Мислења кои треба да останат запаметени

Someonespecial · 18 август 2019

Tan4ence напиша: ↑

I'm fed up to the ears with old men dreaming up wars for young men to die in...
Glory comes from the actions that prevent war and the heroes are the ones who implement those actions...
И мене ми е дојдено преку глава од секакви луѓе, не само стари или млади кои дури сакаат пазете, сакаат, да дојде војна за овие мрзливите и депилираните да виделе што значи да држиш пушка и да гинеш. Во превод тоа значи секој миг да ти е последен. Тоа значи да се плашиш дека никогаш повеќе нема да ги видиш блиските а не знаеш дали и тие ќе преживеат, тоа значи да преживуваш на корка леб, да фрчат околу тебе бомби, повици за помош од ранети, па се трудиш да му помогнеш ама сакаш и себе да се спасиш, со денови, месеци, да не склопиш око и мирно да заспиеш, со секој звук да помислуваш дека ти си следната жртва, да гледаш деца, невини души оставени да лежат целите во прав и рани сред пустош од рушевини гушкајќи ја играчката што им останала од целата соба која сега е срамнета со земја, да ја полеваш со солзи сликата на твоите дома откако ќе разбереш дека се убиени и да не сакаш да живееш после тоа зошто веќе животот не ти има смисла. За ова ли сонувате? Звучи сурово, звучи толку лошо...ама зборови се ништо во споредба со реалноста која и во моментов им се се случува на некои луѓе некаде и кои сонуваат да го имаат мирот што го имате вие сега.

Мораме ли да се плашиме за својот живот за да направиме нешто за светот? Мора ли да постојат злобни луѓе за некој да гине заради нив па да биде херој за некого? Се бориш за човекови права, се бориш против загадувањето, помагаш на луѓе и животни, ама никогаш не ти профучел куршум пред нос па не вредиш ништо тогаш.
И оние што загинале во војна се да, херои. Ама не треба така да биде. Не треба никој да страда.
Одете служете војска, не ве држи никој. Ако избие војна? Јас ќе бегам, да, си кажувам ќе бегам. Оти мил ми е животот. Оти имам планови кои сакам да ги остварам. И никого нема да терам да гине за мене. Никој не треба да плаќа за тоа што постои злоба кај некои луѓе.
Кликни за проширување...

Glossy-girl · 22 август 2019

Chocolate.me напиша: ↑

Никој не треба никого да суди за изгледот, финансиската состојба или личните допаѓања, така да тој човек можеше да каже само добронамерни критики за девојките кои ги оценуваше, а не да јаде тоа што не се јаде. Во секој случај, таа емисија не беше добронамера и мнооогу девојки се почувствуваа лошо и ја изгубија самодовербата бидејќи еден дедо од 50 години кои е доволно стар да оди во дом за пензионери немаше попаметна работа во животот и реши да ги коментира, притоа правејќи ги мета на критики на ниво на цела Македонија.
Воопшто не ја опрадувам таа негова емисија. Сликите беа повеќето screenshots од девојки кои мразат други девојки, па ги праќаат таму. Како и да е, дали сликите на останатите биле јавни или не, тоа не му дава за право да ги коментира.

Што е тоа, 50 години има гледа слики од девојки во мини суќни па уште оваа каква била, онаа каква била. А вие господине Варошлија каков сте?
50 години сте ги начукале, коментирате малолетнички па уште се силите.. Немате ни образование во таа насока, ниту некаков курс завршено, ниту сте достоен да ги коментирате девојките. Секој си има свој стил. Тоа е лично право.
Сега земете си ги маичкиве со хаштагови и седете дома затворен се додека #невипукнедушата.
Кликни за проширување...

Точно од А до Ш. Колку сум го хејтала, колку ме нервирал додека ми излегуваше на ТВ и буквално си јадеше за секого без тронка емпатија.
Кармата си е топ, мислењево за секоја чест, се согласувам потполно.

cresa-jagoda · 26 август 2019

tessie напиша: ↑

Јас знам за мал милион комбинации:

1) машки коишто од дома се воспитани да помагаат и помагале и во врска/брак

2) мажи коишто од дома се воспитани да помагаат, но се опуштиле во врска/брак оти партнерката е растена у дом у којшто све од мајка ѝ се чекало

3) мажи коишто НЕ СЕ воспитани од дома да помагаат и НЕ помагале на партнерката пошто немало ситуација на успешно одучување

4) мажи коишто НЕ СЕ воспитани од дома да помагаат, но партнерката успеала да ги навикне на такво нешто. Тие коишто успеваат во тоа, обично користат стратегија на помагање како начин на зближување, споделување нешто заедничко, на пример девојката го вика место во ресторан да одат дома заедно да прават вечера, као преку игра, зафрканција и размена на нежности. Јер машките се во голем дел како деца, ако им речеш „мајку му стара, снага оставив на куќава, стани си се плеснал на фотељата хемороиди ќе развиеш“, нема да ги навикнеш. Све со придобивање.

Ако не се чувствуваш убаво, безбедно, ако не веруваш, апсолутно нема оправдана причина да останеш со него. Чувства се менуваат и тоа како се менуваат. 18 години сте, 18. Ако не му веруваш, тоа докажува дека си напраила грешка шо си му простила неверство.

Личноста со којашто се гледам веќе некое време ми го кажа следново, на третиот состанок или кој по ред беше: „Се гледа дека не си сменила многу машки во животот, па сакам едно да ти кажам. Никогаш не дозволувај јас, како дечко да ти бидам центар на светот. Талентирана си, начитана, едуцирана, твојот внатрешен свет е толку богат, што можеш да бидеш потполно среќна и без партнер. Никогаш не дозволувај твоите желби, твојата слобода и мечти да ги ограничуваш поради чувства на партнер. Затоа што чувствата многу се менуваат, како и ние самите.“ Да не му значев, немаше воопшто тој муабет да ми го направи. И сосема е во право, дури и да не се омажам за него, никогаш нема да се каам што сум го пуштила во мојот живот. Чувства се менуваат, луѓето исто така. Не е доволна “инвестиција„ за толкава жртва.
Кликни за проширување...

Purplelilac · 26 август 2019

Од убаво на душава кога го прочитав, морав да го постнам тука.

1209 напиша: ↑

Почнав да сликам повторно, имам голем налет на инспирација, четката ми лета по платното. Го чувствувам пак она печење во мозоков, не знам како да го дефинирам, едно посебно чувство што ми се јавува кога сликам...како напон кој ме тера да завршам. Кога сликам заборавам и да јадам и да спијам, некогаш и да мочам дури, ама ова ме тера продолжам. Никогаш не сакав да сликам природа, а деновиве само тоа ми е во глава, планини, реки, дрвја, жолта, зелена, сина, и замислувам слики, ги редам на платно.
Денес седиме во малава собичка, една маса и два стола, ама имаме место и за двајцата. Тој во свој свет, јас во мој, пола маса четки, бои, хартија, пола гејмерска опрема. Во позадина Нора Џонус, ќесички чипс и сладолед, си го подаваме џоинтот и од време на време си потпевнуваме, погледнуваме, се умираме од смеа за нешто и пак во свој свет.

Млади сме и можеме се'. Штом си се имаме не ме плаши ништо, ќе си легне се на место кога-тогаш, ама во моментов, во оваа мала собичка некаде во Лондон баш се ми е на место.
Кликни за проширување...

An-na · 5 септември 2019

Nausicaa напиша: ↑

@Outlook, ти си полуписмена. Јас навистина се надевам дека ти или тролаш на темава, или си барем благајник или секретарка, администрација без контакт со децата. Што ќе ги научиш ти нив, кога и самата не знаеш за себе?

Следно.
Веќе еднаш се пишуваше околу тоа- кој за што си учел. Епа, пола од девојките во „моево“ Веро се со Педагошки или Филолошки факултет. Сигурно дека не ги запишале со амбиција да работат во маркет за минималец. Учеле, дипломирале, се обидувале да најдат работа по струка ама неуспешно, во меѓувреме се омажиле и родиле деца, а детето не те прашува што си по струка, тоа си бара храна и облека. И без врски во државава кои две работи можеш да ги работиш? Касиерка и келнерка. Огромен дел од мојата генерација е тоа денеска. Затоа, пред да ја потцениш девојката што ти го служи кафето, или женичката што ти го дава кусурот, големи се шансите дека се пописмени од тебе. Разликата меѓу нив и тебе е што ти знаеш како си влегла државно.
Кликни за проширување...

Dream-Girl · 5 септември 2019

Nausicaa напиша: ↑

Следно.
Веќе еднаш се пишуваше околу тоа- кој за што си учел. Епа, пола од девојките во „моево“ Веро се со Педагошки или Филолошки факултет. Сигурно дека не ги запишале со амбиција да работат во маркет за минималец. Учеле, дипломирале, се обидувале да најдат работа по струка ама неуспешно, во меѓувреме се омажиле и родиле деца, а детето не те прашува што си по струка, тоа си бара храна и облека. И без врски во државава кои две работи можеш да ги работиш? Касиерка и келнерка. Огромен дел од мојата генерација е тоа денеска. Затоа, пред да ја потцениш девојката што ти го служи кафето, или женичката што ти го дава кусурот, големи се шансите дека се пописмени од тебе. Разликата меѓу нив и тебе е што ти знаеш како си влегла државно.
Кликни за проширување...

Someonespecial · 6 септември 2019

Преубаво и мотивирачки

Amellie13 напиша: ↑

Толку сум загрижена и фокусирана на проблеми трудејќи се да најдам излез, што дури сега го забележувам цвеќенцево што ми било пред куќа цело време. Изникнало на невообичаено место и успеало да расцвета.
И ме натера да размислам...
Кога цвеќево можело да успее и да е убаво покрај тоа што поминало и растело низ не толку добри услови...зошто да не можам и јас?

Кликни за проширување...

Emma2 · 6 септември 2019

Ова да го читам по 100ти пат нема да ми е досадно... @FreeMind да те потсетам колку те сакам

FreeMind напиша: ↑

Да направам една ретроспектива додека спие малата на овие шест месеци и да се одјавам од темава како што е ред.

Атеншн долг текст.

После бременоста од 41 недела и чинот на раѓање гледањето бебе ми се виде полесно. Стојам сеуште на истиот став дека нема потешко од бременост. Ниту стомак ми недостига ниту гадење. Ништо од тоа, немам никакви позитивни емоции кога се навраќам наназад со мислите. Среќа се заврши добро и го добив најслаткото девојче на светот.

Породувањето не се заборава. Не се забораваат контракциите, возбудата дека ете стварно се дешава, апаратот од лево, најмилата бабица на свет, докторката, шефицата на болница, брзата помош, двете минути со малата, сликите од подвижниот инкубатор, стравот во очите на медицинскиот персонал, заминувањето на малата и останувањето сама во болница без бебе. Немоќта да се стане од кревет, топките крв кои паѓаа, хормонскиот дисбаланс кој придонесува за тотален емоционален крах. 48 часа останав сама без неа. Се трудев да станам од првите 10 саати али неуспешно. Мокрев со катетар, по голема не можев да одам, а не ме пуштаа додека не се излеснам. Со влечење по кревет и ѕид после 24 часа успеав да отидам до тоалет. Апетит немав никаков бев во бездна со емоции, тотално празна. Знам дека имам бебе али немам чувства бидејќи не го гледам. Знам дека морам да ја видам и мора да е добро.

Влегувам во болницата во која е сместена, вратата се отвара со пропусница на неа пишува интензивен дел за предвремено родени бебиња. Влегувам во собата во која е сместена нога позади нога. Застанувам на металното креветче и сликата ме руши. Над главата листот со нејзиното име означува дека тоа е мојата ќерка. Сите тие кабли приклучени на машина тргнуваат од нејзината глава. Се вртам да добијам охрабрувачки поглед дека е добро. Она спие сосем мирно. Ја гледам и не ја познавам. Има темен тен и црна косичка.

Персоналот ме прашува дали сакам да ја дојам. Секако, извикав. Ме седнаа на столица до неа, перница за доење и ја добив во раце. Прв пат држам бебе во раце, а се чувствувам како експерт со неа. Ја ставија на града и она силно повлече. Мојот крик од чинот наиде на општа смеа бидејќи тоа било знак дека нагонот за цицање и е развиен.

Со денови и ноќе седев до неа после доење и ја гледав. Спиев на различен спрат и ме будеа телефонски кога ќе се разбуди. Учев да ја повивам и пресоблекувам, како да ја држам и масирам. Кога и да влезев на интензивна само она плачеше гласно. Гладна е велеа. До денес плаче само гладна.

Ја напуштивме болницата после 7 дена. Свечено соочување со реалноста. Бебе облечено во помал број облека, свиткани нозе, транспортер во кој она плива и се витка неправилно, милијарда ствари во рака и торбици, она плаче надвор снег до колена. Колата паркирана на некои си 5 минути пеш. Станот на 5 минути од болница. Најдолгите 5 минути.

Дома циркусот започнува. Не е исто како во болница. Бебе плаче и се грчи. Од антибиотикот и се раздразни цревната флора грчевите беа неминовни. Првата вечер ја гледавме дали дише и зошто така дише. Она плаче али тоа не е плачење. Како некој језив тон на кемкање одзвонува во собата. Страв и очај. Хормоните ме лупаат од ѕид. Цел свет ми е крив. Неспиена со месеци и толкава одговорност на грб, губев тло под нозе.

Првиот месец беше најтежок. Испитување на емоции, взаемно обвинување кој е крив за што, кој побогу ме натера дете да раѓам кога не ме бива. Неразбирање на ситуацијата, тешки зборови, себичност, кавги, викање, плачења. Он оди на работа треба да спие. Ти не мора. Не работиш. Везеш гублен.
Останати тековни проблеми:

- хрчење на нос, затнат нос се чисти со аспиратор и солени капки по една во ноздра.
- млеко имаш секогаш не купувај ад
- плаче оти е претоплена
- не сака да се облекува во топла просторија
- има грчеви ништо не помага период е ќе помине, само топол термофор на стомак
- језиво кемкање без прекин е нормална ствар
- брунчиња на фаца - се чисти ќе помине
- црвенило на града како реакција од цицање, затнати канали, прегледи на матка и вежби за матка
- чинии расфрлани, главен оброк леб и заби, коса чупава, подочњак до колена, рапава кожа, безволност, потење како твор,течат двете гради секси добива ново значење.
- температура од вакцина е нормална ствар чепче за газ
- пелените се тие нема нови да измислат за тебе
- протекува од страна и настинува проверувај ја ноќе додека спие
- сонцето и ги црвенее очите
- прошетки надвор од прв ден со се плачење со се клатење во корпа облечена како за на антартикт
- сите те советуваат кој стаса тој за се
- баш твоето бебе плаче другите не нели
- честитки од сите страни, ти глава не можеш да држиш, а не на тел да збориш да да фала исто и тебе аха да знам така така ќе биде да да
- сите сакаат да ја видат малата, после две секунди ти го ставаат нивното секојдневие на маса и нивните проблеми ти со полуотворени очи се прашуваш дали е ова реално или халуцинираш
- мајка ти е најголема помош и права свекрва во исто време
- на никој не му е гајле за бебето освен на тесна фамилија факт кој ќе те разочара
- се гребеш на нокти да се поткренеш малку од емотивниот колапс и да се ишишаш оти личиш на був. И смрдиш. Да драга моја ти смрдиш. А он си прска парфем пред работа и така скоцкан, среден и насмеан ти вели имај убав ден. Ја криеш пилата зад врата за кога ќе се врати да го пречекаш со "ручек".

Минат 40 дена полни со акција и реакција. Бебето почнува да те гледа додека цица. Срцепарателен поглед кој те топи, едноставно сфаќаш дека тие мали очиња ти се живот. Оно те гледа во очи ти плачеш. Плачеш од убавина, види што создаде. Тоа мало душиче те има само тебе во тој момент, не знае каде е, го бара звукот на правосмукалката за да биде сигурно дека е на безбедно. Сфаќаш дека бара утеха во тебе, бара љубов не го познава овој свет се му е ново. И токму тогаш сфаќаш што значи да си мајка. Херојски ја земаш во раце и и го покажуваш светот: Да мама, јас секогаш ќе бидам покрај тебе. Види ова е светот малечка, да малечка добро дојде.
Малите раце ти го допираат образот, милион емоции.

Како прав фотограф влегуваш во филмот сега ќе ја покажам убавината. Милијарда фотографии не ден. Еј се насмевна види. Оние кои до вчера те смараа на фб дека бебето им прднало и албум од 67 фотографии веќе не ти се толку смешни. Одбираш три најдраги од купот од 1000 слики и ја публикуваш. Посилно е од тебе.
После месец дена се совладуваш и си велиш заеби не им досаѓај на луѓето со бејби фотос. Најди си форум и таму пукај се. Таму збори си за се што никаде на друго место не можеш да кажеш. И би така.

Малата почнува да ја држи главата, да се смее, да лежи на стомак. Контрола позади контрола ти укажува дека е добра и расте. Машала мама машала. почнува да те шамари и да те клоца во фаца. Еј еј полека полека мама нот фани ет ол.

Спиење станува научна фантастика. Спиеш само на празници. Бес те надвладува, но се контролираш да не испцуеш. Ти иде да цркаш, викаш и да плачеш на глас. Хроничен умор. Ја гледаш и сакаш да ја префрлиш во друга соба за да одспиеш и ја земаш во рака: малечка ајде да си играме. Продолжува денот.

Ден по ден одбележуваш месеци, настани, движења, гласови, новитети. Полека полека домашната атмосфера се враќа. Старата добра како ли живеевме без ова мало човече ти е потполно јасна. Гордно крената во раце со дупли бакнежи и се заблагодаруваш што е тука.

Ќе биде уште подобро. Оди малечка во следните шест бебешки месеци одбројувај, а мама ќе запишува како беше најубавиот дел од животот, животот со тебе.

Кликни за проширување...

Feminka22 · 7 септември 2019

Gosh напиша: ↑

Како бе ги наградиле? Школо има ли некој од вас учено? Сте чуле ли за јебен маркетинг?

Им дале мобилен на ифлуенсери у замена за реклама, и чича мича готова прича. Исто ко у цел свет.

И аман веќе доста делите правда кој е инфлуенсер, а кој не. Инфлуенсер ти е особа со многу следачи, на кои може да пласира продукт и да го продаде. А сеа ако таа особа не можете да ја поднесете од х причини, не значи дека не е инфлуенсер. Луѓето така прават пари, и тоа е.
Кликни за проширување...

Жено ти ако не ни го оправиш народов, почнувајќи од форумов..
Од прв ден ти се дивам.
Salute

Someonespecial · 10 септември 2019

Недостигаше, прекрасно девојче...
Многу реално, болно и осетено...

Florenсе напиша: ↑

Браво за мама и тато. Одгледаа деца со ниска самодоверба, апсолутно неспособни да остварат вистинска конекција со другите луѓе, срамежливи, повлечени, социјално анксиозни. Деца кои имаат проблем да ја изразат својата енергија и автентичност, не знаат како да се однесуваат со другите и постојано сметаат дека треба да станат вакви или онакви за да бидат прифатени. Постојано мислат дека не се доволно добри и дека целиот свет ги осудува. Не веруваат во себе, или подобро кажано, не си веруваат себеси. Се сомневаат во својата способност да направат основни работи во животот и мислат дека секој е подобар од нив. Се чувствуваат инфериорно. Се плашат, и тоа многу. Се срамат од себеси. Понекогаш и се мразат себеси.

И додека си дете немаш поим што се случува. Знаеш дека некои деца ти се потсмеваат и дека мама честопати те кара и дека поради тоа имаш непријатно чувство околу градите - но тоа е сѐ, не знаеш ништо повеќе. И потоа доаѓаш на возраст кога сфаќаш што се случило. Сфаќаш во што бил проблемот цело ова време, јасно ти е дека не е твоја вина, и дека не си одвратно, безвредно и непотребно човечко суштество. Сега знаеш дека не си грешка и дека сѐ било во ред со тебе на почетокот, но и дека сега си длабоко скршена и се чини тешко и исцрпувачки таа штета да се поправи.

Некогаш си велам со што по ѓаволите ги заслужив овие крајно токсични родители кои колку што се грижат за мене и ме сакаат, толку и ми го упропастуваат животот притоа. Ме боли тоа што никогаш не станав доволно добро дете на мама и тато, иако сите надвор од дома ми велат дека сум толку примерно дете што е тоа веќе загрижувачки. Надвор ми велат опушти се, дома ми велат прибери се. Фрустрирачки е кога ти се родителите слепи и не можеш да им помогнеш. Ја гледаш другарка ти, често излегува, менува партнери, пуши цигари, пие алкохол (не дека го осудувам ова) - а нејзините ја третираат како принцеза. А ти, тотална спротивност од неа, а татко ти ти зборува за лошо однесување и неморал. И како да не ти се плаче? И како е ова фер?
Едно знам со сигурност, строг родител никогаш не може да биде пријател со детето.

И после некој ќе ми рече многу си тивка, кажи нешто. А јас пак некому ќе речам многу зборуваш, прегласен си. А ние сите со свои уникатни приказни и детства, сите повредени на некој начин, обидувајќи се да ги замаскираме своите рани, да живееме нормален живот, да бидеме нормални луѓе...
Кликни за проширување...

LiliBoz · 11 септември 2019

I ne ,ne se privlekuvaat sprotivnostite -tuku ludilata.. - @stetoskop

Glossy-girl · 11 септември 2019

Се пронајдов, ме здоболе. Ќе си го пишам пак. Не сум крива што сте ме претркале.

Florenсе напиша: ↑

Браво за мама и тато. Одгледаа деца со ниска самодоверба, апсолутно неспособни да остварат вистинска конекција со другите луѓе, срамежливи, повлечени, социјално анксиозни. Деца кои имаат проблем да ја изразат својата енергија и автентичност, не знаат како да се однесуваат со другите и постојано сметаат дека треба да станат вакви или онакви за да бидат прифатени. Постојано мислат дека не се доволно добри и дека целиот свет ги осудува. Не веруваат во себе, или подобро кажано, не си веруваат себеси. Се сомневаат во својата способност да направат основни работи во животот и мислат дека секој е подобар од нив. Се чувствуваат инфериорно. Се плашат, и тоа многу. Се срамат од себеси. Понекогаш и се мразат себеси.

И додека си дете немаш поим што се случува. Знаеш дека некои деца ти се потсмеваат и дека мама честопати те кара и дека поради тоа имаш непријатно чувство околу градите - но тоа е сѐ, не знаеш ништо повеќе. И потоа доаѓаш на возраст кога сфаќаш што се случило. Сфаќаш во што бил проблемот цело ова време, јасно ти е дека не е твоја вина, и дека не си одвратно, безвредно и непотребно човечко суштество. Сега знаеш дека не си грешка и дека сѐ било во ред со тебе на почетокот, но и дека сега си длабоко скршена и се чини тешко и исцрпувачки таа штета да се поправи.

Некогаш си велам со што по ѓаволите ги заслужив овие крајно токсични родители кои колку што се грижат за мене и ме сакаат, толку и ми го упропастуваат животот притоа. Ме боли тоа што никогаш не станав доволно добро дете на мама и тато, иако сите надвор од дома ми велат дека сум толку примерно дете што е тоа веќе загрижувачки. Надвор ми велат опушти се, дома ми велат прибери се. Фрустрирачки е кога ти се родителите слепи и не можеш да им помогнеш. Ја гледаш другарка ти, често излегува, менува партнери, пуши цигари, пие алкохол (не дека го осудувам ова) - а нејзините ја третираат како принцеза. А ти, тотална спротивност од неа, а татко ти ти зборува за лошо однесување и неморал. И како да не ти се плаче? И како е ова фер?
Едно знам со сигурност, строг родител никогаш не може да биде пријател со детето.

И после некој ќе ми рече многу си тивка, кажи нешто. А јас пак некому ќе речам многу зборуваш, прегласен си. А ние сите со свои уникатни приказни и детства, сите повредени на некој начин, обидувајќи се да ги замаскираме своите рани, да живееме нормален живот, да бидеме нормални луѓе...
Кликни за проширување...

Amellie13 · 13 септември 2019

Lianna Anna напиша: ↑

Многу зрели на темава. Леле, леле. Те изневерил ќерко, чудо големо. Има насилници што тепаат, ти за едно неверство ми се жалиш.

И после неверството било нормално, станувало секојдневие. Па нормално дека е така, од вас зрелите со вакви изјави. Утре и убиства да ескалираат, вака ли ќе правдате?

Годините не се мерило за зрелост. Животните ситуации што некој ги поминал, го направиле зрел уште можеби на 16, додека вие тука, во брак, со семејство, деца, на 30+ сте еклатантен пример на незрелост. Онаа карактеристика која радо им ја препишувате на младите тука, оти оцениле и процениле што во животот сакаат.

Слободно воспитувајте ги децата дека од лошо има полошо. Па ако ги плесне некој, тешете ги дека е се во ред, оти можело и полошо да биде, да ги убијат на пример. Сменете си ја премисата. Од доброто секогаш има подобро.

Да ми се случи неверство, ќе се разведам без око да ми трепне. Доволно се познавам себе, за да знам дека никогаш нема да дозволам да останам во таков брак, со човек кој не знаел да ме цени и почитува доволно, некој кој немал доблест да каже каде не штима и зошто. Некој кој бил кукавица и не можел да расчисти со мене, пред да го извади од пантолни.

Ако нему не му било гајле дали ваквиот чин ќе го растури бракот и истиот го става на коцка, мене нема да ми биде па ич. Ако му се е*е на страна, мене па ми се је*е за него.

На децата нема да им бидам лош пример во животот. Нема да ги учам да преминуваат преку бедни и ниски удари. И тоа само затоа што имало полоши работи. Каква зрелост е*ате. Да ви позавиди човек.
Кликни за проширување...

Dream-Girl · 13 септември 2019

Peperutce1115 напиша: ↑

Ако сум одлучила да стапам во брак со некој, тогаш очекувам верност до гроб. За возврат спремна сум да го понудам истото. Ако на тој начин го осудувам да биде без секс додека е во странство на работа (доживотна), или додека јас сум врзана доживотно за креветот, тогаш да, го осудувам и себична сум. Ама ако не му одговора, слободно нека се разведи од мене. Јас будала од мене не сакам да прават.
Кликни за проширување...

Glossy-girl · 13 септември 2019

Tan4ence напиша: ↑

Пак не ми одговори зошто се осеќаш дека едните ги повредуваш, другите не. Ете слободно имај и со на пријателката мажот и после кажувај и' колку бил добар, исто ко да си зборите за правење колачи. Или тука малце зачкрипува работата?
Инаку има и други убавини на светот освен сексот.
***
Кога ќе видиш секс без врска и љубов е сосем океј, љубов и врска без секс - да ги пратиме у лудница, не е нормално. Оти јеа, цел у живот мора да ти биде да имаш секс, со женет, со ваков со онаков, не е битно.
Кликни за проширување...

lovestoneddd напиша: ↑

Како успеавте да изрелативизирате неверство со насилство, секоја чест
Се додека викате "Подобро да те изневери отколку да те тепа", има и друга жена таму некаде која слуша " Добро кога те тепа, бар не иде по жени и не се коцка".

Ја забегавте на големо.
Кликни за проширување...

RosettaStone · 13 септември 2019

PaLaVa напиша: ↑

Што да се каже на темава...

Од лични искуства и од примери околу мене, ќе им кажам на оние кои си ја знаат сопствената вредност, кои ги ценат искреноста и емоциите и кои ја доживуваат љубовта како чиста и најмоќна емоција а бракот и децата како нешто најсвето, бегајте што подалеку ама што подалеку од луѓе кои оправдуваат неверства, кои мислат дека човекот не е моногамно суштество, на кои брзо им досадувате во сексот и никогаш не можете да ги заситите нивните фетиши и нагонот за секс.

Не пробувајте да ги смените, едноставно така фунцкионираат, таков став имаат по тоа прашање, размислуваат баш обратно од ова што го напишав погоре. Брзо им досадува животот а особено сексот со една иста личност и научени се на ново, на адреналин, на експериментирање и цел живот ќе ловат нови предизвици. Само штета е што некои од нив се дооообри глумци со цел да си го одржат бракот/врската и тука невини личности страдаат, нечиви животни приказни добиваат пеколен пресврт поради таквите.

Зрелост е потребна да, потполно се согласувам. Толку различни профили на личности запознавав низ животов, со какви не кретени си имав работа, што мислам дека денес ми е потребно многу малку време, можеби средба или две за да проценам кој каков е и како ќе се одвива комуникацијата со некого на подолги стази. Слушајте, гледајте, проценувајте... бидете објективни и не се зацапувајте во длабоки емоции од старт за да не бидете покасно повредени затоа што вистина е она дека љубовта е слепа.
Кликни за проширување...

Glossy-girl · 13 септември 2019

Purplelilac напиша: ↑

@JuLleE сум била изневерена. Точно, ме променило.

Но не во тој правец во кој ти кажуваш, дека ќе ја минимизирам болката која ми ја нанесол само затоа што постојат и полоши нешта од изневерување.

Ме променило во насока да не се залетувам толку многу уште на почеток, да не верувам во потполност на никој, да бидам доволно решителна да ставам крај кога гледам дека не оди а другата страна е премногу кукавична да го стори тоа и најважно од сѐ, да не се обвинувам себеси како причина за туѓата нелојалност и неможност да се посвети на една личност.

Знам и дека неверство во врска и неверство во брак и со деца не е исто. Второво има уште поголема тежина.

Сум имала близок другар чие семејство се растури на ваков начин и го гледав со свои очи како детето се распаѓаше поради тоа што некој себичњакович решил да стане родител и да оформи семејство за после со „свои раце“ да го разурне истото. Само што од тие рушевини највеќе страдаше тој. Тој што немаше никаква вина. Тој кој беше една од најпозитивните личности кои сум ги запознала. Тој кој имаше соништа за иднината пред некој да му ги уништи.

Тоа што некој не можел да си ги исконтролира сексуалните нагони го доведе него до личност која остана само со еден родител (оној кој изневеруваше), со живот променет од корен во најтурбулентен период (тинејџерство), со рани од домашните препирки и расправии и со згазена верба засекогаш дека можеби некогаш и тој би можел да има семејство кое всушност ќе се грижи и за неговите емоции.

Така што верувала или не и јас знам по нешто за изневерувањето иако сум незрела, недорасната, неискусна.

Зарем до тука стигнавме? Зарем да ставаме на вага кој повеќе болка искусил, повеќе знае за што е тоа болка? Зарем мислите дека сите ние ставаме сѐ тука на тацна на форумов за да нѐ разберат сите со што сѐ сме се/се справувале/ме во животот?

Само ќе кажам, да не сте им во кожа на некои „незрели деца“ од тука. Да не им ја почувствувате болката од сите проголтани солзи. Секојдневни домашни драми, расправии, болести, загуби, посегнување по сопствениот живот.

Со кнедла во грло ќе го завршам постов и само ќе речам Ви благодарам уште еднаш што не гледате подалеку од носот и ме освестувате каква личност НЕ САКАМ да станам во иднина.

Ќе ве молам ако немате што друго да ми кажете, освен дека сум меѓу незрелите секако, не ме цитирајте.

Ако пак научите да дискутирате без притоа да ја вмешувате вашата „зрелост“, тогаш со задоволство ќе ви одговорам.
Кликни за проширување...

Billy Idol · 14 септември 2019

Ostaveniot напиша: ↑

Денес ми е многу убав релаксирачки ден
Утрово поголемата ќерка ми викаше кукурикууу на глава за да станам, а малата лежеше до мене, ме гледаше и ми се смешкаше. Ги изгушкав двете јагниња, ни се придружи и мама која рано станала утрово за да прави мекици, па цел стан убаво мирисаше. Нема поубаво кога денот ќе го започнеш со луѓето кои се твоето се' во животот.
Доручкувавме, раскренавме, направивме сендвичи и спакувавме тоа што остана од мекиците за на планина. Отидовме на Скопска Црна Гора. Не е гужва и прљаво како Водно што е сега, повисоко е, и зошто не е познато за многу луѓе е многу почисто и помирно. На врвот, на Рамно, беше многу магла, неможевме таму, па се симнавме подолу. Ја паркиравме колата и одевме низ некој патчиња, со дрвја над нас, шушкаат, чист воздух, најдовме шумски капини, и некој такви како малини, природни, беревме и јадевме
Види го прикачениот фајл 529552
Се симнавме уште подолу со колата, најдовме ливада, постелавме ќебе, си направивме пикник. Со големката трчавме и игравме топка, направивме букет за мама од цвеќенца што ги набравме. Ја скокоткавме дада, она се смееше и смееше. Се уморивме и сите легнавме на ќебето. Се изпруживме и гледавме во небото. По некое време станавме, се собравме и појдовме накај дома. Застанавме во манастирот Света Богородица, влеговме внатре, поседовме, и си отидовме назад во хаосов и прљавштините во Скопјево.
Види го прикачениот фајл 529553
Децата спијат во спална, ние сме во дневна, гледавме тв и ми заспа со главата кај мене во скут. Ја покрив и ја галам сега, моето најголемо бебе.
Криво ми е што немам фамилија, роднини, кои ќе ме поддржат во ова што го правам во животот, криво ми е што ме кочат, што ме разочаруваат и демотивираат. Сите се против мене и против тоа што оформив семејство. Незнам зошто, но против се. Ама ако, ќе сфатат еден ден. Но тогаш ќе знам дека не беа тука кога ми требаше поддршка. Среќен сум, и горд сум што на 28 години сум маж, и татко на две деца. Не ми е срам, напротив, горд сум!
Немам некој другар, и братот го изгубив, па морам тука на вас да ви пишувам и да ве замарам малку. Него ај, да дремнам малку може треба, да ми се смират емоциите
Кликни за проширување...

Ако се прашувате што е среќа? Ова е.

Glossy-girl · 21 септември 2019

sjdgo напиша: ↑

Колку што сфатив, темава подразбира редовна употреба, мажи кои како и жените имаат навика да се шминкаат пред излегување од дома или кои можеби дома се исто така нашминкани.
Слики од пресови, црвен тепих, фотосесии е излишно да се коментираат, логичен избор е шминка ако нејќат нареден ден да се видат на насловна маслосани или како духови, но гледате дека и на ТВ машката шминка се разликува од женската по тоа што е во 99% случаи суптилна или неприметна, така што, тоа не се адекватни примери за пласирање еднакви стандарди.
Кликни за проширување...

Shalitra напиша: ↑

еј дај бе оладете малку со те едно исто,океј сфативме дека вие жените тука сте хард кор либерални небаре сте растени и воспитувани у САД. Шо тогаш се палите по билдери и батки у костуми? Ај идете таму барајте си некој со нацрвени усти и образи светлуцави од Huda хајлајтер.Остајте ни ги тие маженствените фраери на нас ненормалните шо не прифаќаме машки што се шминкаат,а не тука да ни се мешате у бизнис.Бич плиз
Кликни за проширување...

Someonespecial · 22 септември 2019

Царица!

KateKane напиша: ↑

На времето жените што носеле црвен кармин вештерки ги сметале. И им го забранувале јер мислеле оти има натприродна моќ и мажите не можат да му одолеат. Дури кон крајот на 1800тите пак почнал да се носи. Маж можел да го поништи бракот ако невестата носела црвен кармин со објаснение дека го намамила да се земат.

Џабе полемики, некои луѓе се секогаш на темната страна од видикот, цела егзистенција на човештвото постојат со нивните деградирачки мислења.

За компарација што можат 'општествените норми' да направат

Тек па да ни се деси катаклизма ко дистопијата у Handmaid's tale, да не можете да мрднете како што сакате, туку како што ќе ви наложат и да ве бесат ако не им се свиѓа вашето однесување, тек тогаш ќе видите што значи слободна волја.

Сега седнете си на лап топ, отворете си фемина покрај топло кафенце и речете фала на предците ваши што имале муда да идат против некои општествени норми јер маживе досеа ќе требаше да ви паднат рацете од физичка работа а жениве ќе ве мажеа на 17 без да ве прашаат дали сакате или не.
Кликни за проширување...

KateKane напиша: ↑

А тек па сите вие девојки што сте се запишале на медицина, а тука преповедате општествени норми, пред да стапнете во таа институција речете и фала на Елизабет Блеквел, првата жена која дала среден прст на "кај се видело женско доктор" и си зела диплома од медицина. Да не била она, можеби уште само за манџи дома ќе ве земаа, иако имате мозоци подеднакво добри да решавате комплексни медицински проблеми.

А тек па вие другиве кои си го сакате животот ваков каков што ви е и не гледате 10 деца и не служите само за расплод, едно големо фала на Mаргарет Сангер, која видела дека жена може да е повеќе од општествената норма и "биолошката функција да раѓа деца" па ги поставила основите на контрацепцијата. Претходникот на тоа што го става дечко ви за да имате сејф секс, да не фатите болештина и да не раѓате по 100 пати.

Е така како што тие имале муда, така и Џејмс Чарлс денес има да покаже дека океј е ако некое машко сака да си се нашмика оти така сам себеси си е поубав.

Ајт.
Кликни за проширување...

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Someonespecial Free-minded aesthete

Glossy-girl Популарен член

cresa-jagoda Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

An-na Форумски идол

Dream-Girl ☀️

Someonespecial Free-minded aesthete

Emma2 Популарен член

Feminka22 Форумски идол

Someonespecial Free-minded aesthete

LiliBoz Форумски идол

Glossy-girl Популарен член

Amellie13 Форумски идол

Dream-Girl ☀️

Glossy-girl Популарен член

RosettaStone Истакнат член

Glossy-girl Популарен член

Billy Idol Форумски идол

Glossy-girl Популарен член

Someonespecial Free-minded aesthete

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Someonespecial Free-minded aesthete

Glossy-girl Популарен член

cresa-jagoda Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

An-na Форумски идол

Dream-Girl ☀️

Someonespecial Free-minded aesthete

Emma2 Популарен член

Feminka22 Форумски идол

Someonespecial Free-minded aesthete

LiliBoz Форумски идол

Glossy-girl Популарен член

Amellie13 Форумски идол

Dream-Girl ☀️

Glossy-girl Популарен член

RosettaStone Истакнат член

Glossy-girl Популарен член

Billy Idol Форумски идол

Glossy-girl Популарен член

Someonespecial Free-minded aesthete

Корисни пребарувања