, не сака на кревет, на подлога сака само да го држам у раце и се нервирам зошо е кенкав. После два дена ке му помине тоа ке седи сам, ке се заигра нешто сам на игрална, ке седи во релаксатор додека готвам, ке си вика сам по негово и ке збори со играчките па ке ми фали да го гушкам и така во круг.
Прееска поспан му се спие, цицаше и јас да каснам го држи на мм мајка му и го шета низ соба, молчи, ме гледа и очи му паѓаат, а не ги затвора да заспие. Каснав колку да се рече, го земав луге само ми се насмевна и ги затвори очите, заспа - е вака и сите маки ги заборавам одма
Нека е жив и здрав само, знам дека ке ми фалат овие денови многу па се потсетувам на ова секогаш кога не ни е денот како што треба

 

Јас мислам дека кај мене војска живее некако пикната некаде и вади само алишта, и храна од кујна нормално па праи ѓубре. Тоа се алишта кај мене што се перат, тоа е ѓубре што се фрла. Секоја недела имам минимум по 2 машини бели и 1 шарени од дете, минимум 3 машини наши. Како, зошто и каде, не знам. Не сум го видела дното на корпите за веш добри 3м. Машината за перење кај и да е ќе фати џаде, а сушара добро што немам зошто и таа ќе рече аман од тебе жено. Тек па колку храна и средства се купуваат... Минатиот месец потрошив во ДМ 3200 на основни работи, нарачка од Зегин 1500, 12 000 за храна во Кам, Стокомак, Кипер и Тинекс и пак не остана на тоа само, уште куп работи се докупија и се потрошија пари. Не знам како успеваме секој месец двете плати да ги исушиме до капка.

 

Pa na poskapenote ceni, nepokacenite plati, ne e tesko do denar se da se potrosi.

 

Оф покачија и плати, ама и покачените се малку. Јас зимав стварно прениска плата, скоро па минималец, затоа викам подалеку од администрација. Нека потпркнат деца и ќе отварам приватно бегам од администрација.

 

Ти си единствена мислам што се жали. Луѓе се тепаат да работат државно. Фаќаат врски и слично.