Ќути шо не поминав јас со таа жена ,среќа не е отепана. Ептен требаше да си оставам дете за во затвор да одам... Туку вие со по 2 деца... 33 та недела терам а сеуште незамисливо ми е да донесам бебе дома . Се плашам како ќе реагира ќерка ми ,како ќе се поделам јас... Како ќе се снајдеме ,не сакам да ја испуштам не знам зошто вака се чувствувам како да ја изневерувам. Постојано и повторувам дека секогаш ќе ја сакам ама она е и малку повеќе љубоморна уште сеа знае да даде коментар од кој ми се плаче Пример станува сабајле и ми вика ти мене како ќе ме гледаш таму бебето ќе биде него само ќе си го гледаш . Ми се плаче напати дали хормоните си го достигаат врвот или не знам ама мачно е многу. Утешете ме