Мајчински муабети (не е за барање совети)

Ti ne se pravi najpametna. Imam dve deca, ne e radi reda, ne grizi se.
Malku spushti se, vo sekoja tema si najpametna.
Ok, eve ti najdobro si go vospitala svoeto dete, se izvinuvam, svetice.

 

Во ситуацијава детето на бројче е во многу кревка ситуација, емотивно и психолошко гледиште мора да се има, али не и да се оди по секоја цена контра постарите. Не велам дека тоа е нивниот начин и тоа е одлично, јас детство во лето со родители не паметам, строго во село со баба ми, а баба ко баба со работа и стока и ниви се знае колку имала време, со недели не сум била бањата, да да, со недели, сум одела дома со гаќи закоравени, со алишта усмрдени, со коса маслосана, не и текнувало да ме избања на баба ми и тоа е тоа, они не гледале на хигиената така и толку. Си мислам сега арно па и здрави сме останале. Сега син ми да го пуштам кај мајка ми, што е помлада, посвесна, не ми дава душата, живееме во мал град каде кафето со комшиките е светост и она може денес на три места да оди на кафе, детето дома ќе дреме и тоа е. Или ќе оди со неа ќе слуша оговарачки муабети место да го изнесе на лулашки. Нејсе избегав од темата, децава денес се малку повеќе стимулирани и гледаат свашта на тв и искрено учат многу работи како не треба ама пак го прават истото. На дете од 2г не можеш да му објасниш лесно со муабет, колку и да е вербално тоа дете учи од постапки и последици, можеби не со ќотек ама со поостар разговор, промена на тон, одвлекување на внимание и слично. Нема да кажам дека во момент на немоќ не сум ги удрила децава, големиот има изедено и неколку врели шамари за бегање на сред прометна улица и слично, на што не е дека сум горда и сметам дека било единствен начин, ама ете сум го надраснала тоа и сега можам да кажам дека подобро се снаоѓам дефинитивно. Кај мене пали одвлекување на внимание, односно кај моите деца, кога ќе се стабилизираат разговараме. Многу лош потег на бабата на малиот на бројче, особено што е свесна дека за некој месец или година нема да го види детево, напротив треба повеќе да се труди, ама ете, затоа детето знае само да процени. Моите деца ја обожаваат свекрва ми, ама она е воспитувачка пред пензија и тоа многу значи, буквално се симнува на нивно ниво во играта и тоа децата знаат да го ценат, мајка ми е вечно уморна, нема време и воља за игра, она пре би чистела и би готвела со денови место да земе да поигра со децата и да ги прошета, затоа децата немаат изградено однос со неа. Децата се најголеми критичари. Затоа реков, не дека они знаат само погрешно, има стари и што воспитуваат подобро и од нас младите, нема правила.

 

Која секоја тема бре жено, 3г не сум пишувала саглам на форум.

 

Ќотек е неприфатлива мерка за мене во секој случај. Детево е 6,5 години, буквално ниту еднаш не е удрена и нема ни да биде.
Ама неприфатливо ми е и да прави лом ако отидеме некаде, само затоа што е дете.
Минатата недела имавме гости со дете 1,5 година. Значи од врата мајкава почна да ми ги трга рамките со слики, кантата за ѓубре ми ја крена затоа што малиот фаќал и буткал. Дали е тоа нормално? Нема дел од комодата што детето не излижа. Јас удар ќе добиев во секој момент мислам. И му зборам, го тргам, ама според нив ок било, машко е. А тој момент па машко е не го можам, ама за тоа друг пат.
И моето дете беше така мало и испитуваше граници, ама ако не можев да ја смирам и пренасочам се пакував и си одевме.
Нема друг да пати ради мое дете.
Ќотек тоа дете нема да разбере, ама мора да се збори и покажува цело време за да се постави некоја основа.

 

А што кога децата не виделе од дома што е удирање? Пример, ние по дома никогаш не сме удриле дете, расте практично без никој освен нас. Јас велам, тестираат граници. Не треба да видат од некаде, за да пробаат. Не е научна фантастика да ти текне да удриш некого.

Не сум воопшто за удирање, но дојде таа фаза и кај мене на врата. Баш пред некој ден, ме удри еднаш, реков престани ме боли, не е убаво, јас не те удирам, ме удри втор пат, реков ќе те удрам и јас, трет пат плеснав по рака и се зачуди. Реков, не може да очекуваш да маваш и да не ти вратат. Не мавај, нема да те маваат. Истото би важело и да видам надвор со другарче, не можам да очекувам ако моево прво удри, другото да не врати. И нема што да се лутам. Според мене, треба да знае акција и реакција. Не може да пафта со рацете и да очекува дека другите ќе трпат. А не е бебе, па да не сфаќа.

После тој настан, пак ме удри додека се бањавме. И реков под казна, сега да си одиш само во кревет и нема приказна. Па се расплака, ме фати жал и само легнавме заедно, ама не читав.

Не знам, може грешам, ама сметам дека тоа ми беше најдоброто решение во моментот. Ќе видиме дали сфатило лекција или не.

 

Не знам што ја нападнавте членката за реакција за која е сосема во право, ќотекот во ниеден случај со ниедно дете не треба да биде решение.

И како го испревртевте муабетот, детето ја удрило бабата од како му ја земала метлата, а не дека оно ја мавало претходно со неа па возвратила.
А тоа е нормална реакција и видено мал милион пати кај деца бурно да реагираат кога ќе им земеш нешто со кое си играат, не па дете кое поминува низ толку промени периодов.

 

Факт е дека со насилство не се решава насилство, не велам не, како велат, дете ти е табула раза, ти ги пополнуваш тие празнини за да се оформи карактер, ама тоа не значи дека треба само нежно да се пристапува. Мора да научи дека постапките носат последици, дали со менување тон, повишување тон, лутење или поставување граница, мора на некој начин. Како на бебе од година дена ќе му објасниш дека тоа што го истражува светот со гризење се наоколу па и твоите раце ако се најдат на пат боли, освен ако не викнеш, го тргнеш од себе и направиш некаква дистракција. Пример ќе те гризне, ќе викнеш силно, се налутиш, го тргнеш и почнеш да симулираш дека крв ти капнало да сфати и не добива некое време внимание. Немој мамичка, не е убаво, на 18м нема да сфати никако.

 

Од кога имам дете, не замерувам кога ќе дојде друго и направат прсти на сите страни, граница ми е кршење. Тука и за мое и туѓо, собирам играчки и крај.
А ми сметало од секогаш да се скрши нешто.
Кај што можам да избришам, не.

За ќерка ми конкретно на нејзини 2 години кај што има деца и играчки се занимава, кај што можам си носам од дома. Ама ако не и најдам занимација решение би било да седи со телефонот и да гледа цртани. Е па не ми е секогаш коректно час или два да седи со телефонот за да не остави прстиња некаде.
Да би лупала по стакло и да има веројатност да го скрши, прва ја тргнам и нема да се доближи ама од стоење па да и забранам и да диши по гости, е па не сакам и не можам.

Инаку за тепање, кога имавме реакција од градинка дека се тепа со деца, прво прашање од воспитувачката ни беше дали дома ја тепаме или се тепа со брат/сестра, други деца, дали гледа тепање, било цртани, било филм, било каква критична ситуација дали има. Дали имаме промени во домот, 300 анализи ни направи што се вика.

 

Потполно се слагам со твоето мислење. Јас затоа кај една од тетките на син ми не одам, едноставно не им е кидс френдли домот и тоа е. Последниот пат јадевме торта на шкрги, дали ќе му капне некоја трошка или не, епа не можам до толку. Дете е, не сега да земе да мачка насекаде, не може тоа, ама може да се деси да му се истури, да му капне, да му падне трошка, да пипне на маса, не можам да го држам во балон. Така да решение ми е да не одам.

 

Да му капне или падне на земја ненамерно не е исто како намерно шлакање на стакло оти му е интересно. Не знма како ви е нормално во туѓи куќи да праве што сака со изговор дете е.

Ако сега се му се дозволува за неколку години кога ќе порасне што ќе биде?

 

Моите деца уште не се родени ама со оглед на тоа што по природа сум дечар, а и имам искуство во работа со деца одамна, ставот е тој. Океј ми е да направат "бељи" ко што опиша, баш од таа причина, деца се. И не ми е сфатливо такво нешто да ме извади од такт.

 

Да му капне, да истури, да пипне е ок, нормално е тоа, дете е, фала богу нема на кревет да седи само. Секогаш давам играчки и занимации на кое дете и да ми дојде (патем ураганов што ни се случи заврши со скршена омилената количка на моето). Ама да ми лиже мебел и прозори никогаш нема да ми биде ок. Тогаш собирам дете и си одам.
После тоа што го спомнав погоре до 23 часот рибавме по дома со маж ми, затоа што гнасно ми беше после бебево да лежи или да пипне. А да и мајката лабаво по пелена го плескаше. И што со тоа? Само уште понервозно го направи. Ама машко е, нека фаќа. Канта за ѓубре да ми крене еј, тоа го немав видено. Зебра завеси имам дома, ги излижа. Среќа па лесно се чистат тие.
Ќотек никогаш и никаде, ама постојат други нормални воспитни мерки. Или царот по дома ми доаѓа ако не па.

 

Jas na moi deca ne im dozvoluvam ni doma da shlakaat po prozorci, da lizat nasekade i slicno zasto toa i na drugo mesto kje go pravat. Ne znam kako vi e toa normalno.

 

Па не им дошол некој лом да им праве по дома па да чистат 2 саата после тоа, затоа и таков став имаат

 

Во моментов ќерка ми реди коцки на клуб маса, со стакло е масата од горе.

Еве пре би да потрошам после 5 минути и да соберам коцки и избршам стакло од прсти, отколку на нејзини 2,5 години да и се дерам или удрам по газе оти го извалкала стаклото.

И да, за намерно истурање храна/вода добива лекција. За намерно чкртање со боици/фломастери откако ќе биде предупредена дека не смее, исто добива лекција.
Не дека и е дозволено да прави што сака ама има граници што ми е прифатливо за нејзината возраст да прави во домот, што не е дозволено.

И за по гости што вика Ангел, бирам кај одам, колку седам, летово пред се бирам да сме надвор.
Повеќето блиски ни се со веќе големи деца и не очекувам дека намерно би купиле или чувале куп занимации за на моево дете да му е интересно.

 

Јас без дете кога бев, мрчев и се мрштев на сите што не си ги воспитуваат и ми фаќат децата по регали, книги, ми валкаат тепих, чаршав за маса, тепих .
Од како родив ми иде на сите до една сега да им пратам по една порака да ми извинат за однесувањето мое.
Особено шо јас моментално може имам едно од поплавите деца. И не дека не зборам и не објаснувам, туку карактер е во прашање и по 10 методи различни употребувам за да сфати како треба.
Кај мене па кога идат гости скокање по кревет, лижење стакло, боење стално и маси, свашта има. Веројатно оти и мојата е во таа фаза. Кога ќе и мине може различно ќе мислам.

 

Јас по гости чистам два дена, не два саати. Имаме заграден дел само за децата цел со играчки, жива вода се од играње, со по некоја шкртаница на рака од фломастер и не ми е тешко да ви кажам кога ги гледам колку им е интересно. Сите играчки се извадени, собата превртена, а јас ги сортирам по фиоки Јадат, паѓаат трошки, ќе падне и некоја чаша ама барем поминуваат квалитетно време. И скоро се е дозволено освен уништување на мебел, тепање и слично.

 

Јас имам едно прашање за вас што ви смета на дете ако му капне/падне/истури нешто, како би му објасниле на 2 годишно дете што треба да прави?

 

Со ќотек, како иначе? Еве бе нас не млателе што ни фали? Не е дека сме анксиозни, без самодоверба, заглавени во токсични односи, барање валидација сегде, депресивни. Ќе си го продужиме кругот и чао пријатно.
Сарказам, секако.

 

Не знам дали може да ти одговорам на прашањето, не е нешто што би можело да ми пречи, мали се, трапави. Конкретно колата на нас ни изгледа на штала. Ама да сме мирни, си купивме навлаки и не ми е гајле што прави. Се додека не е намерно.

Но, дома, секогаш викам да јаде на маса. Така и јас нема да се нервирам со флеки и ќе се научи каде се јаде. Исто така, се додека рачињата не се избришат, нема станување. Или пак јас давам, ако не е на маса. Од секаков аспект е најправилно. И да не се задави и да се знае дека масата е местото каде се јаде.

Ако навистина бараш мислење, токму тоа, ќе објаснуваш дека се јаде на маса.

Но, навистина не е во ред, туѓо дете да дојде и да ми лиже по прозори или да ми фрла и истура насекаде. Родителите се тие што треба да го спречат тоа однесување. Би се налутила. Ќе покаже и на моето дека е во ред така да прави.

Дури и во градинка, освен на маса, на друго место не јадат и пијат.

Не се две годишни деца толку неразбрани. Ама и сега се коваат навиките.