Мајчински муабети (не е за барање совети)

Имаше многу убава изрека од некого, рандом низ нетов ја прочитав и ми остана во глава, а е одговор на твојата ситуација.

Кога една жена станува мајка, таа не е само мајка на своето дете, туку и на сите други деца на светот.


@LiquidLuna среќна, најсреќна да биде

 

Баш така! 100 нови чувства ти се раѓаат...

 

Охоо, не да плачам.
Од една страна станав многу посилна за проблеми, ситуации, животни и сл. ама од друга страна неправди кон деца ме погодуваат многу, нешто кое порано не беше така.
На почетокот на војната во Газа плачев секоја ноќ, мм на крај ми го зеде телефонот и ми ги блокира сите вести за тоа, ептен беше алармантно.
Мислам дека е нормално, сега знаеме што значи мало ранливо суштество, од прва рака.
И за мајките исто ме фаќа жал, кога знам дека не може да му помогне или обезбеди подобро, а верувам дека сака најмногу на цел свет.

 

Јас пукам од енергија а неможам ништо да направам па само чистам. Се осеќам ко птица во кафез...само дома и максимум 2 часа надвор и пак дома, пак пумпата пак внатре... Ми се излага осеќам дека сите настани ги пропуштам ...ми фали да одам во шума цело водно да го шетам од крст до матка 6 саата да се опуштам психички да бидам активна ми се вози точак цел кеј беше мој порано да тече пот од мене а ја да се осеќам како цела негативна енергија испарила. Ми фали да си облечам фустанче штикли да си направам фризура да играм во диско до 4 сабајле и да не можат да ме приберат и пак да станам во 8 за да учам дека сум имала испит.. Ми фалат другарките да седиме до кога ми се сака на клупа и да си кажуваме најдлабоките желби и мечти за иднината. Ми фалат моите родители кои оваа година прв пат без мене патуваа во Париз.

 

Млада си, ќе помине и тоа. А и кога ќе порпорасне малото ќе шеташ и со него а и сама, зошто да не. Само трпение, брзо поминува времето.

 

Мене не ми буди жал кога ќе ги видам по семафори.
Ми буди гнев. Гнев што има луѓе што од прв ден ги осудуваат децата на иста судбина ко нивната. Што нема инситуции да ги згрижат тие деца. Што си ги изнајмуваат децата за питачење. Што им даваат лепак да дуваат за да им спијат. Што немаат грам човечност во нив за сопственото чедо. Што го раѓаат по 10 без витамини, клексани, лежења, здрава храна, а што другарка ми со се можно не може едно да направи 2 години.
Ланчан круг е тоа со питачењето со деца, тие деца за 10 години истото ќе го прават. Суров е светот, тешко си што се родиле во оваа држава, верувам во Европа позафатени се со проблемот на малолетничка експлоатација. Кај нас не им чуе на никој.

 

Исто е буквално исти чуство имам. Баш се замислив кога пиша членката ама не ми е жал ми иде да ги натепам како може да се така себични искрено.

 

Две бебиња+вадењезаби + вакцина на едно + друго кашла со мрсули+ тодлер со чудни желби пред спиење + маШ ќе се разболува изгледа =
Поздрав со песната : А ја лудујем...

 

Јас нервен слом ќе добијам некоја вечер од едно што не сака да спие, што ми ги тренира живците и секоја ебана вечер е буквално борба да заспие, откако е роден една ноќ немам успено дете на раат, една ноќ.
Што дете ќе беше, секоја ебана вечер ми се одмилува мајчинството, значи не можам, сериозно не можам веќе со ова темпо.
Морам да му ја исфрлам дремката, мал не мал јас друго чаре не гледам, буквално 1% ми фали да шизнам и да го заклучам во соба. И воопшто не е нормално и убаво да се чуствува човек вака.

 

Исти сме и ние,секоја вечер прави проблеми пред спиење,па кога почне да писка да се дере и бебињата ги пробуде
Сега рикаше зошто сакала да спие со цуцла..како бебе никогаш не сакаше,сега нешто изведува,си излегнав од купатилото ,ја оставив сама,плачеше,викаше колку ја држи глас.
А јас броев до 100
И не знам по кој пат бројам,ама знам дека уште мноооогу ќе бројам,е сум имала мн.бели влакна,мн често сум се фарбала..е и ти сестро да си на мое место ќе се фарбаш

 

три години е веќе мојата, откако е родена исто е... секоја вечер борба. пред 12 не заспива, а нема веќе денски дремки

 

Многу ме интересира, кога едно урла пред спиење кај се другите две? Пошто кај нас секоја вечер е војна, таман едно заспало друго ќе почне да плаче, па се будат еден со друг и така во круг секоја вечер до 23h.
Имам пуштено white noise во сите соби да маскира колку толку ама пак многу ми е мачно, посебно кога мм не е дома, тогаш ми иде да се фрлам од тераса.

 

Обично во спалната се во креветчињата со бели звуци за да не се слуша дада.
Таа знае некогаш пред легнување да пее,ама толку викаа силно..немаш претстава колку,а кога и кажам..ај потивко..таа уште посилно.
Ги буди некогаш да и после се од почеток правиме.

И така се во круг.
Среќа рано заспива околу.21.21.30 е веќе заспана.

Психичка подготовка имам кога ги спремаме за легнување.
Мм е малку порелакс,а мене коса ми се еже кога не сака да спие.
Алии,ајде ќе пораснат..до тогаш..

 

Isto majka bolka na levata raka, i jas smetam od bebe mi e. 9 meseci e nad 11 kg a postojano go krevam i samo so levata go drzam. Inace bev jas se snimav nema niss a i sfativ denovite pomalku koga go krevam ne me boli tolku.

 

Исто како јас да сум напишала, скроз исто ми е, да земаше мм плата бар 1000е немаше да работам, ќе си седев дома со нив, еве прваче е големото, ми порасна не го сетив.

 

Нема, кога си навикнат на две плати, па и станбен кредит, тоа е. Да не беше станбениот може и ќе размислев посериозно. Вака нема шанса, ќе треба да се крати доста, а навикнат си веќе на одредени работи.

 

Јас сум со минимална плата, ние со мм двајцата не земаме ни 1000 е, немаме кредити ама немаме ни пари само за основното, проблем е што ништо не останува... Ама здравје уште 2 3 год па можи и надвор од државичкава да бараме чаре. Нека потпорасни малово.

 

На прашање од мајка ми како сум, се пожалив дека сум преморена, ненаспана, ме газат домашноте обврски и ништо не можам да стигнам, на работа грешам од умор. Епа нека седи подолго во градинка ми вика, ти заврши си се да ти е чисто дома, а не вакво.
Колку ми падна криво. Колку се трудам да поминам што повеќе време со ќерка ми и вистински да сум со неа тоа време, ми вика дека грешам и ми направи да се осеќам како да правам се погрешно. Барем малце емпатија да имаше и да ми каже ќе помине, а не па да рече ќе дојдам да направам еден ручек бе. Во пензија е, здрава, не е далеку. 2 пати ми требало да ја причува за да завршам нешто и не можеше да дојде, а стварно ми беше битно. Кога она сака доаѓа, ќе си поигра. Не сум наслонета на помош воопшто, ама малку утеха од мама секој сака мислам. Ама..

 

Жалам што си добила таков коментар. Верувај не мислела лошо, само нашава генерација мајки изгледа генерално немаат осет кога коментираат. Баш некни зборевме си една другарка за нашиве, и исто човече, исти безосетни коментари…не знам што и е, мислам дека малце исфрустрираност е кај нашиве дека цел живот за други гледаат, млади омажени и време за себе 0, научени да даваат максимум од себе и никој да не рече фала…мојата еднаш така кога се пожалив дека ништо не постигнувам, она место да рече никој не постигнува, оти реално е така, ниедна мајка не постигнува се колку и да се глуми дека е така, она знаеш што рече. Епа ќерко имаат мажи што не работат по цела ноќ и спијат пола ден, па помагаат дома, чуваат деца у затоа жените си постигнуваат се, а ти ништо не средуваш со време и затоа…што да кажам на ова, осетив како да го навреди маж ми дека има професија која се работи ноќно време, дека не е доволно добар да учел факс а да работи од 9-5 и да има време за нас.
А реално мм поминува многу време со нас, и со детето, дома може не фаќа многу, ама исто фаќаме, немам некоја замерка за тоа.

Не размислуваат ама ич пред да коментираат, се надевам ние нема да бидеме исти.

Инаку да ви кажам дека јад и мм моментално живееме со околу од 600 евра месечно. Не плаќаме кирија и кредити, само сметки, тешко е ама не е невозможно. Ни стигнува за се основно, и дете не трпи за ништо, за луксузи немаме, секако со мала заштеда сме де и за недај боже ама вишок нема. Беше малце тешко да превикнеш да живееш на пониска нога, дека искрено во странство земавме многу и имавме за се што ни текне, плус заштеда, ама моментално фокусот е да ми крене бизнисот, мм да прима терапија и да успееме да се вратиме скоро во странство и апсолутно ништо друго не дозволувам да ме нервира. Ни дали имам нова облека, ни дека немам за рутина за лице, дека немам за поклони за нг, ниту за некоја прошетка, битно ми е да сум со него, да го гледам како расте овие две три години, да си го растам јас и тоа ми беше замислата уште пред да го родам и не се каам за ова.
Сум имала и немала пари и знам дека пак ќе имаме, преоритетот ми е друг и пред некој месец бев загрижена, сега си ја променив перспективата и многу ми е полесно.

 

Мајки ако се осеќате некогаш како лоши мајки вратете се на оваа изјава што ја добив сабајле од жена во продавница

Купував нешто брокула, авокадо ау, и ме праша дали имам бебе, викам мене уште ми е бебе ама голем е веќе, вели јас имам 3. Аа супер, велам да ти се живи и здрави, и тука муабет како правам брокула, јас велам дека џабе ја правам кога ништо не јаде бла бла, и она се убацува тука со совет како она ги натерала нејзините да јадат.
Ми вели, ќе му ја земеш омилената играчка и едно стапче и ќе му речеш, на мечето, мецо ќе јадеш, не а, и ќе го удриш силно со стапчето, и да видиш после одма како ќе вели мама ќе јадам само не тепај
Како жал ме падна за децата жими се, и и реков, велам е извини ама тоа воопшто не е правилна и добра метода за нивното растење, трауми им правиш, и она на тоа, ех трауми, што ми фали мене вака што ме учеле да јадам, а она да ми извинете 100кг беше.
Си мислам ич ништо не ти фали.
Ја погледнав и си излегов.
Јас му се тресам секој ден, дека нешто правам погрешно и ќе го истрауматизирам, а какви родители растат деца секојдневно и дури горди на методите и начините кои ги применуваат, си велам нека гледа Господ на кој деца дава.

Е така да знаете, стапчето и удри.