Мајчински муабети (не е за барање совети)

Во овие година + од како е ќерка родена, јас сум таа што е со неа дење, ноќе, јас сум таа со заработува повеќе, јас сум таа што треба да однесе дете на лекар, роденден, да ја влечам со мене на пазарење, да се влечам со неа во една рака, ќесите во друга до кола. Јас сум таа што не виде породилно раат затоа што за повисока плата се надоградував. Јас сум таа што е преморена, јас сум таа што мисли цела недела додека сум на работа што и како да оставам дете да јаде, да има свежи намирници или во најмала рака да направам список, па сопругот да испазари. На прсти се брои колку пати сум пиела кафе раат со пријателки во оваа година.
Исто јас сум таа што знае дека без едната плата(мојата) нема да преживееме со сите трошоци.
Исто знам дека може "ќе уживам" на породилното ама тројно ќе ми се наплати со враќањето на работа.

Има моменти кога во иднина се гледам како мајка на две ќерки (не дека ако се погоди машко нема да го сакам), ама од друга страна како што пишав не сум спремна уште толку физички и психички да се вложувам со дете плус.

 

Мајка алал да ти е. Јас сум без енергија уште пред да останам бремена. Како оперирав жолчка како некој силата да ми ја зема. И стално зборав на работа, и колешки што исто оперирани од жолчка ми рекоа, ааа и нас ни беше така. Дали вистина има нешто од тоа, ама јас не сум иста по операцијата. Не се давам ама нај отворено енергијата ми е многу ниска. Мислев ќе се подобри тоа со тек на време ама не уште ми е така.

 

Само да пријавам две деца живец, нема врска прво потемпераментно, второ помирно. Барем кај нас.
Исти се во темпераментот моиве. Кај нас не важи тоа правило "обратно".
Одсекогаш замислував многудетно семејство, но животот нели не е по план, па затоа за првото се изначекавме/мачевме и по пат на инвитро успеавме. Нашата прва среќа не огреа. За второто како гром од ведро небо, ние опуштени дека нели деца по природен пат нема да добиемеи оп, изненадување. Дојде и нашата втора среќа.
Луди, збуњени и нормални сме, секој ден ни е во трчканици, но ок е, вака и го замислував
Дали сакам уште? Даа, барем уште 2. Но годините отидоа, нервите исто така, финансии се потребни и услови за да се изгледаат па затоа бог нека ги наполни сечии раце, фала му и за овие, ми вредат како за 5 да ги имам

Добра ноќ, гушкајте ги дечињата, мн брзо растат

 

Животов мој како бубањ на 4000 обртаи. Здраво после 200 години

Помалку сум активна во последно време, планирам да полагам најбитен испит во мојот живот досега, па се трудам да го украдам секој миг за да учам. Не било исто учење без деца и со бебе и тодлер. Ама па и мотивацијата е различна.

Во последниве 2 месеци, трет вирус ме фаќа. Рсв, инфлуенца, втор пат инфлуенца. Крш ми е имунитетот. Фала му на Бога последниов пат само мене ме фати, претходните два пати се редевме сите еден по еден-големиот, малиот, јас, маж ми или обратно.
Правосмукалката не ми е собрана од декември. Да знае да зборни ноското, кој знае какви мрсулави приказни ќе раскажи.

Во меѓувреме сме во тотален хаос. Свекрва ми беше врзана в кревет, маж трчаше на работа, кај нив, кај нас, деца, пазарење, едниот со температура 40°, другиот со мрсули, јас треба да учам...

Во целата гужва, јас одлучив да инвестирам во мое хоби од порано и да пробам да го уновчам. И да не бидне успешен "мал бизнис" нека биде успешна голема љубов. Имам поддршка од маж, веќе порачав материјали. Само да заврши испитот и едвај чекам да почнам да работам на тоа. Плус мотивација ми е за да учам.

Големиот после фаза на тантруми е во фаза на сѐ сам сакам, па не смееш да го допреш или да му ја расипеш рутината оти го крка пак одново.
Сам треба да запали сијалица во вц, да отвори и затвори врата, да си намести адаптер на шоља, столчето за поткачување, сам да се слечи, да се измоча, да се облечи, слези од столче и го врати столчето пред мијалник, го врати адаптерот, пушти вода, пак да се качи на столче, да засука ракави, да пушти вода од чешмата чиј притисок го погодува по 47383828 пат пуштање и дреми да му црцниш сапун за да се мие и при тоа мора да пее 'триј, миј рачиња' 2 пати по ред пред да ја затвори чешмата. Е, сѐ тоа супер, ама мора мајка му да е до него да го гледа. Значи не татко му, тој неубо го гледал, само мајка му.
20 минути порано го станувам насабајле за да стигниме навреме в градинка оти ако само се обидам во било кој дел да пуштам рака за помош, се облекува, станува и излегува одново да запали сијалица и да почни од почеток. Ме шизна

Малото е предуша. Ми е страв да се пофалам, оти сѐ тука шо сум пишала низ нос ми излегло.
Уште еден ден од 4ти скок, јас ништо не сетив. Си јаде, си спие, си се радува. Навистина лесно било после захтевно дете да имаш мирно. И среќа шо е така, не знам како ќе се снајдувавме ако и овој како брат му сакаше да е в раце 24/7.

На тема готвење, од ко сме во брак никој никогаш не ни зготвил ручек. За празници ако сме биле кај на мм/моите, евентуално некогаш во недела кај моите и толку.
Готвиме секој ден и не дека нешто посебно уживам да готвам, ама ми се чини некој ред си имаме фатено и ич не ни е некој терет. Рака на срце, се преродивме со мултикукерот, маста му ја извадивме. Шо и да готвиме не одзема повеќе од 1ч и не се валкаат илјада тенџериња.

За гланцање по дома порано се замаравме, организиравме и на глава застануваме за да е сѐ чисто. Сум прередувала играчки по милион пати, џогирав со дезинтал по 10 пати...
Во моментов да ви кажам искрено дека знам точно која играчка на кое место на патот се наоѓа за да ја заобиколам. Научивме да се снајдуваме во хаосот и тоа е.

Мислам дека претерав со пишување.
Ќе пиете кафе со мене сабајлечки. Не сум лошо друштво за кафе во рл.

Гушкајте љубови

 

Јас лани вадев жолчка мајка,не се осеќам така ...незнам

 

Јас пред 6 и се си е во ред исто

 

Притисокот што се прави врз мајките или во краен случај што сами си го правиме е огромен. Ова требало вака или така, за детето вака или така.

Многу пати свекорот знае да ми каже, во Х ситуации, е па мајка си, тоа ти е работа.
На сосетката свекорот, доколку го види синот сам со детето, пред сите коментира, кај е мајка му, да не си лежи, што си го зел детето. Оти пази боже, таткото да се најде во ситуација сам да почува дете или да прошета.

Примеров погоре е малку екстремен и нели не сите се со такви мислења и сфаќања. Ама генерално мајката го има најголемиот товар и притисок.

И не е проблем ако се чувствувате спремни за само 1 дете или за 5 или 15.

А сега, добро утро. Нов месец.

Еве и утринско кафе

 

Појма немам искрено, ама како и да е без неа поубаво ми е нема болки, нема киселини.

 

@IRBBB
Во моментов да ви кажам искрено дека знам точно која играчка на кое место на патот се наоѓа за да ја заобиколам. Научивме да се снајдуваме во хаосот и тоа е.

Ова исто кај нас, само носам во детската играчки, таму игнорирам се се прам дека не гледам
Пр количиња мали метални истурени од кутија стоеја 3 дена, сношти му дојде денот да ги соберам ги има над 500 па играчки бар сега не купувам за малово, ништо немам купено се има и не планирам ни денар поќе да дадам
Значи нема досредување, овде лигушка, онде алишта, таму пижами слечени....ама не ми смета шо викаш научивме да живееме во хаос само здравје нека има.
Одложена операција на синко, чекавме до вчера ама уште кашла со шлајмови, леукоцити покачени му беа на 15, па вчера 10 паднале, докторот ни рече не идете џабе ќе ве врати анестезиолог, сега од денес АЦЦ ќе вклучиме за да искашла па од понеделник да бараме нов термин за операција... Малото и тоа почна да кашла, нема ништо на плуќа и на грло исто ко брат му, јас, мм сите настинавме исто, еве сум уште искашлувам. Лој од гуска му давам 5 дена и имаше ефект, јас 2 пати само се напив и многу ми олесна во искашлувањето. Прв пат земам и задоволна сум.
Кафе се напив, заспа в раце малово и ќе поспие вака на перница оти ако го преместам одма ќе стани, немам енергија од сабајле
@Ceneva немам и јас мака, жолчка извадена ноември 2021ва.. Баш напротив многу ми е подобро, ко што си пишала нема болки нема киселини.

 

Да ти кажам искрено, очекувам 95% од старите да се со такво размислување, кај виделе порано маж прозорци да бриши или дете на кино да носи. Мене ми се чудни нашите генерации ('93та сум) кога се со такви размислувања.
Баш скоро колешка (генерација сме) ми вика го видов в парк маж ти со бебето и со големиот. Да, ги шета за да учам, некогаш за да појдам на фризер, некогаш за да спијам. Леле, браво ко ти се нафаќа.
Мислам, ми се нафаќа бе. Децата негови да ги шета.
Еве велам сега и јас сум сама со двете, со натоварена количка, пазарев. Абе добро, ти си мајка, подруго е. Ок.

Искрено знаеме некогаш со мм да разговараме на таа тема. Колку ни е тешко шо сами мораме да постигнеме, како им е на жените шо се оставени сами на себе, без никакво учество на партнерот во семејните обврски. Па уште има и такви шо кога ќе си дојдат од работа, ќе ручаат и ќе си легнат пред тв да се одморат дури дојди време за спиење, па другиот ден пак истото. Бог нека им дава сила, не знам друго шо да речам. Јака им душа.

Ооо камо во детската да беа... Детската ни е чиста стакло, сите играчки се в дневна, в ходник и книгите в спална. Сите книги, не 3, не 10.

Пуштам среќичка да оздравите поскоро и да се оперирате, најлесно на свет да поминете.

 

Фала најмногу
Кај нас мало место, мм од бебе го шета, многу често вакви коментари има и тука.
Дома работи, метеше, чистеше дур бев бремена, не е проблем и сега ама сакам јас да си чистам, бебево го презапива, го чува до кај 2ч, после јас до сабајле, а од 7ч е на работа. Во се е вклучен, јас сум 89та, тој 88ма. Мене свекрва ми стално ми вели, денешниве мажи не се ко нашите, само излезни по кафани. Ама мм многу и на мајка му и помагал, со брат му 14 год разлика се, тој го чувал многу пати, пелени му менувал ако требало

 

За второ јас би уште сега, ама една работа ме плаши. Напорен е малиот, захтевен еве, може напорен е погрешен збор. Инаетлив, гласен, my way or the highway уште од сега. Кој имал вакво дете знае како се одразува на секојдневие и на динамиката меѓу родителите.
Е сеа шо ако второто испадне бетер од ова? Мислам кој ми гарантира дека второто ќе биде помирно? Уште едно да се погоди со ваков карактер и толку се живците, па каква сакаш основа имај на бракот некои работи си земаат данок.

Не знам, ми се оди и на второ и на трето ама да не биде иде Дунав после, ризик јак, мила душа

 

Интересна тема сте почнале.Да се искажам и јас.

Ние одсекогаш знаевме дека ќе имаме повеќе од 1 дете, можеби не волку брзо 2г и 3м се разлика. Првото ми е сон од дете, волку послушно дете јас не познавам никаде околу нас немам видено. Не дека е моја ама премногу слуша. Многу ја сака сестра и, предобра е со неа, ја гали гушка да си играат сака, тивка е кога спие шепотиме.Ама малово маста ни ја вади. Во градинка ќе тргне уште сите дневни дремки и се исклучиво во раце. Многу често се буди за цицање, едвај 10 15 мин поседува сама, немаме еден асален оброк не па 3. Ама па мила е ја сакаме и не би можела да замислам живот без неа сега. Колку и да е напорно пак се исто би направила.

Е мене ми работат хормоните на моменти и ми е многу криво што сега немам толку време за да и се посветам на големата со игри повеќе, претходно премногу работев со неа се и сешто сега преполовена сум и ограничена, неможе се да играме како претходно поради малово. Ама се надевам тоа ќе се смени кога ќе порасне и малово за брзо па заедно сите ќе играме. Ме нервира фактот што спие во раце, барем да спие сама за тоа време ќе си играм со големата или ручек било што ама тоа е. Сега ќе почне во градинка па полека ќе нема дома дремки ќе помине и тој период.

Јас му викам на мм штом второво не не разведе ќе преживее браков наш.Он е мирен и не се кара многу јас имам жути минути знам да спукам во секунда.

Ние од големата дада имаме и нарачки уште 2 сестри сака дури и имиња имаме смислено и ова трае веќе 7 8 месеци и не се предомислува. Мм и вика абе едно машко не се кара сестри сака и крај. А и јас се мислам дека и 3то да имаме ќе биде девојче ама ако барем ќе и исполниме желба на големата дада. За сега мм не сака да чуе за 3то дете ама го гледам се подзамислува поради големава. Големата обавезно кога збори за семејството сите ги набројува и имињата на другите 2 сестри ги кажува. Ќе видиме баш за некоја година што како ќе биде. Јас би раѓала, сеа имам 30 год таман кај 35 36 уште едно и доста е.

 

Јас сум за тоа да почекаме барем 3 години да се разлика.
Ама не, мојот ,морало сега, стари сме биле ( 35 ке полнам бај д веј)

Некако се плашам...мачно ми беше првата бременост. Бременоста ми беше школска ама киселини болки повраќање,хормони,незнам дали сум волку рано спремна за тоа пак .
Може звучам себично ама...​

 

Ајде здраво и од мене

На темава,јас првото го родив на 24 планирано,испадна мноооогу тешко хорор бебе,и сеуште е таков тежок за се',иако летово ќе полни 5.

Бебе е 2 месеци,до сега е бајче.
Разлика се 4 години и 4 месеци.
Си дадов простор на себеси зошто стварно бел ден немам видено од големиов.
Хиперактивен е многу,и цели 4 години му се имав посветено максимално ,и сега малце што се смени рутина покрај бебе,одма осеќа и тантруми рафрла на сите страни
Се надевам дека малава ќе си остане ваква,божем женско де

Двајцата беа планирани,ете фала богу по план испадна се'.
Така и се замислував.
Како мајка на две деца ,да дочекам 30ка.

И дефинитивно завршувам тука.
Исполнето се осеќам и не би ниту да одземам,ниту да додавам нешто.

Времево е тапа иначе,метеопатиште сум.
Ајде кафе

 

Јас дојдов да си ги изнапишам маките. Која е и онака во депресија, нека ме скока.

Со 4 различни дијагнози сум, освен депресијата од другите 3 не знам која е точна. На државна клиника веќе со бомба и закани сакам да влезам, 3 месеци чекам резултат со кој што можеби ќе добијам терапија ама луѓе мои, не знам како живеам веќе. Секоја коска ме боли, детево мислам дека една недела ме нема видено а да не плачам. И кутрото тоа, наместо јас да ја тешам она ме бакнува и ме гушка да ми помине. Денес имам сила само за да си подавам топче со нејзе ко на кутре некое... Душа мајкина, ќе извини. Срце ми се крши во вакви денови, дома веќе кој шо праи, јас се жалам..
Смачено ми е од самата себе, а и од сите други богами...

Ај убав ден да си имате, надежно ќе биде подобро утре

 

Ајде и јас да шкртнам нешто на темава. Милион пати ја отварам и се нешто ќе ме спречи да бидам подолга и да напишам.

Сакам 2 деца, пред првото имав еден индуциран пораѓај во 21 недела поради аномалија и мислам уште имам трауми и се тресам на следно иако родив здраво, право после тоа.
Мојава девојка е презахтевна, пишти, вришти, сама ја чувам, посветена сум и 100%, решив кариера да ставам на стенд бај иако подработувам од дома. Маж не дека не се грижи за неа ама како само јас да знам како да ја смирам, заиграм, заспијам. Претпоставувам дека сум со неа 24/7. Он вика: кога ќе порасне ќе сака повеќе со мене.
Ја сакав многу, после таа загуба ме огреа и беше дооолго посакувана ама неможам да кажам дека секој ден ми е лесно. Тешко ми е некогаш, скроз немам време за себе, баталив се што ме исполнуваше и се чувствувам дека голем дел од себе жртвувам. А не бев таква. Си бев на прво место и многу знаев да си дадам на себе.
Некогаш знам да си направам притисок за второ, нешто како да ми е недовршено, нешто како "мора" или "треба" па ќе се сепнам и ќе си кажам дека немора додека не сум спремна. А не сум. И не знам кога ќе бидам.

 

Здраво
Таман реков дека бебево убаво си спие навечер ете ја вчера се разбуди 284748 пати. Јас како зомби денеска, и две кафиња не ме оправија да сум таман. Ај вечер ќе ја бањам па може од тоа да спие поубаво.Спрема брат и што беше на нејзина возраст (2 месеци) таа многу поубаво спие.
Играчките и кај нас стандард расфрлани се, само собирам и никако да дособерам. Вчера заедно со поголемиот ги групиравме со кои може дада да си игра по некој месец и ги тргнавме во една кутија. Секако не игра со нив барем да не ни фаќаат место. Всушност има многу играчки што треба да се тргнат ама сега немам енергија и време да се занимавам со нив.
На два ума сум со работава, и ми се оди за да сменам секојдневие и не и се оди оди сакам децата да ми се пред очи дури се во интензивен развој. Веќе и јас не знам што со себе понекогаш. Ајде има време до есен ќе размислам убаво.
Другата недела сум на прослава и ќе треба малото да го оставам со свекрва ми. На доење е и ме мачи мисла како да направам да не и дава адаптирано. Не дека ќе е крај на свет со адаптирано ама зедовме некој ред вака и да не и дава шише од пусти страв дека ќе ми одбива града после.
Имам пумпа досега неупотребена, па изгледа и дојде редот. Ќе се измолзам и ќе и го даде тоа.Пак е шише ама тоа е,мора некако.
За фарбање сум и тоа морам да го средам.
На вакцина сме наредна недела. Што раат си бев досега поголемиот ги прими сите вакцини се раатисавме една година, сега пак одново.
Се надевам нема да има реакции, температури..

 

Ајде и јас да споделам чувства на темава што сте ја отвориле.
Од секогаш бев дечар и сонував за денот кога ќе станам мајка и ќе се грижам за свое дете. Желбата за бројот на деца се менуваше како што се менуваа околностите. Прво сакав три, па две, па сакав близнаци, па нејќев близнаци итн.
Сега имам две. Едно ангелче таму негде горе и еден мал сончко тука со нас.
И покрај тоа што првото детенце го изгубив во 33та недела од бременоста и имав огромна траума, мојата желба да земам во раце живо и здраво дете никогаш не престана. Напротив се триплицираше.
Со огромен страв се решив за втора бременост со за среќа позитивен исход.
Со истиот таков страв ќе пробам пак да останам бремена, ако имаме среќа да доживееме такво нешто.
И да ви кажам нека биде какво сака, вришталче, неспијач, нејадач, најзахтевно на свет нека биде, само нека биде живо и здраво. Уште ми е рано до душа, сакам малово да си пркне бар малце, ама дефинитивно сакам повеќедетно семејство.