Мислам дека сите студенти што не сме фатиле некој услов, без разлика дали од прва за втора, втора за трета или трета за четврта, го имаме истиот момент на дилеми и демотивација. Веќе си стигнала далеку, ехе, цели 3 години си ги ислушала, ќе си полагаш само испити и колоквиуми, уште полесно, нема да губиш време по одење на вежби и предавања и уште повеќе време за учење ќе имаш. Плус и за работа како што кажа @Lollipop_123. Можеш и нешто со скратено време да работиш за тоа време, плус и малку да се одмориш и соземеш од тоа низ што проаѓаш во моментот. Јас во прва година изгубив година т.е лани, со само 10тина положени испити зад себе само, не знаев искрено што да правам, буквално сам почеток, се осеќав безврска, со толку надеж и желба дојдов да студирам и одеднаш таква ситуација, но многу ми помогна поддршка од дома и блиски во тие моменти, да ме охрабрат и да продолжам. Искрено еве потајно во себе имам голем страв да не излезе плус уште една година понатака, но и 8г вкупно да се нема да се откажам, тоа уште лани си го ветив на себе. Реков ако сега не се откажав, уште на почеток, што и да биде понатака веќе готово, ќе се оди до крај, нема демотивирање што и да се случи. Веќе толку време, труд и пари си вложила, да не си го сакала ова немало да учиш 3 години сигурно, во моментов се чувствуваш само така изгубено зошто свежо ти е разочарувањето и тоа што не испаднало како сакаш. Оди на одмор, разбистри глава едно 10 дена без книги, имаме уште една сесија, пробај ако успееш да положиш и положиш, одлично, ако не ништо не е една плус година. И на 25 и на 26 си млада. Секако нашиот факс е долг, без разлика дали се 6 или 7 години студирање. Исто, ако знаеш некои колеги што завршиле за 7/8/9/10г и веќе се вработени, специјализанти и слично, може со нив да поразговараш, јас знаев две такви колешки и премногу ми помогнаа во тие периоди. Да ти дадат мотивација и поддршка, а и самото чувство дека некој и после такви ситуации успеал до крај и дека не си сам многу помага.
Никогаш не се осудувам да го наметнувам својот начин на размислување некому бидејќи на крајот на денот самата ти знаеш како се чувствуваш.Јас можам само виртуелно да те прегрнам и да ти кажам да одолееш на овој момент,животот е клацкалка де си горе де доле.Ама верувај ова е само момент,собери сили и помисли колку си вложила труд до сега и дека ништо не вреди повеќе од тоа што ти го сакаш.Ниеден моментален неуспех не дозволувај да те чини цела иднина.Ти посакувам да бидеш истрајна,ова е само епизода на страв,разочарување,бес еден коктел од негативни емоции.Ако паднеш година ништо не е страшно,ќе одмориш,ќе работиш нешто,ќе дополагаш и одморена ќе прејдеш на клиника.Среќно!
Ne se otkazuvaj.Dadi poveke napor za da gi polozis ispitite.Imas vreme da gi spremis. Ako ne uspees da go fatis uslovot ne se razocharuvaj.Sekoj student izgubil barem edna godina,ne e strashno.Vo taa godina ke ispolozis se sto ti ostanalo I posle mozes da rabotis nekolku meseci za da im pomognes finansiski za slednata godina.Stipendija povtorno ke dobies. Vo megjuvreme izleguvaj I druzi se ,mozebi ke zapoznaes nekoja srodna dusha. Polovina pat od fakultetot si pominala. Ne e biten prosekot,vazno e znaenjeto.Uchi za sebe.Golem kelepur sto nekoi imaat golem prosek Ako e istiot dobieni bez trud. Bidi silna I uchi ,ne e gubenje vreme. Rabota so sredno ke najdes sekogas. Ke ti bide maka I zal ako se otkazes a ja sakas profesijata.Ako profesijata ne ti e merak ,toa e druga rabota.
Мој совет е да не донесуваш избрзани одлуки, во т.н афектна состојба. Тие со врски воопшто не ги гледај секаде и во секоја генерација ги имало, па и искрено да ти кажам иако факултетот го тераат со песна на крај не им е се толку убаво во животот, макар и на приватен план да збориме. Иако сега тебе ти е тешко, а ним демек лесно што имаат 10ки и фатени услови уште во јуни, за 3-4 години ситуацијата може да е многу обратна. Ти пишаа и колешки погоре има уште една сесија, не се обесхрабрувај пробај да положиш барем уште некој испит макар и 1 да е секако ќе ти е олеснување. Паѓање/губење година не е никаков срашен и срамен чин едноставно сите знаеме колкав е обемот на предметите и ако сме "без врски" на колку од нашите слободни активности треба да заборавиме во сред сесија за да положиме тоа што ни е потребно за фаќање услов. Еве лично моја многу блиска другарка е 3 години назад од нашата редовна генерација која дипломиравме 2018-2019, не од што не учи туку едноставно 2 цели години и отидоа на Имунологија од што сите знаеме какви проблеми имаше порано со таа катедра дур не се решат, плус уште една имаше кикснато со Анатомија 1 кај Лазарова, но со упорност и максимално вложување труд иако доцнеше со фаќање услов, сега заврши 5та има уште 2 испити за во септември и готово. Никаде на чело не и пишува дека не завршила пред 2 години во рок, туку сега, битно е знаењето што го има и што ќе треба да го примени пред пациентите. Ти штом без прекин си стигнала до 3та/ 6ти семестар ни на крај памет не треба да ти е откажување или нешто слично зошто потешкото за тебе речиси поминало. Тоа што 1 година мислиш дека ќе си плус не е ништо страшно, имаш време полека но сигурно тоа што мислиш и планираш дека ќе ти остане да го спремиш како што треба и да си фатиш услов догодина на време, па и ако исчистиш се во јуни и да си пробаш наредно лето да аплицираш за work and travel. Мисли само позитивно, во секое "лошо" ( иако твоево е далеку од лошо) , секогаш има нешто добро. И запомни The best view comes after the hardest climb.
Здраво, јас сум прва година и можеби нема многу "value" моето мислење во споредба со поголемите колеги но сакам да ти дадам мислење.. Многу го сакам факултетот,сакам да ги учам и да ги знам сите предмети и навистина едвај чекам да станам докторка.. но последните месеци почнав да живеам во моментот,да учам со радост и без да мислам многу за иднината,што и како ке се случи..не се знае ни дали ке сме живи утре и затоа нема потреба да трошиш време мислејки за тоа. Не е ништо една година,ке помине веднаш, ке влезеш во некоја мала работа и ке имаш време и да работиш и да учиш и време за семејството и пријателите. А за другите со врски кои ке излезат 4та година треба само да ги затвориш очите...Не гледај ништо освен својот пат ,your goal, keep busy watering your grass so you dont have time to see others,верувај све што се случува има една причина. И јас имам условен предмет останат во септември,но ке се борам до грај да го положам,и ти имаш време до другата сесија,бори се до крај,никогаш не се знае што ке се случи утре Положив оваа сесија Анатомија 1 со три неположени колоквиуми и елиминарни иако многумина ме демотивираа а и моите дома почнаа да ми спомнат "transfer" и слично, од тогаш станав друг човек и веќе не гледам никој колку е успешен и не слушам никој,знам што сакам и ке дадам све да го земам тоа. (можеби имаш можност да го плачќаш факултетот со тие 2400 ден месечно што ке ни дадат од септември за редовни студенти од додипломски студии) Wish you the best , нема откажување.
Супер е полагањето усно генетика, подобро е од писменото многу. Прво влечеш бројче за комисија, има професор и асистент од педијатрија и генетика катедрите зависи како ќе погодиш. После се влечат и 2 прашања. Едно прашање се одговара кај асистентот, едно кај професорот, за нивниот дел што си е. Те оставаат и концепт да си направиш и кога си спремен да одговараш. Во принцип прашуваат само за тоа што ќе извлечеш, многу беа фини и скоро сите што бевме заедно што полагавме бевме задоволни како поминавме. Позитивно искуство од ова полагање се на се.
Ќе ти се отвори, горе во десен ќош избери на македонски да ти е страната, има знаме македонско, на него кликни. Кога страната ќе биде на македонски, ќе ти се појави линкот.
Немој да се откажуваш, никакоо и една и две години да се одложи па и повеќе, многу ќе се каеш во иднина, затоа што ти најтешкото веќе си го поминала, а штом ќе запишеш 4та како во сон ќе поминат 4та и 5та. Реално на медицина ретки се тие што завршуваат точно на време и тоа зависи од многу фактори кои немаат врска со учењето, и максимумот да го дадеш од себе пак можеш да кикснеш. Искрено јас не познавам некој што се откажал, ако се откажеш значи не го сакаш тоа доволно. За да учиш медицина и да се жртувуваш треба медицината да ти е во срцето. Јас не можам да се замислам да работам било што друго ако не е поврзано со медицина. Сум го поминала истото, знам дека е тешко, ама пак нема ништо лесно во животот.
Најклише муабет: просекот не е важен, учи за себе … Сега вистина кажете дали ни е важен или не бидејќи сите зборуваат различно
Важен е само за стипендија ако сакаш и да продолжиш на магистерски/докторски студии 8,00 да имаш бар. За друго баш и не е битен просекот , иако е клише тој муабет е голема вистина. Нема разлика дали имаш 7ца или 9ка кога се е сплет на околности за добивање оценка додека знаењето е битно. Се што си научил треба утре да го примениш во пракса со пациенти така да просекот игра улога во т.н "формалности" каде е неопходен за нешто инаку во пракса никој не го интересира дали си бил 8.50 или 8.90 или 9.20 , мое мислење.
