Мајчински муабети (не е за барање совети)

Ако имаш линк од производот баш прати ми го да го видам. Ти благодарам, убава идеја.

 

Многу ја рецкаш. И кај мене е слично ама јас од едно уво влегло од друго излегло. Ми помага многу не викам не. Син ми ја сака многу. Кога го оставам кај неа не мислам на ништо знам најаден наспиен ќе е. Ама ете така знае некогаш да искоментира што порано ме вадеше од такт сега само аха и продолжувам по мое. Мое дете мој правила и нема да се објаснувам на никој зошто го правам нешто така, а не како што сакат они. За градинката јас сум тас што го носи и зима, што го гледа секое плачење и што срцето ме боли секое оставање. Ама пак јас сум таа што сите ги тешам и единствено јас го гледам позитивното, сите велат го малтретираме детето бла бла. И кажав вчера ако уште еднаш ми претече лошо за градинката да не ме ни прашува повеќе дали плачел, оти нема да кажувам веќе ништо. Како бе сите ги боли само мене баш ми е гајле, аха важи. Ама не ги рецкам веќе

 

Каде во East gate утре може да ставиме обетки дали знаете?

 

Некаде спроти fashion group како да видов овде да имаа пишано

Инаку зошто не кажавте дека е bittersweet кревање на најмалите облекички на бебо? сабајле го гледам комплетчето во што излезе од болница пред 3месеци и си викам кооооога поминаа

Ме фаќа некое неубаво чувство на помисла дека за 6м се враќам на работа, па сè повеќе размислувам за кариерна промена зошто ако не сега никогаш нема да се осмелам а долго сакам и работев на тоа, па се закочи зошто останав бремена. Мислам добро ќе ми дојде одамна не бев среќна таму, сакам да учам нови работи, сакам да сменам токсична средина, а е и пофлексибилно за работа од дома по потреба.

Со бебко сè повеќе си се приврзуваме, многу си го сакам, сега почна на глас да ми се смее, нема ништо поубаво
Одиме сега малце до парк на сонценце да си дремне а мама да покива од алергиите

 

Jas edvaj cekav da gi nadrasne prvite da gi spakuvam, posto do godinka drugarka mi dade komplet obleka i veke nemam mesto moi alista kaj da cuvam
I relaksatorov use malce da go mavnam, ogromen e, a sedi samo 5 min koga odam vo toalet i tolku.

Nie se zagrevame za 4 skok, dreme bez vrska vcera denes, nokjeska se budese kako programiran sekoj saat-saat ipol. Posto sme na spalna samo go gushkam turam cucla i produzuva. Sega hit mu e se vrti od grb na stomak i po celo vreme samo se prevrtuva. A nazad ne znae da se svrti pa place se nervira i ja go vrtam i taka edno 50 pati

Majkava edvaj ceka da odi vo mol da kupi nesto sto ne i treba, zaso ja fakja kriza od pizamava na momenti. Porano bar trenerki nosev, sega pizama poso se slaam od spalna na kauc cel den.

Mazevo bolno mi e, pa vikendov vo maalo ke se santrame so bebko, poso soferot ne e vo sostojba da vozi, a bas mi se odese nekade na rucece.

Ubav den majki

 

Мајка ми имаше 1 испад, бебе беше 3 дена ми влета во соба во 6 сабајле оти плачеше. И објаснив фино и од тогаш се нема екстремно замешано.
Инаку коментари како овие на мајка ти, знае да пререче нешто. Од десно влегло, од лево излегло. Секако не ми е дома, а и се поретко се слушаме оти живеам хаотично. Кога сме заедно, и давам ма шо сака да прави, нека мења пелени, нека храни, нека игра ама мојава е веќе 2 години и кусур. Ко беше бебе ептен, и мене ме нервираше понекогаш.

Иначе, гореспоменатото бебе е кај баба и дедо моментално. Јас денес ќе заборавам кај ми е станот, не планирам да се приберам.
И нови штикли дојдоа на ред оу је

 

https://kares.mk/product/on-the-go/ranci-torbi-kolichki/allrounder-r-tashna-ranec/

Еве овој го земав јас, само што летото беше 1800ден сега гледам поскапеле

 

Како сте мајки?
Времево топ, не можеме дома да се прибереме.

Туку кога се спомна шопинг, мене сеуште тешко ми паѓа моментот што многу голем дел од гардеробата (сукњи, панталони) не ми се веќе точни. А дали два пати сум ги облекла.
Како стоите вие на тоа прашање?
Се немам многу здебелено, неколку кг плус, и стомакот ми е уште малку поголем од нормално, ама колковите ми се раширени мнооогу.
Ќе треба сета гардероба што ми е мала да ја соберам и кај моите нека поседи, ако некогаш се случи чудо па да ослабам.
Од друга страна, тоа значи шопинг за мене, па и не е толку лошо.

Друг момент од папката "Постпартум", забележав дека се имам променето, не размислувам пред да кажам нешто, и сум тотално без влакна на јазик. Бев многу повнимателна порано.
И многу брзо избувнувам, немам живци, одма на карање вртам.
Низ разговор вака со други кои имале слична промена, велат не се враќаш на старо. И се плашам да верувам во тоа, некако си ја сакав старата јас, смирена, воздржана.
Ама тоа е, секоја промена е со причина.

Уживајте во викендот.

 

Добар ден,

Како и обично ме нема, па ќе се изгубам . Во трка со времето како и сите и дефиниривно ми фалат по два часа плус дневно и бар уште еден ден викенд
Од последната пријава до денес ново е што бебе сврза три недели градинка со еден ден пауза заради сомнителни мрсули на наша иницијатива. Јаде таму од прв ден и веќе три дена преспива. До сега солза не пуштил иако со децава ништо не е исклучено, ама сега и да пушти касно му е го рачунаме привикнат . Си има омилена негувателка, а богами и таа многу го сака. Од оваа недела почнав јас да го носам уствари сега и двајцата ги носам па наутро ми е најголема трка со времето, да станам да се спремам, па деца да спремам зошто мм оди порано на работа за да може големиот од училиште да стигне да го земе во 4. После таа прва трка почнува втората, оставам големиот во училиште, малото во градинка го предавам, па рикверц до дома да земам точакот и нормално да стигнам на време на работа до 8:30. Кога ќе стигнам на работа како еден ден да поминал се чувствувам, а дури тогаш почнува се. За среќа фаќаме ред, па секој ден се полесно станува.
Големиот без проблем си оди во училиште и многу го сака. Уште малово да остане да ја сака градинката и супер ќе си е се.
Во моментов големиот со татко му одмараат. Јас со малово во дневна и за чудо некое еве веќе 15минути седи заигран, јас испружена не мрдам и врткам по телефонов и жртвувам дури и кафе пиење, само нека поседи уште некоја минута мирен за да земам душа зошто од 6:30 сум станата со него и од тогаш не бев застаната.



Коментари од надвор не ме тангираат никако освен ако не проценам дека е некој добар совет. Единствен најдобар совет до сега што го добив од золва уште додека големиот беше бебе беше дека се е фаза и поминува. Е сега дали наредната ќе е полесна или потешка е лотарија. За друго луѓето се такви и понекогаш добронамерно, понекогаш непромислено може ќе искоментираат нешто и не земам за зло на никого. Од рандом баби зошто шетам бебе босо и без капа, до многу сум ги пазела децата сум добивала и јас. Уствари јас не ги пазам, надвор се и на ладно и на дожд кога не е страшно, пазењето било зошто не им го реметам нивниот ред не го изместувам и ако е време за спиење пакувам деца и легнувам. Ама и за нив е така подобро, а богами и за нас да се рано легнати за да здивнеме, а и наутро да не се борам со будење и спремање. И двајцата ми се ранобудници и си се помирив со тоа, ама и стварно е лесно расонети и расположени деца да спремам наутро, наместо борба да треба да водам. Има за се време и место. Ќе пораснат и они, а и ние до тогаш ќе се снаоѓаме. Или излегуваме на рати или баба сервис активираме иако ова многу ретко го практикуваме.
Јас не сум од оние што можат да седат дома и само со куќа и деца да се занимаваат. И со првото и со ова без проблем си се вратив на работа без тронка грижа на совест. Они се згрижени и среќни со свој ред, јас сум среќна и интелектуално исполнета и актива што за мене е многу важно. Породилното колку го сакав, толку го мразев од таа изолација делумна од луѓе (нели сите на работа и со свои обврски). Малку ми фали работатат да ми е пофлексибилна во однос на тоа да можам понекогаш и од дома да поработам по потреба заради децава, ама се снаоѓаме како знаеме и умееме и функционираме за сега добро.
Веќе планирам да почнам и да вежбам за да се стегнам. Слабеење не ми фали, со две деца и темпото кг се како на факултет кога бев, само малку да се стегнам ми фали и нормално да раздвижам тело од седечката работа. Додуша јас и ренген на врат треба да правам и физикална, а и ред други контроли, ама некако никако не доаѓа ред за мене или па од страв сама одлагам . Кај и да е ќе мора редот да фатам да не си играм, ама че дојде и за тоа ред еден убав ден.

Изгледа ја претерав пак. Ај да одам да пружам алишта додека има сонце надвор.
Имајте убав викенд мајки

 

И моето искуство е дека нема да се вратиш, ама и тоа не е лошо. И јас бев дури и повлечена, односно ненаметлива, сега живи луѓе јадам, особено ако е за децава.
И за гардеробата да си ја причуваш. Јас 10 месеци не се враќав никако. Таман почнав да купувам нова и тргнав на работа за два месеци се вратив на старата гардероба, а новата неизносена ене виси на закачалки зошто виси и на мене . Ама ако ти поднови си се со мерак бар малку

 

Иста сум со алиштата.. фармерки еден куп не можам да облечам само заради 5кг плус што не можам да ги симнам зошто реално не сум се ставила на ред. Јадам се'. Без вечера да си легнам мислам ќе се онесвестам. Си купив не многу скапи фармерки за сега со мисла дека не сакам да вложувам во скапи фармерки зошто нели ќе ослабнам

 

Исто и јас, задникот даска, ми го снема и тоа малку што го имав, ама затоа стомаче си добив
Додуша не се ни трудам да го симнам.
Ми се јаде благо , како болна сум по благо. Колку што не јадев во бременост, толку сега надоместив. Си купив фармерки и пантолони со ластик, па и да ослабам, ке се носат секако.
Рано ни е за крштевка, планираме на есен да залади малце, ама си намерачив едно комплетче во бутичето во зграда и ќе го купам па нека стој. Ми се дотерува пусто

 

Како се наближува првиот роденден, така станувам се поносталгична. Си се присетувам на овој период минатата година, колку само не знаев што ме чека, и колку само се променив од тогаш до сега…ми се чини рана пролет секогаш ќе ме потсеќа на тоа чувство на исчекување, последни припреми, долги прошетки, пробни вожњи до болницата, пазарења како да доаѓа крај на светов Имав страшен nesting период, станот го преуредив од корен добри три пати
Ахх како вчера да беше. Некако како криво ми е, си викам со второ дете ќе знам што ме чека, не е тоа тоа, нема да бидат истите чувства на исчекување, неизвесност.
Многу сум емотивна периодов, голема плачка сум станала, воглавном зошто не можам да сфатам кај лета времево, и како вака ми порасна детето, додека се грижев зошто не спие, па зошто не јаде, па зошто не ползи, зошто ова, зошто она, времето си летна! Сега го оставам да си прави работи по негово темпо, а јас само се топам и го гледам. Колку е совршен, колку ме сака, колку го сакам! И душа ми се кине што кога имавме напорни периоди, што си дозволив да чувствувам нервоза и лутина спрема него. Не знам дали ќе можам да си ги опростам тие емоции.
И долго се спремам да напишам едно писмо, до мене, до него, за оваа прва година, бидејќи не сакам апсолутно ниедно сеќавање со него да ми избледи. Документирано е скоро се, телефонот веќе ми нема меморија од слики и видеа, ама ете, чувствата сакам да си ги напишам некаде, да остане запишано.

 

Колку полно емоции…
Ме расплака….

 

Убави теми сте отвориле. За гардероба се што купив после породилно за враќање на работа веќе ми е огромно. Носам гардероба од пред 3-4 години, што пред и за време на бременост ми беше мала и спакувана. Полека отпакувам и враќам за носење. Класични парчиња, пантолони, кошули, сукњи. Формата на телото не ми се допаѓа во главно и покрај тоа што поприлично имам намалено во килограми.

Градинка - колку што ќерка лесно се привикна, толку и често настинува, па повеќе е дома од колку во градинка. Мојата замисла беше дека од старт ќе оди без прекин, ништо од тоа. Па дека од кај март веќе ќе се намалени вируси и бактерии, пак ништо од тоа. Сега викам ај барем следна есен помалку отсуство да има.

Кога сме веќе кај градинката, не знам во други градови и градинки како е ама кај нас само се чести за нешто или некој родител носи нешто, за докажување и покажување. Пример
- Колачи запче, за првото запче на А
- Колачи постапалки, за породување на Б
- Мекици, за братчето на В
- Роденден
- Именден

Па мајка А, направи маски за сите за 1ви април ( во мојот град, нема преправање).
Мајка Б, донесе балони за денот на среќата, не ни знаев дека постои вакво нешто.
Мајка В, донесе мартинки за 1ви март.

Поентата ми е, само вакви работи се објавуваат во група. Од една страна тој родител што дава и носи, го прави тоа пред се, за своето дете, па за останатите. Од друга страна некако се нафрла да се прави екстра трошоци, што некој не може и да си ги дозволи.

 

Има и кај нас ама не до толку, пр синко почасти ко се роди братчето, толку. И за роденденот кога си слави тогаш носиме. А носат и за именден нешто благо, некое бонбонче.
Иначе се претерува, дури ни за именеден не треба. Нека е само роденден. Ама самите си правиме така. Има во групата едно девојче што неможат да си дозволат торта хартиена или нешто слично, па и правев јас една кутија за да стави внатре да почасти, да не се "дели" од групата. Па пресреќна беше душата. Јас секогаш сама му правам на синко за роденден.

 

Јас и пишувам одвреме навреме 'писма'. Првпат и напишав и пред да се роди. Морав некаде да ги искажам чувствста, а и сакам да знае колку била сакана цело време. И и отворив и маил и понекогаш и праќам слики и видеа од тоа што сме правеле со краток текст. Ќе и го кажам пасвордот кога ќе порасне, па нека си ги има спомените и така.

И опрости си ги лошите чувства - верувај, сите сме ги имале. Исцрпеност во моментот, немоќ да смениме нешто довело до тоа. Уморот некогаш надвладуваше и тоа е. Да се трудиме да сме подобри родители секогаш, а тие само нека растат здрави и нека нè радуваат.

 

Колку исто значи. Колку сме сите исти.
Кога ќе видам сега трудница за прв пат, искрено и љубоморам во позитивна смисла. Најубав период мислам ми беше. Па тие хормони, па и времето само за неа, оти породилно тука почнува 6 недели пред терминот, па нестингот бе. Абе цел месец само рибав, купував и местев низ дома. Јас се породив у јули, цел јуни беше пекол, во 10 пм почнував со чистење оти не можев да дишам преку ден. Ах кога и да се потсетам на тие денови, толку ми е топло на душава. Таа возбуда .
Исто кога ќе видам сега надвор бебе- бебе мало, и кога ќе ја видам мадам, пошто она е прилично долга, се прашувам кога, кога порасна толку?! Некако како од хаосот кој не стрефи на почетокот, како да не видов кога дете порасна. Па ќе се навратам на сликите и гледам, да и она била толкава.
Сега седи во ресторан на столче и млацка каша додека ние јадеме, а на недела дена беше глувче што не можев да го наместам ни да се дои што се вели, ја потпирав на перница за да може да јаде. И сликата од првата посета у парк, кога бев во состојба да излезам од дома малку, јас жолта у фаца, она у транспортерот се губи.
Купив два албуми од тие радосниците, ама уште не сум ги пополнила. Иако се ми е документирано, треба да ги извадам сликите и залепам.
Ова со мејлот е исто супер идеа.
Ја сега ги чувам на one drive и така не е лошо. Ќе си ги има сите. Се надевам нема да се случи ништо со облакот во иднина.

Освен што пак му се лутам на маж ми немам друго ништо што да кажам. Среќа се враќа на работа од утре, инаку две недели дома на одмор, нит ред ни бутур. Ќе се разведеме вака. Па од горе, како разочаран е, не сме отишле нигде. Еве бе спремај дете и организирај ќе идеме.
Со нервите и јас сум отидена веќе.
Немам живци за ништо друго. Ни па да мислам. Доста ми е што планирам за неа цело време.
А и да забележав дека после пораѓај се радувам на деца повеќе. Едноставно им се радувам на друг начин. Порано не беше така.
И јас имам стомак што ме нервира. Во половина и карлица сум малку проширена, ама подобро да си останам така, повеќе се свиѓам. Не тежина се вратив одма. Сама ме нервира стомакот. А немав, првите два месеци по пораѓај бев даска, ама оти и не стигав да јадам. Сега гнетам. Ама добро е што еве веќе две недели се вратив на мојата исхрана без шеќери и комплексни ј.х., па кај и да е ќе очекувам за месец време да се средам, само уште да се вратам на вежбање фали.
Дете оставив на маж малку, ја да се изналежам у кревет, да се искролам на раат оти од утре нема. И сакам помалку со телефон да ме гледа, некако имам осекај, дека нон стоп сме со телефоните у раце.

А инаку вчера дојдоа во купатило, за да видиме мама што прави . Се бања бе пиип. Да се избањам барем.

 

Која мајка спомна пред некој ден за пакување бебешки алишта и емоции?
Не ова не е можно, јас мислев средена сум со хормони, ама краставици уствари.

Има ново бебе, девојче, на другар од маж ми. Се радувам ама се прерадував од среќа. И велам да им пратам пакетче, од малава алишта.
Ко ги отворив, ко си ја удрив да плачам, па баш горе пишував за мали бебиња. Епа не очекував дека нејзините алишта толку мали беа. Сум заборавила. Ко ги видов сега палталонките и комплетчето што прво го облековме. Ко ме удрија спомени. Ко ми се врати сликата каква беше во болница. И тоа време не се враќа.
Знам тогаш плачев и се нервирав оти немам доволно млеко и едвај чекав да дојдеме до 9 месеци и да давам три оброци. Сега кога гледам колку без врска сум се нервирала, наместо да се опуштам. Стварно се поминува. Битно е да се живи и здрави.

Туку ај ве молам ум. Што правите со алиштата? Јас сакав/сакам да ги чувам бар уште малку, во случај да родам уште едно.
Ама еве денеска гледам пожолтеле и се умирисале за само неколку месеци. А чисти спакувани во такви како кеси во форма на куферче, со патент. И стварно многу криво ми дојде. Како и од што може толку да пожолтат.
Ќе ги перам пак, се надевам ќе излезе, ама не е тоа решение.
И стварно има многу алишта иако не купив многу. Се собраа. Сите пратија.
Дел сакам бар од тие најмалите да и оставам за спомен ајде. Ама грев ми е да ги фрлам. А и некако не сум спремна сите да ги раздадам. (Е болест значи,сега кога пишувам сфаќам дека не ми е нормално однесувањето). Може и најпаметно е да ги донирам полека, оти вака немам ни кај да ги чувам.

 

Направивме посебен шкаф за алиштата на бебе што ги одраснал. Бебе има за 2 дена 8 месеци, о с у м месеци, а има шкаф у друга соба со одраснати алишта 3 кеси со патент имам кренато полни. Башка на една мајка и испратив алиштенца, што веќе му омалеле на бебе. Мене прво ми е. Жал ми е да ги фрлам ама па ако пожолтат како што велиш поарно да ги дадам некому да ги износат барем.
По групите на фб секогаш има некој што му требаат алиштенца, цуцли и сл работи.

Имам кутија една само, кај што имам ставено, косичка, папочето, првото шишенце, првото цуце, од мекици му имам зачувано едни што имавме како кутивчиња со бонбонки за бебо и алиштенцата од болница што го извадивме. Сакам само да извадам слики од тој ден да ставам, па понатака првото запче, ке му ставам слика од 1 роденден, за спомен да ми бидат и кога ке ги отворам ред солзи, ред мрсули ке биде секогаш.

Ништо не ти помогнав, отидов у друг правец со темава