Мајчински муабети (не е за барање совети)

Нема шанса, ние иаме уште три ама болката пак е иста, мајка ми не сака друго, 14 год го чуваше и мислам дека последно за сега ќе им е. Ама ептен е тажна она, ослабна за месец дена мислам 10тина кг од мака.

 

Исто викаше и мајка ми а и ние
Па брат ми ке донесе кутре за 2 дена ке го врате оти мама не даваше
И така 3 4 пати
После донесе куче и остана кај нив
Ене и дома ја чуваат метро високо куче
Купите и на жената кутре
На почеток ке го одбива нема да сака да се поврзува ама после ке го сака најмногу
Ке се поврате у живот и мајка ти инаку ке тоне само

 

Сепак мислам дека уште е рано, а и подобро да не земаме зошто ќе треба да доаѓа неколку месеци во странство, ќе нема на кој да го остава и дефинитивно рече дека веќе не сака животни, не им е прво животно и досега ги има исплачано толку многу што мислам дека овој пат сериозна е дека не сака друго. Нејсе и јас не сакам за сега, ама болело ова у пм.

 

Една година помина и уште си го жалиме кучето кај моите што беше. Исто 14 години чувано, чувано, повеќе од дете што се вика. Моите исто не се спремни за друго куче. Еве моите кучиња ги сакаат ептен, ги носам некогаш накај нив, ама болката што ја има мајка ми за кучето не е помината.

 

Денот хаос, се спремам за неколку недели кај моите, ем ми се оди ем жал за маж што ќе го оставам сам. Синчето денес мн мр изнервира т.е мислам дека се забите деф. Менување пелена и облекување невозможна мисија веќе, само да се врти на стомак. Не помагаат ни играчки ни шишиња ни ништо. Нозе во кака, со какано газе одма да се вртел. Толку му се развикав што направи тажна фаца и заплака. Толку вина осеќам сега, како можев? Го чекав 1 год и поќе толку солзи исплакав за него а му се развикав па од памет не ми излегва. Дали ќе успеам да спремам се за утре??? Стрес на највисоко ниво.

 

Majka ne se sekiraj , sigurno e nekoja faza i moevo isto pravi nemozam pampers da mu smenam se macka u kaki do polovina ama go zemam i pod tus direktiva.
Jas isto denes doziveav nerven slom zasto mu davav da jade kasicka od slivi se indziri i nejke da sedi da jade i od kiseloto mu zaletna i pocna da se davi se presekov se prepotiv za 3 sekundi malku mu podviknav ama gledam da ostanam smirena vo takvi momenti zasto mi e zal da mu vikam bebe e sekako ne razbira , posle se dojade edvaj so pesnicki i mobilen iako mrazam i izbegavam da mu davam da zjapnuva vo ekrani, baska cel den kenka za vo race , planinari po mene i me griza me mrdna nedelava.
Sreka od ponedelnikov sum kaj moite , majka uste na odmor pa odmaram kolku mozam.
Koga ke otides kaj tvoite ke odmoris ke se vratis vo normala.
Maz mi e od jutra do sutra na rabota taka da ne go zalam mnogu sto e sam i onaka prespiva samo i pak odi

 

Мајка диши, ќе успееш, па и да не успееш нема да е крај на свет, таму дека ќе одиш има се што ти треба и да не спремаш нешто ќе докупиш. Јас исто како тебе бев првите месеци, стресови и паники за се и сега сфаќам дека ништо не правам со тоа туку само се нервирам и стварам тензии дома.
За вртењето фаза е ќе помине, сите истото го прават, потоа ќе се смири со ова па ќе почне гол да ти бега низ соба да не го облекуваш, па ќе почне сам да трга пелена ехее ќе има енос патишествија, кога ќе ти дојде да викаш само број до 10, диши длабоко и продолжи. Инаку добра тактика за менување пелени е да го седнеш во скут и така да менуваш во овој период. Исто директ кога ќе ја тргнеш пелената со кака носи го на миење и нема да имаш проблем со размачкување, јас цело време го мијам освен ако сме надвор.

На сите ни иде да викаме некогаш ама не е добра тактика оти не разбираат од викање може само да ги исплашиме, па подобро да излеземе од соба или да продлжиме со задачата по некое време.

 

Neceli dva meseci so bebeto veke se naviknav na nespienje noke so budenje polesno mie preku den kroza ima ama vrvi.
Ama sum mn nesrekna kako vo rutina bez izlez seuste.
Kazete kako gi uspovate posledna nedela ne spie ni denje ninnoke sama sum bez pomos maz kako maz...sila veke snemav denski ne spie ic noke mise budi.
panika me faka kako nataka a ne mi sedi. nimvo klocka za setkanje noke prikvecer ...
a i nonstop place place koga spie samo ne placr i togas mise budi so placenje...

 

Маж како маж не е изговор, без помош никој не успева, ќе го седнеш и ќе му кажеш дека ти треба одмор, дека ти треба спиење, дека мора да де грижи за него, и ти да собереш сила инаку ќе папсаш. Ќе помине ќе се навикнеш знам дека не е утеха ама секој минува низ истото. Плаче може од грчеви, пробај да најдеш решение за грчевите и барај помош, сам бебе никој не успева да гледа, барем не 90% од луѓето.

 

За миење јас и кога не кака го одмивам ама дури ја тргам пелената па толку брз е, со брзина на светлина мрда. Сега седнав да пијам кафе па се изнаплакав искрено.

 

На сите ни се случило за жал, и не дека никогаш нема да се повтори да викнеме. Умор, исцрпеност,престимулираност,малце сон влијаат. Пакување исклучиво кога ќе заспие ноќно спиење, побрза и поефективна ќе бидеш,туш и легни. Убаво ќе ти дојде малце помош од твоите. За пелени менување гледав некој трик на инстаграм, шарени чорапчиња им ставаат на дланките и бебки не се вртат. Моево само со влажни марамици седи мирно, додека не здогледа позади него играчка па гологаз по неа џабе земав памперс гааќички, потешко ги облекувам зошто ми ги шутира и ги кине

 

Некои денови ми е ко песна, некои денови ми е безизлезен хорор… 4++ сме, маж ми да не беше, јас мислам дека ќе се фрлев до сега. Кога станува полесно? Дали воопшто станува полесно, или пак ние стануваме посилни и потрпеливи? Имам 32 и се осеќам престара за прво дете, колку да звучи налудничаво. Нервите ми се потрошени, а камоли да размислувам за второ…

 

Види јас на 21г не размислувам за второ викам тек за 10г здравје ама живци имам коњски инаку станува лесно или се навикнуваш едно од тие две е

 

@1209 Ти ја осетив болката уште во другата тема, сакав да ти пишам ама што?
Знам дека за некои може е лудост толку долго да се жали миленик ама стварно боли како за член од семејство. Мене ми требаа месеци, не знам точно колку за да прекинам да плачам кога ќе ми текне или кога ќе ја спомнеше некој. Сега знам повремено да си ја исплачам кога ги гледам видеата со син ми како си играат ама искрено полесно е. За друго куче не сме помислиле, ниту сум погалила туѓо, не знам дали некогаш би земале. Плачи, нека ти олеснува, со тек на време полесно е

@plava.90 Повеќето сме биле така во рутина, реално и на почеток нема многу што да правиш освен да смируваш плачливо бебе. Пробувај да не е топло, да пуштиш бел звук кога спие, песнички, кенгур наместо количка, да не е гладно итн. Расоблечи го, остави го така да се размрда зашто стварно е топло, направете некоја рутина особено пред спиење. Како расне ќе почне да разбира, ќе направите ред, ќе се навикнете да функционирате подобро.

 

И јас сум 32 и се осеќам исто како тебе, ама после првата година станува полесно психички, а позахтевно физички, ама и позабавно, барем мене ми е така. Откако ќе ти се средат хормоните, менструација и општо да ти се врати телото во нормала ќе биде полесно. Хормоните се главен виновник за таквото чувство, потоа оди неспиењето, промената на секојдневието, тоа што буквално веќе не припаѓаш на себе туку на едно бебе што зависи од тебе и тоа на моменти фрустрира, ама има разни фази и првата година ќе
ги поминеш сите и со тек на деновите ќе станува полесно и ќе стануваш поискусна и поопуштена.
Првата година е најголем предизвик за родителите, не дека е толку тешко да одржиш бебе во живот туку оти е тешко себе да се одржиш во живот. Ама ветувам станува полесно и поубаво, само трпение.

 

Според мене станува полесно кога ќе направат 3-4 години. Се ти кажуваат, ти веруваат и не те лажат. Еве го син ми има 3 и пол години и песна ми е со него. Додека сум со 7 месечново бебе ми се чини ако не е тој до мене да ми дава сила ќе се скренам. Кога сакам да одморам од бебето го здмам него и шетаме или си играме.Многу ми помага во смисла ме засмева, ме прашува нешто што го интересира и јас немам време да мислам на тоа дали оброкот на малата и е во правилно време даден, дали ја болеле забите, оти не спие навечер. Немам време за тоа да го мислам, кога покрај мене имам мал истражувач И најбитно разбран е. Ете го испофалив, син мајкин, немој утре обратното
И да, вака е дури ни се пред очи. Кога ќе фатат да излегуваат со други деца, тинејџери други нервози почнуваат тогаш и не е на одмет нервите да си ги чуваме за тогаш.

 

Зависи какво полесно. Мене ми личи како да сум во игрица некоја. Секое ниво е потешко и потешко, но поразлично. А ти стануваш се подобра и поснаодлива. Генерално, кога прашуваме кога ќе стане полесно, мислиме на враќање на стариот живот, да се наспиеш, да имаш свое време, да одиш во вц сама, да имаш време да се истушираш, да не шеташ нон стоп исфлекана. Тоа полесно бар, ќе го немаш се додека човечето што расте не почне да зборува, не престане да има тантруми, не оди самостојно и ред други фази карактеристични за мали деца. Понатака, не сум компетентна да зборувам, ќе го имаш првото полесно, ама ќе се справуваш со неартикулисани тинејџери што ни самите не се поднесуваат, не па некој друг Па ај и тоа ќе помине, па после цел живот ќе го мислиш, што прави, како е и така.
Децата носат радост, но и вечна грижа.
Ама те утешив

 

Во тој период не знаев кај терам, се до кај 1 година. Во бунило бев, гледав се околу бебе да е спастрено а јас како од поплава излезена и психички и физички. Сега има 14 месеци, единствено полесно ми е што почна да преспива навечер и фактот што одам на работа ми помага многу. За се останато е исто, нема стоп! За второ дете не ни помислувам, се восхитувам на луѓе што во овој период прават уште едно, јас би одлепила скроз. Го чекам полесното

 

Маж како маж е најлошото нешто во врска со одгледувањето на дете што си го направив во животот.
Очекувано и планирано дете, маж комплетно неспремен за плус обврски, а и без нешто многу желба да научи. Од друга страна свекорите со негова поддршка како маж било претешко да оди на работа, а и да чува дете после. Се знаело дека треба да си одмори и излези итн.
Тоа што и јас работам и чувам дете и одам со два часа спиење на работа не е нели битно. Настинки, терапии, доктори, се на мој грб. Кога веќе и моето физичко здравје, а да не споменувам и психичко почна да страда, вртам нов лист. Сака и не, си чува дете. Не прашувам дали има желба за тоа или не.
Еве утрово без грижа на совест си излегов до блиската пекара и си седнав таму раат да појадувам. Нахранив дете, облеков и ја оставив со татко и.
И мене некогаш 15минути пауза ми се потребни.
Детето полека ќе фати ред ама почни и ти да наоѓаш мали работи што ќе ти прават задоволство.

 

Mene voopsto ne mi se cini deka so godinite stanuva polesno so decata. Mislam deka od denot koga ke go rodis deteto vleguvas vo nekoj bubanj so obvrski, grizi, pridizvici, srekni i tazni momenti. Grcevi, zabi, prooduvanje, prozboruvanje, pa gradinki, pa slucki tamu, pa prvi drugarstva, prvi pridizvici pa skolo, pa prvi ljubavi, pa razocaruvanja i se taka. Moevo 4.5 e od edna strana prelesno sto mozes da komuniciras , da se razberes od druga strana milion predizvici na site polinja pa se preispituvas na sekoja postapka, pa pri sekoj pad pak se preispituvas...Mene mi se cini kako vo nekoj magicen krug da sum i celo vreme sum vo trka so vremeto, so obvrskite pa duri i koga imam malku vreme za sebe neznam sto so nego.Momentalno se naogame vo edna faza so mnogu predizvici, vo koja mora lavovski da se borime za da da uspeeme kako fizicki taka i psihicki. Se e del od zivotot na edna majka.