Мајчински муабети (не е за барање совети)

Се што наброја и јас го имам мислено. Пробувам да најдам некои решенија ко на пример ете-кога би родила второ за да не се плашам од вируси од градинка ќе ги чувам и двете. Напорно е да, но сва среќа мирно е детево (барем до сега). И таман кога ќе пркне и малото и двете во градинка. Потоа се тешам-никој немало второ да раѓа ако сме се плашеле до толку...а не па трето.

 

За второ дете би рекла не. Нека ми е жива и здрава, ми наплаќа за три. Толку инат во мало човече. Се си тера по свое.
Здравствено исто не стојам најдобро, а и првата бременост ме исцрпи скрос, со терапии и девет месеци во кревет, од кои два на клиника... Не би можела да поднесам пак.
Финансиите не ми се проблем и никогаш не ми биле.
Треба мноогу трпение за дете, а ако немаш многу помош и си повеќе сам, тогаш и трпението се губи, и живци се трошат итн итн до бескрај, посебно во ова стресно време. Едноставно, растењето дете е стрес, секогаш си во грч и грижа, дали е добро, дали си добар родител, дали пружаш доволно, дали детето е среќно,... Прашања до бескрај.

 

Знаете што, никој од нас не знае како им е на другите. Треба сопствениот есап да си го премериме и потоа да дејствуваме според тоа. Познавам баби на внуци од 50 години и помалку, одат на работа, не ги чуваат како мали, ама ќе ги чуваат кога ќе бидат школски. Е сега, па имаат пари за жена, имаат пари за градинки, кој приватна, кој државна, некоја мајка не работи, па го чува, ред, ред примери недобројани. Некои градинки имаат опција да чуваат школски деца додека се на распуст, но многу и не. На крајот, кутро дете наместо да си спие, ќе треба да се буди во шест да оди во градинка. Не е слободно, едноставно девет саати ќе ги седи таму, нема да се опушти. Да не зборувам што многу од родителите и не користат летен одмор (поради природата на работата) или пак им е премногу краток и едвај сврзуваат две недели.Ова е проблем кој ретко кој го мисли. Болестите од градинките се реалност, за жал повеќе од било кога досега.Да, некако ќе се издржи, но не е работава да се страда и да се нервира, подобро е ако е можно да се направи план, па поглатко да се тера, отколку по секоја цена да се шиба на второ или трето, за да не било само.
И пак ќе кажам, НЕРВИ! Ако нешто ни предизвикува стрес, подобро не. А аргументот ,, да не биде само,, ми е неприфатлив во најмала рака. Второто дете не му е во служба на првото, посебна индивидуа и личност е!

 

А , ние три такви слоковници имаме, веќе и за поголеми. Ги гледа, покажува на сликчето и го повторува зборчето. Првата веќе е распадната. Со другиве се однесува веќе погрижливо. Само врти по страните и ми кажува. Се чувствувам ко наставничка во школо.

 

Majki od struga nekoja da mi pise poraka,mi treba pomos niz gradot.

 

Тука некаде сум и јас со ова мислење. Ама би кажала дека не само материјално дека треба да можеш да ги изгледаш. Ами и навистина да им посветиш време, да работиш со нив, да прошеташ, баш да делиш време со нив. А на различна возраст имаат различни барања. Баш скоро на ФБ во групата ЖДМ, една имаше пишано шо мислите за муабетот Едно ко ниедно две ко сто. Жената ја разбраа поинаку, демек тие со едно дете не се важеле итн....муабетот јас лично си го осетив со доаѓањето на второто дете.Кога бев со едно дете кое беше прилично темпераментно, си мислев дека ете тешко е , напорно е и слично. Но кога се дојде и второво, особено кога пркна малку, ја разбрав суштината две ко 100. Мислам дека понеорганизирана не сум била никад. да се разбереме, се си тече нормално и функционира, ама јас не сум задоволна од тоа како е. Сакам да е подобро.
Околу материјалното- ние инаку растевме, а богами денес децата инаку растат. Многу од нас преку децата реализираат свои скриени желби од детството. Но овие деца сега имаат се. Кај нас ретко кој имаше се. Тоа секако не значи дека сме оделе голи и боси или сме биле гладни. Ами луксузи шо се сметаа за во наше време- сега е нешто шо се вика неопходно.
А за нематеријалното. Јас чувствувам грижа на совест веќе една година. Си мислам дека баткото не добива доволно време од мене.Љубов има. Дуплирана, не можам да опишам. Ама откако малата настапи на сцена со своите побарувања, захтеви, темперамент, имунитет и све друго, некако ми е малку посветеноста шо му ја пружам нему. Да се иста возраст ќе имаат ист или сличен интерес па време ќе им е заедничко, а вака не е. Татко му настапува тука, па мењаваме де он со мома, јас со батко, де обратно.
Зборот ми е, да, сакам повеќе деца. Ама не можам да им се дадам така како што јас би сакала. Ем да бидат соодветно материјално удоволени, ем емоционално и комплетно соодветно родителски згрижени.
И кога се мали а богами и кога ќе потпораснат со сосема поинакви потреби, околности и ситуации.
Децата бараат работење, внимание, љубов.
Така јас барем мислам.

 

Jas sakav prvo tri. Amaaaa...od koga go rodiv zvercevo tesko toa brate. Edno ama mi naplaka ko za tri. Imam raat samo koga spie i toa vreme go koristam za rucek da mu napravam. Dve dosta se, ne samo materijalno tuku i site drugi rab sto gi nabrojavte. A normalno sakam se da mu pruzam i nego kako i na prvoto neli na koe sum celosno posvetena i jas.
Jas planiram vtoro ete koga ke ima bar pet god, malku da e osamostoen, do togas ke nadmineme nekoi zdravstveni problemi zdravje boze. Isto i jas treba da resam eden moj zdravstven problem dokolku sakam vtoro, vo sprotivno bi bilo rizik za mene poroduvanjeto so carki (a mora carski, zos veke sum so carski). Taka da za edno tri cetiri god da. Plus, do togas bi nasla nekoja podobro platena rabota.
Za dete vo gradinka cvrsto si stojam zad toa deka od tri god ke go pratam i taka i ke bide, dokolku vo megjuvreme mi izleze nesto baba mu e tuka, slobodna penzioner pa ke go pricuva do tri god majkomu stara. Dodusa nikogas ne pravele problem odvaj cekaat da im go odnesam na cuvanje a jas bogami koristam, toa e koga e prvo milenice i vo dvete familii

 

, а јас би додала и три не се многу

 

Кога би се решила на второ, не би се решила од причина да не биде само, фала богу убаво си наброја ти некои издржливи работи кои се многу точни, ама исто познавам и деца кои се сами па и не им е баш најубаво детството кога околу себе гледаат како братчиња/сестрички си играат меѓу себе ( па дури и да се караат) а они само молат да им дојде другрче или да отидат негде.

 

Dve se malku, tri ne se mnogu
AMA da bidat sprotivnost na ova brlivovo, toa znaci da se mirni, da jadat, da ne se inaet, kako sto ke gi ostavam taka da gi najdam, na sekoe moe ne da ne vikaat da, vo prodavnica da ne si zimaat sami proizvodi i da gi krijat vo kolicka, da ne jadat troski od zemja, da ne me cekaat i tropaat pred vrata od wc, da ne placat koga nema nesto da im se dade ili zeme od raka........uste li da nabrojuvam hahah

 

Добар ден!
@danichap и @AngelOfArh Среќен прв ден на мадам и ѕверот во градинка,со ќеиф да одат секој ден!
@girl-miri Честит празник, како се твоите, прочитав во друга тема дека не е нешто во ред.

Септември ми е еден од најубавите месеци. За неколку дена ми е роденден, се потсеќам на еуфоријата кога бевме мали па не спремаа за школо, ранци, прибор, облека.. миризбата на ајвар,џем,зимници, се ми е убаво.
За второ дете јас не дека немам финансии, туку имам премногу страв. И да, свесна сум дека овде ве има многу такви како мене(сами, без никаква помош)и секоја ви чест, но јас мислам дека не би можела да издржам такво темпо. Си се замислив пред еден месец, кога бев во болница со мајка ми неколку ноќи, кога мм се затру недела и повеќе одевме по болници, што би правела со две деца тогаш, од кои едното би било бебе, другото малку поголемо бебе. Голема среќа што периодов свеки се погоди тука, па се залажуваа, но дете како дете, цело време е со нас двајца. Два три дена седеше со нив, после секоја вечер доаѓаше со нас и гледаше како мм прима инфузија.
Премногу мисли и стравови и да, можеби се непотребни, но секогаш присутни. Грчевите на синко беа шлаг во сето тоа, не дај Боже никогаш повеќе да се повтори, но секое негово вжештување, мене ме штрека, секоја секунда сум до него, следам, се тресам... Моите здравствени проблеми не ги ставам тука, за кои еден ден ќе мора да барам чаре, зашто вечно млади и вака способни нема да бидеме.
И знам дека можеби не сум во право, грешам,и ако случајно се погоди да остнам бремена по грешка, најдобронамерно и со многу љубов ќе биде прифатен новиот член ама ете таков страв владее кај мене.
Здрави и живи само да сме сите, што носи новиот ден никој не знае.
Дете конечно заспа, мир барем неколку часа. Деновиве да испазариме поклони за прв ден во школо и градинка на батковците, па да барам и јас да го запишам детево во дневен престој, октомври да почне. Да пробаме, се надевам дека ќе се вклопи и ќе му боде забавно.

 

Јас сум сама,без тронка помош од другите
Момето да е живо и здраво ми ја вади маста,цел ден не застанува ни секунда,по цели ноќи не спие
За умор да не правам муабет,не наспана и на пат второ ... со желба и за трето
Ако успеам да ги сочувам нервите де

 

Браво ма Мари. Идоли сте ми со Дани @danichap на темава.

 

Поздрав мами. Денес во градинка нова група, нови учителки, ново шкафче, нови правила. Како прв ден да ни беше. Убав впечаток ми остави новата воспитувачка, па ке видиме како ке биде. Син ми гајле нема, сеедно му е која е затоа што одеше цело лето кога беа мешани групите ги познава сите. Обавезно сабајле плаче малце.
Како се тресна пред некој ден под окото, има голема плава модрица. Мм вика мене ми е срам ваков да го носам во градинка, носи го ти. А денес воспитувачката ми вика и да знаете се си бележам какво било донесено детето, дали удрено,изгребано па тефтерот само од син ми ке го пополни.
Инаку јас со рагање завршив. Две ми се доволно, нека дава господ каде што нема. Не смеам и не сакам повеке да рагам. Да ме прашавте пред четири години , ке речев не сакам деца. Кога го родив првото, знаев дека ке одам и на втор. Едноставно знаев, не сскав волку брзо, но второ сакав и сега сме комплет. И не сакав првото само да биде. Не дека второто е во служба на првото, не така. Но јас знам колкава потпора сме си со сестра ми и дур растевме и сега уште повеке. И јас неа и она мене. Исто и мм со неговите колку се има и помага. Тоа вреди, да знаеш дека некој имаш, за утеха, за потпора, во најтешкото и во најубавото да споделиш.
Но се разбира планирање на семејството е на прво место. Не дека можеме да знаеме утре што ке биде, денес имаш, утре немаш. Но треба да знаеш со колку можеш да се носиш.

 

Ама колку само си во право со постов.
Преку глава ми е од муабетот "Ајде сега и второ,да не биде првото само".
Мислиш второто се прави за да му слугува на првото и друштво да му прави.Катастрофа размислување.
Еве јас сум прво дете,имам помала сестра ама никогаш не сме биле многу блиски и секојдневно заедно,едноставно таков ни е односот.
Таа си живее нејзин живот,јас свој.
И многу различни карактери сме,па така е комплицирано да сме и другарки и сестри.

Јас и мм сме цврсто решени да имаме едно дете,знаеме дека на едно можеме се да му пружиме,и љубов,внимание,грижа,финансии, С Е!
А за второ не сме баш сигурни.Поготово нерви се нема веќе.Затоа нејќеме никој да го почувствува тоа.Најмалку наше дете и крај!

 

Vi blagodaram za cestitkite.

Tatkomi e cela nedela vo struga vo bolnica pa i zatoa pisav nekoja majka od struga da mi pisi,da prasam za bolnicite kade se sto?!!..

Mm gleda da sredi za da ideme za mak.
Se nadevam na dobro.

 

Вие само стигнете во Струга, било кое такси ќе ве однесе. Се надевам брзо да биде добар, и мојот татко е многу болен, те разбирам потполно.

 

Јас сум сама дома ејјј
Журка ми се правине сум била една година сама дома.
Не знам што попрво да направам,еве тука да пишам
Мм го зеде малиот,донесоа рингишпил во градот,отидоа со негов другар и неговото дете да ги шетаат.Абе милина.
Сега ќе влезам да се туширам додека не ми здосади
Поздрав мајки,додека се немаат вратено