Мајчински муабети (не е за барање совети)

И мене не ми имаат станато бремена. Слично искуство....

 

Ама не барав да ми стане, ќесите од пазар да си ги земе во скут а не да фаќаат место за седење. Хахаха тоа е трагичното

 

Трагикомедија без костими. Не се реални, искомплексирани... И они чедо свое имаат па така му зборат замисли... Па тек лечење фрустрации на внучето. После и другите генерации забеганки...

 

Мајки со две кажете ми дека е нормално ова чувство на вина што го имам за поголемото?
Не можам да дишам дури на моменти, плачам, се чувствувам како се да и одземам.
Она е прекрасна со бебево, дури ептен сум изненадена, по дома цело време и придаваме важност колку е голема и паметна. Сака да помага, дали пелени ќе донесе, бира алишта за бебе, ќе ја погледа ако излезам од соба, сака да ја држи и гали ама јас се осеќам како да и одземам се што до сега сум и дала.
Пробувам да имаме активности како пред бебе, ама уште не сум во форма скроз, имам се уште болки при повеќе движење, конците уште не се паднати.
Денес во парк отидовме, на два пати морав да седнам од вртоглавици. А она на тоа ми вика мама држи се за мене, заедно ќе одиме.
Не покажува љубомора воопшто и ми е страв да не си собира во себе и да пукне одеднаш.
Се ова е огромна промена и за нас како родители, се ни е ново пак, а можам да замислам колку светот што го знае она и е сменет од корен.
Еве изрази желба кај моите на спиење да оди, а јас имам чувство како намерно да го откачувам детето и си плачам, плачам цел саат.

И уште ова, морав да редактирам.
Ќе се осеќам ли пак како старата јас, а не странец во туѓо тело, како робот за цицање, какушки и бљуцкања?

 

Нема искачање од дома да не добијам некој коментар од баба дедо.
Како бе такви боси ги шеташ?
Стај им капи ветер дува...
Трчаат они пред мене ко бесни диви коњи, една баба ми се сипа што сум ги оставала да трчаат, ќе ми избегале
Отвара затвара едниот железна врата на игралиште и еден дедо му се дере, не не ќе си ги фатиш прстите. Му викам е добро де, како ќе научи. Се врти на бабата и и вика, види ја оваа, мува не ја лази...
Најчесто не ги ни удостојувам со одговор, зашто ако отворам уста ќе се покајат што ми се обратиле.

 

Леле ангел на толку шо се изнамачи ти уште бабите и дедовците ти фалеа. Јас да бев како ќе истурев се на нив ауу нема да и текне во автобус да влезат и на цело скопје ќе ме раскажуваат. Свака ти час како толку се стрпуваш. И дали точно сфатив на цела мака шо ја имаш беше на преглед за кичма? Имаш проблеми и со неа? Жено ти треба пауза од овој живот дефинитивно, ангажирај баби повеќе и оди на јога или барем на луфтирање сама на клупа надвор, многу е сето тоа што го носиш на грбот еј

 

Извини ќе се уфрлам, зашто не и вратиш ајде да не биде ептен врати и саркастично, абе истури се кога они немаат чувство за осет зашто ти да си набиваш маки? И после да се јадеш абе искористи го друг пат моментот слободно после кога ќе искочиш полесно ќе ти биде, а луѓето и така и вака ќе си зборат

 

Не се има истурено зошто е преуморна, башка пред детето...

 

мене па тоа ќе ми го качеше притисокот и ќе се испука,безброј пати сум се наоѓала во ваква ситуација еднаш два пати три пати, толку веќе беше сега и кога ќе ме за гледаат на криво по пат дека шетам бебе без чорапи во сред лето апла угледни, и јас ги гледам и тоа ме поминуваат и се вртат и јас се вртам и се гледаме и се смеам.Не не повеќе на никој не ќутам кога веќе посегнале да коментираат или со поглед да осудуваат бетер ќе им вратам

 

Не знам дали е нормално ама мене истото чувство дооолго ми траеше. По цели денови јас плачев за големиот. Шетаме по чаршија со бебе во количка, големиот оди зад нас јас одам и солзи ронам, зошто оди зад нас ко избркан.
Во мојот случај стварно не знам дали беше нормално зашто дење-ноќе јас плачев и не знам ни сама како се чувствував, ко во магла ми е цел еден период. Сериозно бев во темна дупка и не знам како помина. Ама да ти кажам, поминува. Знам дека сега си врзана за бебето и не може да е ко порано, и секако дека и големата ја осеќа промената. Ама штом не покажува љубомора и таа е среќна за бебето, тоа е супер.

 

Да да, сосема нормално, природно. Да не се грижиш за чувствата, такви се како шо треба да се..да се стабилизира организмот, хормоните, ќе се вратиш во нормала.
И плачи си, ако. Не е лошо да поплачеш кога ти доаѓа, ќе си се олесниш.
И јас плачев првите недели, месец два. Плачев кога спиеше поголемиот, зашто ми текнуваше дека таман едното си спие ноќе, ете ти ново бебе кое пак не спие салам.
Спиењето кај нас не беше баш хармонично.

Не знам колкаво ти е бебенцето, ама за старата ти ќе се осеќаш тек кога ќе ти спласнат хормони и ќе си имате ритам во денот.
Дотогаш, и плачи си и барај си утеха и поддршка, еве вака разговор со други, хидрирај се и со тек на време ќе си дојде на место.
Знам дека ти се брза сега, сакаш одма, сакаш некако да надоместиш, ама сфати го како дел од целиот процес, сепак е промена за сите, ново бебе и нормално е да е така.

 

Нормално е. До вчера сте биле вие две и си била посветена само на неа. Уште ти е многу тазе. Уште си во емоционален хаос. И ќе бидеш некое време и се е тоа сосем нормално. Потешко е додека е бебе и е целосно зависно од тебе. Еден ден сосем спонтано, ќе ги загледаш седнати долу на земја заедно како си играат влезени во некој нивни свет и ќе осетиш ослободување. Дека тоа е тоа. Дека не си можела ништо подобро да направиш оти тоа е најсовршеното нешто што излегло од тебе. Кога ќе почнат такви мали да покажуваат неверојатна емпатија едно према друго. Особено кога ќе почнат да се бранат едно со друго.

За другиот дел… за жал, модерното мајчинство денеска налага целиот фокус да се стави на мајката пред потребите на бебето. Со тоа што има милион притисоци со кои се потиснуваат природните биолошки nursing инстинкти кај мајката. Цело време постои жалење дека се некој нешто ги притиска, а не сфаќаат дека ги игнорираат своите инстинкти и потребите на бебето во борбата да се докажат која е “помодерна”.
Ти си во своето тело и моментално го правиш најдоброто, најприродното и најнормалното нешто на светот. Бејби блус е сосем нормално на почеток сеуште сте тазе и сеуште остварувате бонд. Ќе спласнат хормоните и ќе почнеш да се осеќаш многу подобро.

 

Zdravo mami ,ve molam za sovet .
Se porodiv vo vtornikot so bliznacinja ama jas imam hormonalen disbalans jas ne prestanuvam da placam .maskoto ima nekoja infekcija a sega i devojceto crp 19 i 19 ama nikoj ne mi kazuva sto e konkretno. Mlekonemam i za toa placam … užas sum , strav mi e za niv ,ne kazuvaat koga ke si odime doma a tamu barem imam pomos do dve … ve molam za sovet

 

Прво живи и здрави да се. Друго ако си сеуште на болница побарај помош да разговараш со сестри, доктори, па и психолог ако е потребно.
За млеко, немав јас воопшто и не можам да ти помогнам ама сепак е потребно да си смирена, да јадеш и пиеш многу течности за да надојде.
Не размислувај само за дома и по секоја цена да сте дома, додека им е потребно медицински надзор на бебињата, ќе останат во болница. Ќе имате време пред вас, цел живот за навикнување едни на други и уживање со нив.

 

Zeno, bravo na hrabrosta da se kacis vo bus so malo bebe i da odis do drzavna i nazad.
Jas sama setam vo bliska okolina samo za ako nesto ne mu e po keif da sum odma doma, duri maka mi e i taksi da brkam.
Na lekar si bila zeno ne li imas pomos nekoj da pricuva dete 2h maz , babi..
A na zenata i dedoto kako ne im bilo sram neznam za detence da komentiraat taka , kakva drskost ... ja lom bi gi napraila.
Ednas taka kako devojka koga bev edna tetka mi vi izvadi slusalkite od usi koga i se pustiv lom ja napraviv vikam koja si ti mene da me dopiras i eden manjak vikam aj ne mi se uvlaci u dupe begaj na strana .. mi se piknal u gz so izvinenje na izraz

 

Која недела се породи?
Бебињата со тебе ли се?
Побарај разговор со психолог да ти се разбистри главата
Ке делува антибиотикот кај бебињата ке падне црп и ке си одите дома некој ден

 

Во понеделник се породив, во сабота не пуштија. Со инфекција се роди. Ама ако требаше ќе седев уште. Нема што да се нервираш, тоа е. Знам дека е тешко, ама здрави ќе ве испуштат.

 

Под надзор се бебиња, не се грижи. Ќе ги третираат и ќе бидат добро. Ќе дојде млеко. И да не дојде, ништо страшно.
Само биди смирена и се ќе биде добро.

 

Не знам зошто си зимаат за право, годините не им го даваат дефинитивно.

Убаво и кажала.

Многу ми требаше да се воздржам. Ама кај бев беспомошна со дете, количка и пазев на торбата да не ми ја собере некој.

Боже боже...

Да за кичма бев... И ми вика докторката да не го држам малото во раце... Помошта кај мене е многу ретка, еве сега моментално ми помага свекрва ми ама сад и ко зна кад, дека реновираме купатило дома.

Не можам да се расправам дури дете ми вришти, уште толку ќе се вознемири. Не бива.

Ма јас секаде идам со бус, немам проблем, и со двете сум идела. Ме иритира кога го зјапаат, закачаат, ама вака прв пат било.

Фала ви на сите на грижата ❤️

 

На прв преглед после пораѓај, со дете, ми се смееше матична, ама ај хормони ме пукаат, не се делиме.
После ја оставив за нешто, ја најдов како спие со наопаку памперс, и волнено елече, во Јуни е родена...
И од тогаш реков, Не. Доека не знае да каже што сака, што не, освен маж не. И некој што ме слуша кога зборувам. Освен сестра ми, и братучедка, друг бебе не оставам. Ми се наоѓаа, али и они до свои обврски.
It takes a village, Ама И сам се може.
Вози ги во Бус, и нека те гледаат. Пак си најмајка.
Инаку возеви работат ли патнички?
Скопје Велес?
Мерак има дете за воз, ама само товарни гледам низ градов.