Мајчински муабети (не е за барање совети)

Моите и неговите да се живи и здрави за ништо не де толку нападни, да некогаш ќе дадат некој коментар онака ноншалнатно, ама јас ќе им речам има време или ќе научиме или да така е и си терам. Мајка ми знае повеќе да замара ама ја сецнувам, свекрвата не е нападна и секкогаш е лабава за се, она нон стоп за се ми вика не се нервирај ќе биде и тоа.
Коментарите се најчесто од блиски ама не толку блиски. Денес продавачка у бутик ми рече штом брца во блуза доста му било доење, да го одбијам, додека пробав фустан за свадбата. Не пробав веќе.

@Skyler нека не ти е криво за децата, сега ме разбираат ама кога ќе пораснат точно ќе знаат кој ги сака кој не. Јас знаев дека баба ми исто така не не сака како внуците од ќерка и, па и јас не ја сакам, исто ми се фаќа у врска со неа, така да не се сеќирај и они нема да се потресуваат многу кој ги сакал, битно вие да си ги сакате.
Знам дека на моменти ти паѓа тешко и нормално е, мене само ми беше криво ради татко ми и ради него дод ен денес ја посетувам, да не беше он немаше очи да и видам и немаше да ми е криво. Ама нејзе и е, и те како се сфаќа како е да бидеш сам, ќе сфатат и твоите.

Инаки како мајка со вишок кила да се дотера за свадба Во ништо не се бендисав, многу доцнам ама иам само две недели да најдам комбинации, се што малце ми се свиѓаше(повеќето е кичерај) не ми личеше

 

@Skyler , како некој кој го доживувал тоа што твоите деца го доживуваат, нели од другата страна, можам само да ти кажам дека со тек на време ќе ја сфатат дистанцата и тие нема да обрнуваат внимание. Кога веќе потпораснав колку само не ми беа битни конкретните баба и дедо, тоа чудо едно.
Е со моето дете обратно, и едните и другите баба и дедо се замислуваат родители, носат одредени одлуки без мое знаење што пак исто ми смета така да нема НЗС.

За другата тема и јас му завидувам на сопругот што во секој момент е "слободен" да си излези, да си преспие во текот на денот, да си изгледа филм раат и слично.
Јас од друга страна може и не треба ама се правам со најава, со денови, ако договорам кафе, освен нели ако не сум со дете и блиц средба со некоја другарка, се останато е од денес, за по денови.

 

Моите и неговите се добри, знаат некогаш да кажат за нас како било ама не не напнуваат ајде ајде за ништо.
Засега само ние имаме деца, т.е. немаат други внуци. Но, како мајка, уште не родено второво, се секирав да не имаат омилено внуче па другото да се чувствува лошо. До некаде сакав второво да е женско за да не ги споредуваат двете машки па да се лути некое заради тоа. Сакам да ги порасниме и воспитаме со маж ми, да се сакаат и почитуваат, да бидат најдобри другари, да зборуваат за се, да не збираат во себе и да се лутат еден на друг... еее каде заминав ама тоа е, мајка.

 

@Skyler да те "утешам" неговите го немаат видено а во иста населба сме да не речам ептен блиску ,еве уште "чекаме" да земат пензија за повојница... Но откако не дојдоа за крштевка не се ни замарам иако не ми е сеедно мислев ќе ги има од 2те страни баба и дедо, но не грижи се децата повеќе резонираат и мислам дека нема да им недостига таа љубов но затоа на возрасните да иако не би признале

 

За баби и дедовци сте кажале .
И кај нас има мала поделба, ама не се замарам. Децата не знаат како е правилно и немаат очекувања, они тек учат и за нив секое однесување е нормално.
Затоа е и многу битно како ќе ги научиме и што ќе ги научиме. Оти ќе ги обележува и ќе им го диктира секој потег во иднина.

Бебињата кога се раѓаат, не знаат ни дека имаат баба и дедо. Им треба само мама и евентуално тато.
Потоа ги запознаваат баба и дедо и милоста што доаѓа од нив. Штом нешто не доаѓа, не им ни фали.
Со тек на време ќе сфатат и сами ќе селектираат. Со други зборови со свој камен по глава.
Кај нас свекрвите ни слика бараат, ни порака ќе пишат да прашаат како е, очекуваат од нас да им се јавуваме. А пошто моето темпо го знаете, мене прво на ум што ми е, веднаш штом станам е на свекрва да се јавам. И така еднаш во десет дена може и ќе ја види на камера.

Кај нас маж ми многу се труди околу детето, ама сме преморени. И кај мене преморот си го прави своето веќе. На викенд гледаме и да одмориме, да одиме во ресторан да јадеме, да зговиме, да испазариме, да прошетаме, да се видиме со луѓе, да средиме, да испреме кола, да правиме план што како....... И времето за мене, за нас го нема. Постојано нешто друго е поприоритетно.
Во текот на неделата јас со дете, колку ќе стасам. Скоро ништо. Важно е барем дека детето ми е нарането, измиено, облечено и секој ден барем една рунда прошетано. Грб ми страда, ненаспиена сум, и се молам да дојде сабота вечер за да поспијам малку и недела сабајле, да станам пред нив и да уживам со кафе во тишината.

Маж ми и он секој ден на работа, додека заврши и се врати, вечера па бањање и спиење и толку е. После ко демек ќе пуштиме серија, ама од премор ќе заспиеме. Мозокот не ни функционира еден обичен план да направиме.
Постојано запишувам листи, за да не заборавам нешто.
Буквално сме прегорени. Ко и сите други. Ама ќе издржиме!
Убава недела мајки.

 

Добар ден од една мајка која е мамурна од синоќешната искачанка.... Се јавија колешки, искачање во сабота, само кажав Апсолутно! и толку. Најавив на маж, не ни прашав, најавив, сабота искачам со колешки и крај. Мислам дека татковците, чест на исклучоци, премногу ги штедиме. Јас како мајка морам да калкулирам меѓу оброк зготвен, исчистено, испрано, средено, испеглано, наредено, деца прошетани, постигнато се, а он само својот ќеиф да си го гледа. Вртам нов лист! Одговорно тврдам, самите сме виновни што им дозволуваме. Зошто да се подразбира дека мајка е главен родител, само зошто има цицки? Не, не е така, бебе/дете што јаде 3 оброка може да заспие со татко и да не биде тука мама. Синоќа успеале да се успијат ете, уште во 9.

Е сеа, да каже мајка што се деси пред искачанката. Ви текнува на муабетот кога се пожали бројче дека во себе има агресија кон сопруг на моменти? Епа мм синоќа си заработи шамарче поради невкусен коментар. Криво ми е, душа ме боли, камо да можев да премолчам и да го игнорирам зошто знам дека беше само брецкање, ама не можев да се воздржам. Сума сумарум се работеше за невкусен коментар за моето искачање, брани нешто, во тој стил, као демек јас јадна искачам за да се онадам по кафичи од што сум запустена. И така сега сум во потрага по добар брачен советник, не е на арно вака, мора да се опраиме или да не се мачиме и ние и деца. Сакам се најдобро за моите деца, а тоа дефинитивно не се фрустрирани родители кои не можат со очи да се погледнат. До тогаш ќе види како треба еден татко да се однесува во семејство, ќе ги чува секоја втора вечер, за јас да можам да излезам да испешачам и ќе вежбам надвор, не дома. Ќе готви колку и јас, чистењето не му го бендисувам па ќе си чистам јас, за сметка на тоа дворот и гаражата ќе си ги одржава он. Време за хоби во деновите за него или навечер деца кога ќе заспијат како што правам јас.

Се распишав, дур заспие мали се си кажав, одам да го сместам у кревет и да пуштам турбото, плановите се големи за денес.

 

И јас не можам да се пожалам од родителите. Скоро за ништо не преречуваат, но нкрмално знаат да бидат напорни. Кај моите е прво внуче, додека кај мм е второ, но до сега не сум осетила дека повеќе го сакаат првото. Јас почнав на работа, 3 работни дена првата недела, го чуваше свекрва ми и така е планот ќе видиме до кога.
Кај неа спие по саат и пол, дома не сака да спие повеќе од 35мин
Кога ќе го земам дома после работа мајка ми доаѓа зошто живее на 100м од мене и седи додека да заспие. Вечера со неа, го бања и си оди. Оваа недела и го заспиваше навечер зошто сме на 2 свадби овој месец па тестиравме дали ќе заспие со неа.
Мислам дека бебчо ги сака и двете баби многу и сака да биде со нив. Така е од ептен бебе.
Помош имам секојдневно.

 

Гледам тема за баба дедо сте отвориле, моите се подалеку ретко ги гледаме ама свекрва блиску ми е. Не ми се меша за ништо ни коментари воопшто ама па не ми помага. Кога ќе дојди ќе го почува го сака го гали ама па помош да стане да исчисти да зготви ништо. Сопругот ми стана добар пријател го бања му спрема млеко го чува додека чистам се туширам јас. Благодарна сум му вечно особено за тие ноќи кога јас умирав за спиење па ќе седеше цела вечер со бебе за јас да одморам. Убава недела мајки.

 

@jolene @Bella_Stella ве читам наназад и ви се восхитувам колку емоционална зрелост треба да се освести човек како неговите животни маки го прават некогаш тежок за другите. Ме натеравте да се замислам и за себе и некои мои однесувања.

А муабетот за мажите и слободата исто ме погоди, колку не е фер животов спрема жените. Имам уште многу да кажам ама треба да си ги средам мислите прво, многу ги има.

@AngelOfArh и коментарот од маж ти ме погоди некако, и да е шала не е во ред како може такво нешто да ти каже

 

Многу пати сум мислела еј не можам веќе готово, ќе се разведам... Се исплашив, овој пат озбилно размислувам, не можам веќе. И денес сум нервозна, се истурам на деца, преместив цела куќа наопаку, исчистив се, се средив и искрено не се уморив ама ич, уште имам во мене оган. Не планирам да му го простам ова, не му е прв пат ама последен ќе му биде.

 

Jas nikako nemozam da pominam preku toa kako maz mi e tolku laden i nezaintersiran koga e vo prasanje nekoja bolest.Jas mi se cini nitu jadam nitu spijam, baram lekari, go nosam citam statii po internet a toj nisto. I koga ke go odnese na lekar i ke zeme nekoja terapija me ceka doma da dojdam jas da pocnam ea davam...mislam nemozam da pominam niz ovie raboti.Se preispituvam i sebesi, ama preku glava mi e da izigravam kako samohran roditel i mislam deka granicata na trpelivost e nadminata pa cestopati si pomisluvam da prevzemam poseriozen cekor ako ne se opravime za nekoe vreme.

 

Obidi se da razgovaras majka, mislam deka so razgovor se resavaat mn raboti. Kazi mu sto mislis, sto ocekuvas od nego, kade mislis deka zgresil no pred toa smiri se ti. Mislam deka covek koga e nervozen ne e pri sebe i nosi brzinski odluki.

 

Abe nas zenite mn porazlicno ne boli, mislam deka 1 solza nivna nas 100 pati ni e pobolna a i pri srce si zemame se. Mazite se nekako posilni i zatoa ni deluvaat nezainteresirani. Pa tie od 1 paracetamol se plasat da pijat a ne da davaat lekovi

 

Пишувам мртва уморна ама на раат барем. Денес чувствувам и вина но и олеснување бидејќи прв пат сериозно и се спротиставив на свекрвата во контекст на бебето.

Откако целосно со свекор ми ни го сменија планот за викендов, мртва капната после две недели нонстоп со бебе, пак наместо мм да ми помогне и да си ја види ќерката ко што личи се занимававме со работи кои они двајца не можат да ги изреализираат без мм. Со наметнати планови, тешко мое физичко и психичко здравје, падната на поле мајчинство, кенкаво бебе што едвај спие 30мин преку ден, разбудени од 5ипол и собрано се од сите страни едноставно пукнав .

После мал милион пати повторување дека не треба да му го прави тоа на бебето од страна на мм, жената едноставно немаше осет и ко за инат продолжуваше. За прв пат и се спротиставив онака одлучно, луто и нервозно. До душа се спротивстави и она, упати тешки зборови и она стандардното ,, ние деца не сме раснеле". И кажав за вашите деца како сте знаеле и умееле, јас ти кажувам за моето дете. Знам дека многу ја сака, дека едноставно и е светлата точка моментално, но не по секоја цена.

Знам дека нема да може да не ја види и да си играат, но ќе почекаме да се смири тензијата. Искрено кому и да кажам ќе ме следат осуди и ,,како ма така" моменти, ама се надевам дека ќе бидам посериозно сфатена од нејзина страна за се во иднина.

 

Ехее ме немало од Декември а реков ќе пишувам на темава..тогаш бебушка ми беше мала, со грчеви и многу многу солзи се мачевме
Сакав да пишам уште во Јануари, како за почеток на новава година. Да кажев дека 2023 ми беше нај убавата година, ми се исполни долго очекуваната желба да сум бремена и возбудлива зошто си ја чекав убавицава до мене. А за 2024 очекувам уште повозбудлива да е, полна со незаборавни спомени. Тогаш не знаев каде сум, сè ми беше ново, време не стигаше за ништо, па ај оправдано ми е сега е веќе поголемо бебенце па се наоѓа време и мама вака рефератче да пише, што и лежи на душа.

Па ај како што е редот, да си опишам јас како си поминувавме со бебац низ месециве. Зимските месеци(ве читав тука, и добро е што не сме биле единствени со маж, помислив само ние сме мрднати што ја пазиме до толку) си бевме дома, заедно ние тројца, уживајќи во секој ден. Ја пазевме од вируси, настинки, разно разни болести..сакаа да ја видат, кој беше нормален со сфаќањата и нè разбра зошто не викаме гости, а имаше и такви што се налутија. Ама не мислев по секоја цена да си разболам бебе за ние дома гости да си тераме. Имаше време за сè. И кога почнаа да доаѓаат, после нејзини 3ипол месеци, се изненадив позитивно од неа. Кај сите си одеше во раце, со сите се смешкаше, ептен дружељубива ќе си ги памтам тие моменти, ја сликав со сите гости. Ние двајца расположени, да си направиш муабет со некој, па подарочиња за неа, па бебешки теми, имаш со кого да размениш збор. Ќе ми останат во убаво сеќавање тие денови.

Убава зима беше, а уште поубаво кога се стопли се сеќавам на првата прошетка со количка колку бев горда, да можев ќе си летнам од среќа не ми се веруваше дека дочекав и јас да си шеткам бебе, мое бебе

Она расте со брзина на светлината, секој ден нешто ново. Првото гугање, ја снимив, си ја имам во тел, колку бев среќнааа првото смеење, а пак првото смеење на глас, топење почна да допира со рачињата играчки, па после тоа сама да си префрла од раче во раче

Првата Нова Година со неа првиот роденден со тато, па со мама првиот 8ми март со неа
Спиевме на спална, и маж отвара врата, носи орхидеја за мама и цвеќе за ќерка си се расплакав тогаш од среќа а сега последно и првиот Велигден со неа

Она неполни 6 месеци, веќе си го знае името и си се врти кога ќе ја повикаме, полека се одвикнува од тоа да ја држиме во раце, почнува да седи под агол од 45°, ќе почнува и да си ручка.. мојата бебулка си расте. Времето лета, не застанува ама јас максимално го впивам секој момент со неа едно време си викав сакам да остане бебе, ама сега веќе друго размислувам. Неверојатен ми е тој момент да ја гледам од самото раѓање па секој следен ден како расте и понатака ќе стане возрасна. Колку учи секој ден, колку е воодушевувачки да гледаш како се станува човек. Сега веќе сакам да си тера како што е редот, да си јаде, да си лази, оди, збори, понатака на друг начин да се дружиме

Спиењето и е слаба страна, јас сум уморна, има денови кога едвај постигам сè ама се трудам да стигнам. Да зготвам, она да е избањата, прошетана, на чисто да мириса. Мама може и да јаде подоцна, на "нога", да спие едвај 5 часа, ама секогаш си викам дека ќе ги барам овие моменти па така и издржувам.
Е сега ако спиењето ни е слаба страна, доењето ми е една од нај убавите работи она е и ден денес страствен цицач, супер си напредува и за мене нема нешто поубаво од тоа. Не е воопшто лесно, на моменти е и исцрпувачки, ама нема поголема награда за мене од тоа дека си напредува како што треба Јас не знаев дека толку ќе уживам во тие моменти само за нас, ама да, уживам(освен кога мн ми се спие а пре често бара, знам да се чувствувам изнемоштено) и тоа многу. Ме држи за рака, си ја галам, па кога ќе ме погледне во очи на сред доење, милина

Доста непроспиени ноќи имав, плачев со неа за грчевите, во скоковите и уште мн предизвици поминав ама никогаш во животот не сум се почувтвувала по среќно конечно сум среќна и исполнета. За тие сини очиња мама може сè.

Да оставам нешто и за следно пишување

Добра ноќ мамички

 

Немој да збираш во себе, седни го сопругот и разговарајте. Потсетете се првично на убавите денови, колку сте се сакале и сте мечтаеле за детенце, семејство. Лесно е да растуриш брак, не велам дека по секоја цена треба да се биде во брак, но да не биде растурен од мањак комуникација, неразбирање. Ете ако ти е мака извини му се за шамарот, не е мала работа и тоа, но речи му разбери ме и ти мене, која потреба за таков навредувачки коментар? Ако сакате да продолжите со бракот и детето да расте во заедница мора отворено да разговарате за се, да кажете што ви смета, да имате разбирање и толеранција, а пред се да имате почит меѓусебна. Пример таков недоличен коментар нормално дека ќе те повреди како да нема почит спрема тебе. Само сакав да те поддржам, според мене најлошо е да збираш во себе и да се нервираш, седнете разговарајте со убаво.

Едит:знам дека не е за барање совети, но едноставно жал ми беше за тоа што го прочитав, сакав само да ти дадам поддршка.

 

Верувај ми сама на себе не можам да си поверувам, излегов а цела вечер бев на трње, знам дека мене да ми го направи тоа ќе бидам многу лута и ќе плачам и ќе се лутам и ќе помислам на се, од страна некој ќе помисли женава семејно насилство поддржува и прави, а не сум таква. Ќе морам озбилно да размислам до каде сум и што правам и зошто правам. Во прва прилика штом можам да оставам деца на свекрва ќе го седнам на муабет. Ме убиваат обврските, одговорноста за се и сите, бркањето со времето и обврските...