Мајчински муабети (не е за барање совети)

Ако имаш жена за чување или баба комплетно на располагање, само тогаш може да се тера со работа со ист ритам. Иначе работата ќе трпи. Со првото дете маж ми работеше од дома и он се занимаваше со тие работи заедно со бабите кои се менуваа по можност зошто и двете работеа, јас боледување не сум земала ниеднаш. Може да сменам смена, повеќе од тоа не. Иако он имал многу поголема плата, таква била ситуацијата, мојата работа не трпеше отсуства.
Сега за второто јас останувам дома. Моментално тоа беше подобра опција. Ако си на нагорен пат во кариера, тоа не може да функционира заедно со мало дете кое се разболува 6-8 пати годишно, особено не во приватни фирми, колку и да има разбирање. Тоа е реалноста, само уште една жртва која жените мора да ја преземат со секое дете што ќе го родат.

 

Јас морав да напуштам работа кога тргна во градинка од истата причина. Секои 2 недели беше болен, посебно првите месеци.

 

Шо прајте мајки?
Ве зачитав, убо ми дојде, ко социјализација
Заш животов ми се врти во круг, немам време муабет да направам со никого.

Си го гледам нередов по дома и не да ми пречи, ме полудува. Знам дека е ОК да е во втор, трет план чистењето, знам дека приоритет се децата. Ама сакам да средам и разубавам за празникот а не можам, само планирам и не успевам. Заспаа и јас не знам од кај да почнам. Ќе пробам да средам нешто преку ден, големиот неееее врати го ко шо бешеееее, не беше такааааа, врати го ко шо си бешеееее
Зашто во неговата глава си има совршен ред така ко шо растурил и ај сега? Спастирам сега играчки и се молам утре сабајле да не полуди заш сум му го растурила Велигденот. Тоа му е најновата игра, си крие играчки по цела куќа и после ги бара и му биле подароци за Велигден. И цел ден ме моли да си играме Велигден а јас со малото зашто тој одеднаш реши дека веќе не седи кај никој друг.

Вчера имав ужасен, ужасен ден. Големиот плачеше со сати, никако не го оставаше малото да заспие и ме молеше да го земам него в раце. Мама земи ме, остај го мама, земи ме мене мама, те молам земи ме. А малото плаче за спиење или цицање. Ќе го оставам две минути ама плаче, не можам да го оставам така. Па го земам пак, почнува пак песната - мама земи мееее. Има такви епизоди и лесно ги решаваме, го сака премногу брат му и само го гушка ама луѓе ко ќе се погоди некој таков ден кога ништо не го смирува . Шетам по дома со двајцата в раце, ама колку можам така да ги држам?

Едно време бев смирена мајка. Изгледа тој мир и трпение нема никогаш да ги вратам. Ми е жал за малово шо не ме запозна така. Не можам веќе, плачам, викам, не се сакам вака и не знам како да се исправам. Ќе заспијат навечер и ми текнува како сум зовривала во себе за најдетски и најобични работи и не сум му посветила доволно внимание.
Повеќе од очигледно ми станува дека паѓам во бездната на ппд и знам дека ми треба психолог. Ама јас и мојата социјална анксиозност си направивме муабет со тој психолог 100 пати досега во глава и преплашена сум, не знам како да кажам, не знам кому, не знам како да го изразам хаосов во главава и душава.
Сакам некој да ми помогне. Не да ги причува, не да ми даде време за мене. Ги сакам двајцата до мене цело време, тие ми се се'. Ми треба некој да ми каже - направи вака и да следам чекори и да се средам. Ама нели, баш тој најтешкиот дел мораме сами со себе.
Не знам, ми се чини дека ако некој на улица ме праша "a како си ти," јас ќе се распаднам.

Ќе помине ваљда, ќе дојде некогаш и полесното. А?

 

Дете конечно заспа, јас дојдов да си ја олеснам душта.
Не знамншто му беше денес ама колку он што плачеше толку сега и јас плачев. Понемајка и неспособна за сопственото дете се немам осетено никогаш до сега. Одсабајле е станат од 15 за 7, плачеше со солзи додека му менував памперс и му облекував алишта, го виде дедо му се насмевна ко ништо да не било. Го седнувам да јаде вика фрла уста не отвара, цел ден за нешто плаче, се буни, ме туска се бориме буквално. Не знам што му беше. Седеше со мм додека се туширав, влегувам у соба ми се оклешти ко не здрав и еве го сеа спие на цице..

 

@LivingGlam знаеш дека се е само фаза и поминува, нели? Сигирна сум дека занеш и дека безбoј пати си го рекла тоа в ум ама пробај да го сфатиш. Кога ќе потпораснат и ќе бидат посамостојни ќе видиш како секој ден ти е Велигден. Тоа ќе биде твоја награда за истрајноста во вакви моменти. Ќе бидеш горда какви човечиња станале. Кај мене големиот е разбран до некаде.Одамна не го кревам в раце бидејќи е 18 кила веќе, а и мама ја боли грбот, не може.
Јас што да речам што од 5-6 другарки ниедна не остана. Дали поради тоа што не се мажени ниедна па не се пронаоѓаме во муабетот или некоја љубомора е, не знам што е, ама ми фалеше низ годиниве откако станав мајка да си позборувам со некоја од нив. И се уште ми фали. Магично ги снема сите.Среќа што имам сестра па можам колку толку да си ја олеснам душата. За психолог и јас сум за, ако има потреба. Доволно е да ти даде правец објективно да гледаш на работите.
Јас имав крах со психа после првото бебе и точно знам за што пишуваш. Го решив нештото со многу разговори со блиски и насмевката од синко ме лечеше. Тој ме спаси мислам.
Не грижи се, се ќе биди во ред,со време. Издржи мајка.

 

Потпишувам зошто јас сум еден таков пример. Работев на менаџерска позиција, ама по УС работно време и едноставно немаше никакви шанси да се вратам на истата позиција и да го оставам цел ден. Од една страна зошто нема кој да го чува, од друга зошто и да тргнеше во јасли ќе требаше да не го гледам по цел ден, а не ми е така замислено родителствувањето. Имав благ пад во кариерата, добив нова позиција, пак е менаџерска ама е на многу понединамичен сектор во кој што ова е врвот, нагоре нема. Работам од дома, работата не трпи зошто обврските се флексибилни за разлика од претходно. Прифатив дека така мора да биде. Не можам да кажам дека во одреден момент не бев исфрустрирана, ама кога ќе ги ставам на вага работите, детето и фамилијата ми се далеку поважни од кариерата моментално. Таа е реалноста кај сите мајки.

 

Zeni sto imate problem so svekrvi se cudam zasto im kutite.
Ednostavno e mnogu.
Kazi i sto ti lezi na dusa. Toa dete e tvoe taka da nema pravo nisto da ti kaze.
Jas imam edno pravilo so rodninite od strana na mm.
Oni moraat mene da mi ugoduvaat zatoa sto jas ne sum nivna a oni ne mi se nisto vo zivotot nitu pak imam nekoja korist od niv za da im kutam.
Ili ke me pocituvaat maksimalno ili ni sin im nema da im dozvolam da vidat.
Svekrva mi na dva pati se podade da mi kazuva sto da pravam i kao da go trgnam sin mi od podot na krevet i i kazav kaj i e mestoto taka da ne se mesa i mn retko doaga.
So svekor mi poveke se prepucavame ama se demek kao na sala i smea .

 

А замисли и ти ќе бидиш свекрва
Не велам дека треба да ќутиш, ни на мајка ни на свекрва, јас на пр поќе со мајка ми неможам да се разберам, ништо не слуша, свекрва ми се ме прашува, буквално се, ако сака нешто да му дај, било што си прашува, еве и 2ро дете е пак си прашува.

 

Тоа се некој генерациски јазли кој ние ги трпиме сеа пошо работите од кој они не гледале и ние сеа како треба да гледаме се сменети за 360степени. Мајка ми не е престарена има 47години ама пак со неа не можам да се разберам, она си тера нејзино таков карактер е жената не знам што да речам. А свекрва ми едно парче банана или леб не му го дава без да ме праша, ке речам еве ова е мое се устручава од мене жената ама истото е и со внучето на керка и.
Не дека немаат некои откачувања и они ама пак се поразбрани, кој ја за разлика од мајка ми што мисли она се знае јас ништо и пред некој ден и реков па ај ке го оставам гледај го ти чим ја не знам ти знаеш и ме загледа и заќуте.
Некогаш ке преќутам некогаш од такт ме вадат

 

Se nadevam deka nema da zabegam kako nekoj slaknati sto se.
Okej e da imas normalen odnos ama da si gi znae granicite, jas gi komentiram onie svekrvi sto mislat deka snaskite im se sluginki i deka tie deca se nivni a ne vnuci.
Nema potreba sveki da odlucuva za bebe i da i zadava domasni zadaci na majkata i da trca ona bebe da smiruva demek majkava nesposobna.

 

Исто мајка ми се 71ва година, сега ќе прави 53 год ама ете таков карактер е. Свеки е 67ма год 4 год постара па со неа а скроз различен карактер.

 

Јас да ви кажам татко ми беше најекстремен од сите жени
Ќе му пратев слика да го види бебето он ќе и се јави на мајка ми додека е на работа ааа...главата на бебето не ја држи убаво, ааа слабо е облечено итн па после со некои бабини деветини додека не ми прекипе и му реков еј ај поздрав му спуштив телефон и тоа беше последен непобаран совет знае дека сега кога имам недоумица сама му ѕвонам да прашам. Ама лесно е со сопствен татко јас бар сум така воспитувана дека не смееш да преречеш на другата страна.Е таков е и свекор ми, се плаши од сè живо, глодалките му ги премива на бебе по 10пати кога ќе ни дојдат на гости

На тема кариера, јас страдав во полетот на мм бркање кариера подобра работа поради кој од Х причини сè се развлече 4+ години и мојата амбиција отиде под тепих за сега. Решена сум дека не би се откажала од соништата само ги пролонгирам за да пркне бебчево знам дека сум му најпотребна и дека ми е приоритет. А завршив академија но фала богу додека се боревме за дете не ми текна да сменам. Овде ми е сигурно, разбирање имаат, има простор за уште погоре да стигнам но не сакам. Имав и толку идеи за сопствен мал бизнис ама сега сфаќам дека со години само се жртвувам за другите да успеваат,чекај поважни се а на крајот јас сум незадоволна на работа. Но реков, имам 29 имам време да си остварам кариерни соништа.

Денес се мачи времево ама мислам ќе ни послужи на сите барем да испиеме по едно заслужено кафе,вино,пиво?

 

Здраво Мајки

Дете заспа, јас земав да правам посен колач и нормално првиот го изгорев па ајде на ново...

Вчера синко ја прескокна дневната дремка, ова се случува втор пат месецов.
Со татко му беа да шетат, да возат велосипед ги немаше доста време.
Абе кога дојде толку многу плачеше, не сакаше да влезе внатре оди се треска од земја.
Сака уште да вози.
На маж му велам мора да го сватиме каде не е спиен па и гладен.
Ми вели абе да видиш комшиите како не гледаа, сака да го вози велосипедот на сред улица.

Ајде го молам со убаво, бетер беше
Па зошто патиките ми ги соблече, па трчи низ собите и колку може погласно плаче и се дере
После некое време само му реков дојди да те гушнам и како маче мало се свитка во мене, па веднаш ми паѓа многу жал.
И подоцна незнам за каква веќе глупост не заплака.
Па зошто таму ми ја ставаш колата, па нее камионот не треба таму горе да биде.
Па зошто тој не исклучил телефон кога зборевме со баба му и дедо му.
Оф оф...
Едвај заспа од што беше преморен...

Градинка треба и ние да го запишеме се познава колку му е досадно само со мене од сабајле, сам незнае да се заигра.
Па ме фаќа голема мака дека нема ништо да ги разбира децата додека не го научи јазикот и многу ми паѓа жал бе луѓе.
Знам дека се како сунгерчиња, ама ќе му биде многу тешко.
Плус кога ќе почнат вирусите, сега дома нема гајле цело зиме само со растечен нос поминавме.
Мене термин ми е некаде почеток Септември.
Јас бремена на моменти ми вријат хормоните.
Одиме на гости ми вели една жена ќе видиш многу тешко ќе ти биде сама со две деца мали.
Маж ми сретнува едни пријатели истото му го зборат ќе видите па ќе видите.
Знам не е лесно, ама за нив се бориме нели!?
Само Господ сите нека не чува

Убаво да си го поминете празникот со најблиските!

 

Тешко е стварно, многу потешко од едно, ама се поминува, многу брзо растат. Време за себе и за маж уште помалку имаш со две.
Мене најтешко ми е што сум поќе време со малото, се осеќам дека големиот го запоставувам, дека му фалам и му фалам, гледам дека му фалам ама тоа е, колку можам сум и со него, грижа на совест си имам и не поминува.

 

Знам верувам, сега некогаш ми е тешко со едно, а не па со две.
Плус нема ни да имаме помош, па нека биде со лесно.

Пред некоја вечер сонот ми се разби од тие мисли.
За првото се помачивме додека да го имаме, па кога се роди имавме маки и заедно со нас спиеше на спална.
И ден денес со нас спие и неможам да се замислам поинаку.
А, здравје кога ќе дојде бебе се ќе се промени нема да биде исто.
Страв ми е и мене дека ќе биде запоставен и уште од сега ми е мака искрено и знам да си поплачам.

 

Само да спомнам да провериш да не имаш дијастаза. Уживајте во подготовките

 

И на тој момент се сетив, баш скоро проверував и немам. Здравје, ќе се врати се во нормала порано или покасно.
Фала ти

 

Ах што убав ден имав денес мајки.
Детево наше е прво во друштвото од кај мм, па со тоа е и многу сакано и дружено, секаде оди со мм и го водиме на секоја собиранка и дешавка.
Денес беше на мај со нас и цел ден си играше си сите, па го шетаа, па го играа, па го хранеа, он ќефен 100ка.
Јас и мм си седиме, пивце, мезе
Детето ми е екстроверт, уште сега се гледа дека ќе биде социјален, јас не сум, мм и така и така, ама детево не шие.
Во сите оди, со сите игра, на сите се смее, па си играше по земја со колички, се шлапаше во вода, па нешто збореше и важен дека сите му се смеат, па едно време се пушти и да оди. Со еден збор, радости.

А сабајле кога излеговме дома беше како торнадо да поминало, една перална извадена, друга пуштена, садови еден тон, алишта за диплење, играчки на сите страни. Само ради тоа седев на боцки оти знаев дека ќе треба да дојдам, да го бањам, да средувам, да се бањам, јадење, да го нахранам…и замислете кога влегов дома сонце ме огреа, свекрва ми да е жива и здрава имаше средено буквално се. Ама онака како што јас би средила.
Го занимаваше додека се средиме, го нахрани и стварно од срце сум и благодарна. Ви посакувам вакви свекрви.

На тема кариера, јас неам кариера
Мислам во Лондон бев супервајзор во ресторан, ама не дека е кариера тоа. Пред да заминам таму имав мал бизнис за ентериери. Таму не успеав да најдам на струка, не ни барав оти ова ми беше побрзи и повеќе пари и пофлексибилна работа, намерата ни беше да уживаме 5 години и да штедиме и да не се замараме со кариери. Лани 2м патувавме, тешко дека работа со кариера би ни го дозволила тоа. Сега кога иаме дете, пак стварно сум среќна за тоа оти ми овозможи да бидаме со него дома цела година и двајцата.
Сега мм сака да смени кариера во ИТ. Јас никогаш не сум сакала кој знае каква кариера(мислам барем не во туѓа фирма и да работам за некој). Сакам да си имам мал бизнис, да работам од дома, да сликам и да работам ентериери и ќе се стремам следнава година да го остварам тоа.
Јас не би можела да се справам со предизвиците кои ги носи болно дете и работа искрено, многу сум анксиозна кога треба да барам болување, одмор или услуга за себе, а па и за дете, ќе ми биде тортура.
Знам дека ќе мора и тоа еден ден ама ради сите удобности кои ги нуди приватен бизнис, цел живот сум решена дека така сакам да живеам и искрено се надевам дека ќе ми се оствари таа цел.

И така, одам да спијам, бебе уморно заспа како бајче.

 

Здраво мајки
Јас се вратив да работам кога бебо беше 9 месеци, со тоа што почнав во друга фирма, на малку поодговорна позиција од претходно. Се препородив искрено, многу бев загрижена како ќе биде со син ми во градинка, ама гледам дека и на него му е убаво, прерадосен е во друштво на дечиња, плаче на земање и така.
Се осетив повторно како старата јас, растрчана, вредна, енергијата ми се врати, самодовербата, а и либидото како што спомна членката погоре.
Син ми поминува моментално низ 7 скок, регресија, и вадење запчиња, нон стоп е нервозен, кенкав, спиењето му се изремети.
Ама во последно време многу почна да си ги искажува емоциите, пресладок е кога ќе се изнервира, па ќе му ја исполниш желбата па наеднаш ќе се окези, исто како јас во ПМС.
Ептен е срцка со детето на братучед ми, го сака многу и кога ќе го види буквално писка по него за да го фати, па го гали по коса, лице, отвора усте да го лапне. И ако му избега одма писка и кенка пак, ептен ми е душа, викам само да не бегаат децата од него зошто е таков, преплавува со љубов, не може секој да го издржи тоа.
Друго актуелно деновиве ни е летен одмор, се мислиме дали и каде би оделе, со бебе, плус и одмор колку би ни дале бидејќи немаме ни јас ни мм 6месеци во фирмиве, и така, ќе видиме што ќе испадне.

Убав ден!

 

Како моето бебе да го опиша. Ептен се радува на дечиња, писка, ги тегне да ги гушне, штипне, гризне. Ептен е социјален и екстроверт, скроз како татко му. Многу сака луѓе општо и ептен ме радува тоа, ама и специфично е како други дечиња ќе реагираат на тоа.