Мајчински муабети (не е за барање совети)

Исто како јас да сум го пишувала ова...јас немав доверба во никој и 5 минути не се делев од ќерка ми ,не ја давав на никој ,се сама ...затоа и стигнав до психијатри и антидепресиви,антипсихотици,психостабилизатори ..на само 22 години ...
Поддршка до сите мамички

 

На тема ППД не ни знаев дека ја имам грешка ми е што само читав за бебе, царски, доење но не и за неа. Не бев спремна на таа нова јас. Сфатив дека нешто не е во ред уште првите денови во болница ко сите прашуваа како е беебето а за мене никој освен маж мии мн ме лутеше тоа. Бев до тој степен што сред разговор му исклучив дека неможев да лафам од што се гушев во солзи, ко дојде да ме земе неможев да го погледнам од што ке почнев да си рикам. Дома ништо подобра ситуацијата сите болни јас сама 24/7 со бебе на кое незнам што да му правам. Ми фале мажот ми фале јас да си бидам јас бар 10посто, надвор не можев да шетам јануари камен ладно што дополнително мислам ме уби. Најмногу ме болееше коментарот од сопругот кој ми велеше не се смееш веќе а јас незнам која бев, сите продолжија со животот а јас му требав на едно мало човече кое не ни знаев, не сфакав дека е мое и само мене ме има незнае ништо сама. Дури сега некако почнав да уживам ко го гледам моево девојче со пррубави сини очки како ми се клеште ко ке ме види и преблагодарна сум што го има најдобриот татко да го осети тоа што јас го немав најмногу и затоа сакав моме, ама има денови ко ме дрма на велико нервоза депресија што уште не која никако да замине, пример викендов сопругот за прв пат излезе да вози точак а јас бев бесна од што морав да бидам дома надвор беше мн жешко каде би одела со неа, едноставно морам прво на неа да мислам после за себе. Искрено едвај чекам да оди в градинка а јас на работа, вајда ке се управам малку и плус нешто слободно време за мене читај да сработам по дома и да се средам за на работа. Никој не може да ја сфати додека не ја доживее, мислев само на почетокот ке ми биде тешко но не било така, се надевам за брзо ке си бидам бар пола од тоа каква си бев.

 

Да така, 2 години бев само околу нив преукопирана, максимално посветена, 24/7 до нив, не верував во другите, сите ги гледав со лошо кога ќе ги земеа, или пак кога ќе сакаа да си играат со нив, будала сега си викам и молам да дојде некој да ги поигра и да ме одмени малце.

 

Потполно те разбирам,јас имам страв за втора бременост мислам дека пак ке ми се врати истата состојба...плус и тоа што сеуште примам антидепресиви и стабилизатори

 

Majki ve citam i sakam da se nadovrzam na temata ppd.
Mislam deka umorot i nenaspanosta se presudni za ppd.
Eve jas licno pred da se porodam bebe nemam pipnato vo raka.
Koga mi go donesoa mi bese strav da go zemam za da ne go povredam toa malo krevko sustestvo.
Koga si odev od bolnica se iznaplakav kako ke go cuvam zasto porodena carski mleko jok ako site mi vikaa deka imam.
Doma majka sveki site gi koristev do 40 dena maksimalno sto mozam.
Neznaev da go presoblecam , izbanjam da go najadam nisto.
So mlekoto probuvav do 3 m i od koga se otkazav mnogu polesno mi dojde.
Toa e toa ne e prvo ni posledno sto pie ad.
Majka mi pomaga za cistenje , sveki ja vikam po potreba sea veke sum sama i ne se zamaram sto mi e necisto i sto ne pravam rucek.
Edina obvrska mi e bebe i ono da e najadeno i sredeno.
Maz mi stanuva navecer go rani iako e po 20 h na rabota zaso sme so privaten biznis i mora da e nonstop na rab.
Jas koga spie ai pijam kafe , cigarce nekoj film i odmaram.
Moze da potsredam neso po doma ama ne se zamaram mnogu mnogu.
Site so mi se na raspolaganje gi koriatam.
Kaj mene gosti teranje nema koj dojde mu davam nekoja obvrska da zavrsi.
Toa sto ne stanuvam navecer mi e mnogu olesnitelno zasto preku den sum sposobna da go cuvam.
Me koci mnogu sto ne vozam a vozacka imam 9 god za ukras.
Imam problem so vrtoglavici pa ne ni pocnav da vozam.
Nekogas bebe e zahtevno i na moment se molam da pospie ama go sakam najmnogu na svet od prv den.
Ednas si se izmoca vo lice toa prvite denovi i se utepav od placenje kako sum nesposobna majka.
Nesakam luge od ulica koga mi doagaat i sakaat da mi go pipkaat bebeto.
Edino na moite i negovite go davam i onaka labava da sum na drugi nikako.
site gi prasuvam kao izmivte li race ne go fakaj za lice race, zaso i bez oset se lugevo.
Vo odnos so mm on e zlaten ,pomaga se trudi i dava max od sebe iako glavata mu curi , no nasiot odnos stana nikakov, seks mi e mislovna imenka i stalno go stavam ma posledno mesto i mnogu mi e krivo za toa sto do nekoj stepen pocnav da go gledam samo odmori da mozes da rabotis da nosis pari a go sakam mnogu .
Na rabota se vrakam od sepremvri i use tolku mi se losi mrazam da odam na rabota go mrazam toj sistem 8 h zaglaven vo kancelarija i so kup bezobrazni neobrazovani klienti taka da ke vidime dali ke prodolzam ili ke dadam otkaz.
I taka si se iznakazav i jas sto imam.

 

Од прв ден се сакам сама да направам.
Се породив во Систина, царски пет дена лежев па моментот со пресоблекување, пелени ,бањање таму го “научив” па дома дојдов спремна да пукам
Е сега никој не ми кажа дека во болница сум спиела и затоа се делуваше прелесно , а дома тоа го нема, а и не ми ја дадоа болницата за чистење, ручек не ме тераа да правам
Јас тука се изгубив. Во моментот на одржување на станот и опседнатоста се да тече како претходно никој да не осети дека јас не можам. И тоа ми е најголема грешка. До 40 дена симнав 10кила( не дека е ова лош момент) дур бебе спиеше јас чистев перев пеглав. Будала !!
Е после кога пројдоа ноќи и ноќи неспиење уморот си го зема данокот и почнав да го имам тоа чувство : што ми требаше ова?!
Мислам дека секоја мајка го помислила тоа барем еднаш.
По цели ноќи плачки, ненаспаност , помош од маж имав сакаше тој во се да се замеша ама што ќе погоди што ќе утне па ќе се испокаравме и така во круг. Помош од мајка имав колку што можеше иако здравјето малку ја попречува.
Свеки заборави дека доби внука дека има син и снаа и стана женска ипол спремна за шетање секаде
Најголем проблем ми беше помирувањето дека неговиот живот продолжува за нијанса полесно од мојот. Он во првите месеци отиде и во кафана, отиде и на свадба, а јас не бев ЈАС. Не дека не излагав,шетавме колку можев повеќе ама бебе беше главна и најбитна. И единствена. И моја главна преокупација. Ден за ден станува полесно, сто пати сум пишала тука, мора да бараме работи што нас како жени ќе ни го разубават секојдневието. Кога почнав повеќе да се бавам со себеси стана полесно.
Она сеуште е најбитна и единствена моја ама и јас се чувствувам посреќно.
Среќна мама- среќно дете.

 

Ви благодарам на искрените совети мамички многу ми значи вашата подршка

 

Ме пукна некоја депре после враќање од одмор. Ко да нема муабет во мене. Се ми е во исчекување, се е на стенд-бај, јас цупкам во место и се нервирам. Нешто ми се прави, нешто да се случува,а некако тапа е.
Сакавме уште еднаш да одиме на море ама некако тешко.
На одмор беше супер, преубаво си поминавме. Мислев дека ќе биде напорно и тешко, а беше одлично. Се изнабањавме.
оф.. што да правам сега во досадно Скопје?
Бејби моја расте и секој ден сакам се повеќе и повеќе да ја изедам и иштипам од што ја сакам и од што ме топи.

Добра ноќ од мене

 

Здраво мајки,
Поима немам кој ден е веќе . Секој ден исто ми е.
Сакав да прашам која мајка кажуваше дека има бебе/дете што повраќа во кола во возење.
Не знам дали е нормално и ќе се надрасне евентуално, дали седиштето не и е згодно. Она си повраќа од бебе, рефлукс никогаш не проверивме, ама сега кога ќе се навратам на почетокот, кај не знаеш што правиш и што ти се дешава, од горе бебе нон стоп ти повраќа, после секое јадење, ждриганто, не ждриганто, среде ноќ, ај ај ај .

Сега ми повраќа во кола, не секогаш, ама најчесто на гратска кога има семафори, кривини и е тргни застани. Особено ако јадела предходно скоро. На автопат и на рамно, не е толку проблем. Мислам дека не се ни случува, сега кога ќе помислам. Еднаш само.
Да пробам со друго седиште? Ај за долг пат ќе земеме вомекс, ама за до продавница некако не ми е логично.
Некоја со искуство?

 

@Spidy еве мајка со искуство од првото дете, од чупата, ако има време со бебушко нека пиши.

 

Моево и дома и во кола секаде повраќа 6++ е денес 2 пати се исповрати 2км што извозевме низ град

 

2 години и не го надрасна. Само сега е полесно, можам да и дадам капки.
Е некна за кратка вожња не и дадов, ама друг не возеше, и тесни криви улички,си се поврати.
Нема врска седиштето инаку.

 

Хај
Да се надовржам и јас на темата, не сум сега многу активна на форумот.
Повеќе читам, отколку да шкртнам нешто.

На 22 години го имав првиот спонтан, додека се остварам како мајка поминаа 5 години.
Во тие пет години имав 3 спонтани и една биохемиска.
Тражев решение по форумот и може да се каже благодарение на многу тука членки го најдовме проблемот и се остваривме како родители.

Цела бременост ја минав во грч, тражев проблем и кај што немаше.
Одев на секои 2 недели на контрола, некогаш и почесто.
Само се молев да влезам во 36та недела па ако сака нека излегува бебе.
Дојде и најубавиот ден го родив моето
Едвај ги поминав тие 5 дена во болница, притисокот ми беше константно висок и покрај терапија.
Го гледав бебето и неможев да си поверувам дека е мое.
Хормоните почнаа да ме реметат, ако во бременост бев крајно издржлива и соземена, после пораѓај јас не се препознавав.
Педијатарот ми рече деца и многу луѓе околу бебе да не седат, беше време корона.
Додека одевме накај дома јас му кажав на маж ми и тој беше ама ќе дојдат нашите како нема да го видат.
Јас буквално липав во кола како не ме разбира
По пат застанав кај мајка ми на 2 минути да ја видам и да го видат бебе преку прозор.
Само што излегов од кола кога ја гушнав неможев да се соземам од солзи.
Маж тогаш свати колку е часот.

Го гледам анализирам бебето, среќа јас немав страв сами го бањавме, сама го облекував и се околу него.
Сопругот отиде во Ск за да го запишат бебе, јас го гледам додека спие мислам секој момент ќе престане да дише
Толку убаво си имаше заспиено јас го будам да мрдне само, мислам дека ќе умрев во тој момент.
Ѕвонам на маж ми и уште лута, зошто ме оставаш сама плачам и се дерам
Почнаа проблемите враќаше млекце и се гушеше, луѓе јас бев жива ненаспиена до негови 6-7 месеци.
Само велам фала на Господ што ќе го сетев и веднаш го дигав.
Какви стресови си имам од тоа направено само.
Мислев секоја ноќ ќе ми отиде бебето пу пу...
Само еден месец кога имаше бевме скоро една недела во болница.
Од тоа што се гушеше, имаше крв во каката и никој незнаеше што му е.
Едвај доседев таму, сакав да си појдам.
Притисок качив, нозе ми потекоа.
Ама битно сме добри.
Тешко ми беше кога бебе беше 4 месеци, сопругот отиде за странство.
Искрено едвај го издржав тој период.
Толку ми беше мачен психички и физички.
Ние мајките сме херои што се не поминуваме, уште во меше кога ни се колку секиранции имаме и тераме арно сме добри

Вие што сте тазе породени дајте си време на сами себе, прво хормоните сега страшно ве дрмаат.
Ништо не ви е јасно.
Како се осеќате подобро така правете, ако ви треба помош барајте, ако сакате сами изјаснете се!
Ваше бебе ваши правила, сите знаеме со какви луѓе во околината располагаме и како тие ни одговараат.
Ќе почне бебе се повеќе да разбира, па ќе ви се смее со најслатките очиња.
Ќе има денови ќе сакате се да пратите во п.м, па ќе речеш леле зошто тоа го помислив кога само ќе го видиш како те гледа со љубов.

Моето момче е 2г и 8 месеци и таква љубов нема!
Секој ден по 100 пати ќе му кажам дека го сакам
И кога тој ќе ми врати те сакам и јас мамо, нема ништо поубаво!

 

Majki dali ve nervira i vi se slucuva nekoj nepoznat ili nekoj malku poznat sto edvaj si imate zdravo od kultura da doaga i da vi go faka i bacuva bebeto po lice i race i kako reagirate na toa
Ludilo me faka veke od vakvi .
Nemozam do market da otidam na raat .
Prodavackata se podava da go bacuva za raka !?
Ne najdov slicna tema ako ne e za tuka neka se premesti.

 

Маж ќе работи и ноќе и 3 дена нема да е тука. Од кога почна со работа мн мн ми е страв нешто да не ми се случи мене дур го капам бебето па да се удави или да се удри. Секакви негативни мисли ми доаѓаат, како се справувате тие шо сте сами? И сега плачам дури пишувам. Не можам кај моите со грип се ми е страв бебе да не префати.

 

Слична ситуација имав, само не ја бацуваше туку на рачето ја чепкаше.
Ја замолив газдарицата да им каже дека не сакам да ја чепкаат, па престана проблемот ова е во локална продавница, во други не ми се случило.

 

Ne si edinstvena.
Eve bebe ima 7 m i use ne mi e seedno koga sum sama.
Setam sama so bebe okolu zgrada, koga e mm doma kaj se ne odime i nemam problem ama koga sum sama i ja mislam deka ke me fati vrtoglavica ke padnam u nesvest i ke mi go zeme nekoj bebeto.
Ama se ni e vo glavata samo.

 

Јас се понадевав ќе помине поскоро. Кога бевме на одмор, последните 200км се уби од повраќање. Уште траума имам од тогаш.
Вчера исто за до маркет, на третите семафори жблуц. Не ни имав со мене нешто посебно облека, среќа што беше топло, па на памперс и една тетра околу да не е скроз гола, се вративме со количка надзат, маж ми продолжи. На тротоар ја расоблекував и брише, оти па немирна е, цела кола ќе ја уплеска. Сама не ни помислувам со неа во кола. Среќа па има добар јавен транспорт и точак, па се јаде.
Седиштето го перев целосно, веќе не знам по кој пат.
И тоа обилно ми повраќа. Спомнав еднаш на педијатар, не рече ништо посебно. Ќе треба пак да прашам, вака е ептен напорно. Се надевам дека надраснуваат евентуално.

 

Една недела бев сама, мм беше на патување. Приквечер имав помош од мајка ми за бањање, а инаку од што да ти е страв?
На 7 мес го ставив бебе во кола и сами отидовме во Скопје на роденден (не сме од Скопје). Убаво е кога сме заедно да, но многу пати мора сам, нема зошто да имаш лоши мисли. Дека ќе бидеш преморена тоа да, но од друго нема што да се плашиш ти си мајка

 

Маж ми работи на смени, свекор и свекрва се во иста куќа, меѓутоа повеќе си тераат свој живот од што се дома. Од прв ден дома, бањам дете сама, сме останувале и ноќе сами во куќа. За шетање ми беше страв да не се расплачи премногу и да не се смирува надвор. Решение ми беше секогаш да имам телефон и пари во мене, во случај да морам итно да викнам такси и да дојдеме дома. Плус храна за неа со мене, бар еден оброк.

Првите денови шетав блиску до домот, потоа зголемувавме релации. Додека бев на породилно и по 3-4 часа сме биле излезени со количка и на повеќе километри оддалеченост.