Мајчински муабети (не е за барање совети)

Јас имам 14 возрасни само од моите другарки (сите нели мажени). Маж ми нема многу другари со деца, инаку и он да имал толку, плус баби, ете ти 40 возрасни. На тоа плус 15-20 деца од градинка, глава ме болеше кога барав игротека, никаде не не собираше. Сепак зависи од пријателите, на првиот роденден на ќерката само 2 други поголеми деца имаше во друштво, немаше логика да идеме бо игротека. Сега веќе се родија повеќе, така да таа бројка од 40 луѓе, и на нив сметам ќе има 15-20 деца, ми е сосема нормално мене.

 

Јас на големата и правев прв во кафана, втор дома, трет веќе во игротека зашто од градинка многу другарчиња има.
Првиот ми беше грешка, ние немаме пријатели со деца, се собравме 30 луѓе во кафана, бебе појма немаше од животот. Значи прв роденден беше како збиранка на возрасни да се најадат и напијат. Втор дома го направив, декорирав со балони, банери, се разбираше, пресреќна беше. На денот на роденденот, моите, свекрва ми и двете прабаби, а викендот наше друштво 15 луѓе. Значи само најблиски, од градинка не, од населба не, колеги не, подалечни пријатели не.
Сега за малиов дефинитивно така ќе го правам првиот роденден дома. Сфатив дека јас сум си правела притисок за кафана кога реално стварно нема потреба 700 евра да ги давам за 3 саати. Ќе направиме само фотосесија како со големата и ќе си има и он слики.

 

Најсреќен.

Ќе биде за брзо, ќе видиш.

 

Видете таму ѕвезди, месечини што викаат. Од дете што се заигрува само, што ни мајка, ни ништо не бара, сега имам Мамамамама 1000 пати на ден.
Влегувам во Вц, таа пред врата мама.
Седнувам на кревет, таа мама стани игламе.
Ја носам во игротека, таман се научи сама, раат пиев кафе, сега со мене за рака, ајде мама, игламе.

Ај може период е, може ќе си виде вакво цел живот, живи, здрави ќе видиме.

 

Ќе испадне пост по пост. Сите последно случки ме наведуваат многу на размислување. Колку воопшто е безбедна околината, колку ние придонесуваме кон тоа да не е безбедна, и мал милион колку.
Неколку случаи од последните излегувања со ќерка во парк и во игротеки, ќе ги пишам што директно ми сметале.
Во парк, на лулашка седи дете од некои 4-5 години. Бабата го ниша со сета сила, а околу нив трчаат мали деца од 2-3 години вклучувајќи го моето. Прва моја мисла, детето на лулашка при таа сила може да се повреди, втора мисла, дали со нозе или со лулашката може да удри во глава или тело некое од овие што трчаат наоколу, па да настанат секакви повреди.
Го тргнав моето лично јас да сум мирна. Дали јас само гледам опасност или стварна е опасноста е друг муабет.

Во игротека, играат куп деца, доаѓа машко дете од некои 8-9 години, спрема изглед, скока по сите реквизити и со раце гестикулира пукање кон децата, демек ги убива за да се тргнат од патот.
Ок, ништо опасно од физички аспект, од друг аспект со сите случувања во регионот 100 мисли имам, што им се врти во глава на децата/младите, зошто покажуваат таква агресија.

 

Ako taka gledas ne e voopsto bezbedno nikade.
Ke se sopnes doma ke padnes nezgodno.
Ako pocnes da razmusluvas taka samo psihicki ke propadnes.
I jas taka razmisluvav i pretesko e .

 

Размислувањето ми е повеќе во насока, не дека ќе затворам дете и нема ништо да прави, туку што јас можам да направам за моето и околината да се безбедни.
Пример првиот случај, бабата воопшто немаше потреба или еве јас да сум, да нишам дете толку силно, знаејќи дека можам моето или други да повредам.
Случај 2, после сите случаи последните години и месеци, бар на поголемо дете би му објаснила за опасноста од оружје, колку и да звучи невино како детска игра.
Не дека ние не сме играле крадци, полицајци, Индијанци и не знам што, ама од аспект на родител стварно неубаво ми падна, па макар и симулација на пукање.

За опасност ни е затворена ќерка дома, ни пак дома ми е безбедно во крајни граници. Како што расти оставена е се повеќе да истражува, да се качува со каде што ќе успее сама, да се храни сама итн. Е надвор на улица/тротоар е цело време за рака, ама тоа затоа што сеуште сообраќајните опасности на 2 години не ги разбира до толку.

 

Normalno za na ulica sekoj normalen roditel bi postapil kako tebe.
Jas ne vikam dete da se zapostavi i da se prepusti samo na sebe vo nieden slucaj.
Eve za podobra okolina prvo vozacite da vnimavaat i da vozat spored propisi, ovie so tocacive i so el trotineti da ne mislat deka go osvoile skopje tie naj iritantni se isto i motorine so se pikaat kaj so ne im e mesto.
Mene mi se gadi isto koga ke vidam pikavci vo parkce , iako sum pusac gi frlam vo kanta prethodno izgaseni.
Moze mn da se napravi za podobra okolina ali site izgleda gi boli cef izvini na izraz

 

И јас за нишање силно така сум мислела, ама еве големиот сака силно, сам се ниша силно, малото го пазам на пр да не се доближи до него, баш вчера бевме на нишалки и го пазев малово од големото паѓа па само станува не одам ич да му помагам и многу е самостојно од година и пол, а големиот од што трчавме по него еве и на 6 год некогаш не бара нас за помош.
За крадци и полицајци и сама кажа, игравме и ние пред 30 год, игравме и со пиштоли направени од дрва секако дека му зборуваме дома, јас досега пиштол, пушка немам купено, му се имаат паднато во смоки ама не ги игра.
Многу зборување треба, од мали, тоа е светов е сменет за жал на полошо, само Господ нека ги чува што се вели. Еве што се случува, на забава појдоја дома не се вратија, ни криви ни должни

 

Не знам јас за оружје некако не придавам значење. Сепак во Македонија сме не е толку пристапно. Брат ми живее во УСА таму цели предавања имаат.
Мислам дека повеќе треба да се фокусираме како родители на психичка безбедност на децата од аспект на булинг.
Јас имам 3 ипол годишна ќерка и од пред пола година забележувам дека децава имаат аспирации за тоа. Три годишни девојчиња прават муабет за тоа како не си играат со одредено девојче зашто носела пелени, зашто била досадна, зашто била како бебе и сл. Другарки, на 3 ипол години што се си се "јачаат" да речам, во стилот јас имам ова, ти немаш ова.....
Како што ќе растат ова ќе се појачува и мислам дека треба да се фокусираме на тоа, како да ги израснеме да не прават булинг и да кажат ако се жртва.
Лулашките, паѓањето, несреќите се нешто непредвидливо, а ова е нешто што треба да се посочи, да се реагира и да се дадат точни насоки што е ок, а што не, ако сакаме да имаме деца кои нема да се под влијание на околина и социјални мрежи, ќе мислат со своја глава и утре ќе бидат безбедни во "возрасниот" свет.

 

Дојдов само да кажам дека денеска се изнаплакав.
Синко ми се успа на градите и ми текна дека уште малку ќе ми порасни и дали ќе сака така да ми спие. И ете заради тоа сум тажна цел ден.
Го гледам и ми се плаче од среќа и љубов кон него.

Козичка моја бела.
До скоро ме клоцаше у ребра по цел ден сега уште малку 2 месеци ќе прави.
Ќофте мајкино.

Постот ми е каша попара.
Ај важно кажав тоа што ми лежи, и се олеснав.
Имајте ми најубава вечер.

 

Неописливо е чувството , кога спијат врз нас.
Ќере имаше еден период не сакаше, сега мајкина лепеница, сака врз мене да спие и се топам цела. За брзо ќе порасне, нека спие врз мене колку сака.
Јас си плачев што одби да и давам млеко легната кај мене, туку на перница да е легната сака. Е пред спиење навечер , тогаш едвај чека да си легне кај мене, да си испие млекцето и да заспие кај мене.
Аххх… зошто толку брзо поминува времето.

 

Леле исто сум, не можам да си поверувам дека за 4 дена правиме 2 месеца. Толку не ми е верно што секогаш мислам дека нешто грешка рачунам и само отварам календар. Како лета времето значи

 

2+ години е, обавезно еднаш во ден доаѓа да лежи на мене. Повеќе од пола моја висина е сега.

 

Леле фала на утехата мајка, јас мислев дека многу кратко спијат така. Дај Боже да сака што подолго да спие на мене.
Поголема среќа од тоа нема.
Како некое ѓеврече ми е свиткан кога нанка.

 

Мајка, 3 ипол години е и спие до мене залепен од ко е роден. Ако го заспива татко му го прашува дали ќе го носи кај мама откако ќе заспие. Па ко ќе се разбуди, ко ќе ме види до него и ко ќе ми лепне еден осмех сонце ме огрева инстантно .
А и во тек на денот постојано доаѓа се гушка, се мази, се бацува .
Велам, ко ќе пораснеш и ќе ме бркаш, тогаш јас ќе ти идам вака и ќе те гушкам и гњавам .

 

Аииии убавиниииии!
Прашувал дали ќе го носи кај мама беее , мед

 

Јас пак и викам аман Х имаш ли ти друг родител да му досадуваш
Цел ден е: Мама ајде игламе, мама ова плавиме, она плавиме.
Јас во Вц, таа на врата тропа и вика Мама, каде си?

Легнува преѓе на кревет, јас на 2 метра од неа и слушам глас, мамицка ајде дојди

Легнавме што легнавме, во секунда се претворив во кревет и еве уште си лежи на мене

Кај да е ја преместувам оти веќе сите коски ме болат. Ни е лесна веќе, ни пак мала, ни свикана како геврече.

 

Женски јас едно прашање. 2ипол месеци како сум породена, ненормално ми е жешко. Цело време сум жива вода, се туширам по 3 пати на ден. Неподносливо е. Нормално ли е ова? Колку време трае?