Мајчински муабети (не е за барање совети)

'Вечер лепотици.
Дојдов да ве гушнам сите вас што имате мака со луди роднини и "сезнајковци" за воспитување деца. И сабајле сакав да пишувам и јас за сите коментари што ги добивам овие скоро 4месеци од тие луѓе за сите мои "грешки" во растењето на моето бебе ама се премислив.
Т.е ме премисли ова мало ангелче што нанка до мене (прав ѓавол на заспивање ама се заборава тоа). Викендов се изнашетавме, толку квалитетно време одамна не сме поминале само ние 3ца. Сега попладнево отидовме во парк и бебе си лежи во количка нагоре гледа и за прв пат ги забележува дрвата над него. Охх мајки посакувам секоја една од нас да доживее таква невина искрена среќа на мали работи. Мали за нас но за него цел еден нов свет, на секое дрво кое го одминавме во редот, се насмевнуваше и удираше со ноџињата во количката
Душава ми ја стопи, си направив видео за спомен зошто навидум малите работи за нас ќе избледеат со тек на време, со неговото растење а вака ќе се присеќам.

Па ќе кажам ако, нека зборат луѓето нека паметуваат, со тек на време ќе отрпнуваме и ние, нема да не повредува и нервира, ќе научиме да се одбраниме, да се спротиставиме зошто за овие чисти души, вреди сè што секоја од нас поминала во бременост, на пораѓај, постпородилно.
Тие се наш потсетник колку важна работа правиме (правилно!) и успеваме да менаџираме сè.

Да уживаме во секој миг со нашите малечки зошто само еднаш се случуваат овие -Први спомени.

Гушнете ги и на секој негативен коментар од трети лица само сакајте ги уште повеќе вашите малечки.

 

I danilo gi narece trzai. Dadw b6, ama nema razlika sega za sega. Moevo gi vrti dlankite go zadrzuva zdivot i ja pravi ustata kako bukvata 0. Najcesto koga i e dosadno daka druga poloBa druga igracka...neznam stvarno veke. Inaku 7 i pol meseci ima a vaka pravi veke 2 meseci

 

@Luminary значи ова од такт ме вади. Толку не можам да поднесам кога нешто сосила му прават на детето, па тоа е страшно. И еве иако не сум Мк и немам помош, не ми фали ич искрено да иам некој тука баш заради вакви работи. И кога доаѓаме Мк и кога ми доаѓаат гости тука мене сафра ми се крева баш од ова. Мене од довикувања и неповикани совети преку телефон ми се крева сафра, не па во живо.

Син ми ги знае баби/дедовци од видео повик, кога ќе се сретнат во живо детето не ги знае, значи му треба време, ден, два па и повеќе за да ги запознае и да се чувствува сигурно да оди кај некој. Последно кога бевме за Мк, ау тоа беше страшно, посебно на мм неговите имаат така нападен пристап, еве сеа како пишам ме фаќа нервоза од тој инает. Значи првиот ден како дојдовме, свекрва ми се налути кога плачел дури бил кај неа сме и го земале. Онака, сериозно се налути. Како ќе се научел ако сме го земале цело време. Од вториот ден, наместо да намали со агресивноста она зголеми, детево липа, таа замислете го носи во друга соба, да не ме гледал, затоа плачел. Па дури и ми вика мене излези ти од соба. Јас реагирам многу бурно, обично мм е тивок јас гласна, ама тогаш стана маж ми и и’ се раздра, вика гледаш дека сака кај мајка му, шо само го влечеш по соби без везе, да не може да се смири од плачење.
Исто прошлото лето бевме на еден настан, пред да заминеме им реков на сите, значи не сакам поддавање на детево од еден на друг, кој и да го има од нас, ќе си го држи и нема да го дава на други. Влегуваме таму, ајде таа да го држела, демек да сме се социјализирале со мм. Мене уште невлезени ми се враќаше, кога видов колку гужва има ама ај. Значи до шанк бев да земам пијачка, се враќам детево го држи рандом жена. Онака ни свекрва ми не ја знаеше, тоаш се запознаа. 4 месеци мислам дека беше тоаш. Отидов, си го земав, застанав на страна со него. Абе луѓе, дојде свекрва ми да ми го тегне од раце. Јас ќе го чувам, ти шетај. Абе седи викам, кога реков дома никој да не го чепка не ме слушна? Ама не можев да речам не. Затоа викам јас ќе го држам, а не ти. Абе дај ми го. Абе уживај викам, оди ти социјализирај се. И свекор ми дојде, што сум правела сцена, да сум ГО ВРАТЕЛА БЕБЕТО. Викам за атер ваш го земав на настанов, на дете од 4 месеци не му е место тука. Ако сакате да останеме, ќе седи со мене. Ако не, ќе си одиме сите.
И си заминавме сите дома Па ме потсети да сум му ги замиела рацете, многу луѓе го чепкале. Е фала што ми кажа.

И еве сеа за празнициве ќе доаѓаме Мк, сеа ќе го форсираат да прооди, ќе го паткаат, ќе го држат сосила да стои, демек да се научи. Знам пошо муабетот е тој коа и да ѕвонат, демек не бил прооден уште пошо ние не сме го форсирале. Иако сто пати им е објаснато што треба и како. За роденден сакаа да му купат кондури, викам нема потреба, ем не оди, ем кондури не му требаат сеа. Ама џабе си зборам, они пак по нивно. И сеа му викам на мм, нека не се лутат пошо кондурите ама ич нема да му ги облечам.

И поарно ми е вака настрана од сите, да бев Мк досеа сигурно ќе бевме искарани и со моите, и со неговите.
Вака барем мирна глава.

И така, си се пожалив и јас.

 

Кај синко најчесто тој тремот се јавуваше кога е нервозен или кога многу радосен. Инаку здивот не го задржувал. Пратете ја, и се надевам како кај нашево ќе се изгуби тоа.

 

Пред точно три години ја изгубив мојата прва љубов, детето што ме направи мајка. Го имам сега брат му, жив и здрав, најсладок на свет и сум благодарна за тоа. Ама еден дел од срцево е празен… секогаш ќе биде.. а на овој ден посебно се чувствува празнината. Гушкајте си ги дечињата, не се нервирајте за ситници што во моментот ви се чинат како којзнае каква мака. Јас толку сакам да го гушнам, а не можам..

 

И тоа се деси! Мако мој стана во 10ипол и до 4 сабајле не заспа, муабет си правеше, се препелкаше во кревет, очите за сон му плачат, едвај гледа ама не се дава никако. Ќе пукнам за спиење. Таман го пофалив, мислам во другата тема, кога ова ми направи. Не попуштив, не мрднав од кревет, се поткарувавме, му се налутив ама џабе. Едвај со триста маки заспа кај 4. Во 7ипол сабајле еве го буден, за во градинка, а мислев да не го носиме ама тате не можел имал работа. Оф мори мајко, како ја да кажам некогаш не можам имам работа. Денов у аут, ништо нема да може да се направи пошто мене ми се спие ми се плаче, ама добро, кој ме прашува мене, ние ќе пазариме вечер за празнициве. Убав ден женски!

 

Ти си јака. Збор за утеха за изгубено дете не постои. Ама те гушкам најсилно

 

Здраво мајкии, како сте?

Официјално породилното ми заврши во петокот, не тргам на работа дефинитивно. Здравје до кај година ипол од бебе, за после ке му ја мислиме како што. Конечна одлука од мене, мм ми вели седи дома додека порасне ама ке шизнам јас не можам да не работам сега се нервирам и сакам нешто да почнам од дома, имам план. Здраве само

За темата погоре.. јас сеуште сум таа што не дава бебето да го држат во раце. Кога се роди на сите се кажуваше ".... не дава да го држиме", " е ете го лежи, мајка му не дава у раце да се носи", "леле тешко ми е детево што не го подржав малку, не го видо кобшто треба"... итн итн А мене ич гајле не ми беше, кој што збори
Сеа кога има 12кила и кога се тегне на сите страни никој не го зема, ама па ретко е затоа у раце седи на подлога си игра, у количка седи, барем за тоа сме раат.има и он некои откачувања не викам не, не е мазно све ама па добро е што се ретки и се издржуваат.

Прошетани викендов, прославен на мм роденденот и 1 година од свадба. Бебе прерадосно се изнаигра во песок, и покрај вода, време не послужи, сега со нови сили нова недела ке се спремаме за Велигден. Уште 2 дена мм работи и после ке се дружиме сите дома заедно


Убав ден мајки и убава недела

 

Да се пожалам и јас малце на ваа тема

Моето бебе е 3ипол месеци додека беше малечкп 1 и 2 месеци свекрвата ке го чувам одете шетајте млади сте вака онака небитно послр како почна да расне почна да се жали неможам да го чувам тешко ми е добро не реков ништо знам тешко е, после некое време гледам на кераки детето по 50 пати на ден кај нас па и да спие тој не бил досаден моетп било досадно ајде ништо. Си зборуваме со мм да појдам на работа а детето во градинка и таа коа се налути оти детето да оди во граника па воа па ноа, па почна да ми префрла па ако носи си го во градинка јас ќе си се шетам и ништо ајде.
Кога треба да дојде некој дали да ми го зачува малце да зготвам нешто секундарно ја снемува и послр само на маса ке си седне и бабе оно мое мило ја си го чувам пред луге лицемерие.
И кажувам не го држи така доктор рече воа ноа таа ми кж на мене јас не сум знаеле воа ноа и на мм му вика се и сешто за мене. Ако плаче одма трча демек незнам да го смирам дојди кај баба ти баба ја бараш сигурно од раци ми го зема.
Или сестраи кога ке дојде ако спие одма трчаат да го земат и го будат од спиење.
Не сака ама апсолутно ништо да работи затоа што требало да одам јас во нива а таа да го чувала а послр коа ке си дојдам од нива намеато да одморам пак да си го земам јас а таа да си легне да спие.
Мислам дека кај сите има неправдини ама кај мене сите се соберени на куп

 

Утре завршува моето породилно, ќе почнам на работа од вторник после празникот. Секој ден сум понапната и нервозна како се приближува вторник. Бебе ќе оди кај свекрвата. Таа ќе го чува, но кај нив дома.
Јас работам од дома, не дека ќе одам на работа буквално, но сепак не можам во тие часови да чувам дете. ММ демек почнува на работа од 13ч, па ајде да го причувува малку од сабајле, но тој никогаш не излегол дома во 13. Секогаш излегува уште во 10 сабајле и џабе. Се прибира после 22часот.
Се некои обврски од сабајле се не знам што. Му викам тебе нели ти е така чудно што еве ќе го носиме на чување секој ден, почнува скроз друга фаза, тој е добро де кај баба му ќе оди супер ќе му биде по двор натаму наваму. Тоа е точно но како бе само ние жените се нервираме и размислуваме за нештото по 100000 пати.
Значи еден ден да имам машки мозок да одморам.

 

Мајка постов цел ден ми е во глава.
Зборови за утеха знаеме дека нема. Сите мајки што изгубиле дете се посебни суперхерои. Со надчовечка сила одите напред во животот, а носите дупка во себе.
И ваквите постови се само "шамар" за тоа колку знаеме да сме неблагодарни и за пролазни фази да ги кинеме нервите наместо повеќе да гушкаме.

за тебе

 

Ме расплака од сабајле, гушки до тебе
Мене на 10ти мај ми завршува породилно, имав одмор стар 10 дена па ми го дадоа за чудо, прв пат во 11 год во фирмава користам 20 дена одмор (да се запише некаде и така треба да се вратам на работа на 28 мај. Мајка ми е слободна моментално, напушти работа пред месец, ама бара нова па додека е дома таа ќе го чува, градинка нема место до септември, од септември ќе оди здравје. Мене хаос ми е, ич несакам да почнам, знам шо ќе биди, едниот в градинка другиот кај мама, дур се однесиме на сабајле ќе има потење

 

Ти си супер ако ти се подалечни роднини , кај мене дома свекрвата е таква напорна жена па можеш да замислиш низ се што проаѓам. Ама мислам дека ние сме такви попустливи.... Мора да се научам да и кажам каде да запре па ако треба и нека се лути, сепак за мое дете се работи

 

Колку убаво напишано, колку и да ме нервираат сите останати , само да го погледнам и душата ми се полни , се чувствувам навистина благословено што го имам, на сите им посакувам да си дочекаат ваква радост. Со маж ми си велиме е ова е смислата на животот

 

Мајки како стоите на тема работа и честото разболување на децата? Имате некои други ангажирани да ги чуват тогаш или вие останувате дома? Како гледаат колегите и претпоставените на ова ваше често отсуство од работа?
Мене ова тема многу ме измачува. Конечно ја работам работата што цел живот ја посакувам, добив преубава шанса. На пробно сум до крај на јули и мислам дека нема да ми го продолжат договорот баш поради оваа причина. Често сум дома и осеќам последните денови како да и се смени понашањето на колегите спрема мене. Некако чувствувам дека губам почит и од претпоставената, што тоа многу ме мачи. Бев премотивирана кога почнав, си ја сакам работата, ама сега едвај одам зашто не се чувствувам искрено прифатено таму поради толку отсуства. Се трудам да најдам решение, ама не можам бе на било кој да си оставам болно дете, а мајка ми и маж ми исто не можат да отсуствуват од работа.
Се чувствувам како да се вртам во зачаран круг без излез и се прашувам дали правилно постапивме со одлуката “градинка”. Утешете ме дека не сум единствена

 

Јас мислам дека додека се мали децата ако сакаш да се гледани како што треба едниот мора да страда, професијата да му биде на стенд бај, кариера бркање дури откако ќе се осамостојат. Нажалост! Кај нас тате моментално брка кариера јас сум на стенд бај, мора некој, мојата работа трпи да цепкам денови од одмор, да зимам боледувања, да каснам, да искачам од работа, а неговата е во напредок и не трпи па затоа сега мама работи во канцеларија досадна работа а на тате му е интересно. Здравје да пораснат ќе си дадам отказ и ќе си работам тоа што сакам. Ако навистина така се однесуваат можеби треба да размислиш да напуштиш, зошто ви иднина не знаеш што те чека, ако они немаат слух за проблеми вакви, налет.

 

Mislam deka i ti si vo stranstvo kako i mene. Jas se vrativ na rabota koga imase 1 godina i mi e najgolema greska . Postojano zolnglirav so rabotata i so otsustvata i seuste sum vo istata situacija.I kako sto pisaa pogore na edniot rabotata mora da trpi , kaj nas mojata trpi namaliv saati na rabota zemam boleduvanje na moe ime na deteto, denovi od odmor i sum vo stagnacija od pozicija koga napreduvav i uzivav vo rabotata momentalno mehanicki poveke rabotam zasto rabotata mi bara postojano nadgraduvanjd a jas samp sto ke pocnam nesto odma se javuva nesto i moram da prenasocam se.

 

Се "издробив" цело породилно да учам за повисока позиција после враќање на работа. Е, ај што ја имам позицијата туку и остатокот не оди по план. Во подобра позиција сум што имам баби колку толку од времето ама и тие се со обврски така да жонглираме меѓу градинка кога е здрава ќерка, по баби, со одмори користење, боледување и слично кога не може да оди во градинка. Теретот е на мене тука од тој аспект, од носење по доктори, терапии, лекови. Работата трпи, има проекти и одговорности што не трпат долго отсуство така да знам и од дома да се вклучам да работам. Или на 2-3 часа повремено да тркнам до работа и покрај одмор/боледување.
Ова да не ми пропадне цел труд од претходно. Не дека не сум јас незаменлива, можат во секунда да ме сменат ама јас не сакам да дојде до таа ситуација.
Во случај да нема друг излез, нели без баби, жена за чување или некоја слична опција, пак јас ќе бидам таа која ќе паузира одреден период.

 

Ај здраво

Детето ми потпорасна, стигна за училиште здравје од септември.

Кога беше 9м не сакав да го пуштам толку мал во градинка, а јас требаше да се вратам на работа нормално.
Затоа имав дадилка до негови 2 години, и тогаш тргна во градинка.
Првата година беше ужасно тешка, нон стоп беше настинат. Еднаш јас,па нареден пат мм земаше денови, се менувавме нон стоп, ама бевме отсутни и двајцата од работа цело време, немаше кој друг да го чува, баба му тогаш уште одеше на работа.
Во приватни фирми работиме и двајцата, ама имаше разбирање од претпоставените.

После годинаипол, баба му замина во пензија, и од тогаш кога и да настине таа го чува. Јас и мм повеќе се радувавме на нејзината пензија отколку таа ми се чини