Мајчински муабети (не е за барање совети)

И кај мене никој не сака да ја чува освен ако има ЕКСТРЕМНА причина за тоа. Некогаш се прашувам дали моите очекувања се преголеми или wtf?
Татко ми неможам да го ставам во тој кош, ама другите баби и дедовци катастрофа. Очекував дека ќе имат желба да ја гледаат, а не ако ептен мораат. Со маж ми никаде не сме излегле сами, незгодно ми е дури кога ќе ме прашаат зошто никој не ја чува. Ама тоа е што е. Со сила убавина не бива, нит ги терам, нит ги силам. Ако не им доаѓа природно... што можам да направам.

 

Јас не би ја оставила ,еве свекрва ми е возрасна жена и неможе да ја чува, таа сака ама јас не дозволувам , ја гледам ситуацијата каква е може да заспие,имаме скали по дома не дај боже ке и избега по скали и така натаму...Јас не ја оставам ,од кога се породив немам излезено вечерно време нит во кафана нит на пијачка,заедно излегуваме ако треба некаде до 9 сме дома ,ако седиме со пријатели сопругот ќе не остави нас дома да не губиме од редот па после тој оди продолжува со нив уште малку .Mајка ми не моли да излеземе сами двајцата дека она ќе ја чува без проблем ама јас не сакам ,и така ја чува од пон до петок од 8 до 4 без никаков проблем и изморена и се ,уште и за викенди да ја чува.Не... И не ми е жал , бев спремна на ова бидејки ова е наше дете и никој не е должен да ни го гледа. Ако ни се најават гости јас спремам дома вечера,мезе и барем знам дека сме дома и ќе си заспие ќе си ја оставам да спие а ние ќе си поседиме до покасно .

 

Абе и ние секаде одиме со него ама еднаш во год белким може да излезе во пресрет? Секако не може да го чува преку неделата оти работи, гледањето е 2-3 саати неделно кај нив ама јас сум таму, викенд некогаш исто на 2-3 саати да пијам кафе некаде или да завршам нешто ако треба и тоа у 2м еднаш ако се деси. Вечерта излегува мм сам обично, точно дека дете не сака да спие со друг ама не дека е невозможно да го заспие, па на крај нека не го успива нека го игра, 2 саата плус нема ништо да биде.
Да спремна сум и јас дека ова дете е мое и нема што да очекувам некој да го чува, не го ни чуваат јас седам дома не работам, ама барам еднаш во годината да ми излезе во пресрет и да скрати 2 саати сон, мислам дека не е толку страшно.

Свекрва ми ни толку не го гледа постара е и не може, додуша сега е месец кај другата внука на чување али небитно.
Ама мајка ми е млада 53, не дека не може. Способна е и го гледа и знае да го анимира и да го пази ама ете некако многу се потресува за него да не се мачел да не плачел демек многу прожртвувана и со ставот дека јас сега неам право на живот.

 

Во една година што ги има бебево два пати го чуваше свекрва ми еднаш мајка ми. На свадба го земав некња. Се сум јас или кога одам некаде мм. По еднаш го имаат чувано двете за да одам на фризер и свекрва ми плус еднаш за да отидам на кафе и тоа беше он спремен за заедно да одиме ама золва ми на врата не сретна и она беше иницијатор да го оставам дома, сама и рече на мајка и "е де за 2 часа ништо нема да му биде и да е нешто ете кај е за 15 мин дома ке биде" тоа кафе ми било раат во последнава година. За на свадбава сите се оградија со тоа дека ке не можат да го заспијат, ке преплачел по мене и бебо одеше на свадба..
И после кој ке ми речат мноогу е прврзан за тебе, епа за кого да биде кој никок го нема земено 15мин а не повеќе.

 

Абе подобро да плаче по мене отколку да плаче на свадба со зурли и тапани и 300 душо, мислам како не ги е жал да се чукнат во главата дека на тоа дете подобро ќе му е мир да биде тие неколку саати, може и ќе заспие. Не дека го жалат бебе многу туку се жалат самите изгледа.
Нема веза што они имаа баба сервис цело време додека растевме, помош од сите страни за нас имале, ама сега…
И криво ми е кога ќе видам баби и дедовци во парк со внуците, пример на другарка ми детето секоја вечер е во парк со баба и. И на спиење некни го оставила прв пат, бабата ќефови беше, 2 год е. Ама другарка ми и бизнис успева да води и да прошета и да излезе со маж и, да вежба, да зготви, и да прави се што сака и секогаш е расположена и одморена, и тоа само тие 2-3 саат што го шетаат и чуваат ама секој ден многу значат, на друга другарка свекрвата цело време и готви, не живеат заедно ама специјално и праќа по маж и кога се враќа он од работа. Мене никој не се понудил да ми зготви, ете мајка ми пример готви за снаата и брат ми, може да стави малце повеќе и татко ми сабајле ќе ми го донесе пред работа, јас ќе купувам намирници и многу ќе ми е од помош. Реков еднаш, најде некој глуп изговор…ок реков не мора. И така.

 

Ista situacija imam so majka mi, znaci potoplno ista. Pred nekoj den mi vika ispadnete ama za 1 saat da se vratis, ili ako ispadnes i za nepol saat odma zvoni, e sega situacijata so sestra mi e druga, iako retko ja cuva vnuka mi koga i ja ostavaat i da place i sto i da pravi nema sansi da se javi kaj nea, ednas ona izlezena a deteto placi bez zapiranje i vikam zvoni i mi vika nema sansi neka si uziva jas ako treba nema da spijam cela nok... majka so dvojni standardi.

 

Мила викни ги пријателите во 6 или 7 да излезете остави и го детето во 6 и земи си го во 10. Таман ќе имаш време да се видите на раат знам дека никој не му се излага толку рано али ти си со мало дете треба и они да имаат разбирање. Јас немам свекрва али имам золва и свекор кој го чуваат преку недела но гледам да не се враќам после 10 бидеќи тие 2-3 саата што го чуваат секој ден многу ми значат. Кога го оставам кај мајками го оставам до кај 11 секој викенд дека сепак ми е мајка и има поголемо искуство. Сето ова многу значи затоа гледај да оставиш добар однос за да во иднина имаш кај да го оставиш. А искачањата до 1 или 2 сабајле заборави ги барем првите 3-4 години додека е мал и тебе те бара после кај секој ќе може да преспива. Јас се навикнав иако премногу ми се искача по журки али кога ќе стане саатот 10 ипол колата и назад дома. Сепак и мајками е жена која оди на работа и треба да си одмори а детето е мое и мора некоја жртва да се даде тоа е мајчинството веќе твоите потреби не се на прво место..

 

Не можам да ги викнам и да сакам, идат од Лондон специјално тоа време ќе стигнат, и потоа одат на одмор, да можев и да имам флексибилност ќе се организирав, ама немам, јас не велам дека треба да излегувам до 1-2, ама ни до 11 не се нафаќаат, а реално вечерно излегување е после 10, свирки и што и да е не ми врши работа ако го чува до 11…нејсе само сакав да се пожалам, мислам дека секако сум во право. Не планирам да си расипам односи ама не ми е сеедно. А реално па и не е толку мал, година ипол, баш има што да го занимаваат ако сакаат.

 

Citam i neznam sto da kazam za vakvite situacii.. ne sum se soocila so vakov problem do sega duri kaj nas preteruvaat od sto sakaat da gi cuvaat decata.. samo problem e so sin mi posto ne jade od drug osven od mene i soprugot ponekogas ali nema vrska bitno ima na kogo da go ostavam kako sto pisav pogore. Da sum vo situacija kako gore navedenite, a mojata priroda e takva oci nema da mi vidat ni ednite ni drugite i koga niv ke im trebam. Mozebi sum vo pravo mozebi ne.

 

А кој го чува детето кога маж ти излегува сам. Ти? Зошто не го чува он за да искочиш сама ти?

И маж ми излегува навечер, и јас. Двајцата се менуваме за да и двајцата можеме да прошетаме ако сакаме. Заедно многу ретко, особено сега со две деца потешко е да се организираме, ама ако муабетот е сама со другарки да искочиш, мислам дека треба да можеш само со маж ти да се отганизираш.

Мое мислење е дека баби треба самите да сакаат да чуваат внуци. Не може да им речеме дека се должни да го прават тоа, ама не треба тоа да им биде обврска, туку привилегија. Мерак да им биде да поиграат со внуче, а пропратно да помогнат и на своите деца.

Јас имам свекрва што заради сплет на околности многу повеќе го чуваше другото внуче од ќерка ми. 3 мес се разлика децата, двете први деца, двете внучиња од синови, па сепак другото го чуваше повеќе. Скоро 6 години е детето, сеуште го чува 5 од 7 дена во неделата. Не дека моево не го чува ич, ама така се наредија работите. Таму се роди уште едно внуче, пак повеќе таму, ајде две деца се, им треба помош. Сега кога дојде моето второ дете, нејзино 4то внуче, останатите сите веќе големи, ќе одат во школо/градинка, сега вика дека не е спремна да го чува најмалово. Исплашена била, потресена. За една свадба и го оставив зошто маж ми и запна да го чува, 3 дена претходно доагаше да се спремала за чување... ама јас да и стоплам млеко, не може да му даде каша, не може да го избања, пресоблакањето и е кошмар. Не ми е кејф дека нејќе да го чува, особено зошто сега е во пензија и мислев ќе ми се најде за кога ќе почнам со нова работа, ама сфатив дека нема да биде така, и си се помирив. И самата вика: ако некој треба да ми се лути (од синовите и снаите) тоа само Spidy може. А што ќе се лутам кога нема да смени ништо. Додека сеуште идеше на работа ги порасна другите внуци, и сега знае да ги земе уште во 12 од градинка. А јас првите 2 пати кога ја замолив да ми ја чува големава кога тргнав на работа, и двата пати ми закасни, се успала. Не се ослонувам на неа повеќе, не се ни надевам дека нешто ќе се смени. Не е лоша жена, во смисла не ми одмага во животот, ама не ми ни помага нешто посебно. Ај за 3 пати во годината да идам нокти да напраам еден саат ќе се најде. Доста е и тоа.

 

@Spidy маж ми работи ноќно време, обично не ни излегува, така пишав дека он излегува сам. Во ретки ситуации кога не е на работа излегува да, баш кога се договорат другарки пример да излегуваат он работи тогаш така да не ми е баш од помош.
Онака денски го чува да ама денски не знам што поправо уште до излегување ми е. Муабетот е дека не очекувам да го чуваат, нема потреба редовно да го чуваат ама во специјални пригоди да очекувам да ми се најдат во пресрет и со право мислам, зошто мајак ми прва беше кога се мислевме дали да се вратиме од странство тука, она прва беше со ставот дека ќе го чува ќе помага, ќе шетаме не знам што, само да се вратиме и секогаш грижа на совест ми набива кога ќе спомнам враќање во странство, таква е жената малце со менталитет на жртва, малце потресена и анксиозна…

 

Брат ми и снаата имаат амерички документи, живееа таму околу 4 години пред да се роди внуката. Дојдоа тука само заради помош за детето. Ако не родат второ, кај и да е ќе отидат пак. На тема иселување, ако овде ги немаш бенефитите на балкански живот (помош од баби, шетање со друштво, финансиски постабилен живот), подобро идете во странство. И таму ќе ви биде тешко, ама ако не е ништо потешко од тука, барем децата да ги растете во посалам држава. Го знаеш вицот "барем ќе плачам во ферари"...
Јас немам желба да се иселам од Македонија, ама ако би се нафатиле на такво нешто со маж ми, не би седела тука само за кејф на мајка ми ако тоа ми го прави секојдневието исто или потешко.

 

Кај мене, мајка ми веќе неможе да чува деца од здравствен проблем, иако големото дете ми го порасна што се вели. Татко ми е веќе починат. Свекрва ми уште за големото кога беше на 8 месеци избега од дома за да нема обврски со дете, значи жената буквално избега од дома не ја знаевме кај е и што е цела година па после се дознам. Shirt story long... Свекор ми само кога ептен мора чува дете. И тоа со офкање со натегање. И двете се нон стоп со мене и мм кога одиме било каде. Не дека и мм некако е пукнат за чување, ама барем не го искажува да е толку очигледно. И затоа реков дека не молам. Да сум жива и здрава јас, да си ги изгледам. Макар што се сама терам околу деца и дом.

 

Мене блиска ме одби за чување со изговор “на пилатес сум“.
А зор ми беше, стварно ми беше немаше кој да ми го причува.
Тука се сите кога е all fun & games, тоа не ми е фер. А први се да ги научат нешто што не треба оти нели многу е интересно хехе, да има пуштат тв на годинаипол дете, да им дадат да лизнат нутела.

Абе и јас би се изнервирала, ама пробај да разговараш и да кажеш како се чувствуваш. Имав една ситуација собрани поширока фамилија, две-три мали деца, меѓу кои и моето. Мајките стандард, трчаат по нив, не лапај ова, пази таму, полека не трчај, нит софра видоа, нит муабет направија. Двете баби станаа да помогнат, дете да потфатат мајките да седнат, само мајка ми не. Несвојствено за неа, таа барем го игра го погодува. Дури се навредив, си велам ќе и речам после.
Испадна дека не сакала многу да се врти околу децата, осеќала дека херпес и избива.

Зборот ми е кажи и како се осеќаш на мајка ти можда така со разговор ќе се разберите. Крај краева не можеш со сила да го оставиш, ако е уморна од било која причина не можеш да го тупнеш.
Јас веќе ги познавам кога почнува да ги уморува, по воздишките ги познавам и одма го повлекувам. Тешки се реално, блесава возраст е ова и алал да им е на мајки што имаат близначиња, тодлери и бебиња, трудни и тодлери, сами во странство со тодлери...
Јас буквално на работа одмарам, кој како сака нека ме сфати.

Еве ако веруваш у 17 месеци ни еднаш немам седнато со другарки без него. Еднаш и само еднаш украдовме два саата со маж ми да јадеме у ресторан сами. Викендов на свадба бев и мораше да спие кај мама, душа и извадил за заспивање.
И на сево ова кога ќе ми речат ајде второ, немаме девојче у фамилија...

 

Прееска кога пишав, дојдов и јас да се пожалам и да си кажам на некој се што ми се случи викендов, па сега ве читам и викам што ќе се жалам јас жити се.. Можеби други размислувања се во прашање, но од мајка помош да не добиеш ми е несфатливо.. Јас кога се породив (порано), имаше луфта од две недели од денот кога дојдов дома до одморот ма маж ми. Мајка ми тие две недели беше кај нас, не знам како ќе преживеев без неа. Дента кога се породив, се јави на работа и рече не доаѓам додека не се средат. Мм беше толку преплашен што околу бебе не беше ич помош. До кај 6 месеци, редовно ни правеше вечера и ни ја праќаше по некој, не е ни релативно блиска локација. Ѓорче 2- Радишани. После тоа се немавме видено подолг период но од пролеттва навала преку еден викенд е кај едната, па кај другата баба. Две работи работи жената, никогаш нема речено уморна сум или не знам што. Исто и свекрва ми. Е сега, мене ми е поверно кај мајка ми да ја оставам но сакам време да поминува со двете страни. Ова сум ја оставала обично во недела околу 6-7 саати за да одморам, не за да бркам обврски или слично, што значи не било ни нешто многу важно. До некаде сфаќам, од родител до родител има разлика. Моите родители нема да јадат со денови за јас и брат ми да имаме ако треба, а свекор ми последното лебче ми го зема од рака кога бев трудна пошто било за него ете. Сигурна сум бидејќи знаете како е, дека нема вие истото на вашите деца да им го правите и со тоа ќе се скрши кругот.
За жалење ќе се вратам друг пат

 

Јас додека бев со едно добро ми беше помошта од сите. Моите стварно многу ми помагаат со чување, секој ден бараат некое дете да гледат да сум одморела а мене ми е жал дека и двајцата одат на работа и само два пати неделно им носам едно дете, две нема шанси. Живееме во заедница и поголемата дека прва внука ја разгалија за сите пари. Ја чуваа и ја чуваат уште не велам не, но ме нервира што нема никаков ред. Ниту за спиење, ниту за јадење, капење, чешлање.. the list goes on. Посебно деа дека со бебе дома а она е речиси 4 години, абе се пресели долу не сака да чуе за горе со нас. Безредие не можам да ви објаснам. И многу се мешаат во воспитување, дека они изгледале деца па внуци сеа и тие се знаат а ние ништо не знаеме. И кога ќе видам поарно да немам никаква помош. Би "замрзнала" неколку години од животот ама сами да си ги гледаме со мм и да ги воспитуваме.

Јас разбирам ете долу е постојано, свеки ми вели доста се нервираш битно во куќа ти е детето. Точно, но не е само изнаиграј ја и легни си. Така оди валкана, не чешлана, ја оставаат да седи до никое време (читај 2-3 сабајле), и после снаава не чини многу зборува..
Секако пробав и со добро и со лошо и никако не бива. Што седи долу ај, не дава да и се приближам за капење одма се тегни, плачи, клоца. Реков да излезат на вечер нека маанат еден круг во маало Јас како знам и умеам ќе ја качам горе, ама гревота било зошто да плачи детето. Се повлеков настрана дека стварно нерви искинав, два пати неделно зборувам со психотерапевт.
Зборува мм со нив ај си реков мене ако не ме есапат, барем на син му се понадевав ама напразно.

И така, постот мој каша попара како мозокот мој но, пак ќе кажам во ваква ситуација радо би сама него ли со помош од стари.

 

Мајка ти си на големи маки.Веднаш пресечи!!! Како така твое дете тие да даваат команди и без никаков ред .Јас би ја земала веднаш и не ни ја пуштам доле,штом неможеш да се разбереш со убаво тогаш дистанца и крај. Не би дозволила во никој сличај.
И ние сме во заедница свеки е долу ама ја носам долу ќерка си поигруваат и дојде ли време за спиење за јадење за бањање ја зимам и ја носам горе.Никогаш не ми правела проблем свекрвата и сама знае дека ќерка си има ред и не се меша во ништо .

 

Многу ми е тешко, навистина. Секако пробав, не се задржува а се уште немаме клуч на вратите сега во план ми е тоа, ќе ја заклучам па нека плачи до изморување. Не си го препознавам детето веќе, ја немаме близината како порано еве сега дури пишувам ми идат солзи на очите.. и за нејзе се чудам, зарем не чувствува детето потреба од мајка од татко? Значи ако не се симнам за да ја видам не доаѓа горе ич. Не дава ни да ја гушнам.

Многу често се прашувам зошто ми требаше сега второ дете барем нејзе прво да си ја пораснев. Па ми е мака дека пред да останам трудна со второто имав и спонтан и кој хаос бев тогаш и дека треба да речам фала на Бога што имам здрави дечиња.

Се лечиме ради тие што треба да се лечат, а не се лечат. Секако пробавме со мм, разгледувавме опција да идеме под кирија но со моменталните трошоци би имале само за кирија и сметки - толку.

Се трудам само да останам колку-толку смирена да не забегам скроз и се надевам на подобри времиња..

 

Леле темата сте ја почнале. Ми се приплачува на моменти дури, ама после па заспива и сум најсреќна на цел свет оти се сами си стигнуваме и немаме никакво влијание во воспитувањето.
Малата моја, во нејзините 13 месеци, вкупно на чување била ЕДЕН саат, и тоа на два пати по пола саат.

@1209 не 2-3 саати на ден, туку на еден саат кога мм ќе ја изнесе од дома се препородувам. Ама и тогаш најчесто чистам, не дека за мене си земам време, и пак глава ми одмара оти не морам во секоја секудна да ја набљудувам што прави и да ја слушам кога мрмла и кисне.

Многу, многу ми е тешко. Дома не ми е средено никогаш, кујната ми е хаос постојано, алишта не ми се наредени ама полека се помирив. Од јуни сме преселени, уште имаме кутии не распакувани и цела една соба комплетно не функционална, со кутиите во неа.

Ама колку и да ми е напорно, се научив веќе. Тоа е. Бевме во гужва во последните два месеци, од неа само кога заспиваше се делевме, а некогаш дури ни тогаш. Психички попуштив, се додека не ми текна да речам на мм, излегувајте надвор, бар да си поплачам од мака и умор. Па решивме да закочиме и кога стигнеме тогаш.

За свекор ти, тоа се тие генерации они деца не чуваат. Татко ми кога ја зема ќерка ми прв пат, рече јас не знам дете да држам, никогаш не сум. И сега во јуни кога му реков, ај припази ја да и ставам да јаде, пак праша како треба.

Свекор ми, кога малата беше месец ипол се испонаша без врска и ме здоболе.. Малата плачеше оти беше гладна, да и' направам формула ја оставив до него. Се откорна од плачење, не ја ни погледна, си скролаше на телефонот. Свекрва ми си дремеше изгледа на каучот. Видов не видов, си ја зедов, и како ли го направив млекото поима немам, тогаш ни главче сама не си држеше ни во марама ми седеше, дете писка- јас си плачам, од хормоните па само ми се плачеше.
Толку многу ми падна криво, со оглед на тоа што на девер ми бебето го чуваа 9 месеци! 9 месеци во првата година само. И преоблекување и заспивање и хранење и играње и шетање. Нашево еве бар да го земеше во раце или да го погледнеше.

И така си сфатив дека тоа е тоа, и во ред си е. Нит ги молам, ни ја оставам со нив, освен ако не сакаат да ја поиграат и сами не изразат желба. Ама и тогаш сум таму. Се си правам со неа, во кенгур, во количка, како така ќе си завршам. Секако не се гледаме често. Кога они немаат желба, мене се исто ми е.
Летото кога бевме во мк, десет дена ќерка ми не се опушти и не отиде кај свекор ми. Плачеше од него. Не се потруди воопшто да створи близина со неа. Сега како демек пробува нешто, ама којзнае. Осеќаат малите повеќе отколку што мислиме ние.
А и тогаш. Ние ќе се пакуваме да си одиме. Свекрва ми изморена била, цел ден не ја видов. Негде излегуваа, се шетаа, се вратија и си легна во 8.
Никогаш, ама никогаш не не прашала пред одење дали треба нешто да ни помогне, а од друга страна на девер кога си одат им спрема јадење она.
А биле секогаш од нас испочитувани и секогаш кога имале потреба им било помогнато. Оти вака инати тераат не знам. Нека им стои. На почетокот ми беше неубаво, ама после особено откако се роди ќерка ни, престанав скроз да се замарам со нив. Си го гледам детето и ништо не очекувам. Како мислат така нека прават.

Моите и они не дека нешто специјално помагаат, ама барем кога сме заедно, цели три пати, откако е малата, ја припазуваат додека еве се напијам кафе и послободна сум нив да им речам ај припази ја додека зготвам. Врти сучи, за мене време никако. И постов го пишувам пола ден веќе, ја слушам веќе како го полуди татко и, па да одам да ја занимавам малку, додека он зготви.
Два дена врне нон стоп, збесната е оти не била да си игра со децата на игралиште. Да јадеме па ќе ја носиме во молот, белки таму некое дете најдеме да видиме. Преска ја шетав со количката на дождот и со кенгур и чадор, ама очигледно малку и е. Едвај чекам да тргне во градинка, па да одморам некој ден пред да тргнам на работа.

 

@jolene да ти кажам и јас за себе време никако не наоѓам, ете да кажам дека решив да ги растам веѓите демек така поубаво ми личат, а реално ги чувам оти не можам да најдам време да се исчупам веќе 3 недели. Одам во тренерки дека не сум издепилирана цела недела и ми е срам ко мајмун сум. Секогаш кога мм ќе излезе со него јас или чистам или готвам. Може 15мин само да одморам додека пијам кафе и толку, а мм како на прсти да си гледа штом ќе средам се и ќе се истуширам и ќе седнам, он директ ете го на врата со мали, абе шо да кажам.

Генерално јас ги разбирам дека де уморни, постари и со некои болештини. Стварно не ни сакам да го чуваат како замена за градинка пример, не ни барам по цел ден. Ретко воопшто барам, секаде сум со него, пазарење, готвење, простирање алишта, парк, шетање, ептен 10тина мин некогаш ако побарам да го чуваат свекорите за да јадам на раат, идам вц или не знам потреба некоја. Го качувам за да го видат и играат, јас сум таму, исто и кај моите го носам да го видат ама јас сум таму.

Не сум си дозволила ниту да дремнам без него додека сум кај мајка ми, ете цела год како е роден јас сама немам ниту дремнато ниту спиено. Значи не барам многу, се можам сама и се правам сама, дури и од мм неам многу подршка околу чување и дом, едно што работи ноќни, друго што има болест која знае да го направи нефункционален со денови, така да повеќе е на мене, и тешко ми е ама и уживам искрено, сакам да поминувам време со детето, одвај чекам да порасне да можам повеќе работи да правам со него, ама во некои пригоди очекувам дека можат и треба да помогнат. Ако од родител не можеш да бараш помош од кој? Барем за мое дете јас би сакала секогаш да сум тука за помош за било што, ете не знам така мислам.

А за воспитување среќа па немам проблем, ги делат истите ставови до мене, ако ептен за нешто не се погодуваме ќе кажам и слушаат, не ми е прифатливо да не ми почитуваат збор, и тоа нема да го дозволам.

Инаку излеговме, го однесов во 6 додека да се спремиме и плус он да е свеж и во 10 некаде мајка ми ми се јави дека не сака да спие и дека станува хиперактивен и знам дека е така оти цела недела мака мачам со успивање, сака да си игра, не да спие и и реков дека сеа ќе си дојдам, ама замислете рече не седи уште ќе го однесеме со татко ти кај вас и ќе пробам таму да го заспијам. И успеав уште еден саат да украдам. Да ви кажам дека ептен убаво ми дојде, предјадење и јадење и десерт дури јадев, на раат, седната и без брзање.
Се напив една пијачка, се потсетивме на времето кога бевме цимери во Лондон, се изнасмеавме и се прибрав, он секако дека уште си играше и се откорна од плачење по баба ама брзо заспа.

И така жени. Фала што присуствувавте на мојот ТЕД говор