Мајчински муабети (не е за барање совети)

За јадењето до ден денес уште се тресам што и да јаде ние и касно почнавме со големи парчиња да џвака зошто не знаеше да џвака се голташе и касно заби му никнаа. А за паѓање и такви работи мора да го оставиш најлошо е премногу да го пазиш зошто некогаш нема д абидеш во околина и ќе се претепа. Остави само да научи падни стани. Еве го 3 години има скока по кревет јас му викам не мој тој мутав се прави и ќе се лизне ќе тресне и вика уф боли и нема плачење зошто знае дека има урлање во најава ако го слушнам па ќе се смири така. Колку пати трчал и пред мене се сопнал. Сега додека е до тебе ќе пазиш утре ао другари кога ќе шета нема да можеш да го допазиш.

 

За мислите, мислам дека нема мајка што не мисли да не и се задави детето кога почнува да јаде.
Ама во момент на давење вистинско (не дај боже да дојде до тоа), најлошо што можеш да направиш е тоа мавање по грб. Има видеа на youtube како правилно се чука дете што се дави, можеш да побараш и како се прави CPR и Хајмлих маневар, можеби ако се осеќаш поспремна за таква лоша ситуација нема толку да те паничи.

 

Сервирам се по солид старс и не се плашам воопшто. Безбеден начин на сервирање е најбитен. А за другото само се молам Господ да ми го чува, ние не можеме да ги допаземе.

 

Не можеш да одиш со стаклено ѕвоно над него, некаде нема да бидеш присутна и ќе падне, ќе се удри, ќе се повреди. Јас имам многу страв за поголемото сега затоа што ете сум ја правела твојата грешка и сум постилала памук пред него да не се удри, не е снаодливо, дете да му повиши тон он плаче, урла, не знае да одговори соодветно. Сеуште имам страв и за малото, ама не покажувам и многу е посамостојно од брат му што дека тој е дечко од 8г а ова 13м бебе. Размислувај само дека 100% не можеш да го дочуваш, исто ко во сообраќајот, ти ќе пазиш ама тој од карши нема да пази и ете ја бељата. Биди само внимателна, ама не и да скокаш на секој негов потег, зошто ќе научи дека секогаш ќе има перниче да падне на меко и нема да се замара или пак ќе му всадиш такви стравови што ќе се плаши и од мува. Научи го во денешницава да се снајде, само тоа.

 

Ист е и мојот голем синко како твојот, 5 год е на есен прваче ќе биди од сега се плашам како ќе оди.. Мн ми е страв од булинг, ако оди в градинка никако не се опушти дете, од прв ден плачи и еве го и ден денес плачи на оставање в градинка.

 

Брат ми, помал од мене, најмало внуче во фамилија од двете страни беше ист, мазен, пазен, чуван од сите нас, рикаше ако нешо не му е по ќејф. Мама, тато и дада знаеше само, за во градинка па да не зборам го оставаш и го слушаш натедните две улици како вика. Прво одделение мајка ми преседа со него по ходници, ене го поголем џамбас го нема. Уста не затвара и дојди некој нека му рече нешто. Магично се смени дете на кај 5-6 одделение. Сакам да кажам нема да се секогаш такви, поголемиот дел од децата се менуваат. Гледаат од другите и примаат, учат од нив.

 

Isto bese I sin mi prvo vnuce gledno pazeno se sto saka toa makar I jas nikogas ne dozvoliv da padne Rana nema noseno nikogas, e koga dojde za na uciliste veke bese problem ne znaese ni da se brani sekogas si idese doma nanerviran razocaran se go povreduvase ne se branese... E Posle nauci vo cetvrto odelenije I da se brani I da se odgovara pa Sega duri I preteruva ne dozvoluva da bide dopren odma Se tepa ...

 

Хелоу
Го истуркавме јануари.
Лакше се дише
Со +5 кг со - на сметка и така
Колку и да ни е здодевна секојдневната рутина, среќна сум што и се враќаме. Стареам?

И јас размислувам за одбивање. И си наоѓам изговори. Прво беше градинката, па сега зима, вируси бла бла. И како одмминува времето се потешко и потешко ми е да одлучам. Ќе си поставам цел ете тука до пролет и доста е. Скоро 2 год ќе има.

Уште со плачки се оставаме во градинка. Има драми на врата, паѓање, влечење по земја... До кога? дури да ја затвориме вратата, после како ништо да не било. Сега па најново драмата почнува уште кога се спремаме дома, после е лут и не разговара со никој...

И мрп ја ставивме. Ми падна голем товар. Реакција имаше, ама не сум сигурна дека беше од неа. 3 дена температура, малаксаност и како ништо да не било.

Толку од мене за сега. Постов ми е сакам кажам не знам речам

Се надевам повеќе ќе се активирам, треба и некоја книга да прочитам затупев

Добра ноќ мамички

 

Дојдов така петочки да си се пожалам. Жалопојки малце.
Моментално сум ненеаспана, гладна, косата ми е за миење и имам 2 машини за пуштање.
Малово денеска месец прави, нека е здраво и живо ама ич не спие навечер. Дали е можно истата судбина ко со првото да ме снајде? И тоа ептен се будеше до годинатата. Па и ова ако е вака до година мене коса ќе ми обели.
И немам време да одморам оти сакам да сум и со големиот батко да не го запоставувам, и тој си бара играње и внимание. Денеска пола саат ми ги кажуваше имињата на диносаурусите.Дете од 3 год знае 10 имиња на диносауруси.
Сопругот оди на работа и има премногу работа периодов,денеска и со инспекции се занимавал а и треба мозокот таму да му биди оти со пациенти работи.
Таман ќе си речам ај добро нема стално толку да работи, ми текнува дека чекаме да се стопли времето и да почнат мајстори да работат на новата куќа, ќе сака таму да оди да помага. Не е ни малку едноставно куќа од темел да се гради,сака посветеност и внимание. Од мене ќе очекува трпение бидејќи претежно ќе бидам сама со децата. Не знам како ќе жонглирам,искрено.Тоа до есен ќе трае додека да се вселиме.
И така јас открив дека морам некој издувен вентил да најдам, нешто што ќе ме одржува во живот. Засега и добро се држам спрема првиот пат кога се породив, богами сега сум многу подобра со менталниот склоп. И се хранам поздраво, дојам овој пат на што сум посебно горда и среќна и така.
Некако очекував и спремна бев дека ќе следи целиов хаос. Господ сила дава.
Ве поздравувам сите

 

Ајде јас да разбијам монотонија да не се жалам

Ќерче 2 и пол месеци веќе машала 6кила е, образи буцкасти среќа на мајка денеска е нешто фрустрирана сака и рацете да ги бутне во уста и цуцлата, но 2 во едно не може па се нервира и вришти. Во глобала си е мирно бебе што сака муабет да си прави и да се смее за моја среќа спие навечер иначе ако ми се погодеше како големиот усвета ќе фатев некаде. Сега психички се спремам за фамозниот 4ти скок и регресија да се помолиме дека лесно ќе ја пројдеме таа фаза

 

Еве вака со една слободна рака да си олеснам на душа...
Бебе 2 3 денови е ужасен денски од 15ч па до 22ч
Слабо спие кенка, плаче неутешно се тегне ме мава со рачињата ваљда преморен да заспие и во следна секунда нишкање паѓа комиран...на мене спие мирно штом го ставам во кревет почнува да се тегне цел пушта некои звуци кенкави ржи и се буди пак со страшен плач..... после ноќе спие и тоа здраво спиење.. денес е 4 недели рано е за прв скок немам појма што се смени толку бебо а пред тоа беше баш по шаблон,сега буквално од немоќ давам града на 1ч само да запре плачот
Ќе видиме како ќе биде следниве денови....денес не препознавам ни дали е гладен уморен какан грчеви ли што
Имајте мирна полна сон ноќ

 

Да си се пожалам дека како се ближи полноќ дома е страв и трепет од тие грчеви Додека бебе спие си реков да и купам некоја играчка, во вторник здравје 40 дена па отворив shopnono и што да видам кујната чини повеќе од вистинската дома што ја имам Од домаќинските работи издвојуваме дека лоша идеја беше да не пеглам едно по едно туку се наеднаш, исчезнува ли купот алишта ако се правиш дека не го гледаш
А да, ако уште некој рече дека грчевите може и после 3 месеци да ги има не одговарам за постапките.
Лека ноќ посакувам

 

Внука ми имаше јаки грчеви, па магично прекинаа на 7 недели. Кај ќерка ми до 2 ипол месеци, со тоа што од 2 месеци почнаа да се намалуваат. Ќе помине <3

 

Добро вечер, сабота, ве нема нешто
За мене беше најсовршената сабота да искочам, големиот заспа во 18h, малиот по него, мајка договорена да ги чува и малото реши пак да качи температура
Јас не знам што вируси виреат по градинките, два дена беше само. Го испратив маж ми да оди, да не ми кенка дома, здиплив 4 корпи алишта другото ќе почека до утре. Врти сучи хаос е, едно да остане дома болно или еден викенд и толку е, после два дена не можам да средам дома.
А како ли е со три? Како се успиваат, како се ранат, овие моите различни работи сакаат, различно им готвам. Веројатно со 3 правиш еден ручек, па ко воли нек изволи, иначе кај ми е крајот. Само таму ми е паметот најпрво се да биде ок, па како ќе се снаоѓам…и сега ми е претешко. Шо мислеше кад се онадеше, е тоа.
А нема везе што буквално се подарив Толку бев сигурна дека нема да раѓам трето Ајде може девојче ќе е, па се ново да и купам

И сега да наместам 16 аларми да го проверувам бебуш зашто утепана сум. Двајцата спијат во детска, не знам дали се пофалив дека ги избркав од спална Раат сум ама вака болни страв ми е, со едно око спијам.

Имајте мирна ноќ сите

 

Добра вечер,

Ме нема па ќе се изгубам, ама некако времево ме гази.
Не се ни вратив да видам од кога не сум пишала. Ама битно си читам се со ред.
Моево нема да се смести ни во жалби ни во фалби. Само мал траг како дел од дневникот.
Периодов имаше и убави и неубави работи, битно сите сме добри во моментов.
Да не сме раат големиот нг ја дочека со температура и тоа убаво креваше, среќа траеше само 24часа, ама нг сите четворица во кревет во 9 ја дочекавме .
Распустот си пролета и ете го првачето повторно во клупа, малку повозбуден дека почнаа да учат букви. Со бројките прво полугодие малку му беше досадно дека тој до корено стигна со операции. А сега му е ново и позабавно. Битно се вклопи, има срандардна екипа со која се дружи, малку не опоменуваат дека шеткал на часови, да го прибереме, ама во глобала добро му оди.
Се клати првиот заб и он е пресреќем. Само прашува кога ќе му паднел забот да го ставел под перница. Претпоставувам едвај чека да дојде самовилата да му остави парички
Бебе, е он е друга приказна. Прво на денот на роденденот цел ден протестираше со цицање, ама некако јас не бев спремна (изненада ми дојде) па утредента понудив пак и си продолжи да цица како ништо да не било. Затоа на денот на терминот кога требаше да се роди имаше втор протест за цицање, е овојпат пресеков и толку беше доенечката приказна. Секако планот беше уште за кратко, ама веќе кога сам се побуни го завршивме тоа поглавје. Малку ме фати носталгија, ако воопшто може така да се нарече, повеќе од аспект на тоа дека сакав да истера бар уште следна тура вакцина и да пројаде бранов со грипот, ама некако сами се наместија коцките и веројатно така требало да биде. Инаку од одење абер нема, ама затоа е профи лазач за разлика од брат му кој не пролазе никогаш. Од зборови освен мама, баба и инцидентно тата друго не кажува, ама си брбља по цел ден по негово. Се чуваат уште кратко со баба, а јас веќе психички се спремам за почеток на градинка. Малку ме фаќа страв како ќе биде, повеќе заради броени денови за адаптација и само се надевам дека арно ќе тргне, бар како брат му за две недели да си останува цел ден. Ама тоа никој не може да знае како ќе биде и малку сум под стрес. Имам опција мајка да го зима ако не оди по план, ама ако видат баба во игра ми е страв да не влечат непотребно, така да ќе видиме како ќе биде. За јадење се повеќе префрламе на парчиња и пасирано и супер му оди. Он да е би влегол во нашите чинии, наместо неговара. Обавезно мора да му споделиме нешто инаку има плачки. Пред некој ден плачеше за коската од копанчето и видов не бива, ја подзачистив и му ја дадов. 20минути ја вртеше низ уста како сладолед да сум му дала.
Роденденот сепак решивме овој пат само во кругот на најблиските по дома да пројде. Малку ми беше жал, ама од друга страна и стварно ништо не разбира. Дури ни на тортата не се израдува. Битно се одбележа и тоа, а бебето веќе е мало човече со 8 заби во уста и насмевка која топи.
Со спиењето рано е да кажам, допрва една недела како не цица, ама за сега надежно е дека ќе фати ред како брат му откако престана да цица и ќе спие цела ноќ. Знае он да прокенка, ама повеќе дека замотан во ќебето, па не секогаш успешно може да се сврти на друга страна па само ќе го подместам и продолжува. Или евентуално ќе пивне некоја голтка вода и продолжува. Наутро знам да го земам до мене од пусти мерак да си го погушкам и помирисам, а и да не се разбуди многу рано па да го разбуди и брат му. И нормално цела недела врзуваше па се будевме наутро кога јас ќе морав да станам и да се спремам за работа, ама дојде викенд и во 6:15 очи отворени и спремен за игра.

Инаку истеравме неколку дена на планина, а другото секојдневие е исто. Работа, дома, додека трепнеш дошло време за спиење. Викендите нормално секогаш се прекратки и време за ништо не стига. Еден ден, ако пресконам да пуштам машина, корпите се прњполнуваат. Ене ги штрчат алишта кои чекаат перење и утре ќе мора цел ден да ги слушам двете машини како вртат за да се подрасчисти.

Мислам дека ни сама не би се дочитала, алал вера ако некој стигне до крајот. Јас битно си оставив траг во дневников и се надевам ќе пишувам почесто.

Имајте убава ноќ мајки

 

@Ano јас сум една од тие што вака во оваа доба сака да си чита и дреми тука наместо да спие

Ова си го гледам како дневник богами И ќе се пофалам и ќе известам нешто свечено

Детево го осетив прв пат сабајлево како другаркичка. Многу ми е порасната сонце мамино. Не јаде ништо ама нема врска, жива и здрава да е
Има многу точно во тоа дека детето е огледало на родителот и јас сум многу среќна што гледам во моето дете. Умре циганката што ме фалеше па еве јас, ама некако for a first time in a long time се осеќам дека правам нешто како што треба. Иии уште нешто, ќе бидеме родители само на едно дете. Да ни е жива и здрава, ај шо вреди за неколку.. не сум пак за чекање позитивен тест, ловење овулации, нервози.. башка некоја биохемиска, крварење 100 дена.. њет. И други фактори ама што е тука е.

Секоја чест, капа им симнувам на мајките што имаат родено повеќе деца, тоа не е за мене

Откако го пишав тука, си се осетив и скроз помирено со тоа. Шо убо

Убава и мирна ноќ

 

Убав неделен ден. Стандард шема, машини, ручеци, чистење низ дома, плус на два родендени со бебе. Долг ден ќе биде ова.
Ќерка од кога е во градинка, растечен нос, кашлање ни е редовна пракса. Дури и со страв закажувам настани или каде што сме поканети до последно се плашам да потврдам присуство.

Тема второ/трето дете се почесто ја слушам периодов. Демек ајде да не остане само детето. Па женско е, пробајте за машко, па милион други разговори на темата. Уште во кревет што не ни влегол некој ама баш буквално и физички.

Ќерка си лази, како на @Ano бебето нема знаци дека е блиску до одење.

Засега толку, цела шема имав смислено што да пишувам и на крај ми испари од глава.

 

Недела, сонце, толку сум желна да прошетам да сменам малце мисли вака се осеќам само како подвижна млекара. Уживам кога си го гушкам ова образов убав ама како почна да се засркнува на града баш ми стана стрес и нервоза. Нека стопли и да почнам да го шеткам поубаво ќе ни биде на двајцата
Предолго сум затворена, горе ги читам другиве мајки па да се надоврзам баш луѓево немаат осет и во кревет да ти се пикнат. Кажуваш дека нема шанси второ дете, 9месеци стресови, 300 интервенции, клексани, лекови, стрес контроли на 2недели па после сама со бебче што не знае да зема убаво воздух па повраќа па плаче а не знаеш причина не не куче ќе му земеме и ќе си има другарчиња и така сме огромно друштво сите сега почнуваат на деца да мислат. И јако е што те осудуваат ааау како така нема второ да правите па греота е детето само ли ќе расте .
Може држи вода или не еве јас имам постара сестра па не сум била поврзана со неа да ја замарам да се влечам си играв сама или со мои врсници и ништо не ми фалело што знам ама да осудуваш некој за животни одлуки како да не е доволно стресен и пожртвуван цел тој период припреми чекање па 9месеци па некој ќе се осмелува да ти соли памет.
И не, нема да сменам мислење кога ќе потпорасне ваљда траумите 3години пред и 9месеци бременост не се забораваат лесно а ако сепак останам нека стои ова овде како потсетник дека не си се познавам сама себе
И така дојдов да кажам дека бебче утре прави 1 месец, си летна времето затоа се трудам да го запомнам секој убав момент што брзо поминува.
Ај чао да си фатам машините додека е заспан

 

@Fenix05 I jas ne sakav da imam vtoro dete, duri posle 9 godini dobiv pak zelba taka da cekaj rano e uste

 

Темава е мајчински муабети ама кога е трма второ, трето дете, некако имам желба сама на себе да си се искажам затоа што имам чувство дека никој не ме разбирам.

Уште како дете многу сакав сестра или брат сеедно ми беше,само да имам некој до мене за се ама таа желба никогаш не им ја кажав на моите родители, не дека ми беше страв туку доста често ги слушав причините зошто се одлучиле само за едно дете.

Денес кога сум мајка на 2 деца уште повеќе посакувам да имав уште некој да не сум сама, претешко ми е, самата помисла дека се во иднина сама треба да правам страв ме фаќа, од болници, погреби, чување на имот па се до неможност на кој да се пожалиш за себе си. Знам дека многу тешки моменти ме чекаат, кога скроз сама ќе останам кога нив ќе ги нема.

Никогаш не викам дека биле себични што сум сама ама од друга страна после нив никој ќе немам свој, никој ќе немам со кој да ја споделам мојата болка и осаменост.

Се изнапишав ама на темава огромна тежина имам кога ќе прочитам дека некој имал проблеми со бременост и сакаат едно дете и многу ми е криво за таквата ситуација.