Јас мислам дека до првиот роденден на мали бев луда, и сите околу мене ме гледаа бледо. Најлоши беа првите два месеци дефинитивно. Сега ти е се многу трагично, али за година дена од сега ќе се чудиш како си се нервирала на глупи потези од свекрва. Јас на пример плачев три саати зашо после саат време пумпање искочија 10 капки млеко, и она ми рече што пумпаш коа немаш ништо, гладно е детето. Нема везе што го доев една година, и имаше образи за месење. Така да, гледај си го бебе сега. Се ќе се смени на подобро.
Нема потреба никаква. Апсолутно. Ама нема ни проблем ако е взаемно. Мене не ми е проблем со свекрвами да излезам да прошетам, посебно оти сме во ептен супер однос. Исто како што би сакала и со мајка ми да можев некогаш да прошетам, да ми беше поблиску. Проблем има кога и двете тоа ќе си го сфатат како готово тоа е тоа и од сеа сабота ми е резервирана за со нив. Мајка ми па, од друга страна, ептен потресена за бебла. Кога беше кај мене, бебе не смееше да кекне, трча таа да ја ниша да ја смирува, станува од јадење со залак во уста и трча буквално. А бебе спие, и си кенка дур спие, значи ништо посебно не се дешава. Живци ми искина таа една недела. Или и ден денес кога ми се јавува на телефон на камера е ова: Ау сине! Ќе падне! Држи ја! Оф оф како ја пушташ сама. Не можам да гледам. Немој мама, ќе падне детето. А кај ја пуштам сама. Бебе најнормално си оди долу на под. Значи оди. Не дека ја пуштам да го искачува Еверест. Мајка ми да ми беше свекрва сега милион посто ќе се жалев во темата за свекрвите.
Истото си го викам и јас. Кога ќе отидеме,само нешто му принесува за јадење,ја викам не е гладен,она отворила јогурт му носи,гледа не сака тоа,домкнала јаболко,па банана,па не знам уште што. Ти и збори,она вика добро и пак си носи. Ама знае до кај може да оди. Не е до тоа дека свекрва ако прави така ќе се лутиме,а на мајка не,туку на неа можам да и подвикнам и да и објаснам и ќе престане и зошто да се лутам кога лутината ми проаѓа,а на свекрва и не баш. Уствари знам и на неа така да и одговорам,ама ај си викам и оно се собира и собира и собира..... и си викаш ај подобро да се пожалам на фемина,отколку да ја отерам во 3 лепе
Да, нема ништо лошо да прошеташ, но најчесто после тоа од тебе го очекуваат цело време. Ретко кој од старите сами знаат за граница. После ако ги одбиеш некогаш дури и ќе се лутат. Вака ич, не си ставам трн во здрава нога.
Ќерка ми повторува се што кажуваме,правиме.Многу внимавам што зборувам пред неа,како се однесувам оти буквално ме копира. Ако речам љубов моја,таа цел ден вика ти си љубов моја итн. Изглегуваме во двор и и вика свекорми кај си мочке една и таа му враќа тука мочке една Ме гледа во очи со позеленета фаца,епа не е културно а јас не сум виновна сам си го бараше. Пред него ништо не и реков ама одвај после ја одвикнав од тоа мочко/а.
@Alishan30 во голема мера се и хормоните, мене првите три месеци ко во бунило ми се, но не значи дека и потоа нема да ти смета нештото. И јас не сакав да ѝ се обраќаат со грди зборови од милост, а тоа така и си остана. И секогаш кажував што ми смета, мое дете мои правила и толку. Може да дадат совет, ама мое е дали ќе го прифатам и после може да си ќутат. Многу сум строга кога станува збор за детето и тоа е тоа. Се знае родители кои се и кој го има последниот збор.
Мојата ја вика ПАУНИЦА НА БАБА Ко прчла и одела. На мајка и целата. А вчера, додека беше кај нас со другото внуче, дека тоа пипаше нешто што нетреба. На два пати ја скара и ја нарече КУЧКО. Мене тоа ми е стварно одвратно. Btw, денес на неколку пати ми повтори да ја чувала. Мајка и требало да работи, баба ке ја чува. Да ја носам да се учела со баба да седи си ја искулирав А за тоа дека се станува рамнодушен. Кај мене не е така. Сеуште ми пречи секој збор и пистапка што ги прави, а не се согласува со моето размислување
Некој спомна погоре дека на мајка ти можеш да и' преречеш, јас на мојата не и' реков ништо, па тука ќе се пожалам. Прво да кажам дека имавме несреќен случај кога бев осми месец бремена, почина деверот, млад, ненадејно. Шок за сите! Одлучивме детето да го крстиме по него, плус името кое јас го сакав(Скандинавците имаат по две имиња), ама дилемата беше кое име ќе биде прво, првото е главно да речам. Проблемот со името на девер ми е што на македонски звучи смешно, а нив им е најнормално име. Додека бев бремена, плачев и се карав со машкиов и сега со посмирени хормони и поладна глава одлучив да му удоволам и да го ставиме името на деверот прво. Јас ќе си го викам по второто име, моите исто затоа што е полесно за изговарање, мојов и неговите мека го викаат со првото или со двете. Да напоменам, ова нив не им е чудно, на моите им е. Зборуваме прееска со мајка ми и ме прашува што одлучивме, кажувам и се налути, "ти си мајка и ти треба да одлучиш", да, јас одлучив и го дадов последниот збор. "НЕ! НЕ МОЖЕ ДА ГО КРШТЕВАШ ТАКА! Ќе го заебаваат во Македонија!", во Македонија ќе доаѓа еднаш годишно или помалку, Македонците ќе му го знаат второто име ради мој мир и секој што ќе проба да го исмева, ќе му расплачам матер. Ама не, не е проблемот за другите, туку нив не им се допаѓа името и неразбирливо им е зошто две имиња и се лутат и не прифаќаат.
Ај и јас да се пожалам од ,,бабичка,, Од ко сме дојдени од болница таа знае се како требало. Иако изгледала 2 деца таа ги родила едното на 18 год другото на 20. Буквално дете била и Бог знае како и се гледани. Битно за моево се знае како требало. И нонстоп му се обраќа, си прави муабет со бебево ама муабет од такт да те извади. Нешто во стилот, Сега баба него ќе си го искапи, сега баба ќе му даде да ручка, тоа гладно е - денеска дури рече Ова мое бебе е јас не го давам на никој. Јас бев шокирана. Ајде да не реагирам, оставив нека се радува новороденче од 2 недели држеше в раце..Ама вака не бива понатаму да прави. Ова сето пред маж ми се дешава тој мисли нормално е.Дури придвојува некои мислења нејзини. Вистина бев уплашена како ќе се снајдам со детево птвите денови ама сега веќе знам и да го пресоблечам и да му дадам да јаде.Не ми треба свеки за тоа. Погоре за допишување сте муабетеле - истото на девер ми му го правеше, го окупираше со прашања за бебето.И тој и даваше извештај секој ден во пораки. Вчера земам шишето да му дадам да јаде а таа ме прашува дали сум ја проверила температурата да не е ладно. Ја прострелав со поглед и велам јас си знам дека е таман. И таа добро де не лути се јас 2 деца изгледав. Епа дај ми можност и јас да сум родител и велам. И одма добро добро. Абе ако размислам, донекаде свесна е до кај треба да оди оти знае дека ако ја претера сите чинови ќе и ги земам. Дури и под услов со мм да се искарам. Краток фитил имам за овие работи дури трпам трпам.
Сечи од старт. Што ќе ти засмета да си кажеш. Верувај ќе се поштедиш од големи нервози. Заедно живеете? Ако не живеете заедно искрено јас во ова време не би дозволила никој да го држи и да му дува во фаца, макар било тоа и баба...
Мене јасно ми е дека јас сум преемоционална, презаштитнички настроена, претерувам. Ама за ова Ќе и кажев фино, да ми се губи од дома. Ако не разбереше со фино, ќе збеснев до степен да нема едноставно што да прави освен да замине од што би и било неподносливо со мене. Маж ми ако на ова не реагира најстрого Не знам дали во наредните 3 месеци ќе му прозборам. За некои ништо не е, од едно уво влези од друго излези. Ама јас на ова, сериозно ќе размислам дали заслужува да го види уште еднаш бебето. А дека ќе и го дадам уште еднаш да го држи, тој филм не го гледа веќе
Мене ова некој да ми го кажеше 2 недели по породување, реално ќе го задавев. Толку бев емоционална и заштитнички настроена. Браво на трпението, штом на ова се воздржала.
И мојата така збореше уште додека бев бремена. Сите свекрви изгледа така прават,ама изгледа намерно. Баба ќе си го бањка,баба ќе му прави јадење,баба ќе си го чува,а мама нека пди на работа,он ќе си седи со баба,а ти оди си на кафе со другарки. Ај некако и ме погаѓаше,а и не,сеуште не знаев како е да си мајка,презаштитнички настроена,ама пак и кажав дека ништо од тоа на бебе нема да му е потребно,си има мајка. Почна да плаче,ееее па ти нема да ми го даваш Се породив,пак истите муабети,пак качување на пола саат,пак се она знае,и почнав се да и кажувам. За ништо не молчам. Подобро така,него да се нервирам. Првите месеци место да си се радувам,она ми ги направи пеколни,зошто моите доаѓале да го гледаат детето секој ден,а она ако ми доаѓаше на ден по 100 пати. Па и ноќе знаеше да дојде,да ми прави "друштво",а уствари спиеше.
Уште некој ден ќе полни 18 месеци, и уште и вика " Баба ќе те нарани, мајка ти ништо не ти дава, се модерни јадења" Гладно ти е детето Никогаш нема да орестанат
И мојтата викаше бебе мое најубаво, дури еднаш му рече злато на мама си ти, мисли она мајка стана, се спремаше да го чува, да го рани, да го успива, па и на одмори ќе го носела со неа, а ние да сме работеле... Ама сега и стана јасно, дека тој филм нема да го види.. Ни барам помош за нешто, апсолутно никаква, ни сакам да ми се меша за нешто... Златна дистанца и ќе се поштедите од многу нервози. Почит мора да има како и да е, ама да се знаат до кај се границите, нема поубаво од тоа.
И јас мислам дека е намерно. Мојата дур бев трудна, пред мене намерно знаешенда збори "што седат мајкиве со децава дома, па остави и го на бабата и оди работи, дете е тоа и без мајка ќе порасне, на моите што им фалеше, еве ги пораснаа, ама такви се изгледа мајките од дома така ги учат". Замисли муабет и без мајка растат, ама без баба неможе. Јас еднаш и го плеснав демек "зошто не си ги гледала твоите,затоа со внуците си опседната." Ама нема лек. Ти збориш, како на ѕидот да збориш. Среќа мајка ми ми е далеку кој ќе ги трпеше и двете. Страшен саможивник сум, си го сакам мојпт приватен простор и самостојност. Што пишуваат други членки демек после годината ќе се опуштиш, да, вистина се опуштив малце, ама само малце, неможам да поднесам јас да воспитувам дете и после еден саат со нив детето да нема ни трошка од воспитувањето и мојот труд, па ми ттрба неколку саати да го упраам, ама си викаш баба и дедо се, тррба да расте во здрава средина, да е сакано, да има убави спомени од детство.
Оф, оф.. Како за нашата бабичка да е пишувано. Истите муабети ми ги правеше и мене.Топло му е, ладно му е, гладно е. Јас знам моите ги израснав што им фали.. Среќа што живее во друг град па издржавме само 2 недели. Мене ми пукна филмот кога ми кажа дека детето ми било гладно, а тоа кутрото една недела човече цица по цели денови и ноќи. Од тогаш не се меша мн мн.
Кај нас помага. Жената е цел живот научена да биде „принцеза“. Не можам јас однос на свекор ми и маж ми кон неа да сменам за неколку години. Таква е. И они страдаат од неа. Штом не ја смениле толку вреем нема јас да ја менувам и да сеи се карам и расправам со маж ми за глупости. Мојот брак за нејзини каприци нема да трпи. И затоа ќе игнорирам. Зашт се стварно глупости. И ако за секоај глупост треба да се оправам што ќе остане од животот. Знам дека ниту едно дете па ни нејзиното не проодоле и не прозборело на 9 месеци (двете одеднаш). Фантазија и е. Шо ја ќе и кажувам дека не е вистина. Нек си верува у што сака. Нејзина работа. Кога го чува и давам инструкции што треба да му даде да јаде, што да пие, како да го облече и крај. Излегувам од дома или се затворам во соба да работам. Имам и потреба од баби зашто кариерата од мене бара работно време надвор од работното време на градинките. И маж ми има слично работно време и некогаш мораме да се потпреме на баби. Кога настапувам јас по мое е. Грешките во воспитување ќе ги поправам и толку. На детето на крајот од денот му треба и љубов од баби и дедовци и мазење и се останато. Не мора заради мои и нејзини каприци (зашто и јас и сите ние си имаем свои бубачки) да му одземам љубов на детето.
Аиии каква тема. Моја свеки за синко1 кога се породив зема одмор и едно две недели сигурно беше кај нас. Абе не може на жена на триесет и кусур години да и кажуваш како треба како да има 16 и е затекната со мајчинството. Ај виде дека не може со мене па преку мм почна да суфлира. Сега синко2 го нема видено, корона е, има ризично работно место. Ама интересно е што услови поставува, не може да го види, епа нејќе на видео кол да го гледа. Да ми се јави, Боже сачувај. И пак наоѓа начин преку тел на мм да му суфлира што треба како треба. Последно сестра и ја прати да ми се јави, што не ми се јавила никогаш и као уз муабет да рече колку било чудно што не го виделе бебето....многу некои модерни времиња дошле. Кога беше карантинот дојдоа да го видат синко1, требаше во двор и на дистанца. Дојдоа со маски на уста, постепено на врат, па го земаа синко во скут. И сега како да имаш доверба кога нема договор. На золва ми девојчето видов како го чуваше, скришно давање забранети јадења, никакви граници, девојчево и неа и мене не тепаше и никому ништо. Ти и викаш не му давам ништо на мајчино млеко само, таа чај купила. И кога ќе се видиме на кратко на гости за тој пола саат што се вика не знам колку мудрувања и совети кажува како од дома да се спрема што ќе збори. Јас пак одма се живцирам, одма ми рипа нервата, а не па да живееме заедно.
