Мајчински муабети (не е за барање совети)

Фала Па Нина имаше буквално милиметар простор меѓу крајниците, кога спиеше хрчеше сачувај ме боже, не можеше воздух да земе и имаше прекини во дишење по неколку секунди, подочњациии ух, испиено ви лицето. Слабо напредување на кг, чести настинки и тт. Прво Ремедика бевме и таму ја снимаа, одма рекоа мора вадење имавме и термин ама добро што сепак се одлучивме за тука, иако чекавме година дена.

 

Уф ако ви кажам дека на една рака се бројат оброци спремни од некого за нас во текот на една година, нема да ми верувате. Ако не рачунаме празнични ручеци и родендени. Најчесто јас сум таа што вика на ручек и што спрема за другите. Мене ми треба некој да ми рече Излези за викенд со децата и мажот, после дојди јас ручек ќе ти направам и ќе ти средам по дома. Откако е родено малото, мислам дека сум во еден вид мелница, цело време. Од понеделник до петок е така така, петок почнува турбото до недела. Машини, алишта, кујна, деца, доручеци, ручеци, вечери.... турбо. Мене преку недела денот ми почнува во 6, точно, спремам оброци за двајцата со синко голем, спремам деца за градинка, школо, себе се спремам за на работа и тоа е турбо инџекшн кога ќе го уклопиш со алармот на бебе да стане баш кога ќе испратам бато за јас да се спремам и не ме пушта на работа дур не цица.

 

Мене (нас) свекрва ми прави ручек, еднаш неделно макарони или спанаќ правам јас заедно ручаме долу кај нив. За доручек си правам горе ама не се споредува со ручек. Свекор в пензија секој ден салата и ракија на маса наместено во 3ч
Не да е помош, јас ич не сум мерак на готвење ни за месење, проичка ова она правам без месење, крофни во апарат, сутлијаш, пудинг и толку од мене

 

Е убаво е така, ама па убава е и слободата и комоцијата кога си сам. Ако бирам секако дека ќе го изберам второто, колку и да ми е тешко некогаш и колку и да се осеќам заробена во кујна на моменти. Во текот на неделата се трудам барем 5 пати да готвам, некогаш ќе нарачаме, а за викенд одиме на ручек кај старите, ама не секој викенд. Секој си ги прави своите избори, само доблесно е да се признае кога нешто е полесно. А не како една другарка моја. Само за бебето спрема, ручек свекрва и готви, дури и поголемото ако ја мрзи да му направи го пушта кај свекрва и да доручкува и пак се жали дека многу и било тешко. Моето полесно било со едно. Да, важи. Тешко ми е да, ама од друга страна сум среќна и благодарна и тоа уште сто пати ќе го кажам. Некој сака храна, а ја нема. Некој сака деца, а ги нема. Од убаво се изморувам, и нека.

 

Првото кога го родив бевме во заедница во стан
Трауми
Ќе направи ручек да ама цела останата работа беше на мене, од тањири до суредување тие беа како кралот и кралицата
Сега сме во посебен стан и сме стан до стан
Ретко ми помага за ручек ко ќе и брчни
На пр. Денес кога спремав големиот за ко ќе дојде од школо да руча баш тогаш бебуш стана, па ја викнав да ми помогни за до душа иди кога и да ја викнам
И ми вика па што си правела ручек ќе ти донесам грашак направив
А да мене ми се сони дека грашок ќе прави и ќе донесе
И имам речено повеќе пати барем да ми кажи ама џабе
И еве денес имам два ручеци на пример

 

Мене готвењето па ми е уживање, иако ми е малку хаотично со дете, ама затоа сум уште побрза со него
Насабајле лесно, овес или некоја слична житарица со овошје, јајца пржени, палента со грчки јогурт или кисело млеко, секако тоа се прави за 10 мин со дете во рака а садови со дете залепено за мене
За ручек буквално киноата сама се свари, само после додека сецкав состојки за салата и правев дресинг детето во хранилка си грицка краставица, му правам муабет (затоа што не се влегува без него во кујна сега знае сѐ да покаже кога ќе го прашам кај стои, ножеви, сол и бибер, крпи, садови)… па кога ќе му здосади ќе му дадам лажица дрвена па готви со лажицата наопаку свртена.. уживаме
Јадења како ориз и пилешко, гравче, мусака, леќа, гулаш кај што има буквално пола саат во кујна ми се во ротација секоја недела и сега е многу полесно кога можам да направам прилагодено за малото и сите од истото да јадеме.
Дури некогаш праќам и на моите бидејќи ми го чуваат, мене уствари готвење ми е love language
Е сега кога не се стига, ќе излеземе со дете и ќе си купиме готвено, а за него сварен зеленчук со мевце (најлесно и омилено му е)

 

И јас сакам да се плеткам во кујна. И не ми е мака и релативно брзо спремам. И за бебка и за нас. Не правам којзнае што, ама битно е брзо и здраво најчесто. За викенд генерално сме кај старите. Еден ден кај едните друг кај другите. Олеснување ми е тоа секако.
Ама разбирам дека секој си има некоја мака за сработување по дома. Јас на пример не сакам да пеглам. А ја видам пеглата се исфрлам цела

 

Јас со двете раце и нозе потпишувам дека готвењето ми е ужасно најтешко нешто. И сега ја разбирам мајка ми зашо ми се лутеше ако не знам шо сакам за ручек. Пошо така ќе и олеснев, ама јас "не знам, мамо шо сакаш ти тоа".
Откако направи година детево, троа полесно ми е дека готвам за сите тројца исто па кој јаде, јадел. Кој не, ќе седи гладен

И малку ви љубоморам на тие шо имате кој да ви готви. Малку повеќе. До степен што ќерка ми ќе ја пикам во кујна надежно дека ќе биде некој вондеркид па ќе готви од 4 години. Е тогаш сите форумски тетки ќе јадете од нејзе

@Thinkerbell. Пегла неам фатено со години. Минатата недела земав кошула да пеглам и ѝ е*ав матер. Маж ми забрани да ја гледам пеглата веќе

 

И ние сме премногу блиску и со моите и со свекрвата.
За земање деца, шетање не е проблем ич, сама вели, ние ако и речиме одма иди. Ама за ручек пример истото е, се слушаме случајно на телефон пример во 14ч, ручекот наш при крај, та ни вели ајде елате пример. Обично во недела сме кај моите, ама пример од сабота ќе ме праша мајка ми дали ќе одиме да и кажам. А помош за ручек имам од мм, обожава да готви, да експериментира, ќе сервира небаре во ресторан си, јас не баш, јас гледам да се напрај и да си ја исчистам кујната

 

Абе антиталент невиден сум. Ај некако и ќе ги запеглам а шо не знам убаво да ги здиплам некои работи и пак се гужваат е друг муабет. Затоа си купувам работи што не треба да се пеглаат а маж кошулите сам нека си ги пегла

 

Во однос на муабетот за ручек, искрено да ви кажам, бидејќи живееме блиску до свекорот и свекрвата постојано на нивно инсистирање секој ден ручавме кај нив заедно. Јас тоа го доживував како обврска, бидејќи не сум некој гурман, а свекорот сака се да биде како во војска точно на време испланирано. И нема врска, откако се роди ќерка ми ни се нарушија односите и јас не одев кај нив туку ми праќаа во едно тањирче јадење за мене откако сите ќе се најадат и ми пукна филмот, му кажав на мажот ми ние посебно они посебно. И да понапорно е, поготово откако се вратив на работа, ама па мирна ми е душата, раат сум и се осеќам слободно. Налет од помошта што ми се вадеше од нос. Влеговме во шема, само најтешкото остана да смислување што ќе јадеме. Цело време гледам јас прва да го прашам за да треба мажот ми да смисли. Треба да крстиме некои јадења "сеедно", "било што" и "што сакаш ти".

 

И омиленото "ај да нарачаме"

 

На маж ми најомилено јадење му е " Не знам"

Не сум љубител на готвење, ама мора да се готви. Не може секој ден да се јаде нешто од надвор. За манџи ми прават проблем. Сакаат тазе да биде. Ако има и за наредниот ден, прават фаци Ретко така да јадат. И обавезно месо во манџите да има. Подобро е што сме сами. Јас во заедница не можам да седам. А и не сум во добри односи со свекрвата. Така да... Што подалеку, толку подобро. Кога сакам готвам, што сакам готвам, кога сакам перам, кога сакам чистам... Никој не ми стои над глава.

 

Чим е тоа тема и јас да си кажам.
Додека бевме во Ск, свекрва ми идеше на 2 дена секоја недела кај нас и тогаш ми помагаше. Супер оти имавме ручек и ќе ми исчистеше ама секоја недела така ми се смачуваше од причина што подруго функционираме и сега кога одиме за Мк, они буквално се преселуваат кај нас, луѓе јас ако спие бебе и можам да напрам ручек додека они ја занимаваат на Нина, добро ( некои работи маж ги сака зготвени само од мене), ако не можам да напраам никому ништо, она спрема се,нит раскревам играчки, нит чистам, маа ужаас ама никој не ги тера да ми седат дома, на кратко е ајде потоа не ги гледаат децава подолго, ни мене

А тука, шо ни се погодила мајка златна. Пред да оди на работа сабајле иде кај нас, ни остава пред врата јадење и оди на работа, после работа ако иде кај нас тогаш зема ми пегла, јас даска немам пуштено, ако си оди дома и, тогаш прави нешто друго за утредента. Така да, од 7 дена, ние снабдени сме со ручек напраен 4 дена. Другите дена си спремам со повреме се, па после само да го напраам. Јас не функционирам кога спие бебе, се праам кога е будна. А и да нема ручек, маж пола збор не вели.
И така мајка ми иде пример на кафе/пеглање после работа кога маж ќе кидне на тренинг и стварно не ни смета ич, ни па се меша во нешто. Планираме селидба во друг град, колку ќе ми фали само.. а многу сум мамина, дур не се мжив со неа спиев луѓе а се жалам на Нина

Мене само ме нервира нередов дома, таман ќе спастрам, како бомба да паднала, едвај чекам поголем стан, напикам тоа играчките по соби и да не ги видам во дневна.

Мами вчера роденден имаше 26 со две деца многу го сакав ова и пресреќна шо ми се исполни

 

Среќен нека ти е роденденот. Јас се си мислев дека си постара.

И ние сме во странство. Се спасивме. Супер ми е. Никој со никого не се замара. Секој си ја гледа својата работа. А и локацијата е супер.

 

Ух тема помош и готвење
Јас сум едно турбо женче ( 29 ги имам и ова жена многу ми личи сериозно и не го сакам ама ок) уште пред бременост бев 300на саат секој ден после работа спремав вечера, доручек и ручек за следен ден па чистев да е како од излог стан и бев пресреќна кога ќе си седнев на среденко (прво седнување 11ч навечер ) е сега дојде бебко па тоа неспиење па плачел не си стигнала ама пак гледам некоја дремка да средам испеглам и зготвам, жал ми е за мм кога ќе дојде мртов гладен од работа да нема ништо и само да бутаме брза храна нарачано. АМА многу битно раат ми е душава. Првите недели се нудеа мајка и свекрва да доаѓале да чистат готват и пеглаат но сфатив дека тоа ми нарушува ред комоција и раат со бебе па културно одбивав они се лутеа и коментираа дека јас глумам лудило и почнав да си фаќам сама ред и не ми е напорно не ми е нервоза напротив ќе си средам и ќе седнам до бебко додека се расонува па ќе ми се насмее и енергијата се полни одма, убавко ми е
За мене раатот нема цена, не ми помага ручек ако треба со саати да муабетам и да слушам замерки за воспитувањето на моето дете, а еве 2 3 пати во скоро 2месеци се случи само да зготват и ни речат ќе донесеме на врата или нека земе мм успат така што:
- можам онолку колку што верувам во себе дека можам

 

Да ве поздравам пред да се предадам на длабок сон.

Многу тежок, психички исцрпувачки период на работа ми се последниве 10 дена. Само се надевам ќе се стабилизира наредниве денови, зошто многу неубаво чувство имам. Знам работа е и не треба да се нервирам, не е збор без неа да останам, ама после 17 години се чувствувам како од почеток да треба некому да докажувам нешто.
Дополнително како одбројувам денови до почеток на мали во градинка, срце ми се стега како ќе биде. Знам дека че се навикне, побрзо или побавно, ама некако неизвесноста ме дотолчува. Требаше јас да го носам на адаптација, ама со сите гужви сменивме план мм да го носи и уште потажна сум што нема да бидам таму да го утешам првите денови .
Незнам некако одамна не сум се почувствувала вака беспомошно бо однос на тоа што ме очекува, дали дека и се на куп се собра.

Малку да си се пожалам и јас де.

@AngelOfArh баш како што викаш, што ќе фати совладува, ама брзина не му е баш на ниво . Ама фативме финта со штоперица предизвик и еве веќе и учителките забележале подобрување. До кога ќе го држи ќе видиме.
Бебе па друга приказна. Последниве 10 дена учи и совладува многу работи, ама затоа сонот му е ужас. Скоро секоја вечер го начекувам буден исправен во креветче (мислам дури и дека е во сон), ќе го земам кај мене и продолжува без проблем да спие.

Ручек не дека немам од мајка кога ќе се договориме, ама дека уште го чува бебе до тргнување во градинка, многу често морам да смислам јас и да спремам, тоа да е спремно или полуспремно од претходен ден, за да има и она што да јаде додека е кај мене што мислам дека ме изморува. Повеќе планирањето отколку спремањето. За среќа мм е повеќе во кујна од мене, па некако се компензира. Пегла сум кажала, кај нас се пегла само по потреба или во недела со план за наредната недела, ама ова за на работа што ни треба. Другото се така оди во плакар зошто и онака се преполни само ќе се гужваат. За деца не пеглам, секако во сушара проаѓаат. А ако нема кој мм знае и сам да си фати и да си испегла за работа.

Ми се склопуваат очи со мојов низок притисок денешново време ме дотепа. Како некој да ми седнал на очни капаци. Одам да гушнам поголемото, што уште спие со нас, не можам да го вратам во спална и да се надевам бебе дека ќе е помирно ноќеска да земам малку душа, ако не ме совладаат пак некои соништа.

Имајте убава ноќ

 

И ние некош така ако е прва смена јас имам направено нешто и таа отишла пр да пржи нешто, не ме прашала. Па тогаш ние си јадиме горе, тие долу, иначе во 3 смени работи во фабрика и по 12 часа е излезена. Така од почеток почнавме заедно да јадиме бидејки 1 год сите горе живеевме па потоа долу се средија и се преселија и така си остана. Свекор ретко се качува горе, свекрва исто нема време со смените. А ко седевме заедно првата година јас не седев в дневна ниту па дома само излезени бевме.
Јасс ич нејкам да готвам, ако зготвам е вкусно ама скроз од што се мора мерак ми е единствено за некоја торта и тоа без печење да си правам а па за чистење и пајнци миење па немам мака, уживам покрај машина за садови јас претежно на раце мијам. Дај ми прозори за бришење ќе бришам цел ден хахах

 

Чао мајки, немам време за читање и пишување воопшто, ама еве додека чекам кај ортопед да шкртнам 2 збора.

Мама на три

Си мислам да почнам да водам некој си планер како инфлуенсерките за да ги држам конците во раце.

Во однос на одржување дом/готвење наоѓам малку временце, дека инаку мене ме ужаснува безредие и не можам да трпам. Воедно се ми е сведено на минимализам и немам непотребни предмети наоколу.

Нешто што научив после раѓањето на близнаците е да уживам во сегашниот момент. Не дека не цмиздрам пак по првите недели кога беа најмалечки на свет ама не толку колку со првото.
Гледам колку погрешно сум ги сфаќала тогаш нештата.
Сега точно знам што следува и се радувам на тоа.

За синко што да кажам, просто ги обожава и многу сум среќна за тоа.

 

Добра ви вечер мамасити.
Дојдени во мк и прав хаос.
Конечно се запознавме со внук ми од брат. Ама мајкиии па тоа било страшно колку плачливо бебе. Пу пу да не го урочам моево е златно, душа на мајка тој. А внука ми толку многу љубоморна што не ја препознавам. Ништо од играчки не му дава на синко. Само нешто изведува да биде центар пажња. По ова дефинитивно сум сигурна дека не сакам второ дете. Прва кочница ми беше тешкиот порагај и претешкиот период по пораѓај, потоа последицата врз синко од таквиот порагај. Ама ова кога го видов со внуците, само си реков аууу не, не сакам да бидам скубана во косата од нервоза. Не дај боже синко да е така љубоморен на второто бебе, а тоа да биде вришталче, си реков. Дефинитивно ќе одлепам. Така да од мене толку. Нека дава бог кај што нема.
А синко почна да ми бега од подлога, гол газ , облекувањето стана невозможна мисија. Препотена цела јас на крај како со лав да се имам борено. Него му е интересно и се смее. Се прилагоди одма без проблем. И се радува на дада, иако не му дава играчки. Кога го виде бебето прво што направи го фати за нога и му ја соблече чорапата . Што да би кажувам весело ни е до 101 и назад.
Отидов, ролетните паѓаат. Добра ви ноќ