Мајчински муабети (не е за барање совети)

Да сменам тема.

Си најдов финта како суптилно да трошам пари и шеткам. Може ќе се најде на некоја мајка.

На маж ми за "Валентајн" му купив претплата од Фиткит. И сега цело време го убедувам секој ден на вежбање да оди, го пукнав човекот, да не здивне ни ден пауза хаха.
Дури и мене почна мерак да ме фаќа да почнувам полека полека.

Му викам - Ај сега оди во Палестра, јас ќе шетам со бебето во Ист Гејт. - Ајде на пливање во Борис, нас во Сити Мол ќе не оставиш и земеш после. - Ај денес вежбај во хотел Парк теретаната, ние во парк ќе шетаме.

Ама двоен бенефит е најискрено. Маж ми тешко се убедува да почне озбилно со вежбање, секогаш јас иницирам и забушавам после некој период, и тој си продолжува. Вака и тој е среќен дека вежба, и јас среќна дека си шеткам.

Сега и мене од што ме фати мерак, си ја купив постпартум програмата од Драгана, планирам од следната недела да почнувам.

И двајцата кога сме во шема за слабеење, полесно е и вежбањето, и оброците. И алкохолот не се троши. Еден со друг се бодриме.

 

Воопшто не ми беше намерата со темава да се наапате сите. Сериозно, веќе форумов стана правдање, човек да не даде мислење, да не може да каже искуство, да не сподели нешто.
Се сфаќате како напад, може зошто си ја имате мувата на капата па одма ве погодуваат некои мислења. Може дека сте пресни мајки и хормоните ви вријат.
Бев и јас таква и ми требаа ете скоро две години да се смирам и да примам совет за дете, да не се правам дека знам се.Оти не знам.
Секоја една од нас се бори скоро со истите работи во мајчинството, секоја. Плус некоја има и уште нешто на чинијата, секоја мисли дека нејзе и е најтешко. Факт е дека не е.
На сите ние горе долу исто тешко.
Кога ќе речете леле само јас си знам како детето плачеше за храна, леле само јас си знам колку ми беше мачно да го дојам додека ме болеше царскиот. Леле само јас си знам како ми беше да станувам по 100 пати.
Не, апсолутно не си знаете вие само оти има еден куп мајки што буквално истото го поминале и полошо.
Факт е дека не секоја може исто да издражи и тоа е сосем во ред, признајте си сами на себе, а потоа на другите и веднаш ќе биде полесно.

Кажав уште во првиот пост дека најчесто перспективата е онаа која што треба да се смени при доењето.
Значи не ме терајте да ископам постови каде кажувам колку не ми е убаво и сама себе се правдам дека нешто ми е многу мачно па затоа одбирам АД, и исто и мене членки ми велеле да издржам и сум ги послушала, фала им. Протуркав и излегов победник, само оти веќе не размислував на тоа дека хранењето на детето со нешто кое е најдобро за него не е факинг избор и не смее да биде освен во нели одбрани ситуации, и иако имам право да се осеќам како што се осеќам, немам право да му ускратувам на детето храна ради тоа. Стегнав заби и реков толку жени пред мене и по мене го прават истото, па што сум јас толку посебна да не го правам оти ми се сака. Значи после месец може и два претежно хранење со АД , јас почнав и да го дојам и само ради тоа што сфатив дека за ова апсолутно нема и не треба да има компромис.
Дали ме прави најмајка, побогу не. Ама дали ме прави да се осеќам горда на себе, многу.

Се друго треба да биде превземено за жената да не се осеќа лошо во мајчинството, апсолутно се.
Ама не смееме да очекуваме дека будењето, плачењето, грчевите, маглата во главата, емотивната состојба од хормоните и се тоа, е причина да му ускратиме да детето нешто кое природата му го гарантира.
Оти 99% од мајките се осеќат исто, колку и да мислите дека вие сте уникатен случај во тоа како се осеќате, грешите реално, оти буквално сите бебиња ги прават тие основни работи кои се тешки на почетокот.
Сега не се фаќате за мене со мислења ама не сум јас крива што не можеше да фати, што немав млеко, што не знаеше.
Да некогаш што и да направите нема да можете да доите на крај, нема да е крај на свет и не треба да се обвинувате, хранењето до АД е исто толку добро.
Ама затоа многу итно и битно е да се има едукација околу очекувањата од доењето. Многу.
Значи да се укаже на мајката дека самиот чин на почетокот е болен, макотрпен, треба време да се совлада, нема да биде го вадат оп на града, има млеко дете цица одма. Иако има такви случаеви, тоа се повеќе исклучоци од нормалата.
Со ваква реална едукација ќе се знае уствари што се очекува, па нема да се запаѓа во депресии од нешто што се очекува.
Ќе бидат спремни идните мајки.

Јас се породив во Лондон, имав многу едукација околу ова во текот на бременоста, секаде се кажува дека првите неколку денови детето повеќе ќе спие, доењето нема да биде одма опција, можно е да треба да му се даде дохрана, ама може и без неа, дека колку и да се има млеко е доволно, бебето знае колку му е доста итн. Буквално од старт знаеш дека не е розов идеал свет на доење.
Па и покрај ова пак ми беше мака да дојам.
Инаку и ние што доиме излегувавме, шетавме и спиевме и имавме партнери што не подржуваа во се.

И за крај ќе кажам дека со моето мислење не сакав никој да се најде навреден или осуден. Сакав да послужи како инспирација дека ако сакате да доите и покрај хранење до АД на почеток и покрај тоа што може сте се откажале од доењето, ако решите да продолжите може да успеете и да доите уште долго.

Апсолутно не е во ред да се охрабруваат мајките со тоа да не дојат. Не е во ред. Откако ќе се роди детето, мајката треба да го прави она што е најдобро за него, а не да биде себична и да мисли прво на тоа да се наспие или да се нашета.
Ќе се најде начин и за тоа и покрај доењето, оти секојдневно во секоја минута од денот милиони жени го прават истото, минуваат низ истото.

Од друга страна, се согласувам дека нема што на никој да давате отчет дали доите или не, освен на доктори.
Некултурно е дс ве прашуваат рандом луѓе по улица.

На крај на денот мене никој не ме прашуваше освен блиски, а не ми беше тешко ним да им одговорам, ниту го гледав како напад на приватноста.
И сите ме прашуваа како сум, како се снаоѓам, дали ме боли раната.
Може пак ако никој не ве прашал тоа, треба да размислите какви луѓе имате во животот, не знам.

Не сфаќате се толку лично. Сериозно.
Не мора да си правдате постапки. Ама бидете на чисто со себе зошто нешто не правите. И прифатете дека нешто што правите моеже и да е погрешно, ама не се обинувајте.
Нема ништо лошо во тоа да речеш, да може сум себична оти се ставам себе на прво место, ама тоа сум јас во ред е, толку можам, така знам. Ќе се потрудам да сменам перспектива.

А не да велите и на други мајки, е ако де ако не ти се дои ако ти е мака не дој, па што има врска, еее ете и моето порсна на АД па ништо не му фали.
Место да речете еј слушај, јас не успеав, ама прочитав таму некоја мајка успеала, пробај вака,ете потруди се уште малце ау.

 

За доењето и тоа како треба убава едукација. Едноставно не е онака магично, природно од прва дека ќе знаеш како и што. Баш во една од книгите што ја читав пред да се породам имаше дел за мајка горила во зоолошка што не знаела како да си ги дои бебињата. Гледајќи мајки со бебиња како ги дојат, научила успешно да дои.
Треба повеќе помош и едукација од медицински лица.
Исто така, морам да кажам едно големо браво за мајките на 2 и повеќе деца што дојат. За првото некако релативно лесно успеав, но имав цело време на располагање да се посветам на тоа. Е кога би родила второ не знам како би го доела, би ми била потребна поддршка и помош што не знам дали ќе ја имам. И да, ако сметам дека не можам и јас би се откажала зашто ми е битно детето да ми е најдено и гушкано и сакано пред сѐ.

 

Ја сум била исфрустрирана, а они блујат оган врз жени кои не дојат. Ниедна жена никогаш на вас доилките не ви пиша колку сте вие ненормални што доите, ама вие секогаш демек смеете да нападнете стрински која каква мајка е. Вие сте продолжена рака на оние кои се мешаат и дали некоја ќе абортира, дали е убиство или не е абортусот, класични стринчиња. Они доеле па се друго било неисправно. Ајде орден ќе ви дадеме сега.

И совет не се дава на некоја која не го побарала. И 100 пати повтори не осудувала, а секој втор збор и е себична, па себична. Како сега некоја што не дои да ти рече абе не те осудувам што доиш, ама глупава си и упорно да повторува.

Не бе, тоа македонското фолклорното ако не излезе на видело овде, па макар и на анонимен форум, не е тоа тоа.

 

На еден или друг начин, за една или друга работа мајката е секако себична и жртва од друга страна.
Нека сум себична до небо и назад, ако одлучам после враќањето на работа да одбијам дете. За некој може не, мене ми е битно неколку часа сон да имам врзано за да функционирам.
Нека сум себична во очите на другите ако се одлучам второ/трето дете да е на Ад, за да може рамномерно да се посветам и на останатите.

За жртва, без разлика доење или не, од самиот позитивен тест на бременост, жената е на некој начин жртва. Некоја од нас прави жртва со тоа што ќе остане без работа и ќе чува дете. Останува без приходи, со една плата и мора да се лиши од куп работи.
Некоја прави жртва со тоа што одложува лекарска интервенција, баш ради да е што е можно подолго со детето.
Некоја е жртва со тоа што цела бременост пример мора да ја помине со клексани или друга терапија.
Некоја прави друг тип на жртва ама ниедна не е помалку мајка од другите.

За овие теми, толку.

Ако нешто завидувам на други посебно во Скопје е што има повеќе места за шетање и поминување на време, вклучувајќи и дете. Во маливе места сме толку ограничени што веќе не знам што повеќе да правиме со дете за да поминува времето.
Дома, игротека и толку. Измеѓу по некој вирус да поминеме.

 

На Скопјево завидуваш? Шо не можеме по улица да пројдеме од коли? Ај не ме заебавај
И тоа еден парк што има и доста е. Секоја недела ако имаш среќа да е сончево, таму. Игротеки има со лопата да ги ринеш колку сакаш, и сите се секогаш преполни од шо немаш кај да идеш на друго место

 

Kolku si samo ti isfrustrirana i plus bezobrazna. Nekoja majka od mnogu pricini ne doela. Plus ako saka kje spie, pa i tatkoto da go hrani. Sto si ti zasegnata tuka. Koj kako sto misli kje si pravi. Ti ako sakash doi i 20 casa vo denot, nekoja ne mozela da go pravi toa od mnogu pricini, primer postporodilna depresija. Eve kje te proglasime za najmajka zasto si doela po 20 pati, a nie sto ne sme doele sme nikakvi, sme shetale, sme spiele. Da be, se utepavme od shetanje od kjef.

 

Точно. Што си ти засегната у моето мислење? Нити некој ве цитира ни именува. Сами се пронаоѓате и реплицирате.
Исфрустрирани сте вие очигледно, јас никому не напаѓам, споделувам мое мислење.
И како кој што мисли прави, така и кој што мисли пишува.
Не би да се повторувам, кажав што кажав.
Мајчинството не може да се менува и адаптира, едно и единствено било и ќе остане засекогаш.
И да, и ние што доиме сме имале/имаме депресивни епизоди, не знам од кај ставот ако доиш дека ништо не ти е. Страшно.

 

Pa da de. Doev malku i jas i imav strashni epizodi i prekinav. Taka doktor mi kaza deka e podobro za mene i za decata. I potoa se ubiv od shetanje i od spienje.
Ti osuduvas majki ako spiele, a mazot dal mleko, procitaj se ubavo pogore. Ili zaboravash sto pisuvash?

 

Од каде купувате Вигантол мајка?

 

Сис, на толку сме и ние ограничени. 2 паркови, неколку игротеки.
Се надоврзав на постот на @LadyR , додека еден вежба, друг да си шета со дете/бебе.
Е тука, јас да појдам на вежбање, во вака ладно, маж нема кај да оди со дете. И обратно.

 

Да ми простите ама се укака секоја можна асална тема на форумов со препуцавања

 

Може и јас лошо размислувам па не сум креативна за шетање шо знам

Простено срцка

 

Од Србија, есента земав 4 шишенца и си траат.

@LiquidLuna па немаш сестро кај да шеташ, во Центар живееш. Саде згради и паркинзи сте.
Елај си накај Карпош, игралиште за секој ден од неделата различно.

 

Ќе ме дружиш?
Едвај чекам една другарка да се пресели у Карпош иначе, ќе и се преселам на тераса

 

Почнавме со хип комбиотик ха1 ама многу и правеше грчеви и запек. По препорака од педијатар земавме комфорт и засега ни е супер, редовно кака секој ден. Помалку лактоза има, полесно млеко е.

 

Секако. Од крај на март до крај на септември сме по игралиштава. Паника ги фаќа некад децава, не знаат кај попрво да отидат

 

Ова дефинитивно треба или сите дома или никој, иначе е претешко Инаку многу добро звучи, браво! Како успевате да шетате секој ден сите заедно? Мене ми е борба со време да се видиме со мм, ако еден е слободен другиот трча по дома да среди, работа и сл. Гледаме за викенд да поминеме време сите 3ца.

К3/4? Јас сум на една никаква улица, прометна а нема тротоар и со нестабилно тодлерче тазе проодено што нејќе во количка некако далеку ми се чинат сите игралишта, а тука ми се реално. Ми пробуди желба да се пробам после градинка ако даде времето.




А темата за доење е преосетлива. Секој со својата тежина, ни една не е мала. Гушки ви праќам на сите

 

Карпош 3. Имаш кај Тинекс на фонтана, кај Сити Мол ама тоа за поголеми е, во Лазо Трповски супер е за тодлери, на кеј во песок многу играа, игралиште има и таму..
Мојава на игралиштето кај фонтана научи на година ипол по скали да се качува нагоре надоле сама. Ама ние буквално не се прибираме пп цело попладне сме надвор кога е убаво времето.

 

Ни било ни ќе биде исто ,ете погоре мајка пишала содржи палмина маст (тоа не сум го знаела до сеа ). А за да го храни ноќе таткото може и со одмолзено млеко .
И еве трудна сум со второ првото ми е 4 г. Ден денес никој не ме прашал како сум онака вистински да сака да ме ислуша а што се не поминав во овие 4 г. не можам ни да објаснам сеа...
Ако првите 6 м прашањето беше дали цица па ако кажам да еее како успеа нели беше во болница малата
После 10 тиот месец беше како уште ја доиш нели си на работа дај тетрапак уствари и баба и ја чуваше и и даваше тетрапак оти во 9 саати без млеко шо ќе правела (а притоа јадеше се ). И пак цицаше и покрај тоа шише тетрапак. Па истата таа баба ми викаше дека од инат и давам да цица уште за да не дава тетрапак. На нејзините давала од 6 м до 3-4 години кравјо со бисквити да пие ноќе ,требало и јас така...
Зборот ми е на муабетите и осудувањата им нема крај некогаш од комшии некогаш од рандом луѓе на улица и најстрашно од најблиските - оние кои би требало да ти дадат љубов и поддршка. И на сите има како да им вратиш.
И на крајот од денот со нашите одлуки треба да живееме ние а не сите тие...