Мајчински муабети (не е за барање совети)

Јас пак ќе речам ни најмалце не ми е криво вниманието што го добива внука ми,пред да се роди синко и јас и го давав цел свет нејзе.Ама побогу и друго внуче имаат,и ќерка која е сама по цели денови со месеци...како можат не знаѓ

 

Те читам одамна за темава.
Татко ти е. Зошто не го седнеш на маса и да го прашаш која е потребата од такво однесување? Со ова што ти викам татко ти е, сакам да кажам дека можеш да му кажеш повеќе работи што не би му ги кажала пример на свекор.
Прашај го бе искрено. Прашај го зошто така се понашаат према вас и внучето. Зошто си толку стегната и си собираш на душава?
Родители ти се. Јас се разгоравам отворено со нив. Сигурна сум дека ќе најдете решение.
На крај краева, ако не бива, со сила ништо неможеш. Нека одат у три лепе и толку.
Едноставно неможам да си поверувам дека до толку не ги занима внучето. Стварно не ми е јасно како.
Сум те читала и дека не излегувате, и мислам дека тоа што си константно сама без промена многу те погодува. Мораш да го сменеш тоа под итно.

Немој да ме сфатиш грешка или дека те осудувам, само сакам да ти дадам колку-толку некој совет дека одамна пишуваш на темава.
Дали ќе ме послушаш, ти си знаеш. Ама ќе ти олесни кога ќе ја слушнеш и другата страна, сигурно. И верувам дека не е се така црно како што мислиш.

 

Не ми се јасни мене тие родители што си ги делат децата и внуците. Од на мм страната е истата ситуација, се спремавме за бебе, игла немаа купено за бебка ни девер, ни свекрва и свекор. Се породив на бебка свекрва даде злато, а свекор 50е, толку. Искрено малку ми падна тешко, едно играче да купеа ќе ми беше мило, со оглед на тоа што внуците од деверот ги чуваат, гледаат и финансираат, се почувствував како ова да не им е внуче. Живееме во иста куќа на различни спратови, деверот не ни дојдоа да ја видат малата кога се вративме од болница, дури после некое време, а по два месеци дојдоа со поклон да честитаат. Свекрвата на внуците од деверот е посветена целосно, она ги изгледала од бебиња и сеуште ги гледа, а за моето се качува еден саат само кога нема што да прави. Имаме се фала му на бога, не ни сакам друг да ми го гледа детето, помош секогаш е добредојдена кога си со мало бебе, но не можам да бидам слепа кога гледам дека има неправда и кога не се постапува исто.
На моите па прво внуче им е, нема што не и купија количка уште пред да се роди облека, играчки и сеуште и купуваат се и сешто, мајка ми секој ден идеше да ми ја причува и на работа оди.
Верувам дека кога ќе го почувствуваш тоа од страна на родителите повеќе боли.

 

Не седнувам да им го кажам тоа затоа што мене ми е срам од нив.Посрам ми е да треба ја да им кажам за нешто кое што се свесни.Крајно па зошто јас се да се објаснувам за се нешто.Многу ми е бе за нешто толку банално јас воопшто да го кажувам,мене ќе ми олесни да им речам сакајте ги исто внучињата..не.Еве си кажав тука ми олесни.Туку да и дома сме.Сега смени на две дремки ама рано се стемнува надвор загадено по молови не ми се влегува ради вируси ептен ретко идеме ако е нешто навистина потребно.Така да како сакаш врти пак не искачаме.Опција за надвор преку ден нема.Ќе изгурам некако нека прооди па ќе тргаме во градинка се надевам подобро ќе е.

 

Јас го имам истиот проблем од мајка ми, премногу ги дели и моите деца како деца, големото од малото, но уште повеќе моите деца од внука ми. Кој ме чита знае, јас за внука ми живот сум си дала, ја обожавам, но не можам да речам дека не ми е криво кога ќе ја замолам да провери нешто за моите деца и нема да и текне следниот ден што било тоа, не па да отиде, а внука ми да замисли само гумени бомбони она трча да ги купи. За кеш да не збориме, за даден веќе исто, ама тоа е. Не ми е криво за економскиот дел, како за емотивниот, моите деца таа баба не ја ни познаваат како баба. Само она ми е останата, со сестра ми пресеков комуникации, а она се понаша како да не ми е мајка.

 

Ист случај и кај нас со свекрвата, со тоа што кај нас жената е опседната со социјални мрежи, иако е скоро 70 години.
Зошто го кажувам ова… имено, на золвата децата се бајаги пред нашето и на деверот родени, и свеки дали еднаш или двапати годишно ќе ставела слика од нив.
Откако се родија и другите внуци, свеки како на натпревар што повеќе слики од омилените внуци да постира. Нашето и на деверот ниеднаш ги нема ставено.
Мене додуша ми одговара, не сакам многу, многу експонирање. Ама да ѝ ја сфатиме поентата, де.

Она децата си ги дели, не пак внуците.
Има еден горе, гледа сѐ.


Него, многу сум бесна деновиве. Озбилно не можам да ги сфатам луѓево. Не дека не сум доживеала свашта. Ама стварно без осет веќе некои дното го бушат.
Со една блиска личност, доста често се слушаме, споделуваме и изразува желба да дојде на гости. Ок, викам, повели.
Не ме ни праша колку ми одговара, со мало дете сме, и си закажа лет за една недела. Ок, нека е.
Значи, ја знам, ме знае, знае дека тука иако работи, за џеб нема да се фати, ќе биде прошетана, јадена, пиена што сака.
Е сега, се слушаме пред некој ден (до пред да закаже карта ми ѕвонеше најмалку двапати дневно) и јас викам ејј, пред да доаѓаш, да ми земеш некоја ситница од дм и аптека. И нагласувам дека е стварно ситно, 2-3 мали работи, за кои веднаш по пристигнување ќе добие пари.
И ми направи као фаца, аман бе па ти.
И луѓе, слободна беше два дена, дома чмаеше, не ми се јави.
Денес прашувам, а бе ти вчера слободна беше? И добивам само seen.
Значи, да не збеснам, ич не се качувај на авион ако неќеш мала услуга да ми направиш.
Безобразлук.
Озбилно не знам како да реагирам на вакви подлости.

 

Јас не можам да ви се приклучам на муабетот дека моите некој двојат. Имаме две внучиња од сестра ми доста поголеми од мојата, ама ги гледам дека на сите исто им се радуваат, ги сакаат, ги чуваат. За купување искрено мене ич не ми е битно, искрено на внуците повеќе им се купуваше, ама па јас сега користам се од нив Така да не ми е криво. Едино што знам само дека татко ми на сите им отвара штедна книшка со одредна сума на пари, тоа го направи и за мојата така да за другото не ми е ни битно.

Јас пак имам друг проблем со свекор и свекрва што верувам дека пак ќе звучи како да сум неблагодарна, ама работата е што таму ќерка ми е единствена внука од син единец (мм), и луѓе, опседнати се малце со неа. Не во делот на купување и давање пари или сл., ретко купуваат и тоа најчесто прашуваат да биде нешто што треба, ама па секој ден репорт. Кога станала, дали спиела убаво, колку дремки имала, што јадела, дали јадела и сл. Па каде сме биле, ако сме биле негде - како се однесувала, дали и било интересно (демек знам јас на 10 месечно бебе што му се врти во глава), итн, итн. Можеби дека јас одамна сум оделена од моите и сум навикната на многу полабав однос ама тоа малку ме гуши. Се осеќам како да немаме грам приватност во нашиот живот на мало семејство.

Башка, свекрвата пред некој ден така тажно му зборела на мм на телефон дека Многу малку ја гледале, на нив она им била целиот живот, они немале ништо друго во животот. И стварно е така, особено за неа, затоа што е пензионерка, нит има некоие хоби, нит има пријателки, значи ништо прави. Меѓутоа, и да не е така јас сепак овој муабет 100% го разбирам, ама сметам дека не треба да го правиш зошто само ни набива грижа на совест на нас, и ми е скроз манипулативен И моите ја гледаат „ретко“ зошто живееме во најдалечните градови едни од други, ама ЕДНАШ не ми кажале дека треба да се гледаме почесто или сл. (а се случи и 2ипол месеци да не ја видат и имаа огромно разбирање за ституациите што доведоа тоа така да биде), иако знам дека и они би сакале да ја гледаат почесто затоа што тоа е сосема нормално, ама многу убаво го имаат сфатено моментот дека сега ние сме си едно мало семејство, што издвојуваме време за сите колку што можеме и сакаме, ама најбитното на нас ни е сега ние тројца.