Мајчински муабети (не е за барање совети)

Да е живо и здраво!
Едвај чекам тетка да станам, кој знае која радост е таа. Ама брат ми абер нема уште.

Бебево мое спиеше уште вториот ден на градинка, трет ден седеше од 8 до 15:30, и четвртиот ден исто. Мислам дека и оди адаптацијата супер.
Носето почна да и тече уште вториот ден, ама сега за сега нема друго ништо.
Среќна сум што таа е среќна. Тажна сум што помалку време ја гледам во денот.

 

И јас да се надоврзам. Преморена сум. Сега пак беше настинат со висока температура, стварно сум преморена и физички и од мозокот.
Ама срценце мало се подобрави и пак не застанува. И си викам и нека е активен, така снужден во едно ќоше ич не можам да го гледам. Секаде пипа се сака да фати. Жив и здрав да ми е. Јас не знам од каде наоѓам сила.

 

@1209 Живо и здраво да е

Јас ( со сите напраени адети за против уроци ) да ви кажам дека стана полесно
И ова со страв го пишувам од трауми
Веќе имам мало разбрано инаетливо ( тоа е од татко ѝ ) девојче. Уста не затвара по цел ден, ме смее до солзи, има "друг" татко што не знаеме како се вика ама бил кај нас дома
Маж ми од вчера нешто накриво ме гледа
Многу е интересна и забавна. Заспива сама, заврши сагата со немање живот. До 20:30 макс е заспана, со доаѓање по дневна катаљон пати ама си се враќа назад.
Собата и се спрема, креветчето порачано, ситници за во соба порачани. Нејзините желби исполнети и многу е возбудена

Ахх.. да земам да работам а
Убав и секси викенд да си имате женски

 

За една година, а надежно помалку сакам да пишам пост како на @LiquidLuna .

Дефинитивно барем со моево дете после 2,5 години е полесно, сеуште си има куп бубачки, смислува милион работи кои за секунда ми креваат нерви до плафон ама спрема пред неколку месеци е каде, каде полесно.

Реално од 1,5-2,5 години значително тежок ми беше периодот ама надежно ќе станува подобро.
Меѓудругото на моменти се чувствувам и покрај сите активности како ништо да не правам со детево, а правам многу од друга страна.

 

Едвај чекам да пишам ваков пост (толку далечно и нереално ми изгледа во моментот)

 

Ај да се гушнеме...
И мене со вторите далечно ми изгледа, ама барем знам што ме чека и како да реагирам ааа аа предничам малку а?

 

Еден ден сум: треба да живееме во моментот, да не чекаме само да помине периодот, дете е ке порасне ќе ни фали ова.
Следен ден: престимулирана, измавана во стомак кај што уште ме боли, изгребана, изштипана, сама со неа, не јаде, не спие, ме гриза кога цица, а заби УШТЕ НЕМА. Заспива, се исплачувам од престимулираност.

Многу е тешко, некои денови посакувам само да ја земе некој еден ден да одморам. Ама станува и продужуваме. Да е жив и здрав маж ми една недела сме сами без него и немам време да мочам искрено. Дали е период или ќе продужи така, она нонстоп мора да ме допира и да сум на максимум метар, иначе е плачење, врескање, трескање.

 

Мојот е на одмор и јас сум на одмор хахаха све он прави, да ми е здрав и жив му викам колку сум среќна што си на одмор, ако нигде не одиме.

 

Иста сум во ппследно време. Додади на ова и уште едно дете кое е најдоброто и најразбраното на свет, ама сепак му треба внимание и готово, колапс.
Си викам ќе помине, мало е, ќе ми фалат (можеби) овие моменти.
Ама сега еве додека трети пат пробувам да ја презаспијам затоа што спие во скоков како зајак, големата ме чека да играме како жалче од страна. И си чека, и се јас време немам и срце ми се крши.
И викам сега ајде ќе одиме во парк со точак, убаво е времето. А она прашува дали мора и бебето да дојде, само ќе вришти и ќе мора побрзо да си одиме.
Мора бе дете мое.
Ах колку ми фали времето со неа поминато, сами ние две.
Синоќа заспа малово па пуштивме анимиран филм, па се смеевме, се објаснувавме.
А како ќе се оди на работа? Ене кај е ноември.

 

Ја дојдов со страв да се пофалам нешто за спиењето ама ќе си поќутам. Иако мислам дека до времето е, и нејзе и влијае.
Хаос сме. Со сѐ.
Чекаме пасошот нејзин да е готов а утре патуваме (под знак прашалник). Ни сум да се спремам ниту не.
Бараме стан. Нов, стар, сакаме нов, многу голем кредит ни треба. Ќе го чекаме 3 години како ништо. Стар, подалеку локациски и треба да се реновира од корен. Еден ден едно сакаме, друг ден друго. Не знам што ќе се одлучиме.
Градинка, работа, боледување, одмор, ништо не ми е решено како ќе се тера и функционира. Буквално на сите полиња сме status quo и преку глава ми е веќе. Кај сум физички преморена, психички уште толку...

 

Еј женски ние се спремаме за крштевка и за прв бејби трип на еден саат од Скопје на неколку дена до Маврово превозбудена сум и за двете ствари бебка полека поминува втор скок и се смируваат шоковите со нецицање и врискање од ништо и така … забавен викенд посакувам! Мене ќе ми биде преполн со активности

 

Добар ден, девојки
Како што може да забележите, нова на форумот, накратко да се претставам: Мама Кара, драго ми е. Моето секојдневие е веројатно како и Вашите - пелени, марамчиња, бескрајно многу алишта за перење/пеглање, играчки, сладок хаос низ куќа, потоа повторно ред, кој трае максимално половина час, прошетки, паркови, понекогаш базен, неизмерна радост кога успевам да отспијам 6 часа без прекин...
Ве следам 2 седмици активно, многу ми се допаѓа Вашата енергија тука, па одлучив да Ви се придружам.
До следно читање, поздрав и убав ден

 

Welcome mamaCara