Имаше стрептокока во нос,ама докториве третираат само ако е во грло,инаку одговор им е дека секое дете што оди во градинка ја има.Ни даде само антибиотик,за Вентолин рече немало потреба,почеток било,само што спуштил.А температура качува со даден парацетамол на неполни 4 саати,до 39 иде.Незнам,ги оставаат да се борат со болеста,не даваат хемии, ама не иде.Се измачи детето,а тек ноќта е пред нас,како ќе поминеме којзнае.
По втор пат денес на темава. Се заприметува дека синко не е тука па имам вишок слободно време. Тој ужива на село,јас и маже уживаме дома Замесив тесто,ќе правам пицеринки,дур го чекам да стаса да ве поздравам другарки. @gjoker4e јас сакам да остане,мало,кревко и покрај мене. Еве го 3 год има понезависен е,во село со баба и дедо замина а јас време за себе. Ми фали @ivi1987 со помин,побрзо да оздрави.Туширај,оцет на чорапчиња. Одам мајки ме вика тестото Бујрум кој е за ќе ставам сликО покасно.
Da se pozalam i jasPuknav vekje,mislev novata godina ke donese nesto podobro ama se izlazav.Ne znam kako ke se izdrzuva so stresovi i nervozi.Vcera so mm se ispokaravme pa gospodinot uste jas zboram on izleguva od soba.I toa na dvapati.Sabajle me guska.Aaaa ne Cel den drzime lutina a popladnevo otide na pat.Ic ne sakam taka luti koga sme razdeleni. Malata do Bozik imase virus,kaslase i dali 3 dena bese dobra -od vcera pocna nose da i tece.Aj si rekov da ne ja m'knam po doktori so bolni deca ama se izlazav.Deneska pak nose tece,place ,kisne i preeska povrati na 2 pati .Od nos mrsuli a od usta shlajm.Malku topla mi bese ,merev 37.4 tt.Placese deka ja boli uvce.Sega zaspa i staviv kapki OTOL H(go prasav prethodno dr.i rece moze).Am sega gledam deka ima ostanato vo uvceto kapka i neznam dali ima vo uvceto vlezeno kapkata?! Ke poludam znaci strvarno.Mm ne e doma,ne sum sama ,so negovite sum ama me boli zeludnikot od nervoza.Taman preeska si rekov mi pomina glava od nervozata zaradi kavgata so mm(i sekako posle 1 Dijazepam i 2-3 Bedoksina u megjuvreme) ama ete pak me zabole glava i mi se povrakja od nervoza i strav.Ne znam vekje do koga vaka?! @gjoker4e se slozuvam so tvojot post i toa najveke me luti.Po 4.5 godisna borba za bebe mislev deka koga ke rodam ke bideme najsrekni i se ke bide dobro,ama naprotiv nekako najtezok period mi e.Edno sto site znaat se i poveke od tebe,drugo zatoa sto si odgovoren za edno malo nevino detence i sekogas se prasuvas "dali donesov pravilna odluka?! " Sega samo si vikam daj boze da e dobra malata i da nema tt nokeska,da bide dobra.Se nadevam. Dobra nokj
Ќе помине, период е. Гледаш, еве уште еден ден поминат. Ќе помине и ноќта, па уште еден ден. Иако сега во најгустото ти се чини дека вечно ќе бидеш заглавена тука, не е така. И ќе стане полесно, ќе почне да оди, секој ден ќе биде се посамостојно. Знам ние како мајки треба да уживаме во секој момент зашто брзо лета времето, бла, бла, но има тешки моменти кои нема да ни фалат. И е океј, не нѐ прави тоа лоши мајки. Мене не ми недостига думкањето цела ноќ, или доењето ноќе по еден саат кога не можев да мрднам. Не си викам, ех, како пак би седела скичмена еден саат, а ми се спие ми се плаче. Да, ми фали малото слатко, бебуле, но тој момент? Не. И во ред е да си речеш дека ќе помине, и да ти е олеснето кога ќе помине. Зашто е тешко, зашто не сите бебиња се исти, зашто сепак и ние сме само луѓе. Издржи, гушкај го, не се нервирај зашто ќе се смени. Сите се такви, сите низ истото поминуваат. Гледај да оставаш на дофат тоа што е безбдено, ако не е опасно оставај ја. Ако треба нешто да и земеш не и објаснувај зошто не може со тоа да си игра, секако нема да разбере, само дај и друго нешто, сврти внимание и завршена работа. Мала е уште и лесно е тоа да се направи. На мојава уште делува. Секогаш кога може гледам да и се задоволи љубопитството, оставам што смее на дофат, ако прави нешто што не треба земам и давам веднаш друго, иако се буни заборава и си продолжува. Заспа одамна, јас си ја дочитав книгата, па можам мирно да спијам. Добра ноќ мајки.
Ee majki jas imam dve decinja aega uste dve bliznacinja koi sprema.drugite dve ae mirninskoro i da ne placat vrace skaat da gi podrzubam ama ne mnogu stari se eden mesec jas psihicki nekako se osejkam slabo koga vospostavivte red na spienje i jadenje so vasite malecki i veruvakte se ke pomine se ke zaboravi kako rastay taka stanuba ae poubavo i poubavo
Ја имам, ја осеќам, тука е целата таа бесконечна безгранична љубов кон малото, му се тресам у буквална смисла на збор не сакам не давам мува да му падне на главчето, се си размислувам колку тоа го сакам, колкава е таа љубов што ја осеќам према него, енормна, тука е внатре толку многу силна. Не сакам ништо повеќе од него на свет, ама ништо.. ништо повеќе не ме интересира, имам периоди кога размислувам на најлошо секојдневно читајки гледајки вистински стории имам страв во коски и размислувам дека би умрела, би умрела уште на таква некоја лоша помисла. Не знам како да објаснам како се осеќам лошо, ме исцрпува и мене и мисли и обврски и она кога не можеш еден час една минута да седнеш да истргнеш нозе, не можеш повеќе филм да гледаш, не можеш да лежеш, да спиеш да се истегнуваш во кревет до недоглед, немаш кој да тинтри, да ти даде рака кога ти е лошо и си болен, да ти направи супа апче да ти даде.. се мораш сама.. нозе потечени со болки, раце цело тело ми е во општ хаос кога станувам насабајле.. се некаде брзај, се прави да е погодено, се за него.. А истовремено го земам и го стискам до мене од толку многу емоции и љубов.. Ниту јас сама не можам да си објаснам колку тос чуства и хормони има во мене. Да се искажам.. Кога се роди и кога сосема сама се соочив со сите проблеми бев во депресија, ми беше страв кога се стемнуваше, ми беше страв сама да сум да не згрешам нешто да не заплаче и да не зајде од плачење, ми беше страв сама да го чувам од самата помисла дека сум сосема сама дека немам помош за било што, а далеку далеку од се и сите.. Па дојде малку подобар период почнав да се отстрашувам од глупите стравови и од темницата од самотијата.. Сега пак удри пак емоции, чуства, љубов.. Колку би сакала само да ме ислуша некој, да ми даде рака, да ми каже дека се ќе биде подобро, дека оваа бесконечна агонија ќе си замине од мене.. Ама не.. Толку комплицирано и заникаде одвртно се осеќам на моменти.. страв од непознато од иднина.. Живот. Се прашувам понекогаш дали само јас сум ваква никаква дали до мене е.. кујзнае.. Толку емотивна кршлива.. За било што..
Кој ќе те разбере подобро од сите ние што чувствуваме нешто слично или исто. Сакам да верувам и да се надевам дека се ќе биде во ред. Ајде, дај си сила, утре ќе е подобро.
Кој дежура вечерва? Мислам дека на столче можам да заспијам.Мали многу кашла, температура 38/1 во моментов, станува со плачење и пак презаспива. Несака да јаде, одвај вода внесува. Капак па големата ми вика прееска:Не е убаво што цело време со него си само, треба со двајцата исто. Како нож да ме забоде. Исцрпена сум, исплашена да не завршиме во болница.Ми се плаче.Ама, пак си викам, утре ќе биде подобро. Ајде добра ноќ
Добра вечер виртуелни пријателки. Ве читам, и се прашувам дали уживам во мајчниството. И да уживам. Мислам дека сите уживаме само оваа форма на уживање е поизобличрна од онаа на која сме навикнати. Нештата се поинакви од стандардната перцепција за зборот ужива кој најчесто се врзува со оптегнат во кревет/лежалка/стол со пијалок на некое супер убаво место за нас макар тоа е нашиот кревет Уживам во мајчинството, знам уживате и вие, уживам во менувањето пелена додека син ми се обидува да ги стави нозете во уста, пресладок е, запирам за момент и го оставам гол да се обидува...уживам додека ме гледа и се смешка, уживам додека цица слатко, уживам додека се возиме во кола а тој ми заспал на раце....сите ги имаме овие моменти, сите си ги сакаме нашите деца повеќе од се. И сите имаме моменти кога ни е преку глава од ноќни нишкања, обиди за успивање, плачки за ништо...нерви при крај од секирации...но толку брзо лета времето пријателки, така брзо растат што при помислата на тоа го гушкам моето пет месечно синче уште посилно... Еве го спие до мене, на спална...пред да сум мајка викав, дете строго во креветче...ене го креветчето празно, служи за дневни дремки и за сабајлечко играње на син ми во него...и не дека навечер он не сака во креветче, туку јас го сакам до мене...кига пак ќе биде бебето чив здив мириса на млекце додека слатко издишува во мене??? Не не спие до мене дека ми е полесно за цицање...спие зошто е непроценливо чувството што го имам во близина, што го слушам како дише, што гледам како се расонува наутро... Лесно и слатко заспа вечерва, сакам кога заспива смеејќи се, вчера заспа со плачки, преморен беше...затоа денес си играше со мене и тато половина час, па се превртиваше смеехќи се од стомак на грб и обратно уште 15тина минути и конечно заспа со цицање, пресладок беше, смеј с е - врти се, јас го гушкам ли гушкам - памукчето мое убаво Бевме вечерва кај пријатели, цело друштво делевме пита со паричка, паричката кај старите кумови - со среќа нека им е Бебето мамино беше умно, си поспа, си поигра, се смешкаше и поминаа два три саати на гости А се плашев како ќе поминеме дека повеќе луѓе на куп Пред да одиме така ми беше лошо, притисок паднат, настината, заморна и прејадена цел сендвич од седмица!! не мислев дека ќе биде убава вечерта ама два б6, витамин ц и парацетамол и како нова Утре ќе имаме колеги на мм од работа на повојница, пазаревме попладнево во веро, па утре спремање...малку ме мрзи ама ајде со луѓе ќе бидеме, ќе помине денот си викам... Утрово успеавме и до парк да прошетаме,бебе малку поспа во количка, малку тато го поносе во кенгур, малку мама го чуваше во скут на кафе и убаво тргна денот...ете и убаво заврши... Гледам цигари се спомнуваат погоре Испушив една на гости а нели дојам...малку вина осеќам сега ама бидна, убаво ми беше Се ви раскажав наопачки Да не дораскажувам дека вчера умрев од чистење, а завчера од средување облрка низ дома... Аааа нешто поинтересно ми текна! На бебе му излезе заб број 2, другиот кец долеЉубов е кога се смее... Туку да фатам да спијам пред д астане за спиење..како аларм да има на точно три часа...два пати и веќе во 9 будни смееее Добра ноќ, не с ежалам не е лошо и така...барем спие колку толку Мајки Лека ви ноќ Ииии сум се заборавила
Еве јас кревам два прста Уште не сме заспани, крева тт и мојава, и дадов сируп пак сега е супер абер нема за спиење. Си игра со играчки ми подава и мене да ја дружам. Кај и да е ќе и се соспие се надевам. Вечерва ќе местам аларми да пратам ситуација, а колку само ми се спие Ајде на топло чоколадо, да се опуштиме, па да си легнеме ко луѓе
Vitamina, flower, gjokerce ve citam postojano, dragi ste mi mnogu kako i site na temava koi sekojdnevno si davame troska uteha i poddrska edna na druga. Jas samo edno bi vi kazala sto mozebi nema da vi e za uteha, ama razmislete malku podlaboko za istoto, vie, nie sme srekjni, presrekjni, imame pokraj nas zdravi i pravi decinja! Ne sakam da me sfatite pogresno, ke spodelam nesto svoe. Imav prekrasna bremenost. Kovce ne me zabole. Ne znaev za bolki vo noze, kicma, grcevi, povrakjanje, losenje, gadenje, nisto. Fala na mu na Boga, taka pomina i poragajot. Rodiv 4 kg dete bez eden rez. Edna rana na bradavica ne dobiv od cicanje. Bebe ne mi zapiste vo bolnica. Nitu sestrite, doktorite na vizita, majkite so koi sto bev vo soba ne mi veruvaa deka mi e prvo dete. Posle 3h od poragaj, jas stanav sama i se tusirav. Sama menuvav pampersi na bebe i go preoblekuvav, go nishkav setajki niz sobata, go miev i mu ja ceslav kosickata. Psihickata podgotovka vo tie 9 meseci dodeka bese vo meseto go napravi najgolemiot del, a ostanatoto ljubovta koja se rodi vo momentot koga mi go stavija prv pat na gradi. Eve me posle 9 meseci, cel den ne sum zastanata. Slabeam konstantno bidejki nemam vreme da jadam, mrsna kosa se slucuva da imam tri dena, se slucuva i od pod tus da izlezam so pena na mene posto nesto lupnalo, pa trcam da ne padnal od krevetce dodeka spie. Spijam po 6-7h bidejki sakam se da zavrsam, se boram da postignam. Maz po cel den na rabota, si mislam dosol doma super ke mi pomogne, toj igrajkji na pod so maliot zaspal pokraj nego. Premoren od rabota, sto da mu kazam. Nekogas me nervira i se lutam so pravo, nekogas jas si vlagam u filmovi pa ke mu se nalutam bez potreba. Zivot. Denes si razmisluvam, na rabota koga ke odam kako seto ova sto sega go srabotuvam ke go postignam. Ke uspejam, kako sto uspevala majka mi i majkite vasi. Za tie ocinja koi gledaat vo mene bez da trepnat i bez tie 6-7 h son bi izdrzala! Samo koga ni se najmilite zivi i zdravi! Sakajte da vide podobro, veruvajte, trudete se i ke bide. Ako ne denes, utre sigurno! Narodna pogovorka: Nema se taka da e. Srekna vi pravoslavna Nova godina majki!
Како би ми дошло сега топло чоколадо Таман мислев ќе почне да делува антибиотикот, мерам 38/6. Дадов парацетамол,сега ќе го пратам.Сите испозаспаа, како зомби се осеќам.
Ајде ќе помине а и оваа зимава нека си оди со вирусите заедно. Нас далерон ни помага ептен, се надевам кај вас парацетамол ќе помогне колку толку. Со помин
Здраво мамички, одамна немам пишано во темава. Добив желба да се кажам и јас некој збор. Досега со синчето не сум видела мака - спие по 12 сати со едно станвање за цицање, повеќе сака да си лежи не сака во раце, си заспива сам в количка, уште од прв ден фати да цица и цица од прв ден на 3 саати по 10 минути, мака не видовме ич. И покрај вакво бебе, толку лесно ни е досега, не сум осетила мака никаква, наспана сум како никогаш досега - јас имам грижи цело време. Како што кажа витамина баш, емоции, љубов, страв од непознато, страв дека целиот мој труд да го заштитам, некогаш не е доволен, страв во коски имам од тие пусти настинки, читајќи ве тука, читајќи по групите на фб како еден куп мајки бараат помош за своите болни чеда - ме фаќаат страшни паники. Кај ќе најдам сила да ги пребродуваме таквите моменти, па јас од едно плачење на синми паничам, ми се снеарнува. Знам дека сум слабак, не знам како да си помогнам. Во бременоста бев слична, само се плашев, само паничев нешто, сега гледам дека сум многу полоша. Господ нека ми е на помош, ако продолжам вака за брзо мислам умот ќе го изгубам. Иако има прекрасни моменти, мајчинството е една од најтешките работи. Мир веќе нема, само грижи, сега за едно, по 5 години за друго, по 15 за трето и така ќе биди до крајот на животот.
Не ми е јасно зошто крева пак тт и покрај антибиотикотне би требало. Ако не грешам во Козле ви го дадоа? Можеби има некоја бактерија,а антибиотик несоодветен ви дале. Нема да им биде првпат да е така Со помин нека ви е...
Ех, @Mari-Ja 6, 7 саати сон, не знам што беа еве две години кај и да е ќе се направат. Сега ја нишам, на мене спие, па ќе ја легнам. Па ќе спие саат можеби и ќе се размрда и ќе вика нишај и така до сабајле. Кога ќе се пожали некој не значи дека не е среќен што си го има детето до себе, тешките моменти никогаш не ги исклучуваат убавите, не ја исклучуваат љубовта, затоа и мајчинството некогаш е толку комплицирано и испреплетено со секакви емоции. И јас истото го мислев. Не дај Боже да дојде до тоа, ама ќе ти дојде сила планина да поместиш. Кога ќе видиш колку си му потребна се уклучува посебен мод на функционирање ми се чини, ќе направиш сѐ за да му помогнеш, а за себе нема ни да помислиш. @ivi1987 нека помине побрзо. Зборувај и со малата, објасни и дека не му е добро, дека затоа си со него сега повеќе, но дека ја сакаш исто и да помине ќе бидеш пак и со неа. Сигурно и го правиш ова, а со две пак не можам ни да замислам... @bumbaroska поддршка и за тебе, вака па за едно кога збориме, може смешно во делува на вас со две, особено па близначиња. Моето накај два месеци почна во осум да заспива и уште тој ред го држи. Иако многу лошо спие. Ај да си легнам, еве се смири малку, ќе ја оставам на мене да поспие, се надевам подолго ќе дремнам. Барем два саати.
Одамна те немам прочитано и сум изненадена. Каде ни е Витаминчето полна оптимизам? Ајде нурни во своите длабочини и она,сите сме живи и здрави се друго што сака нека биде нека те води кон убави денови. Надвор силно светнал ден Сите се трудиме да направиме колку што можеме подобро за своите деца,и на крајот од денот си наогаме безброј грешки. И тоа уште повеќе не утепува. Немојте. Луѓе сме,грешиме. Не размислувај за далечни иднини. Уживај во сегашноста и не плаши се. Што и да дојде ке пребродиме заедно со нашите херојчиња. Тие се посилни од нас ,а тоа е така затоа што ја црпат енергијата од нас. Поздрав мајки и бидете силни.
Добро утро , зверка спие јас кафе да шмркнам. Ме разбуди во 6 па си продолжи да спие јас не можам да презаспијам. Пак 11 ја фати дур заспа ама реков не се нервирам за тоа само нека е добра, си тера тинејџерско темпо женската ионака нема да оди во градинка уште некое време нека спие. Сега си правам споредба колку се различни, и дека нема правила, какво си е детето такво. Големиот го доев до 10м, до 7г беше да не го урочам топ со здравје со повремени не сериозни настинки. Малава ја доев до 27м а втор пат заглавува со пнеумониа. И кај големиот излезе на крај проблем со респираторен систем ама барем покасно излезе на површина најверојатно му бил доста појак имунитетот до пред сипаниците. Дали дека е ова второ и е во контакт со школско дете од раѓање или едноставно е понежна не знам. Јас сум била мн здраво дете, мм пак си имал мака со бронхит доста. Ми коментираат гледам сестриве дека светли, бели дрца се понежни ама некако не ми држи тоа вода, и јас сум била иста како мала. Воздухот храната се ни е испозагадено, има и те како влијание ова врз децава, почнува пак да ми се врти во глава дека е греота тука да ги растеме само поради ова. Во секој случај Сокобања хир ај кам , обавезно ќе ги носам прва прилика
Добро утро. Одамна не сум пишала, ама ве читам. Чуден животецов - едно ќе помине, друго ќе дојде. Нека минува на арно само. Бебе мајкино почна да шета т.е. да нана додека го шетаат Да чукнам во дрво, срцка е, ич проблеми не прави. Ќе сака да шопингува Штета нема многу работи по дуќаниве инаку пак ќе се натрупав со облека Колку брзо расте, скоро се и е омалено. Од една страна си викам нека порасне, да ми зборува, да си разговараме, а од друга па, кога друг пат вака мало ќе е и ќе ме бара Очиња ко на срниче има Ноќеска послабо спиеше. Презаспа во 5 и етр во 7 се разбуди. Ја зедов кај мене и ја гушнав за мм да поспие, таа си презаспа и уште спие. Битно мене ме стана Денес ќе одиме кенгурче да купиме на тато. Јас многу имам страв од ставање деца во кенгур, ама мм сака Да не е мајка ми, куќава ќе прооди. Тешко посткгнувам да пофатам затоа што преку ден бебе не спие, а ко ќе заспие гледам да не ја разбудам со тропање. Знам не е убаво да ја учам на тивко, ама ретки се моментите кога заспива. Свеки не ја коментирам, да не се нервозирам. Родена за парада. Тоа ти е сам човек, отуѓен од цел свет, уроци да не и прави. Чувај ми го паметот боже, сама да не сум ко ќе остарам. Да допијам кафето дур бебе не стане. Гледам сензорот од алармот почна да светка - некој мрда
Малово пак почна да станува рано а вечерта водеме борба со успивање и за крај големово ме дотепува со беснеење и не слушање и едвај заспива доцна доцна. И преку ден или спие или не. Уште сум затната цела и децата исто. Едвај чекам да мине зимава а знам допрва иде.Сакам надвор да излезам,секој ден дома со сите обврски,секој ден ист со секој претходен и нареден и нема ништо различно. Нема дека ни да се отиде. До кај мајка ми таму се одморам и до кај золва ми чат пат. Имаме кумашинци со мали деца но ретко доаѓаат и ретко идеме,кога и да ги викнам ее дека со овие ќе одеме.а на 10 мин живеат од нас. Други едни роднини исто блиско до нас ми викат пред некој ден главата од нив ми збучува за 1 саат.И од тогаш веќе не ги викам кај нас ни пак ќе одам кај нив. И други едни такви има.И се манав од сите. Значи моите деца им сметаат на сите.Епа ок и вие еден ден ќе имате деца а тогаш моите ќе бидат големи и ќе обратно. И такви луѓе такви мисли зборови толку мн ме повредуваат и нервираат и иритираат. Или не пипкај тука не тоа остај тоа не таму не вамо.... А дома нон стоп се збрлабеуваат и деца и јас.Згора и со мм секој ден се расправам оти му викам само дома седам сакам и јас некаде да излезам но нема кој да ги припази ни еден два часа.Колку ми е тешко секој ден се повеќе како во круг да се вртам и во место да стојам.Како без корист да сум,нема ништо корисно од мене.И така си поплачувам да ми олесни на душичката.А големово кога ме гледа и ми вика:а мама ти оти пачеш и ми ги бриша солзите и ме гушка,и вика матеј мама сака и ме гали....дете од 2,5 год.се разбира. И што да ви кажам друго само се жалам. Нема нешто потешко од мајчинството и од тоа да се биде родител со толкви одговорности и обврски. Сите би направиле се за ниште деца. Нашето најголемо богатство. Убав ден на сите....
