Мајчински муабети (не е за барање совети)

Не знам за колкаво бебе/дете се работи. Со ќерка сме поминале и заспивање после полноќ и заспивање околу 20 часот во овие скоро година и пол.
Е јас сум тој родител што се води спрема потребите на детето. Ако ми заспива околу 20:30 пример, одам на гости, па макар само пола час колку чест да направам и си заминувам. Ни мачам дете да седи до бескрај, ни јас да се малтретирам цела ноќ потоа.

Имавме случај пред некое време доаѓаат гости со 6 годишно дете околу 22:30, најавени во 20:00 меѓу другото. Од врата уште со наредба јас да го разбудам моето за децата да си играле. Ај што нема шанси тоа, туку и нивното за 15-20 минути почна да плачи дека веќе не може да издржи за спиење.

 

Не знам што да ти кажам. Ама мало дете треба да си има свој ред и да не попушташ. Ако треба сама замини си со детето па тој нека си седи и прави кеф, јас така би постапила. Искрено на мм му имав речено уште кога пробувавме за дете, дека детето кога ќе дојде тој ќе биде фрлен на последно место
Си го спремав да си биде свесен дека тој повеќе нема да биде мазнен многу многу. И така е јас си гледам потребите на детето прво, после нему му предавам внимание.
И не се ич замарам дали нему му смета. Ако ти се шета ете ти ја вратата, подобро така отколку да се нервирам
Едноставно е зацртај си ги преоритетите

 

За жал многу застапено размислување меѓу машка популација, особено постари...
Кај нас нејзините потреби се на прво место и скоро и да не правиме отстапки (може макс пола час подоцна да ја легнеме ако е ептен дојдена работата...), ама тоа е затоа што знаеме дека сонот кај детето е многу важен. Добар сон се постигнува со добра хигиена на сонот, а тоа не е дете кое спие каде и кога ќе стигне... за жал, пак ќе речам, барем постарите како да не се многу свесни за тоа и се лутат.
Мислам дека многу често ова мислење им е од неинформираност... пробај да го едуцираш сопругот, а ако сака да си седи на гости никој не го спречува, зошто па и детето да го влечка во ниедно време.

На пример бевме на крштевка пред некој викенд, крштевката беше во 11 часот, а девојчето ми спие во 12 ипол. Во 12 заврши попот, се сликавме, мм и ќерка ми заминаа за да спие, а јас отидов во ресторан со другите. Дедото од бебето ме праша каде заминаа моите, му кажав дека е време за спиење, секако добив коментар дека може и подоцна да спие, придружен со фацијална експресија на неодобрување. Може и други си помислија нешто слично, никој ништо не сподели со мене
Некогаш ги комплицираме работите во главата, кои се очекувањата од другите, да се направи чест и не знам што... ама мора да ги поставиме нашите граници. Ако не ја легнев на време ќе требаше уште минимум 2 сати во ресторан да ја бркам нервозна по жешкото, да плаче, да се смируваме по сто пати, додај уште вриштење во кола... ќе спиеше во ниедно време, ќе и се изместеше и вечерното спиење, станувањето наредниот ден и така има цела ланчана реакција. Не вреди за ништо, за никаква церемонија да се ремети сонот на едно дете. Ако попуштиш за едно, ќе попушташ за се'.

Да сумирам, за сонот и за се' друго, мислам дека едукацијата е најважна.

 

Буквално, од збор до збор се што кажа.
Јас не можам да се пожалам на оваа тема од мм, дури некогаш ако нешто не му е по ќејф на бебо и кенка он одма вели "да не треба да спие, да си одиме ли". Јас некогаш знам да се заборавам и да не погледнам во саатот, он да ми рече ајде скоро 8 е да си одиме дома. Сестра му правеа прв роденден на внуката од 18:30ч. Ние заминавме во 15 за 9 дома, јас планирав до бебо да си дојдам он да остане од дома ми кажа и он ке си дошол со нас.
Јас сум задолжена за редот кај бебо, пошо он е по цел ден на работа. КОга станал, легнал, кога треба да стане,јаде,легне а мм максимално го почитува тоа и обавезно ме прашува.

 

Katastrofa majka, bebe 4 meseci ima. Pojdovme na gosti vo 7 i 30 zato sto bebe spie vo 9 i 30 maks ama ostanavme do 11 i 30 i normalno ne zaspa maci se jas lugeto ama ne be nikako. E sega jas sum losata, deteto ke mi bilo samotno, nemalo da saka so luge da se druzi a so znae bebe od 4 meseci. Problem e sto nema koj da ni go cuva ama sepak kade sto mozeme denski da odime. Lugeto bez rabota nie bez rabota ama moralo vo 8 da se odi navecer na gosti.

 

Eheee kolku se macam duri i so pedijatar razgovaravme zaedno i taa ni objasni kolku e vazno sonot. Pa tie so mleko i son rastat spored mene ovie meseci. Mn e bitno rasporedot pa ne mozi bebe od 4 meseci da spie ednas vo 8 dr vo 12 radi moj kef so sum sakala na gosti da odam.

 

Многу ме изнервира размислувањето на маж ти. Како бе за свое дете не му е жал? Ми изгледа како да му е побитно да оди да пие, јаде на гости отколку сопственото дете. Четири месеци бебе е премногу мало да се измачува до 11 да не спие. За што? Да се научело да се дружи и да биде со луѓе Па дали тој е здраворазумен. На тоа бебе му треба рутина, сон, а не гости до 11 саат.
Следен пат, кога ќе му текне таква фикс идеја, не оди на гости, кажи му дека бебето треба да се научи да има здраворазумен татко.

 

Мажите некогаш се без два грама ум, плус многу се себични.
Следен пат нема да одиш на гости, или ќе си тргнеш сама со детето дома и крај. Нека се лути колку сака.
Да бебето може да се учи да спие во секакви услови, ама ако веќе имате фатено ред да заспива во 9:30, тоа е супер и апсолутно треба да се трудиш да го задржиш тој ред.
Моево бебе до 6-7м не можеше да фати ред со порано успивање, јас мака видов, и уште многу мака има со спиењето и некогаш многу се фрустрирам.
Денски секако спиеше, на галама, во количка, надвор и се тоа, ама вечерта треба да има смирена околина и длабок сон.
Маж ти нека си ги преиспита преоритетите.

 

Маж ми обично го бања син ми пред спиење и му кажува добра ноќ. Синојка јас буквално го убедив на пиво да оди со другар па јас си го избањав и татко му не му кажа добра ноќ. Детево го бараше, тато да дојде.. 1 ипол година има
Кај нас и двајцата се водиме по детето и неговиот ред, за гости ми е најубаво да дојдат кај нас, ем ќе го видат малото и ќе си поиграат па после откако ќе си заспие имаш време за муабет да си направиш.

 

@Besbes24 жал ми е што си во таква ситуација. Кога бебе беше 4 месеци јас уште не знаев каде се наоѓам, ниту примав гости ниту пак сакав да одам... Не знам ти како се осеќаш на таа тема, ама мислам дека моментално најдобро е да го пуштате мт сам да си оди по гости, а со бебе да си седите дома и да си терате рутина. Ако и тебе ти е кејф да се видиш со луѓе, договори си се денски во нормално време, кога ќе може да поспие и во количка, сепак е дремка.
Со среќа

 

Извини што ќе ти пишам вака, но не можам да поверувам што прочитав.
Не знам каква ти е ситуацијата, но овој муабет е за да се постават големи ултиматуми во бракот.

 

Извини вака, ама што се нафатил на планирање дете кога се понаша вака недоквакано ( се извинувам на изразот многу ама не знам како да опишам маж кој формира фамилија, а никако да порасне емоционално )
И покрај лекар објаснување да се понаша вака е стварно врв. Мораш мила да си поставиш граници за добро на детето,многу е мало 4 месеци за да шета по гости до касно. Во тој период учат кога е ден, кога е ноќ и се ствараат навики за спиење. Не дозволувај да му се пореметува биоритамот на детето. Како што реков ако току сака да шета ете му ја вратата и нека шета. Ако сте излезени ти сама врати се дома со детето, верувај ми по рает ќе си. Ќе немаш нервоза а и надеж со тек на време дека ке си легне на брашното.
Морате озбилно да работите на оваа проблематика. Зошто понатаму ќе се наталожат уште многу. Посакувам да успееш да ги смениш работите за добро на твојата фамилија

 

Хелоу од една мајка со деца дама цела недела. Искрено, не се трпи веќе. Едвај го чекам понеделник. Понеделник и вторник имав малку помош од свекрва, ама се останато беше мое. Малку веќе попуштам со нерви. Сега викав на големото. Го праќам да земе нешто од кујна дури го држам малово во раце кое е невозможно левел катаљарда и ми вика не го гледам и си зима чоколатце, си зима смока, си зима што му се јаде а на ножички не ни помислува. Збеснав! Се е оставено на мене, се, играчки, јадење, садови, остатоци, пелени, ѓубре, се јас, а малиот господин паметот у играње. Збеснав! Не очекувам од него да ми помага како да е он сопругот/таткото во семејството, он е само дете ама ако му речам донеси ножички па не е е толку тешко очи да отвори и да донесе нешто. Планирав да му го купам легото што го сака за свидетелствата утре ама нема, не му го купувам од инат. Мора да се научи на ред. Не е толку мал за да не послуша. Он е препаметно дете, знае работи што апсолутно дете на 8г не мора да знае, многу е добар, ама му лета паметот многу, не се концентрира, може да го викаш до сабајле џабе е, он не те слуша. И се повеќе избегава обврски како миење заби, туширање, менување облека, работи кои на 8г повеќето деца го прават, знам, свесна сум, ама ако го оставам така ќе се занесе и нема да можам да го доведам во ред.

Добро, добро, признавам дека јас сум изнервирана и сега сето тоа ми е само изговор да викам, ама ми дојде многу. Не се заканувам веќе дека ќе се разведам од мм ако не биде поприсутен Кај сама со 2 машки што во паметот им е само играње и лежење. Ајде да направам ручек и за мене и да изнесам деца малку после, треба да купам и нешто за учителките за свидетелства за утре.

 

Хелоу мајки

Денот вака така заминува, немам никаков социјален живот и многу ми фали искрено.
Се врткам само во куќата и ништо повеќе, жими кога одам на контрола ми е шетање.
Алергијата уште е тука, ама поблаги се симптомите, почнав до надвор да излегувам со помали дози на кивање.

Проверував скриен шеќер и ми е на граница, никаков совет уште не добив од Доктор ниту па некој ми се јави да ми каже што и како.
Ама јас еве 3 дена исфрлив бел леб, благо, грицки, газирано... ама луѓе ама сум гладна тоа е чудно, т.е кризирам за благо
Барем во бременост да можев да си јадам што сакам.
Денес само се закачам со маж ми, пак ме тера само на плачење и тоа зошто ми се јаде палачинка со крем
Тој ме гледа и само вели што ми се имаш нагледано и ме караш, ама мене стварно осеќам како никој да не ме разбира.

Малиот малку поднастина и овие 2-3 дена е само плачлив.
Многу се нервирам што ако нешто не му е по кеф и доаѓа и не удира и само чекам да заплаче.
Во почетокот оддамна знаев да го удрам по газето и мислам дека сега така мисли дека треба и еве пробувам само со убаво зборење дека не е убаво да се удираат мајка и татко, дека многу го сакаме и чуваме.
Многу е паметен и мирен онака навистина, не дека е мое ама овие испадни ме нервираат.
И после ќе дојде и ќе ми рече извини мамо, а го гледам такво 2 ипол годишни ѕвере.
Ќе помине ли?
Вака многу е културен кажува фала, наздравје обавезно, те сакам, добра ноќ.
Ама се научил и да повишува тон.
Ако е фаза ако ќе се научиме, страв ми е да не продолжи така и на полошо.
Не сакам кога слушам коментари од страна, море да беше мое ќе беше изгорено од ќотек
Срцето ми се кине и кога ќе го скубнам малце...
Уште мислам дека со нонстоп убаво зборење ќе има ефект.
Да се надеваме

Убава вечер.

 

Јас дојдов да се пофалам.
Синко се пушти и почна да оди и тоа мамасити да видите одење. Не застана цел саат после тоа, радости живи дека оди.
Преголема радост била. Утре ќе правиме погача
А од сега мама да се спреми за маратон

 

Истоо од А до Ш и јас.
Ги осудував оние што викаа по деца или по газе ги удираа,ама се случува.Што секако не е ок,после ми е криво.
Луѓе сме грешиме.
А и така уствари си го добиваат вниманието што им фали...само на друг ,негативен начин,мислам дека.
Ќе помине период е,само се плашам да не изградиме повлечени деца мирни без свое јас.А со други е премирна мојата....по гости или сл

 

Би сакала да дадам мислење на оваа тема. Не те осудувам, но не мислиш дека со тепање по газе даваш порака дека е во ред да се удри кога нешто не е по твое? Јас барем така размислувам. За викање, сум викала, но не сум се осудила да удрам. Не дека не ме удирало детево, но јас барем во тие моменти кажувам ,,лута сум, ме боли", и барам да се извини. Но, навистина сум лута, се вртам на страна, станувам и не сакам да комуницирам, да ме допира и сл. Барем јас сметам дека тоа е поголема казна од плескање. Сепак има и ефект. Кога ми се приближува до лице, ме гали, за разлика од претходно што знаеше да ме удри.

Јас и сум кревка со нервите, чудо едно колку може и дете од такт да те извади, но барем до сега се контролирам страшно да не дојде до тоа. Бидејќи плескање, удирање е крајна и очајна борба за да го добиеш тоа што го бараш. И нема ни порака ни цел, освен штом мама удира, тогаш што да не и јас. Имав таков еден во школо. Ќотек му маваше татко му. Наместо да биде тој што ќе го штити, на детето уствари му требаше заштита од него. И што произлезе од тоа дете?! Пропалица.

Колку и да ти доаѓа, кажи стоп на себе. Стани, оди на балкон, игнорирај. Верувај ми, повеќе ќе го боли и ќе има поголем ефект да не го прави тоа нешто што не е за правење.