Ментално здравје - реалност, мода или пропаганда?

Менталното здравје е тема која зеде силен замав во последните години. Gen Z се луѓето кои отворено зборуваат за ова и силно веруваат во значењето на менталното здравје, за разлика од миленијалците кои се доста скептични и конзервативни по ова прашање.

Да упростам, на форумов често се спротивставуваат луѓе кои викаат “анксиозноста мора да се лекува” и такви кои викаат “во наше време немаше анксиозност бидејќи не беше измислена”.

Што мислите, дали mental health awareness е нова алатка која ни го подобрува животот, дали е тренд или пропаганда на фармацевската индустрија/политиката/ЛГБТ+/друго?

Темава не е за сериозни болести како шизофренија кои се подразбира дека бараат третман. Темава е за полесни состојби со кои личноста навидум може да функционира нормално.

 

Од тоа што можам да забележам, сите останати работи кои ги имаш напишано се на големо туркани за разлика од менталното здравје кое треба највеќе. Многу се обрнува внимание на другите работи наместо да се насочи тоа внимание на спречување на овие појави.
Не верувам дека ова е нова појава, туку само е зачестена како резултат на прекумерно седење дома и следење социјални мрежи. Порано дури и при ваква појава не се седело дома, се насочувале кон активности и не дозволувале да дојде до полошо иако не знаеле што им се случува. Имало исклучоци кога овие појави доведувале до потешки симптоми.
Сега е многу лесно некој да подлегне под овие работи затоа што го има интернетот кој дава лажен привид дека се случува нешто во нивните животи.
Пандемијата дополнително си го направи своето. Создаде страв од интеракција меѓу луѓето и страв од социјализација.
Знаеме дека физичките активности се оние кои многу помагаат при вакви појави, а при горенаведените работи сите физички активности исчезнаа. Секако дека има исклучоци, но сепак верувам дека колку позатворени, толку полошо станува. Затоа имање физичко хоби е од огромно значење.
Затоа и мое мислење е дека сепак не се работи за попаганда. Можеби само повеќе дознаваме за овие работи и последните генерации се повеќе изложени на истите со оглед на тоа што се најактивни корисници на мобилните што пак доаѓа до коренот на проблемот - ако нема хоби (физичко хоби е како плус), тогаш нормално ќе седи повеќе на интернет и тоа уште повеќе ќе си влече позитивни но секако и негативни последици.

 

Јас мислам дека е ЛГБТ+ пропаганда.

 

Не е нова алатка, и свест за таквите работи помага, со исклучок на луѓе кои си самодијагнозираат и се опишуваат според растројството или болеста.

Биполарност, OCD, аутистички спектрум, тоа се ми е дијагнозирано но не можам да зборувам со никого надвор од анонимно или со терапевт. Мислам дека стигмата многу постои, и сите што мислат дека се кул што се Neurodivergent или што ти не, штетат на луѓе кои се соочуваат со овие проблеми.

Многу проблеми има денес поврзани со ставови за менталното здравје, кога би било на повисоко ниво на внимание и едуцираност мислам светот ке биде подобро место, и ке има помалку насилства и силеџии и тивки страдања/самоубиства.

 

Погрешно ти е поставен насловот.
Ментално здравје ја означува состојбата на умот. А сите имаме мозок, свест, емоции, когнитивни процеси, карактер, па погрешно е да се праша дали постои ментално здравје кога тоа е синоним со нас.

Веројатно си сакала да дискутираш за - дали менталните болести и тегоби кои не се видливи се реални?
Да, се. Не е нештото помалку реално само затоа што од надвор е перцепирано како лесно.

Имам забележано дека голем број луѓе имаат потешкотија со сфаќање апстрактни поими кои не им се доволно блиски па така полесно им да кажат дека проблемите поврзани со ментално здравје се измислени бидејќи не ги разбираат доволно.

Апсолутно има докази, анегдотални искуства, години истражувања како и воспоставени дијагнози и навистина не гледам валидна причина зошто сето тоа би било ставено под знак прашалник.

Дали свесноста е битна? Секако. Reach e да се каже дека грижата за сопственото здравје е некаква пропаганда/политичка алатка.

 

Realno, postoi mentalnoto zdravje i mora da se odrzuva kako i fizickoto. A ne potoa da izlezat stetni posledici ili nasilstvo vrz nekoj drug - pa potoa da se leci. Site si imame bubacki da, ama luge koi imaat dosta problemi psihicki mora da odat na psiholog/psihijatar. I samo vo ovie nerazvieni delovi na svetot - balkan i slicno - toa e sramota. Zosto i od koga grizata za mentalnoto zdravje e sramota? Sramota e da dozvolis da te potisni i da bidis duri i steten za okolinata. Inaku, imav bipolar - sega imam kao nesto epizodi retki od nefunkcionalno ponasanje (se izvinuvam dijagnozata ne si ja znam). Dali krijam od drugite? Da. Moram. Oti ke izgubam i drugarki i cel zivot. MIslam deka mora da se razboti dosta i mnogu da se namali stigmata. Ako se odi na psiholog - ne e covekot lud. Isto kako ako se odi na kargiolog, ortoped i slicno. Problemi so organ od teloto imame - toa e se.

 

Не знаев ни јас баш како да ја поставам темата. Денес секој втор има анксиозност, депресија и огромен ден од младата популација зема лекарства. Што е тоа што еден млад човек во своите рани 20ти кој доаѓа од нормално семејство го дестабилизира до таа мера да мора да зема терапија? Според мене повеќе е лошо воспитување, разгалување во детството, па на прва препрека доаѓа до голема реакција бидејќи претходно не се изборил со ништо. А понекогаш е и одбранбен механизам, гледаат дека со тоа можат да избегнат одговорност и полесно им е да се декларираат како анксиозни. Која е таа опседнатост со себе и потреба на постојана себеанализа? Те интроверти, те антисоцијални, те не знам какви.

Да @KateKane ЛГБТ+ ите како има полза од ова, транс движењето се заснова на mental health awareness, нели ќе се самоубијат ако не сменат пол.

Пак ќе кажам, во никој случај не викам дека не постојат ментални болести/состојби, но оваа промоција на истите има позадина. Никој не рекламира нешто без пари.

 

Премногу слободно време.
Претпоставувам опкружена си со многу млади личности, па премногу го гледаш ова што го опишуваш. А кога си млад, средношколец, студент, па и немаш баш друга работа освен да се најдеш себеси. Како поинаку освен со себеанализа. Е, да беше вистинска себеанализа арно, ама ретко кога е тоа така, си бара тоа малку повеќе задлабочување и посветеност, а тоа не е модерно, модерни се брзи решенија.
Од друга страна, сериозни животни предизвици и стресови, носат сериозни дијагнози. Значи и депресии и анксиозности и брнаут се реални, ама некој има и други ствари да праи во животот, па нема да биде како јеховин сведок за неговите состојби, туку ќе гура низ животот како знае и умее.

Ова погоре, само на цитираното се однесува, не сум сигурна како да и пристапам на темава во целина.

 

И јас на цитираново ќе се осврнам само надополнувајќи дека често тоа како знае и умее завршува неуспешно.

Неуспешно во умеењето да гура и тера низ животот, спомна и член погоре со подигнувањето на свеста и едукација за ваквите навидум невидливи ментални состојби што би можело да се постигне.
И да не треба да се како јеховини сведоци ама и треба да се споделува, затоа што со премолчување или само анонимно дискутирање или со терапевт само се поттикнува и си продолжува со стигматизацијата.

Треба гласноговорништво на овие теми.
Ама и треба висока едуцираност на кадри за соодветна и точна дијагноза затоа што често се препоклопуваат и се погрешно протолкувани и лечени.

Можеби се и органски причините, не секогаш е во прашање разгаленост или потреба да се глуми како одбранбен механизам. Впрочем искусен психијатар или психотерапевт лесно може да протолкува фејкување од вистински проблем.
И да се не е реклама, на некои тоа им е професија, со срце и душа го работат тоа водени од желба да помогнат и да допринесат овој свет барем малку да се подобри на тој начин и стане поубаво место за живеење.

 

Недостатокот на борба за сопственото ментално здравје (и почитување на туѓото) денес ни ги "создала" сите овие "анксиозни" луѓе. Џабе се мисли дека "во нечие време" анксиозноста не постоела, очигледно е дека постоела, ама никој нејќел да ја види, па така генерации и генерации "мижечки" си врвеле низ животот, и таа анксиозност (или било кој "модерна" психолошка состојба) интергенерациски се пренесувала и кулминира во денешните генерации. Природен процес, исто како што Земјината топка исфрла лава или ги поместува тектонските плочи. Не знам каква врска имаат пропаганда или мода.

 

Ахам, особено ако имаш приватна ординација, сигурно ќе го вратиш некој. Со срце и душа ќе гледаш секој пациент да го држиш што подолго, па ако треба и ќе му измислиш проблем, што впрочем и се прави.

 

Тоа со гурање низ животот е едната страна од паричката. Треба сериозно посветување на решавање сериозен проблем, и пациент, и доктор, и техники. Ама обично завршува со еве ти апче, од икс, ипсилон причини. А апче обично, само по себе, не решава ништо.
Другата страна од паричката е гугл дијагноза. Кој не си нашол некоја, нека крене рака.

Имаше едно убаво видео на темава, веројатно нема да го најдам, ама ај да пробам...

 

Само да додадам дека под „овие работи“, „овие појави“ и на овие слични, мислам анксиозност, панични напади, почеточни депресивни симптоми. Сфаќам дека лошо се имам изразено, правев други работи истовремено.

Во склоп на

да се надоврзам дека овде има голема улога и фармакомафијата. Не секој е единствено и веднаш за антидепресиви, а како што напиша

се работи за многу повеќе од само апче. Исто како што за чир не ти даваат само апчиња туку советуваат да се промени начин на исхрана и лајфстајл. За жал, кога се работи за ментално здравје, некако многу почна да се изоставува се' друго, а да се насочува кон апчиња (што пак е стигма и кога ќе размислиш никако не бива..).

 

Не се сите такви, а и секогаш имаш право на второ, трето... мислење или консултација.

 

Кој тргнал по тој пат - далеку стигнал.

 

Ништо тогаш да гасиме интернетот, тој гуглот е крив за се

 

Од искуство го пишуваш ова?

Голема предрасуда е ова што го пишуваш, од тие причини и си треба отворено гласноговорништво, а и мислам многу повеќе се охрабруваат да зборуваат јавно и тука и насекаде по светот.
Впрочем тоа е и еден од начините за подигнување на свесноста.

 

Од искуство на многу многу блиска личност.

 

Жал ми е што има(те) лошо искуство.

Спомнав и погоре ( а како што читнав вака набрзинка мислам и др. дали пишаа) дека треба посоодветна едукација на стручните лица за овие теми, бидејќи често се пропоклопуваат дијагнозите и за неточно поставена може да е многу погрешна терапијата и да има одредени потешки да не пишам претешки несакани ефекти во такви случаи.

 

Малку оф топик можеби, ама еднаш еден доктор нема прашано за исхрана, животен стил, и причинско-последичен след, при очигледни физички состојби. За состојби во моја фамилија, значи и македонско и странско здравство. Толку.