Мајчински муабети (не е за барање совети)

Немав слична дилема, туку потполно иста како твојата
Моите се разлика слично како на Лаки, поточно 4год и 4 мес. Дури бев трудна, си плачев, за то како ќе имаме "друго" дете дома, небаре туѓо дете. Е после то, вистина е дека не се опишва туку мора да се осети, и да, иако клише ама стварно љубовта се множи, сега си иди големата дома од градинка, не иди во мене да се гушни, трча кај сестра и, па таа како и се смешка нејзе, то чудо како си се гледаат, заминва негде не ми вели мене чао, само на сестра и. Малото сега напрај 6 мес, сега почнуват да се гушкаат послободно, да си играт на спална, на земја поретко, оти не седи уште стабилно, а големата не е баш пажљива хахах.
Туку јас си осеќам некоја грижа на совест, како повеќе да сум кон помалото, дали си мислам дека големата можи се сама, се осеќам како да ја имам занемарено, ова малото ми е како на престол, не знам како да опишам. Некоја слично искуство?

 

Темава колку ми е болна.
Јас немам помош од никој, а не можам ни да имам. Мајка ми има куп болести и реално ми е ризик да ја имам во странство кај мене подолго време. Повеќе ќе се грижам за неа, отколку што она мене би ми била од помош.
Свекрви се постари, ама резервирани се за на девер ми. Некогаш мислам забораваат дека имаат и друго внуче. Т.е два пати ја имаат само видено. Ни она ги познава, ни па они некаква врска се потрудија да створат со неа. Небитно. Греота е само за малово.

За малава ни требаше 5 години. Милион третмани и болници, за на крај да си се случи она сама, ете така. Чудо ми е.
Јас веќе четириеска, маж со нова работа, кај што ќе нема да биде дома со денови некогаш. Јас со желба за уште едно, ама реалноста е друга.
Имало денови на почетокот кога ни кафе, ни вода не успевав да се напијам. До два месеци ми беше нон стоп во раце. Едноставно такво бебе си е. Си сака близина. А е џамбаз и прави пакошнини, па ако не ја припазиш, ќе направи нешто.
Такви се сите знам.
Ама ова се познава дека има карактер, еве да не бидам сурова со епитетите , нема да биде лесно дете, со сигурност.

Дали ќе можам уште едно, којзнае. До сега знам само дека животот се случува. Џабе е колку и да се трудам некогаш да планирам се, да имам се под контрола, кога ете се случуваат работи, кои не можеме ни да ги испланираме, ни да ги предвидиме.
Само здравје и времето нека покаже како треба.

 

Здраво мајки
На темава веќе коментирав за желба за второ, може ќе се смени во рокот од 2год што си го дадовме со мм.

Туку сакав да кажам дека многу се изнервирав отидов во 10продавници низ моловиве имав желба да купам за бебар нешто новко за овој период и погодете што за девојчиња има 7рафтови за машки 1 ќоше ништо не земав на крај си порачав од Тinybaby преслатки ми беа и да ми пројде меракот.
Кога би решиле за второ би сакала девојче, ем за мм да се топат малце а и мерак ми е да ја дотерувам. Мада чекам внука да ми се роди па мислам дека таму ќе си надокнадам за џиџањето
На времево толку му се радував за на крај од зима директ на пекол да отидеме. Веќе после 11 не ни го вадам се прегрева сирото беља ќе направиме па сега по дома да си најдеме занимации да не пошандрцам.
А мирен е син мајкин кај и да го оставиш ќе си гуга се занимава барем 20 мин после сака да му муабетам, па со количката го мкнам по мене да ме гледа дур готвам чистам мијам садови

Сега ќе фатам терасата прво да ја измијам од прашина па да посадам нови цвеќиња, само некои без цветови да не влечам пчели оси ради бебло нека е зеленко убаво си гледа цело време надвор убавко му е.

Многу си го сакам бе, пред да се роди имав теорија дека мора на прво место да сме си со маже за да може тој да е среќен сакан е арно ама се роди и падна сè во вода. го сакам и мм ама ова ова крофниче ле-ле па ќе ме погледне така заљубено па ќе ми се насмее усрамено па тоа ред солзи ред мрсОли па лигавење и така си оди временцето не знам како ќе преживувам без него по 9 10 саати на работа

Јас од старт си го чувам скроз сама, многу сум чуден карактер што сака да си докаже на себе колку и до каде може па често сама си задавам главоболки така и сега одбив помош од мајките и да кажам еве 3месеци не се покајав одлично ни е, сè што сум зацртала постигнувам не ми е воопшто товар. Како ќе станува понезависен ќе се активира повеќе и мажов.
И така забегав во 10теми

Имајте си убав ден убавици

 

Уф, топење е. Ќе ти топат нерви и срце во исто време. Моите се нешто помалку од 3 години, мислам одприлика нај идеално за нас. Еден излага од пелени друг влага те држат под кондиција. Среќа останав трудна пред првото да го мавнат најјаките тантруми иначе мислам немаше да одам на второ. Трудна и хормонална ме имаше расплакано мал милион пати и ме имаше натерано да трчам маратони по неа. Ама полесно поминува се кога потоа се средуваат хормоните.
Сами ги гледаме во странство сме, двајцата пргави, не ме плаши тоа, си имаме ред фатено. Сега ќе доаѓаме прво кај мајка ми па кај свекрва ми на рехабилитација па назад пак во бубањ.
Голема разлика кај деца не сакам исто и премала. Не сакам едното да брка дечковци, а јас дома пелени да менувам на друго, ниту две бебиња поголемо и помало. Сакав да се малечки а сепак секое да си има по малку само свое време, каде ќе можам на само да поминувам со нив.

 

Јас, исто ми е, мислев ќе бидам поќе време со големиот, ќе шетаме сами, ама пракса друго излезе.. Малото ми е мало и неможи ништо само, големото е големо и така си мислам исто дека го запоставувам, ама тука е мм и штом му го напрам муабетов и одма ме сечи, баш сега е од сите најгледан, малку разгален, не мисли така, што треба поќе да му прајш и поминува, после пак си иди грижата и така цело време
И незнам зошто ко ќе ми речат ајде 3то сега не велам ништо нема да одиме на 3то решено е, не сака ни мм, неможам вели уште едно (многу е стресен и плашлив, малку да се поболат тој не знај кај тера, мн на срце си става), ама јас некако се менав со мислење после 2рово мислам дека би можела уште едно, дури и трет царски не ме плаши
Едит, имам помош можи затоа така мислам.

 

@Skyler ако не е куре, имам неколку кутии облека што чекаат кај да се дадат. Пошо другариве абер немаат, да се дотера цуца
Барем ќе има што да бљуцка.

Некој поназад имаше спомнато за пакување на малата облека. После некое време почнав механички да го правам тоа, како за мене што си пребирам од облеката, исто и за нејзе. Ама ко беше бебе, побрзо кога надраснуваше бев поемотивна, секое второ парче си го гледав и си спомнував од кај е купено
Има дијагноза и за тоа сигурно

 

Јас кога прибирам алишта, до ден денес, еве 12 месеци направивме... ги двојам и си мислам во мене:
“ова може девојче да го носи,.. ова не, ова може,... ова не...“.
За кога ќе има сестричка нели...

Ме удри пред некој ден кога видов 56ки, а бебето ми се роди 47цм. Господиии, комај 10цм ми било помало детето, едноставно не можев да си замислам колкав бил.
Не ми се веруваше кога зедов во рака едни шпихозни, буквално две педи беа во должина.

Ми велеа се' се заборава, не им верував.

 

Добар ден и од мене

Сонцево ме прави екстра топ мајка.
Преубаво е

Моите се 4 години и 4 месеци разлика.
Пишував тука и пред да се породам дека ми е многу 'прпа' од тоа како големиот ќе реагира.
На почетокот додека се навикна стварно беше лошо. Првите 40 дрна хорор.
Ама и за него жал ми беше. Кога дојдовме од болница како изгубен беше. Не знаеше што се случува..
Имаше измешана љубомора со тоа што гледа бебе наеднаш дома.

Сега веќе ја чува и пази сестра му од сите.
Кога почнаа гости да доаѓаат на сите им викаше 'си ги изми ли ти рацете?!'
Кога ќе и ставиме џиџи миџи панделки одма и вика 'леле колку си ми убава најубава моја' да си пукнеш

На тема гардероба,на мојата радост и нема крај со купување на женски бебешки работи.
После 4 години дино и алигатори,јас банкротирав. Уште банкротирам де. Посилно од мене е
За син кога идев да купувам колку и да сакам да земам истите маици и блузони беа. Сега врти,врти ќе ти се сврти

Отидов да пијам кафе на тераса
Ајде кој е за

 

Хахах абе чувај си за секој случај за второто ако бидне женско штом се одлучите на тоа
и јас си чекам девојче , а првото машко

 

Со прематурче, месеци и месеци сите алишта и беа големи,едвај чекав да се смали нешто и да спакувам.

Сега сум во фаза секои две недели/месец, да речам аман и ова ли е мало??? Сега го купивме

За неутрални немаме многу, во купуваме или добиваме типично женски алишта.

 

Моите се многу разлика, 6ипол години, не дека бирав, така се фати, ама почнавме кога имаше некаде 3 големиот и не се фаќаше. Сите за тоа збореа дека големиот ќе е љубоморен, дека ќе биде тешко, ама да ви кажам нешто, за ништо на светов не ја давам таа љубов и таа двојка, големиот воопшто не е љубоморен, а малиот е ѕверче невидено и иако се караат за исти играчки, читај малиот вика, се бараат цело време со поглед. Не сум се плашела за љубовта, ама дефинитивно мене ми порасна со второто, сега имам уште повеќе љубов за двете. Нека се само живи и здрави. Ако се вакви какви што се сега баш и не сакам трето бидејќи малото е премногу врзано за мене а големото е во некоја фаза клај клај ништо не ме занима. Уствари кого лажам, сакам трето, ама под услов да е девојче Да го разбијам малерот дадов алишта од бато еден куп, па ќе видиме здравје како ќе биде во иднина.

Инаку сум пресреќна, ќе станам вујна за 8м, ако е машко имаме многу работи, а ако е девојче вујна има да ја размази за сите пари, има да биде најдотерана крофна на свет, со машни и цветови насекаде, ау како има да ја дотерувам. Само се да е во ред и да се роди здраво и живо, ќе имаме пак највесел празничен период. Батковците едвај чекам да видам како ќе реагираат.

Убав ден женски!

 

Колку ти се разлика двајцата?
Јас имам мала разлика од 13м, двајца машки, сакам трето за едно 2 години.

 

Првото и второто 2 ипол години, второто и третото здравје ќе бидат 2 год. Кај тебе страшна разлика јака ти душа
Имам една роднина со разлика 15 месеци ама она има златни свекор и свекрва, не е прибрана од шетање и пак вика нема шанси трето

 

И јас сум за тоа.. живееме со свекпр и свекрва ама помош и да немам.. не се ни жалам .. тука ср кога нема да сскам помош.. тоа ќе е кога ќе се породам.. сакам мажот ми да ми помага, тој да бана , јас да гледам какл братчето се радува без ау мау бау над глава.. мир и тишина..посакувам де

 

Да пишам искуство со првото бебе и сега со второво, една паралела.
Првиот пат во болница не фати да цица, плачев до степен ни сестри да не можат да ме смират,па мораа да го викнат мм иако беше корона дојде во собата кај што бев само да ме смири. Дома исто, на почетокот бев хаос. Зошто плаче, гладен е,леле со цицањето ништо не направивме, свекрва ми над глава, корона беше- ограничено движењето. Јас седи дома и плачи. Плус мајка ми ја зафати корона едвај преживеа-капак на се. Мада што се сомневам дека ќе ми помогнеше некако. Само самата на себе можев да си помогнам. Ме најде некоја депресија 18 кила имав изгубено кога направи синко 3 месеци. Издржав некако да не земам антидепресиви. Кога потпорасна мене ми олесна, некако товарот ми се симна, не ме болеше секој ден главата.
Сега за второво подготвена дочекав се. Уште во болница си беше кај мене по цел ден,им ја давав само навечер за спиење. Си фативме ред за доењето уште таму и еве сега 3 месеци фала богу уште си цица. Јас поорганизирана, си имав замрзнато ручеци, за да можам да стигнам со доење , исклучив секакви притисоци од страна, шетаме редовно еднаш на ден.
Само време е потребно да се средиме психички дека се ќе биде во ред.
Одвреме навреме си ја тупам,главата со мисли,,што ако,се погоди нејадач, што ако се погоди да не ме слуша, да е бесно дете" И после си велам стоп, ќе работиш со неа, ќе биде се во ред и како што сака Господ.
Допрва не чекаат вадење заби, скокови, проодувања.
Мора да сме позитивни.
Мора да мислиме дека се се заборава и дека се е минливо. И полесно ми е кога ќе се потсетам.
Кога ќе го видам големиот како ја гушка и ја бакнува се заборавам, и дека не сум спиела ноќеска и дека се немам видено со еден куп луѓе. Ќе почекаат. Си имам две душички дома на кои им сум повеќе потребна.

 

Сега се поголеми, немам гајле, не дека се нешто мн 2 и 3г се, ама пак не се споредува, сега имаат иста рутина, се прават заедно, убаво спијат навечер, не можам да се пожалам.
Помош имам додема сме на раб ги чуваат бабите, а за викенд знае да ги земат моите да преспијат кај нив, во принцип јас сум навикната да правам се сама околу нив, секако додека ММ е на раб. Јас исмрено не знам дали сакам 3то, сакам девојче многу, секако испод 3 год од сега, не доаѓа во предвид 3то.

На тема второ дете, искрено не знам што е подобро, мала или поголема разлика, јас сум научена ваљда на малава разлика, па не можам да си ставам во глава голема разлика... Сакавме ние мала разлика.
А иначе, на све се навикнуваш и сл две деца и со три, се е навика.
И пак да бирам, би одбрала мала разлика, другарчиња се ептен, мн се заедно, си играат, се бранат, потешкиот дел ни помина, сега смњ во преодна фаза, не се жалам ич.

Алишта чувам спаковани и вакумирани, не ми се даваат ич, емотивно сум поврзана со многу нивни алишта.

 

Здраво мајки

Од сабајле ни тргна денот со некој тантрум иако ги нема често кога ќе дојде на најако е пуштена малата. Секогаш очекувам дека ќе ми дојде полиција на врата дека комшиите не пријавиле, па се мислам како ќе им докажеме дека не и правиме ништо. Имаме малце мака да игра сама од 7 сабајле до 7 ипол додека отиде да спие, мора да ја занимавам и не ми беше проблем додека беше сама, сега имаме и друго бебе и ја учам дека мора малце и сама да си поигра. На распуст од градинка се три недели, од понеделник почнува до 12 ипол е, па ќе го организирам денот повеќе да сме надвор додека маж ми е на работа. Кога е дома заедно правиме се, после работа кога ќе се врати не ме остава ништо да фатам он ги завршува обврските по дома, бања деца, за јас да одморам.
Периодов ме чека селење во друг стан и посакувам да имам некој овде да ми помогне ама ќе се снајдеме. После тоа ме чека само пакување и цело лето да го поминеме во Македонија, искуството од минатата година поминато тука со дете од 2 години ми покажа дека не е добра идеја. ГОдинава со две деца цело лето да го поминам на 50 степени дома не мислам.


На тема второ дете моите девојки се разлика 3 години. Сега за сега е добро се снаоѓаме со маж ми некако. Се надевам како ќе растат ќе можат да се занимаваат сами и да си играат и дека ќе бидат блиски како јас и сестра ми.

 

Јас имам 2 машки, за второво ми рекоа дека е женско па во 6ти месец испадна дека е машко, фала богу не изнакупив алишта, а колку пати бев во искушение ама си велев ајде рано е. Работите од батко се најдоа, има по нешто ново, но сепак да беше женско баш ќе банкротирав .

Исто и јас. Првото прематурче алиштата ги носеше со месеци, ако беше за 3-6 тој ги носеше на 6 месеци, па и на 7-8. А второво 5 месеци има веќе ги вадам работите од батко 6-9.

Во врска со разликата во години помеѓу децата, според мене за нив е подобро да се помала разлика за да имаат слични интереси. За нас секако ќе е тешко, се има предности и недостатоци.

Јас не планирам 3то па ептен ме фаќаат емоции како што ми расте малово. Уште од сега ми се чини ми фали, многу брзо ми расте.

 

Офф темавaа...Jас сакав три деца на времето пред 15 години, млада и амбициозна И мислев до 30 ке ги родам трите. Арно ама, прц, на синко му требаа 7 години да се направи, и тоа природно се зачна, после неколку инвитра неуспешни..па ми прсна слепо црево, па операција во 5та недела, не ни знаев дека сум бремена тогаш дознав...ама јунакот мој најсилен издржа се.
Сега имам 35 и бебе има 3м, треба миоми и кила да оперирам што настана како последица од операцијата на слепо црево и стомак што расте...здравје кога ќе престанам да дојам ќе средам тоа, па ако дадат зелено светло би пробала за второ..ама нема 7 години да се обидувам, мах 2. Сака-не сака, живо и здраво да ми е ова, а и јас да можам да си го гледам. Како сакал Господ така. Некои работи не зависат од нас.
Да уживаме во животов важно и во нив. Многу брзо поминува.

Убав ден женски

 

За ќеркичката се обидуваме некаде 11 месеци.
Не сме ништо испитувале освен маж ми спермограм којшто испадна со многу намалена подвижност некаде 5% имаше подвижност.
Во темата спермограм пишав и доста членки ми пишаа со овој спермограм само инвитро може.
Пиеше некој витамини немаше месец јас останав бремена и не знам на среќа ли беше или тогаш сакал Господ.
Сега ќерка ми има 21 месец за друго се уште не сме одлучиле кога маж ми е спремен ми вели.
Ем сакам сега ем не, ми е страв немој да не фати да се мачиме многу време, друго пак не сакам да се многу разлика, за помош имам колку толку од свекрвата и свекорот ми помагаат и слушаат многу.
Сакам да си играат заедно, да си се дружат.
Со сестра ми сме 10год разлика и кога бев мала многу се осеќаше и сметаше разликата, сега сме на исто и таа има деца и јас и не се осеќа разликата.
Му велам на маж ми уште сега да си почне пак со витамини, да си се спрема на време ама не ме слуша.
Откако се породив после некое време има свршувано во мене неколку пати мм ми вели мислиш одма ќе фати да се обидуваме така понекогаш, ама јас ете сакам па не сакам, не знам
Имам многу блиски коишто немаат проблем а веќе со години се обидуваат за бебе