Мајчински муабети (не е за барање совети)

Секад има караници околу децата, до крај на животот.
Со тек на време ќе фатите ред, и ќе влезете во шема, па караниците ќе се намалуваат.
Ќе си дадете време за себеси со сопругот, да излезете сами и сл. Иначе ќе се полудиш, а сета таа нервоза, замор, неспиење.. носи до караници.
Само полабаво прифаќај ги промените, тек со второ дете јас бев огин, нон стоп му зборев и пререкував се и сфашта, а да ме прашаш зошто, не знам ни јас, ете хормони, и ден денес гледаме да не се караме и да не викаме пред децата, а обично караниците ни се ретки и се околу децата.
Само челични нерви и трпение за со деца.

 

@Ceneva , секој на свој начин си преживува. Мене цел ден ми се спие. Маж се жали како се намачиле да успијаат дете. Општо тешко заспива, на жешково, плус тројки излегуваат, плус скок, успивањето е хорор. Се е поинтересно од тоа да спие. Малку да види светлина наутро и може од 5 сабајле да си слезе од кревет и да си најде занимација.

За излегување, излегувам преретко со исклучок на работа нели. На денско кафе и муабет со другарки може секако во месец да се видиме. Во игротека со дете плус другарка со дете одиме ама моево е премало за само и повеќе трчам по неа од што правам некој муабет.

За маж кај мене е таков што ако му речеш се ќе сработи по дома, има моменти и сам каде што зел исчистил кујна пример, ама нема да му текне да ме праша во ден дали ми треба 10минути пауза од дете, психички да одморам.
И јас почнав буквално подолго да останувам во Вц. Да дојдам скришно во спална само за 2-3 минути мисли да соберам што се вика. Е за во спална одма по мене се нацртуваат со ќерка.

 

Редовно ве читам тука, но никад не се решив да пишам сѐ што ми лежи на душа. Ќе биде еден ден..
Но, на ова твоето морам барем два збора да пишам. Сфаќам скроз како ти е. Секојдневно се расправам со маж ми за сѐ, бидејќи стварно осеќам дека не ме разбира. Во ништо што ќе кажам. Вклучен е во сѐ, а јас преуморна сум веќе.
За излегување и мешање со народ не ми се ни зборува. Во странство сме јас маж ми и детето. Толку. Буквално никој друг, ни за здраво, а не пак за кафе. Секојдневието дома, секој ден истото и пак истото, без да размениш муабет со друг, ме прави уште понервозна.

 

Ќе поминат кога ќе потпорасне детето ние таман се олабавивме и смиривме, дојде бебо. На почеток беше супер, ама после тоа, леле мајко
Вчера очи си вадевме до полноќ, си побаравме развод по нз кој пат xD

 

Nekogas mn mi e zal za dvajcata deka porano dali godisno imase 3 karanici megu nas. Zato pa sega niz nos mi izl se, sekoj den nova karanica.

 

Smireno, dogovorajte se i razgovarajte. Kaj nas otkako se rodi deka dvajcata bez iskustvo prifakjame raboti eden so drug za raboti. Na primer ako place bebe toj ke kaze nesto da probame, ke probame pa jas ke kazam se dodeka ne se smiri bebe. Isto i za zaspivanje, posto nejke samo da spie probuvame nacini, ako kaze toj nekoja idea kutam i prifakjam, mozebi ke pomogne ne se znae isto i toj prifakja. Zavisi za sto vi se karanicite ama ako se za vakvi raboti mora dogovor, razbiranje dzabe karanici ne pomagaat i bebeto ke se osekja voznemireno ako cica

 

Кога станува полесно? Со бебе од 3 недели сме не сум спиела повеќе од 2 часа на ден . Уморна сум депресивна плачам цело време го барам стариот живот назад..

 

Прво побарај помош од најблиските за со бебко а ако ни тогаш не се осеќаш подобро кога ќе врзуваш повеќе сон, побарај си и разговор со стручно лице, хормоните лудуваат, сè ти е ново, бебе бара внимание 24/7 нормално е да се осеќаш изгубено во целиот процес. Стариот живот нема да си го имаш уште долго, претпоставувам си свесна и си била уште кога си планирала бебе, но и новиот е преубав иако тежок само треба да се уходаш и да побараш некој да ти помогне околу бебчето.

 

Нема се така да е ќе си раните некој ред кај и да е.
На почетокот е така кај сите ама со тек на време ќе се среди.
Барај помош од најблиските.

 

Имам помош од моите ќе го почнуваат неколку часа за јас да излезам и само тогаш се осеќам нормално и среќно . Не планирав да имам дете се случи изненадно но сепак решив да го родам свесно дека не бев спремна, се чувстувам како да си го фрлив животот како се да заврши за мене кога се пораѓав сите беа 35+ само јас на 23години ...која сум ја будала но нема назад сега

 

Побарај помош. Мајка, свекрва, маж, стручна помош, било кој. Полесно не станува, се учиш да живееш со новонастанатата ситуација, иако не звучи охрабрувачки. Нормални се тие чувства што ги имаш. Знам дека ти е тешко, јас првата година не се ни сеќавам дека спиев. Понатака почнав повеќе сон да имам. Еве денес дури 9 саати поспав, персонален рекорд. Животот ист никогаш нема да биде, но подобар, имаш цела љубов по дома и човече што ќе те сака повеќе од било кој.

Воедно уште е многу малечко, немате рутина воспоставено, ништо. Користи ако можеш додека спие, гаси телефон, гледај во празен простор. Ќе спиеш на рати, но подобро од без воопшто.

Изгледа научниците биле мажи што кажале дека без сон не можеш да живеешМајка може цела година така да функционира. Ќе биде се во ред, дајте си време меѓусебно.

 

Не дека е некоја утеха ама со тек на време ќе се научиш да функционираш со помалку сон. Ќе наоѓаш радост во малите работи како излегување до продавница буквално. Уште поголема радост во секој напредок на твоето дете.
Еве јас сум во тие од 30+ што родија па сеуште имам моменти каде што знам да речам пред дете ми беше полесно, знам да речам не сум наспана. Морам да појдам на работа со 2-3 часа спиење.
Користи се што можеш од страна на помош, користи го секој момент да одмараш и полека ќе се наредат коцките.

 

Kaj mene 6-8 nedela samo spie bebe cica, menuvam pelena i pak saka da spie. Citav deka bile vo nekoj skok vo razvoj i bike umoreni i pospani. Ako ispadne i kaj tebe da spie ovie nedeli odmori se maksimalno. A sega baraj pomos od soprug, familija da go pocuvaat 2,3 saati da mozes da spies. Jas taka funkcionirav koga nemozev veke ja davav nekoj da ja cuva i jas sama vo soba na spienje

 

Детево го посакував со години и мислев дека сум спремна, е арно ама истите мисли ги имав и јас. Ем сум 35+. Скроз нормално е.
Плачев првите два месеци нон стоп. За се едно. И тоа е нормално.
Полека полека ќе биде полесно. После нема да сакаш ти поинаку. Од мое искуство, првите два три месеци се најтешките. Нит се знае кога јаде, ни кога спие. Ни па ја имав време да јадам и спијам.
После некако фаќаш ред, бебе почнува да има ред на јадење и спиење. Ќе почнува да се заигрува и да си лежи подолго само. За мене од трети месец натака ми беше ептен убаво. Си се гушкав по цел ден, спиевме заедно.
Ќе помине и верувај ќе заборавиш како си се чуствувала. Едноставно така сме програмирани. Да гледаме напред и за доброто на децата.
Остави време хормоните да ти се средат и користи ја секоја помош што ја имаш. Уште потешко е верувај кога никој немаш да ти го придржи, да јадеш ако не друго.

 

Ееех како беше она:
Посакувам да бев дебела колку што бев “дебела во средно” и
уморна како што бев “уморна пред да имам деца”
Ама на се се навикнува човек

 

Да се врати времето кога беше бебе и мислев дека сум уморна...
Тодлериве се вистински цицачи на физичка енергија, мајке ми.

Хај, лонг тајм но си

2024та само пола пројде а јас веќе ја прогласив за најужасната година во моиве 28 скоро. Настрана ќерка која ми дава сила за секој ден да го живеам, минатиов период беше тежок за преживување. Нејсе, стискаме палци дека пројде се..

Уморна сум, преуморна од секојдневието и едвај чекам да сменам малку. Закажавме сами со маж на некој ден во Струга ( ќе извини ќерче, баба, деде, ние сакаме да имаме троа постабилен брак ). Факт е дека со дете многу работи се менуваат, а ние поминавме бааги време анализирајки што се дешава со нас. И то. Едвај чекам

Софија е благо речено во хаотична фаза. Сакам да го искористам овој хаос за да ги фрлиме пелените набрзина, додека не сфатила што се дешава. И спремаме нејзина соба, еден ден пресреќна, наредниот ден ќе спиела со мама и тато до 18 години.
Збори, склопува реченици, се труди да ти објасни, да повтори, презабавна е.
Во исто време падна 2 пати од радијатор, ја преврте клацкалката на глава, целата е исчукана по колената, таман една рана поминала, две нови вади. И многу е плачка, гласна плачка Мислам дека оглувувам полека.
Се што не треба - се прави, тротинетот дома се вози, а мразам реквизити по дома.

На работно поле, добив покачување. Not what I expected, ама ќути си Луна. Се погоди фирмава, на колегите освен на еден, очи им немам видено а бфф сме

И, последно ама не небитно, сакаме кола што ќе не уништи финансиски и не можеме да се одлучиме колку ни е важна колата. Мене многу ми е, татко ми со тие пари сакал , цитирам " да купи стан и да го издава ". Не дека е толку скапа колата ама, ќе биде тешко во веќе постоечка финансиска криза. Ама нели еднаш се живее? Ај утешете ме така, па да покажам на маж дека другарките од фемина се согласуваат

Се заборавив. Да ставам второ кафе и да се вратам на работа нема да е лошо

 

Vaka moras da pobaras pomos strucna majka. Site sme bile vo slicna situacija sme placele umorni ama ke pomine. Poddrska od soprugot da imas e najneophodno sega dr moze samo da go cuvaat no negovite zborovi vo ovie momenti vredat zlato. Zamisli tie ocinja koga ke te gledaat so ljubov ili tie racinja koga ke barat da go zemes. A koga ti e najtesko vlezi vo temata za in vitro pa ke bides blagodarna( barem jas taka pravev)

 

Да не ме сфатиш погрешно ама малку последнава реченица не е на место...

 

Da si kupite i da si uzivatea koga ke ja zemite da ne povozis nekogas i nas

 

Zosto? Pa imase momenti koga velev podobro bevme so soprugot bez dete ama ko ke mi teknese kolku se macat zenive a i jas sama se borev godina i ness so neplodnost i koga gi citav a nekolku pati imam pisuvano samo za poddrska vo taa tema. Clenkata pogore treba da e blagodarna za toa bebe. Imame prijateli 12 god nemaat dete pa koga ke kazi prijatelkata niz sto minuva kosata mi se kreva.