Мајчински муабети (не е за барање совети)

еве сум.
Јас имав замисла да имам три деца. Ама во овој момент и со оглед на околностите, особено што ја заокружив 40ката, да ми се живи и здрави овие двајца.
За првото се помачивме 5 години. Едно чудо боцки и интервенции за да останам бремена со ин витро. Се роди на прагот на 9ти месец (полни 36+5дена). Супер си напредуваше, ама се роди со срцева аномалија и првите 5-6месеци беа во грч. Повеќе од фактот дека го очекуваше операција ианку беше премирно бебе и за среќа добро се снаоѓавме со него. Помош имав од мајка и не се жалам иако од денешен аспект мислам дека немаше потреба од толку. Откако помина операцијата и се беше супер постоперативно јас бев спремна за второ уште откако мали наполни 1година. Дури и се шалев со мм дека ако не сака ќе одам да си земам од замрзнатите ембриони. Ама кај него имаше психичка бариера после се што се случуваше со првото дете. Кога он се свести и таман почнавме да се спремаме за второ фати короната и некако целата ситуација не измести. Природно колку и да се обидувавме не бидуваше (иако цело време не водат како идиопатски стерилитет) па така додека бидна второто поминаа повеќе од 4,5години. Разлика се 5години и 4месеци. Јас си ги викам близнаци родени со 5години разлика дека второт е од замрзнатите од првото. За второто сама одбивав помош, односно инсистирав додека сум на породилно сама да се снаоѓам бар додека сум на породилно. Со бебе носевме батко во градинка/училиште. Заедно го земавме. Сите тројца шетавми и функциониравме одлично. Нормално тука е и мм кој цело време е вклучен во се. Дури и откако тргнав на работа он повеќе ги превзема, особено за носење по доктори и слични вонрутински ситуации зошто и работата него му е пофлексибилна.
Големиот ми е многу разбран и освен нормална желба за повеќе внимание што му скратено откако дојде второто, љубомора голема нема. Е сега и игра немаат засега, особено што големиот е прваче, ама па многу се сакаат и големиот многу ми помага со малото. А малото се топо по него и се повеќе почнува да го следи и емитира .
Сега веќе фативме некој нормален тек. Големиот во училиште, малото тргна во градинка и еве и тој фати ред со спиење. Кога се болни ние ги чуваме, бар првите денови додека не се кренат, сепак баба е стара и нема потреба да ризикуваме и она да закачи нешто. Ама дека се наоѓа, не можам да спорам, тука се кога можат да помогнат.
Идеална разлика според мене нема. Се зависи од сплет на околности. Мала разлика не е гаранција дека децата ќе имаат заедничка игра и интереси. Затоа побитно според мене е родителите да се спремни и тоа да е нивна желба, а не притисок од околината или првото да не е само.

@Bella_Stella среќен родендне на баткото. Да е вечно среќен заедно со мама и тато.

Се одјавувам за сега. Имајте убав и мирен викенд.

 

Фала мама.

 

Моиве деца здравје да ни се роди бато, ќе бидат скоро 3 години разлика.
Да бидам искрена, дур не направи ќерка ми 2 години на памет не ми паѓаше да правам второ. Трауми имав од 4ти скок и година дена неврзан сон повеќе од 2 саати.
Кога бевме на одмор во август се решивме дека треба побрзо второ. Решивме дека треба побрзо ама не решивме да го правиме одма. Како се направи бато после 1 месец од договорот уште не ни е јасно, а 30та недела сум. Нит се обидувавме, нит ништо. До пред 8 мес бев на ставот "е да бе не знаат као го направиле".....повлекувам се што сум рекла .
Гледам за помош се пишувало јас искрено не разбирам што се подразбира под помош. Ние живееме 4 години заедно, 2 год и 8 мес имаме дете, ручек ми има направено еднаш мајка ми кога бев 5ти мес трудна со ќерка ми и имав корона. Не дека и барав ама не станав од кревет 3 дена, па ни донесе еден ориз.
Се сами си правиме со маж ми. Дете сами чуваме, стан сами чуваме, работиме двајцата, ќерка е во градинка од 10 мес.
Мене не ми се јасни како функционираат семејства каде што се помага од страна на мајка и свекрва, а мажот не мрда. Или ситуација да ми седат дома бебе кога ќе се роди. Зошто? Нека земе маж одмор што ќе ми се мотаат они дома?
Иначе не знам што толку се спремав за ќерка ми кога бев трудна, моментално за бато имам купено едно боди. Планирам да бидам што има од дада за носење неутрално, па ако треба да докупам нешто. Порелакс е втора бременост дефинитивно...можда зашто знам дека ќе е последна

 

Јас имам помош додека сме на раб ги чуваат, иначе се најнормално функционира, маж ми помага, ама кога искачаме ги чуваат бабите, одат и спијат кај нив понекогаш, а зошто да не? Не е ништо лошо ако децата одат кај баба и дедо и ги чуваат.
Ручек не ми правеле, ниту ми средувале низ дома, ниту ништо, чувале, си играле, ги бањале, се околу нив колку што можат, за мене е се тоа непроценливо, да знаат што значи баба и дедо, зошто јас не сум знаела. За мене нема ништо погрешно ако ги чуваат.

 

Не пишав нигде децата да не спијат кај бабите.
Зборам за ситуации која мајката или свекрвата доаѓа спие кај ќерката и зетот/ снаата и синот, кога ќе се роди бебе. Или им дремат дома по цел ден. Мене не ми е реално тоа, која е потребата?!

 

еве јас не повикана ќе си го кажам моето искуство. кога се роди ќерка ми бев толку во паники, немав појма што да правам, ја донесовме дома и со маж ми двајцата паничевме, не сме чувале бебе, ниту сме виделе некогаш толку мало бебе, свекрва ми не е таква, не е таков тип, иако живееме во еден двор воопшто не замараше, доаѓаше да на кратко, ама толку. јас ја викнав тетка ми, затоа што она ми е најблиска фамилија и многу полесно ми беше. беше три дена со нас, додека се соземеме и искрено тоа многу ми значеше и ми беше од помош, ми помагаше дома за ручек, средување, околу доењето, бањањето на бебето. после тие три дена и маж ми тргна на работа, јас бев скроз сама со бебето. сега бебево има 2 години и 4 месеци, никогаш друг освен нас не ја бањал, никогаш не преспала на друго место, ја носиме во градинка од 8 месеци, никогаш никој освен нас не ја носел/земал, кога е болна ние зимаме денови од работа за да ја чуваме, целосно и сами со маж ми сме се околу неа. сега за второ мислам дека би била многу поспетна, веќе знам шо да очекувам, ама тогаш кога ќе ми текне бев изгубен случај и во паники, со маж ми седевме и се мењавме не спиевме ја гледавме дали дише

 

Мене мајка ми ми се лутеше зошто она не го бањала бебето. Викаше ете сами се си прават. Како мислиш научна фантастика е. Ама мене не ме фаќаат нешто паники. Маж по малце. Првата вечер дома и смени 8 пелени .
За второво сега што го чекаме некако ич не се замараме, дури незгодно ни е да кажеме.

 

Ај тоа може ќе го сфатам (не).
Еве во случајот на Anaroz1 каде навистина биле во паника, ама под дифолт да се знае дека штом се роди, мајките ќе земат одмор па ќе се менуваат за да живеат со нас, не. Не знам може јас влегов од старт со ставот да ќе ми биде страв ама ако не денес за 5 10 денови ќе морам сама сè па ми немаше логика да одложувам да се снајдам сама.
АМА имам другарки кои секој месец го оставаат мажот дома и одат на "гости" кај нивните по 10-15денови редовно а бебињава веќе 7 8 месеци е тоа не можам да разберам. Да и ние мајките треба да одмориме да имаме време и за себе ама тоа никако не ми е сфатливо

Убав денов мајкички ајде да прошеткаме

 

мислам дека за второ сите се некако полабави. иначе јас во систина се пораѓав, таму ни покажаа еднаш како да ги бањаме бебињата и на крај кога требаше прв пат да ја бањаме демек тетка ми ќе ни кажува како и нејзе паники ја фатија, па на крај јас им покажував, нема никогаш да заборавам сите тројца ушуткани околу неа, она демек ќе ни кажува, а она од времето кога чувала новороденче поминале 20 години и знам го пази папочето, да не го натопиме, а мене ми кажаа слободно да ја топиме, само да не ја ставаме во полна када со вода, на крај ја ја на незје и покажував како и толку беше, беше тука само за првото бањање. целокупно поентата на предходниот пост ми беше дека ние стварно сами сме околу детево, ама луѓе некогаш толку се осеќам уморно и сакам да ја испратам негде на викенд и да седам дома сама абе не знаете така да од моја гледна точка и со моето искуство мислам дека нема ништо лошо да имаш помош, затоа што и вака е исцрпувачко

 

Здраво на сите мајки, јас дури сега ја откривам оваа убава тема.

Ќе се надоврзам на вашите последни муабети.
Нас за првото ни беа потребни некаде 4 години, поминав 3 спонтани, една биохемиска, поминати многу испитувања, операции и на крај се исплатеше трудот.

Уште пред да се роди знаев и сакав сами со маж ми да си бидеме и гледаме дете.
Чудо во животот сум личност што премногу се плаши, ама кога стануваше збор за моето бебе немав гајле.
Во болница ми покажаа како се бања, маж ми ќе признаам целиот се упрпа
Па ајде да викнеме некој да ни покаже како треба, ама јас бев сигурна и убедена дека доволно ми е што ми покажаа во болница.
А и секој може си има различен начин за бањање па искрено не ни сакав свекрва да ме гледа во рацете што и како правам.
Може тогаш ќе ме фатеше трема
Имам среќа што имам маж кој што ако не го гледа детето, тој ги врши сите работни обврски по дома.

Еве сега сме во странство и немаме никаква помош, сами сме со маж ми, а и второто бебе е на пат.

За второто бебе можам да кажам дека од прва се фати и јас не очекував, не беше ни планирано
Бевме потпинати пред празниците и се случи што се случи..
Инаку знаев дека сакам повеќе деца, ама и јас цело време си викав и прашував како ќе сакам друго дете.
Откако останав бремена сите тие мисли мене ми се сменија, само да се роди живо и здраво, љубов преголема ќе има.

Се надевам почесто ќе пишувам и ќе се дружиме.

 

И јас пишав имам помош, помош ми е ручекот од свеки, некогаш кај мајка ми одиме на ручек во викенди, многу мразам да готвам и секогаш ми е таа помош добредојдена не дека секој ден ми готват ама прифаќам тоа секогаш.
Иначе ни со прво ни сега ми седеле дома по цели денови, за ноќи не правам муабет, ниту еднаш не ми седел некој до мене ноќе.
Со првото идеше мајка ми дење на почеток за да не бидам сама, јас ќе легнев 2 сати да поспијам таа ќе го почуваше бебето. Многу ми беше потребна тогаш и ја викав. На таква помош мислев @Tea SK не некој да ми седи да ми чисти дома.
Сега помош исто ми е големиот што го чуваат некој сат дење, тој сака, сам оди долу кај свеки, сам бара да го носиме кај мама, дури сака нека оди. 5 год е ќе си фати друштво за некоја година и нема поќе да сака со нив, нека го гледаат дури можат

 

Сите имаме различни искуства, најубаво е сами дефинитивно, но да не забораваме дека не сите подеднакво брзо се опоравуваме од пораѓајот, некои од нас имаат тежок постпартум период, бладање од премор и неспиење, постпородилна депресија, различни средини и ситуации, недоволна поддршка, итн... така да разбирливо е и ако остане некој со мајката да е постојано во првите денови, ако ништо друго барем колку да не е сама. Така да нема ништо лошо во тоа да се побара помош, а во ред е и ако се одбие помошта и ако сакаме сами да се снајдеме.

 

Секој со своите сфаќања и искуства. Колку што јас си запоставив социјален живот за што е можно повеќе да сум со бебе/дете, толку моите колешки си се слободни и си шетаат.
Мое сфаќање сакам да сум тука за бебе во секој момент, за секое прво. Нивно сфаќање, не е проблем да се децата по баби/тетки и останата фамилија. Ни децата мали паметат до толку, плус баби, дедовци се помлади, повеќе можат да се посветат.

Дури и се нервирам кога ќе оставам дете со маж, а тој за кратко ја остава кај било која од бабите. Тоа е друга и долга тема.

За помош имам во близина баби. Од старт бев со став помош ми е некој ручек да направи, да испегла алишта од бебе. Не ми е помош да ми влегува ноќе во спална и да граба дете од раце. На сосетката пример уште неродено второто дете, нејзини зборови, помош е 3-4 месеци едната баба да го гледа првото дете. Другата баба да е тука за второто, да го бања, преслекува, да го храни или носи на мајката ако цица. Мајката тој период да се опорави.

Пак ќе речам, не осудувам. Секој со своите сфаќања.

 

Па тогаш не треба да се жалиш дека немаш социјален живот, зошто ако детето не седи со баба или дедо, за ти и маж ти да искочите, тогаш како планираш да имаш социјален живот? Ти вака ако размислуваш нареднк 10 год нема да имаш социјален живот, не може детето за 3-4 саати да направи нешто ново што ти не си го видела. Во спална не ми влегувал никој да ми граба дете, ама сум ги оставала да ги причуваат за да искочиме со ММ, и што е тука лошо ако детето го оставиш со баба му да речеме, според тебе?

Па не можеш да кажеш така, не секоја мајка добро се чувствива после пораѓај, и треба помош, па постпородила депресија итн итн. Со второ дете ги знаеш подобро работите, ама на првото треба да се посбетиш исто, нема да можеш секогаш зошто тука е и бебето.

 

Јас мајка ми ја земав за помош првите 10 дена. Остана 6. Затоа што ме нервираше
Нејзината помош беше идеална, ми готвеше ми чистеше, гледаше бебе да се избањам 16394 пати во денот. Ама мене се и секој ми сметаше па и реков фала ти, мислам дека од утре можам сама
Коментарите и беа од минатиот век, разбирливо со оглед на тоа дека тогаш раѓала ама ниеднаш нема кажано зашо вака или зашо така. Само реакциите и беа и уште и се најјаки ко ќе дознае нешто "ново" - Леле Луна, како сме ве исчувале вас, па се имаме испогрешено Мислиш не малтретирале
За деца кај баби и дедовци, еве сега бев да ја земам. Два викенда по ред беше таму Расчукана е цела по колената, уште не се научи да гледа кај оди аман

 

@Mumoftwo30 , бабите и дедовците ми го чуваат детето по потреба, кога не посетува градинка и ако стварно имам потреба да излезам. Не дека јас воопшто не излегувам на кафе или со маж ама гледам да не ангажирам луѓе дополнително. Не дека некој ми забранил да одам во кино, театар или на концерт ама не одам секој ден.

Во примерот што го опишав распоредот е следен. Детето до 16:00 во градинка, барем 3-4 пати неделно детето кај баби, тетки додека мајката е на кафе, после работа, или на аеробик и слично. Во сабота обавезно кај баба, е во недела со мама и тато. Мое мислење е дека е ова од примерот погоре претерано. Не дека јас ќе сум поголема мајка ако сум 24/7 со детето ама не ми е и начин да го гледам по 1 час во работен ден и 1 ден цел во неделата.

 

Не, темата беше за општа помош, а не за секакви глупости, ние искачаме заедно 1 до 2 пати месечно мах. Некогаш ни еднаш, кога одиме само на кафе едниот си седи и си ги чува дома.

 

Така де, затоа имаат и татко децата.
Ако се двајцата родители инволвирани еднакво во чувањето на двете деца и домашните обврски, според мене не е потребно баба да се преселува.
Баба е за причувување на дете.

 

Баба е за причувување дете, и точно тоа е помош за мене.
Некој да има да ти свари супа на пример кога двајцата сте со темература, а бебе е 4 недели и само што почнале грчевите.
Некој да го причува малку, за да идеш до гинеколог на преглед после 8 недели, да не го макнеш во чекална со тебе.
Да идеш до општина да завршиш некои документи на пример.
Или да те викнат на ручек еднаш во неделата.
Е тоа е помош која ја немам. Да внуче е, и они со задоволство би ја гледале и мазеле секој ден, ама јбг такви се условите.

 

Jas sekoj pat odnovo i odnovo se drobam koga sin mi ke se razdeli od babite i dedovcite koga sme na gosti vo Makedonija ili koga tie se kaj nega. Maliot uziva vo sekoj mig, propusta se za da moze da igra so niv, da seta so niv, da jade so niv....Pri sekoja razdelba se zaprasuvam dali vredi sto sme tolku daleku od niv i sto cekame leto i praznicite na zima da bidat zaedno. Sto pati ke e bilo podobro da imam da go ostavam saat dva za da izlezam bez noze da skrsam od brzanje , ama ete nema. Bidete srekni site sto ja imate taa moznost, gusnete se site zasto zivotot minuva premnogu brzo.