Мислења кои треба да останат запаметени

cresa-jagoda · 25 септември 2019

♡BuBaLe♡ напиша: ↑

Прво, верувам си ученичка/студентка, така што она што дома го имате е дело и труд на твоите родители, нешто што нити зависи од тебе нити си во ситуација да го промениш. Со какви - такви можности твоите родители те израснале во тој дом и верувај, гарнитурата и материјалните средства, иако се важни, верувај не се најважни во животот, не е битно каква е куќата туку атмосферата која владее во неа и дали и колку таа куќа е дом.
Тоа е она што со раѓање го добиваш, сакала или не, родена си тука. Твоја задача е да учиш и да се трудиш во да бидеш уште поуспешна од твоите родители. Не е за срамење стара гарнитура, за срамење е ако останала стара зошто родителите место вложување дома се коцкаат,пијанчат и слично, доколку чесно и макотрпно заработуваат, да се гордееш со нив. Срамота е луксузен дом со скап намештај во дом каде владее нехармонија, се заработило нечесно и сл.
Предлабока тема која дава огромен простор за дискусија.
Сите го знаеме денешниот стандард, можностите и приходите.
Еве јас имав скромен дом, моите наместо нови гарнитури вложуваа во летувања,зимувања, школување за нас и јас тоа го ценам и ми значи секоја семејна авантура која ми грее душа и ден денес илјада пати повеќе отколку да имав нови гарнитури. Никогаш не ми било некој товар или пречка или причина да се осетам да ми е срам да дојде некој дома. Имав дечко кој ме засака и кога дојде дома ништо не се смени, љубовта е меѓу личностите а не во луксузот на домот. Нити па мене ми било пресудно нешто одењето кај саканиот дома па според состојбата таму да сменам мислење.
Материјалните нешта се променливи, незначајни, непресудни.
7 месеци сте заедно, мислиш битна му е твојата гарнитура или твојата личност.
Одговори си - дали ако утре одиш ти за прв пат кај него дома, стари гарнитури ќе ти менат емоции према него?
Тоа од каде потекнуваме е нешто што не зависи од нас. Но она кон што се стремиме и што може да постигниме зависи исклучиво од нас.
Не си ја мачи душичката.
Гарнитурите не се ама ни најмалку битни кога станува збор за љубов, верувај!
Кликни за проширување...

cresa-jagoda · 28 септември 2019

Многу убаво и точно кажано Рефке

referentka напиша: ↑

Животот е како еден 24 часовен ден.

Игрејсонцето е исчекување на раѓање.Полно желби и надежи за убав ден.Куп планови и стравови.Време на доручеци и мекици, време на славење на новиот ден и новиот живот.

Пред пладне е тинејџерството кога жежи и печи, кога ,,удира,, во глава.Кога се ти е рамно и кога не ја осеќаш жештината на сонцето ниту може тоа пречка да ти биде.Кога цел свет е твој.Некои го преспиваат, некои се трезнат, некои имаат главоболки, а некои со книга во рака го уживаат искачувањето на сонцето нагоре.Некои го буткаат животот, а некои животот ги бутка.

Пладне е цветот и залетот.Прашање е: ќе гориш или ќе се прибереш.Некои горат па цел живот носат дамки, паметните се прибираат и се пазат, знаат дека денот не е само ,,точно е 12 часот,, дека имало и пред, ама има и после..

После пладне паѓа сонцето, станува поблаго, помирно,тоа е зрелоста.Тоа е период кога и да се изложиш на сонце нема никаква штета.Етапа од денот и животот кога квалитетот на денот и животот ти е поважен од квантитетот на случки.Не те храни повеќе брзината на денот, туку неговата бавност.Едноставно, сакаш да го запреш времето на одредени моменти.

Постепено настапува ноќта и вечниот сон.Единствено во оваа етапа од ноќта и животот никој незнае што се случува.Сонот и покојот секогаш не носат на други места.
Кликни за проширување...

1209 · 29 септември 2019

referentka напиша: ↑

Животот е како еден 24 часовен ден.

Игрејсонцето е исчекување на раѓање.Полно желби и надежи за убав ден.Куп планови и стравови.Време на доручеци и мекици, време на славење на новиот ден и новиот живот.

Пред пладне е тинејџерството кога жежи и печи, кога ,,удира,, во глава.Кога се ти е рамно и кога не ја осеќаш жештината на сонцето ниту може тоа пречка да ти биде.Кога цел свет е твој.Некои го преспиваат, некои се трезнат, некои имаат главоболки, а некои со книга во рака го уживаат искачувањето на сонцето нагоре.Некои го буткаат животот, а некои животот ги бутка.

Пладне е цветот и залетот.Прашање е: ќе гориш или ќе се прибереш.Некои горат па цел живот носат дамки, паметните се прибираат и се пазат, знаат дека денот не е само ,,точно е 12 часот,, дека имало и пред, ама има и после..

После пладне паѓа сонцето, станува поблаго, помирно,тоа е зрелоста.Тоа е период кога и да се изложиш на сонце нема никаква штета.Етапа од денот и животот кога квалитетот на денот и животот ти е поважен од квантитетот на случки.Не те храни повеќе брзината на денот, туку неговата бавност.Едноставно, сакаш да го запреш времето на одредени моменти.

Постепено настапува ноќта и вечниот сон.Единствено во оваа етапа од ноќта и животот никој незнае што се случува.Сонот и покојот секогаш не носат на други места.
Кликни за проширување...

Многу убаво кажано и многу убава споредба. Го препрочитав неколку пати, браво.

Zavisnaodblago · 1 октомври 2019

INNERBEAUTY напиша: ↑

Приказна позната на сите, укратко првите отприлика 20 години ги поминувате (задолжително) никој не ве прашал дали се согласувате или сакате )станување во одредено време поминување скоро пола од будно време во институција во која што морате да барате дозвола за одење во тоалет да учите ствари (меѓу кои и небитни како и невистинитости(нели историјата е пишувана од победниците кхм not naming names) меѓу останото што ќе ги заборавите веднаш штом излезете од школскиот двор .Уште 4 (Не)али ипак да) задолжителни ако сакаш да влезеш во систем и не бидеш посматран како нешто помалку од останатите кои исто го поминале истиот тренинг(читај перење мозок(не сум против образование да се разбереме, само за КВАЛИТЕТНО образование во функционален и праведен систем ).Потрошени живци,пари и време на испити,тестови.И доаѓа реалноста на врата,се ова за џабе -живееш во држава(свет али добро нека биде држава) и време во која ништо не функционира како што треба систем дизајниран за богатите да се обогатуваат а сиромашните осиромашуваат и губат(што повеќе тоа подобро) оние што треба да добиваат.Но МОРАШ дајдеш нешто некогаш ако сакаш да ПОСТОИШ и (ПРЕ)ЖИВЕЕШ зазпочнеш свое семејство додека децата не пораснат и зачараниот круг се продолжува и пренесува на нив ко што се пренесол и од твоите родители на тебе и генерации пред тоа.Стресот(уште кај деца (деца??) што секако се продолжува и кај возрасни во прираст поради истите горенаведени притисоци за што?Што е најтрагично луѓето толкку истренирани и испрани од системот што никако да соберат 2 со 2 да укопчаат што се дешава и си продолжуваат ко да е се исправно,во најдобар ред и единствена опција, притисоци врз нивните деца за добри оцени и успех во школо( за да биде добар ученик кој што се припрема/тренира во иднина да биде добар работник(читај роб) работејќи работа што често и не е негова изборна и сакана струка во мизерни услови и мизерна плата,шеф зо комплекс на бог и работа која ти го диригира животот .
Верувам дека ќе има од оние што ќе речат дека нема споредби едно со друго (да постојат разлики секако),но истите ги прашувам каква е таа (модерна) ''слобода'' кога MOРA да ЗАРАБОТУВАШ ЗА ХРАНА (ајде остали луксузи али храна?) и основни потреби за природни и подеднакви права дадени од БОГА на сите ?Ова е еволуција за вас?

Постов ќе го завршам со соодветни цитати од за мене инспиративна особа која во доцнежните години(што некој би рекол кога е веќе касно ) се откажал од својата работа во државна институција што му го убивала духот и вољата за живот и посветил на својата пасија -пишувањето по што е и денес познат

"I have one of two choices – stay in the post office and go crazy ... or stay out here and play at writer and starve. I have decided to starve''
''Slavery was never abolished, it was only extended to include all the colors''.-Charles Bukowski
Кликни за проширување...

Секоја чест

DAngel · 2 октомври 2019

@Nausicaa meme да се направи од мислењето

cresa-jagoda · 9 октомври 2019

Purplelilac напиша: ↑

Анализирајќи лични искуства и искуства споделени на форумов, се прашувам зошто сите ние одржуваме некакви нефункционални врски? Која е причината да остануваме во партнерство од било кој тип додека воедно истото претставува измачување и причина за анксиозност?

Бараме да слушнеме совети, а не сме подготвени да ги спроведеме на дело.
Непрестајно раскажуваме за врската која нé повредува, а не посегнуваме кон насочување на енергијата за изнаоѓање на решение.
Чекаме искреност од другата страна, кога и самите дозволуваме да ги потхрануваме сопствените демони со зборовите кои ги проголтуваме.
Се надеваме на чудесно разрешување на таа една врска, додека низ прстите ни минуваат шанси за десет други, и од далеку и од блиску со огромен потенцијал за успешност.
Не го признаваме завршетокот како решение, бидејќи не сакаме да си признаеме дека дури и да имало некаков брилијантен момент во кој сé изгледало совршено, сепак не сме забележале дека таа совршеност доаѓала со премногу претопување и губење на себеси во потрагата по идеална човечка конекција.

Не постои ништо повредно од сетилата кои неоспорно сакаме да ги придушиме.
Ниту еднаш и ниту едно од нив нема да ни создаде толку нерационално сценарио колку што самите ние можеме да си создадеме само поради неизмерната потреба да се оправдаме пред себеси.
Во секундата кога ќе им дадеме важност, единствено тогаш сфаќаме колку вистината ослободува.
Кликни за проширување...

Tan4ence · 11 октомври 2019

Гушки и од мене до сите што се прнаоѓаат во текстот

Nigredo Odor напиша: ↑

Најмногу стрес и ментални препреки се јавува во семејства кои треба да изобилуваат поддршка, разбирање, емпатија, помош, и љубов, а за возврат се добиваат казни, забрани, хистерија, обвинение пропратени со вербално и физичко насилство. Работи преку кои никако не се преминува, но кога постои финансиска немоќ, болка, загуба, се затвараме во мембранска школка исполнета себе - обвинение, дури и тогаш кога објективно не треба да го има. Годините минуваат, харизмата и насмевката на лицата успешно го маскираат есенскиот дождец во кој се дави плачот на душата. Од надвор се чини цветаш, додека физички и психички се рониш како трул цвет во црна земја полна канцерогени честици.

Многу ми е жал што никогаш и никој нема да дојде да ги види и чуе сите ментални предизвици со кои се соочуваме на дневна база, сета дисхармонија, депресија, анксиозност, агресија, деструктивност која тлее и нѐ владее, никако нѐ доживувајќи креативна рефлексија, и згора на сѐ остава длабока трага која не се брише ниту за илјада години.

До кога само не знам, со што го заслуживме ова .. сите генерации родени под лулката на осумдесеттите и деведесеттите години, кои простор за индивидуална реализација.
Нема да почнам за уназадениот развој на психолошки план кој го имаме сите ние родени овој период, а од разно разни причини сме заглавени во домот, што поради наши грешки, што поради грешките на нашите родители и нивната негрижа да нѝ создадат можност за малку подобра иднина.

Живееме за денот кога ќе си приуштиме топло катче во кое конечно би пронашле спокој и хармонија. Нов дом, во кој нема да мора да се живее со дечко/сопруг/партнер по цена да се избега од дисфункцијата во домот, туку и сами со себе би се чувстувале комплетни и среќни. Дом кој би претставувал чистилиште, ослободување од сите претходни негативни предизвици. А, тогаш кога ќе настапат тишината и самотијата после динамичен ден, нема да ги гледаме како орловска итрина која обзема со канџи и растргнува, туку место за одмор и ментална релаксација.

Жал ми е за себе, и за тебе, и за секој оној кој ќе се пронајде себе сѝ во овој пост. Дури и за оние кои се соочиле со слични обрасци на родителско тиранско однесување, а веќе се одамна излезени од домот, но, сеуште се тероризирани од сеќавањата на минатото. И за секој оној кому му е срам да проговори поради его, гордост, страв од обвинување или исмевање.

За сите нас само надежта и духот на борбата остануваат да тлеат во воздухот, заедно со желба дека ќе се укаже прилика за ,,полет" еден ден. Полет кој сите ние заслужуваме да го добиеме.
Кликни за проширување...

piksooki · 14 октомври 2019

mawena напиша: ↑

Фала ви многу девојки, искрено живеме во општество каде сите мислат на тоа што ќе кажат другите, но јас сум феминист огромен без разлика што сум девојка од патријахлно семејство и не дозволувам (барем сега веќе не) некој да си игра со моето време, чувства и мисли. Едноставно е ако е љубов, ако е вистинско нема да биде вака ниту јас денес би го поставила ова прашање. Сега без разлика на изгубени 2-3 години, имам само еден совет за себе а и за сите во ваква ситуација : Треба да научиме дека ако среќата не е на таа адреса и свесни сме дека не е, треба да ја бараме на друга. Секогаш биди силна, посебно кога некој ваков идиот се обидува да ја изгаси енергијата која од нас зрачи. Ваквите машки се болни суштества со огромни комплекси и ќе направат се да го изгасат тој сјај, за нив тој е најголемата опаасност. Вистинскиот маж ќе направи да зарачиш уште повеќе. )
Кликни за проширување...

Девоки коис те во иста ситуација прочитајте го ова.
Предобро напишано.

Matotheja · 15 октомври 2019

Толку е едноставно...

MarigoldA напиша: ↑

Жал ми е за луѓе што убав збор немаат кажано. Не сакам никој да живее во таква темница. Не мора за другите, ами за себе. Еднаш да кажат дека нешто ги усреќило, макар убав сон да споделат дека сонувале, дека одлични 15 минути си поминале на тераса пиејќи кафе, дека се изнасмеале на некоја случка, дека некогаш се почувствувале убаво, пијанство на другарот, гаф некој, бисер на детето од комшиите шо има 3 години. Ништо. Се за нив универзумот не чини, господ ги нејќи, луѓето се вакви и такви секакви се само не по нивен крој и мерка, времиштево само не чини, само се разболувам, аман веќе до кога вака, државава не чини (за ова не дека не се во право, ама па друже и на Менхетен во Њујорк да живејш тие црнила ќе си ги носиш во душата ти, така да во случајов не е до државава).
Се она што ти смета кај другите, не се другите туку е твоето лично незадоволство. Не можеш да го прифатиш, пошо е толку многу големо за да го лапниш. Толку големо што немаш претстава, не си свесен за истото, па преку другите го доживуваш.
Прифати го. Ќе се смали. Прифаќањето е се.
Добра ноќ.
Ми ја испразнија батеријата за денес.

Види го прикачениот фајл 536812
Кликни за проширување...

Lostinparadise · 27 октомври 2019

Со лесно нека ни е

Someday напиша: ↑

ТЕСТ 1: Подготовка
Жени: За да се подготвите за бременост...
1. Облечете ноќна наметка и под неа ставете торба со грав во областа на стомакот.
2. Оставете ја таму.
3. По 9 месеци извадете само 5% од гравот.
Мажи: За да се подготвите за деца...
1. Одете до најблиската аптека, извадете сè од вашиот паричник на шалтерот и речете му на фармацевтот да се послужи.
2. Одете во супермаркет. Договорете вашата плата да стигнува директно кај нив.
3. Одете дома. Земете го весникот и прочитајте го за последен пат.
ТЕСТ 2: Знаење
Најдете партнери кои веќе се родители и критикувајте ги за нивните методи за дисциплинирање, недостигот на трпение, ниското ниво на толеранција и за тоа дека им дозволуваат на децата да лудуваат.
Предложете им како да ги подобрат навиките на спиење на децата, користењето на тоалетот, како и манирите на маса и воопшто однесувањето на децата.
Уживајте. Тоа ќе биде последен пат во вашиот живот кога ќе ги имате сите одговори.
ТЕСТ 3: Ноќите
За да откриете како ќе се чувствувате навечер:
1. Обиколувајте низ дневната соба од 17.00 до 22.00 ч., носејќи мокра торба тешка речиси 4-6 kg и слушајќи гласно радио станица со пречки во преносот или некој друг иритирачки звук.
2. Во 22.00 часот спуштете ја торбата, наместете аларм точно на полноќ и легнете да спиете.
3. Станете во 23.00 и кружете со торбата низ дневната соба до 1.00 по полноќ.
4. Наместете аларм за да ве разбуди во 3.00.
5. Затоа што нема да можете да заспиете, станете во 2.00 и направете си шолја чај.
6. Легнете в кревет во 2.45 ч.
7. Повторно станете во 3.00 кога алармот ќе се вклучи.
8. Пејте песни во темница до 4.00 ч.
9. Наместете го алармот да ве разбуди во 5.00 ч. Станете кога ќе се вклучи.
10. Пригответе појадок.
Правете го тоа во текот на 5 години. ИЗГЛЕДАЈТЕ ВЕСЕЛО.
ТЕСТ 4: Облекување на мали деца
1. Купете жив октопод и мрежеста торба.
2. Обидете се да го ставите октоподот во мрежестата торба така што ниту една пипка да не виси надвор.
Време за вежбата: 5 минути.
ТЕСТ 5: Автомобили
1. Заборавете на BMW. Купете практично возило со 5 врати.
2. Купете чоколаден сладолед во корнет и ставете го во шкафчето напред во автомобилот. Оставете го таму.
3. Земете монета. Пикнете ја во ЦД плеерот.
4. Земете кутија со чоколадни бисквити; смачкајте ги на задното седиште.
5. Поминете со гриблото на двете страни од автомобилот.
ТЕСТ 6: На прошетка
1. Почекајте.
2. Излезете низ вратата.
3. Вратете се повторно внатре.
4. Излезете.
5. Вратете се повторно внатре.
6. Повторно излезете.
7. Излезете до тротоарот пред куќата.
8. Вратете се назад.
9. Повторно стигнете до тротоарот.
10. Пешачете многу бавно по патот околу 5 минути.
11. Застанете, набљудувајте внимателно и поставете си најмалку 6 прашања за секоја гума за џвакање, валкано марамче и мртов инсект кои ќе ги видите по патот.
12. Вратете се по истиот пат.
13. Врескајте на начин кој покажува дека не можете да издржите повеќе сè додека соседите не излезат надвор и не започнат да зјапаат во вас.
14. Откажете се и вратете се назад во куќата.
Сега сте речиси подготвени да однесете мало дете на прошетка.
ТЕСТ 7: Разговори со деца
Повторувајте сè што кажувате најмалку по 5 пати.
ТЕСТ 8: Пазарување намирници
1. Одете во најблискиот супермаркет. Поведете со себе нешто што најмногу наликува на дете од предучилишна возраст – коза е одличен избор. Ако планирате да имате повеќе од едно дете, земете повеќе од една коза.
2. Купете ги сите потребни намирници за седмицата без да го тргнете погледот од козата.
3. Платете за сè што козата ќе изеде или уништи додека вие пазарувате.
Сè додека не можете ова да го реализирате лесно, не ни помислувајте да имате деца.
ТЕСТ 9: Хранење на едногодишно дете
1. Испразнете лубеница.
2. Направете мала дупка на едната страна.
3. Отстранете го горниот дел од лубеницата и лулајте ја.
4. Земете чинија со корнфлекс и обидете се со лажица да ставате корфлекс во дупката од лубеницата, додека глумите дека лажицата е авион.
5. Продолжете додека не ја испразните чинијата до половина.
6. Истурете го преостанатиот корнфлекс во својот скут, но уверете се дека добар дел ќе падне на подот.
ТЕСТ 10: ТВ
1. Научете ги имињата на сите ликови од цртаните филмови со диносаурусот Барни, Телетабиси и Дизни.
2. Најмалку 5 години не гледајте ништо друго на телевизија освен цртани.
ТЕСТ 11: Неред
Дали можете да го поднесете нередот кој го прават децата? За да откриете:
1. Намачкајте путер од кикирики на софата и џем на завесите.
2. Сокријте риба зад звучниците и оставете ја таму цело лето.
3. Пикнете ги прстите во саксиите за цвеќиња и потоа истријте ги на чисти ѕидови. Покријте ги флеките со мрсни боички. Како ви изгледа тоа?
4. Испразнете ги сите фиоки/шкафови/кутии, ставете сè на подот и преминете на чекор 5.
5. Влечете произволни предмети од едната соба во другата и оставајте ги таму.
ТЕСТ 12: Долги патувања со мали деца
1. Снимете некој кој постојано вика „Мамо“. ВАЖНО: Не треба да има повеќе од 4 секунди пауза помеѓу секое „Мамо“.
2. Пуштајте го овој аудио запис во вашиот автомобил каде и да патувате во следните 4 години.
Сега сте подготвени да одите на долго патување со мало дете.
ТЕСТ 13: Разговори
1. Започнете разговор со возрасна личност по ваш избор.
2. Некој постојано нека ве влече за кошулата, додека го слушате аудио записот со „Мамо“ звуци опишан погоре.
Сега сте подготвени да водите разговор со возрасна личност додека има дете во собата.
ТЕСТ 14: Подготовка за на работа
1. Изберете ден во кој имате важен состанок.
2. Облечете ја вашата најубава официјална облека за на работа.
3. Земете чаша шлаг крем и ставете во неа чаша сок од лимон.
4. Промешајте.
5. Истурете половина од него на вашата убава свилена кошула.
6. Накиснете крпа со другата половина од смесата.
7. Обидете се да ја исчистите вашата кошула со истата накисната крпа.
8. Не се преслекувајте (немате време).
9. Заминете на работа.
Сега сте подготвени да имате деца. УЖИВАЈТЕ!
Кликни за проширување...

DAngel · 5 ноември 2019

Nigredo Odor напиша: ↑

@Dark_Lady997

Како се небитни градите? На пример дечко ти има фетиш на titjob, a ти имаш гради со големина на орев. Што правиме во ваква ситуација?

Да ти дојде некој надарен бабачко со 20+ сериозно ќе прифатиш да ти го стави внатре?! Па, таков коњски, малку диво да запне и убрза, не само што може да го повреди ѕидот на вагината туку и да предизвика крварење (и твое и сопствено).

Јас се извинувам на директност и вулгарност, ама стварно се нервирам што и покрај илјада изнапишани постови, огромна бројност на форумски членови од цела Македонија кои нѐ читаат, и понатаму робуваме на стереотипи и нереални стандарди.

Мажите не се парче кур и жените не се пар цицки. Купете си секс играчки и нив бутајте ги каде сакате, аман више.
Кликни за проширување...

cresa-jagoda · 6 ноември 2019

PaLaVa напиша: ↑

Многу ми се забавни овие на кои им досадуваат животните партнери после некое време.

Зошто побогу тогаш симнување ѕвезди, ветување верност, влегување во брак? Зошто деца, дом, семејство кога знаеш дека за брзо се ќе ти досади и ќе почнеш да шврљаш на страна со преголеми шанси за караници, развод и слични срања?!
Не ги разбирам и никогаш нема да ги разберам.
Тоа е варање со умисла. Ќе бидам верен додека не ми досади сексот и после шо го вртам партнерот или партнерката, ќе си терам кеиф со други.

Барем бидете фер и кажете го ова уште пред да стапите во брак, да знае другата страна што ја чека и дали ќе се сложи на таков живот.
Кликни за проширување...

Dream-Girl · 8 ноември 2019

mazikeen напиша: ↑

Не би сакала да додавам бензин на огнот, ама читајќи ги погорните коментари, неколку работи ми фатија око и навистина не можам, а да не го дадам своето мислење. Не бранам, нити осудувам некого, давам свое мислење кое може, но не мора да го застапувате и другите. И пред да ме искоментирате и мене, имајте предвид дека и јас студирам на овој факултет, а и дооолго време сум во медицинава навлезена. Така што, многу ми е јасно како функционираат и студентите и факултетот и здравствово.

Прво, нема небитни предмети, а уште помалку па предмети кои, цитирам, “немаат допирна точка со медицината“ . Значи буквално секој предмет, има одредена важност во медицината. Точно дека некои се позахтевни за совладување, и поважни се хиерархиски, но верувајте и оние на врвот и оние на дното од пирамидата се подеднакво потребни за утре да се создаде добар, стручен медицински кадар.

Никогаш во моето досегашно образование не сум учела САМО од прашања некој предмет. Секогаш сум учела од соодветните помагала, и на крај, чисто да видам каков е концептот и воедно да си повторам, сум разгледувала прашања од претходни тестови. Но не секогаш, преретко. И сум релативно, задоволна и среќна со тоа какви резултати ќе сум добиела.
Од друга страна, познавам студенти кои многу предмети (дури и оние како анатомија, физиологија, значи основите на медицината) ги положиле со учење прашања и/или препишување. Па ај што положиле, ама и повисока оценка кога ќе добијат од некој што се мачел од книги/скрипти да учи и што нависитна знае, ми доаѓа да експлодирам... Ете доказ дека оценката не е мерило за нечие знаење, и реално, ваквите студенти самите себе си се саботираат. Ретки се, но сепак ги има, и ја нарушуваат репутацијата на сите останати кога се прави генерализација. Ама утре кога ќе постанат доктори, веднаш ќе се види кој со знаење станал, а кој со превари, и самите пациенти дури си проценуваат кој е образован, кој не. Кој го бива во работата, кој не.

Е сега, има одредени предмети, каде професорите не се замараат доволно (да не речам, не се замараат воопшто) и предавањата ги држат колку ради реда, а исто прават и со испитите, исти тестови се вртат со години наназад.. Секој студент, кога ќе види дека полесно може да помине некој “поневажен“ предмет, ќе се осврне на тој метод (учење од прашања) , и така ќе има повеќе време за да го совлада материјалот од друг “поважен“ предмет. До некаде го оправдувам ова, бидејќи технички грешката е во професорите што не се трудат да направат нови тестови; но сепак кривица има и во студентите кои себеси си се оштетуваат учејќи само од прашања. И јас сум можела одредени предмети така со прашања да ги поминам, но ете сум одбрала себеси да се надоградам учејќи од учебник. Значи чим можам јас, може и некој друг. Не сум семоќна јас. И знаењето што ќе го стекнам, утре никој нема да може да ми го земе.

И за крај, особено до тие што тек сега почнувате да ја осознавате медицината и да навлегувате во тие води... студенти, медицината е една прекрасна наука која секојдневно расте и се развива. Фасцинантно е како функционира човековото тело, неверојатно е какви се микроорганизми постојат и на што се се способни, прекрасно е да дознаете како всушност треба да функционира еден здравствен систем со сите тие правила, методи, постапки (во пософистицирани земји, така и изгледа здравството) ... Да не навлегувам во предметиве посебно, мислам ја доловувам поентата. Буквално секој можен предмет што ќе го изучувате, во себе крие неверојатни работи, само треба да бидете поотворени во пристапот, да го тргнете скептицизмот и одбивноста што ви ја создаваат други (постари или исто-генерациски) студенти.
Знам дека е напорно, постојана борба со времето/губење нерви и се тоа, но чим сте го избрале овој пат, да знаете дека само со љубов и упорност ќе успеете. Ништо нема да изгубите ако една вечер не излезете со пријатели на кафе, туку одлучите да прочитате нешто повеќе за Хипократовата Заклетва, за генетски инженеринг и што уште не. Медицината ви нуди огромен спектар на можности, само треба да имате љубов и желба да и се препуштите.
Кликни за проширување...

candy.cane · 9 ноември 2019

Mantub напиша: ↑

Апсолутно сум за. Религијата е личен избор на секого. Љубовта подразбира прифаќање на другиот. Вклучувајќи ги и неговите избори. Маж ми мисли дека не ми стои црвена боја на коса. Ќе ме поддржи ако одлучам да се фарбам? 100 % да. Затоа што јас така сакам и тој ме сака и сака да сум среќна, дури и ако не се согласува со мене. Немојте да ми кажете дека примеров не е соодветен затоа што двајца може сосема да ја практикуваат својата религија без да му наштетат на другиот. Едниот ќе оди во црква, другиот во џамија. Заедно ќе вапцаат јајца и ќе прават баклава. Едниот ќе пости за Велигден, другиот за Бајрам. Децата ќе ги запознаат двете религии, кон која ќе се чувствуваат понаклонети таа нека ја практикуваат. Кога настанува проблем наводно поради религија во врска не настанува проблем заради религија туку заради потребата на едниот партнер да наметне свои ставови и контрола врз другиот партнер. Љубовта значи апсолутно прифаќање и неменување се дури не ти прави штета. Ова не може да ти прави штета. Друго, ако ги замешате семејствата секако дека проблемот се зголемува за 10 пати. Да семејство е, но ако семејството не е освестено, што ќе правиш ќе одиш со изборот на семејството иако знаеш дека е погрешен? Ние остануваме да живееме со нашите партнери и деца, не со нашите родители и браќа/сестри. Конкретно за исламот и христијанството. Двете религии учат дека се молиме на ист Бог. Ако Бог е еден зошто да ти пречи тоа што партнерот е од друга религија? Ако Бог е толку милостив и толку многу не сака, дали мислите дека би казнил еден толку многу посветен верник само затоа што практикувал погрешни ритуали? Ако Бог е апсолутна љубов тој е над ритуалите. Многу повеќе ќе бидеме наградени ако успееме да сакаме друго човечко суштество толку многу, одколку тоа дали палиме свеќа или одиме во џамија. И двете религии ја имаат молитвата. Тоа е моментот кога ти самиот таков каков што си се откриваш пред Бог. Тоа е многу моќна и искрена конекција со Бог. И двете религии ја имаат. И не само тие две туку и сите други. Се' останато е его војна. Мојата религија е подобра од твојата. Во превод, јас сум подобар од тебе. Сакајте се. Сите му се молиме на истиот Бог.
Кликни за проширување...

Feminka22 · 17 ноември 2019

lovestoneddd напиша: ↑

Феномен се форумскиве мамички.
Немаат време да мочаат,ама затоа имаат време на форум да напишат дека немаат време да мочаат.
Кликни за проширување...

Someonespecial · 22 ноември 2019

Lianna Anna напиша: ↑

Сигурна сум дека не очекуваш од мене, да го негирам ова што го напиша. Ама, не му е местото овде.

И полека. Баби и жаби измешавте, таму каде што не им е местото. Темата не е тоа. Пишував и ќе пишувам во склоп на првичниот пост. Отиде темава во неповрат уште на првите страни. Кога почнаа објаснувања како и е на една мајка. А да биде уште поинтересно, никој не негираше дека е тешко.

***
Абе, не знаете вие што е умор. Моето спие од 3 до неверојатни 10 минути. Мислам дека го имаме победникот.

Да, децата ми се најголемото достигнување и не постои ништо и никој на светов поважен од нив. И уморна сум. Имам модри подочњаци. Не ги покрива ниту една пудра. Ги носам гордо. Обожавам кафе, ама не пијам оти дојам и паничам да не му направам дополнителни грчеви на бебето. Не јадам што сакам, поради бебето. Веројатно премногу се смарам, ама ете, таква сум. Има денови кога не знам главата каде ми е. Бебето плаче, средното паднало, на првото му се јаде.

Не ми ги чува децата никој. Баби чувале во екстремно ретки случаи. И двете се во работен однос, едната не е ни тука. Сама сум со 3 деца 8 саати дневно. Ама, мочам на време и нека бидам најголемата немајка. Ми се има десено, ради страшен притисок, од доење дете да прекинам за да идам у вц. А често се дешава и со деца да идам. Али битно идам. Оти со таков притисок јас не можам ниту да дојам. И тоа не значи дека јас не си ги сакам децата и дека не би направила се за нив.

Ама нема со ова и се останато што минувам во еден просечен ден, да им се расфрлам на девојчиња кои во животот имаат поставено други цели. Апсолутно не очекувам никој да "падне" на мојот умор и да ми се клања на мојот успех како го преживувам денот. Никој не ни го деградира мајчинството, ниту улогите како мајки. Барем јас не се осеќам загрозено.
Имаат време да го искусат нашето, ако одлучат да станат мајки. До тогаш, е сосема во ред и легитимно, да уживаат во своите цели и идеали. Нема потреба на никој да наметнуваме ставови.

Никако не можам да го разберам надмудрувањето на мајки со девојчиња што не родиле. Вие сте тие што се натпреварувате и споредувате. Со млади девојчиња, еј.

@mariz

Здраво @mariz. Си го измислив животов. Од пуста досада. А чекај, може сум и таа другарка ти.

Имам бебиситерка и куќна помошничка. Секој викенд сум на Рила и Златибор. Не дека немам финансии, ами ете, демек поблизу. Оти годинава и со бебе сме. (Чекај да размислам да не го измислив и него).

Иначе, на далечни дестинации идам секоја година. Минимум 2 пати во годината. Спијам на пари. Охрид, Маврово и сличните, не ги познавам. Тие се за обична раја.

Свекрва ми башка, секој ден кај мене, оти не работи, па си нема друга работа во животот и ми помага заедно со жениве.

Сакам да кажам, од модерните е она и не се смара. Ама, само за млекото ме прашува. И покрај тоа, си стоиме одлично.

Мајка ми работи 24-ки и не е тука. Татко ми почина кога имав 12 години. Брат ми беше бебе. Од тогаш знам памперс да мењам. Прерано имав серизони обврски, јбг.

Е мене нема да ме снема ниту ако ме препознае некој. Таа сум што сум. Ќе се запознаеме ако сакаш и кога сакаш. Шо убава сум, (ако ми ги занемариш подочњаците, а мајка си и очекувам да разбереш) а и интересна за дружба. Ја нема комшиката шо ме фалеше. Се пресели, па морам сама.

Значи, страшно!

Се што сакав да кажам уствари, е добар совет. Серизоно. Ама извини, се внесов во приказната.

Клуч на темава и треба.
Кликни за проширување...

Sejfullai · 22 ноември 2019

Lianna Anna напиша: ↑

Себични, саможивни, егоцентрици и фалбаџии. Мајки, помајки и најмајки. Секоја ви чест на соврешеноста. На префиксите и суфиксите што самите си ги барате на "мајка". Баш сте си залепиле етикети и си мислите центарот на светот се врти околу вас. Да ви кажам, светот го имате дома. Го гушкате со само две раце.

Млади деца треба да ви се клањаат, зашто сте родиле и не сте спиеле. Ним им објаснувате зошто не сте спиеле. Предлагам да ви подигнеме на сите по еден споменик, во чест на вашиот умор и вашите жртви. За вашите деца, еј. Ќе се поклонуваме сите на секое минување.

Па и натаму селективно читате, фигуративен пример за абортус не разбравте. Зини земјо.

Не сте само вие уморни, о совршени олицетворенија на мајчинството. Вие не се жалите. Вие се фалите, вие се натпреварувате со млади деца на кого како му е, без ни малку да размислите дека тие, никогаш не биле на ваше место. А вие сте биле на нивно и причина плус за разбирање, имате деца. Го пресликавте најлошото од мајчинството и најдоброто, не дека не, ама во тема која нема врска со истово.

Ами, темата е за искористување. Како е, да имате потреба да ве ислуша некој, да ве утеши и поддржи, да ве посоветува, а наместо тоа да добиете одговор, а ништо не е тоа ќе видиш ти кога ќе станеш мајка. И дај подржи ми го детево, побитна сум.

Таму некаде, има самохрана мајка. Нејзе и е дупло потешко. Таму некаде, има мајка со едно, ама дете кое вреди за десет. Нејзе и е уште потешко. Таму некаде има мајка која е физички и психички малтретирана. Нејзе и е уште повеќе тешко. Таму некаде има мајка која совршено функционира со "една рака". Има мајка која не функционира ниту со две. Таму некаде има мајка со болно дете во терминална фаза. Таму некаде има деца без родители кои никој не ги сака. Ним им е најтешко. А вие барате другарките, познаници, рандом членови, гости, да ги сакат вашите деца. Абе сите мора да ве разберат и сите мора да ги сакаат вашите деца. Ајде мерете ја сега тежината ваша повторно. Мајки, со 30+ па и 40.

Кои сте вие да барате разбирање, а да не разбирате никого. И од носот подалеку не гледате. Членките ако стигнат на нашето, утеха и поддршка ќе им треба. А не, е сега ќе видиш ти јас што ти зборував.

Ајде сега, пофалете се како успевате во се. Објаснете им на младиве што значи куќа и деца да гледаш. Како ви е ручекот секогаш зготвен, играчките секогаш средени, алиштата секогаш испрани. Зошто ви се ноктите секогаш средени, фризурата секогаш направена. Та нели живот завршува со раѓањето и се нема време за ништо.

Вие што сте сами и сами чувате деца, објаснете им на младиве како го проверувате ручекот во рерна додека доите бебе. Дали никогаш не сте ги оставиле децата во оградица?

Сите знаеме за што се е способна една мајка. Сите знаеме дека мајка за дете планини ќе помести. Пружување алишта и готвење со една рака, е нула во споредба со она што други го поминуваат. Мајка, е многу повеќе од алиштата, од куќата, од ручекот.

Скроз сте совршени и имате куќи во кои никогаш не се нагазило на играчки и лего коцки. Никогаш не сте ги заборавиле алиштата во машината за перење. Оти вие успевате се. Пресраќна сум што не сум во ова категорија на совршенство.

Девојчињата нема да разберат. Нормално е. Се чудам како вие не ги разбирате нив. Вие сте биле на нивни години. Приоритети ви биле други и проблемите што сте ги минувале ви се чинеле најтешки на свет. Секој е со својот товар на плеќи.
Зарем не сме надминале многу нешта од детска градинка со раѓањето, со одговорноста за мало битие кое го носевме под срце, со болката која ја доживуваме кога се болни, со среќата која ни се чита во очи што ги имаме?

Сигурна сум, сите вие, да можете да бирате пак, пак ќе го изберете истото. Не станува збор за жалбите, станува збор за разбирањето што го барате, а го немате за други. Станува збор за натпреварот што се можете и колку сте вие подобри од младите. Не ви е јасно? Затоа што од превезот на очи дека светот се врти околу вас, не можете да видите.

Кој претерал да слушнам?
Кликни за проширување...

Rebecca_R · 22 ноември 2019

Lianna Anna напиша: ↑

Себични, саможивни, егоцентрици и фалбаџии. Мајки, помајки и најмајки. Секоја ви чест на соврешеноста. На префиксите и суфиксите што самите си ги барате на "мајка". Баш сте си залепиле етикети и си мислите центарот на светот се врти околу вас. Да ви кажам, светот го имате дома. Го гушкате со само две раце.

Млади деца треба да ви се клањаат, зашто сте родиле и не сте спиеле. Ним им објаснувате зошто не сте спиеле. Предлагам да ви подигнеме на сите по еден споменик, во чест на вашиот умор и вашите жртви. За вашите деца, еј. Ќе се поклонуваме сите на секое минување.

Па и натаму селективно читате, фигуративен пример за абортус не разбравте. Зини земјо.

Не сте само вие уморни, о совршени олицетворенија на мајчинството. Вие не се жалите. Вие се фалите, вие се натпреварувате со млади деца на кого како му е, без ни малку да размислите дека тие, никогаш не биле на ваше место. А вие сте биле на нивно и причина плус за разбирање, имате деца. Го пресликавте најлошото од мајчинството и најдоброто, не дека не, ама во тема која нема врска со истово.

Ами, темата е за искористување. Како е, да имате потреба да ве ислуша некој, да ве утеши и поддржи, да ве посоветува, а наместо тоа да добиете одговор, а ништо не е тоа ќе видиш ти кога ќе станеш мајка. И дај подржи ми го детево, побитна сум.

Таму некаде, има самохрана мајка. Нејзе и е дупло потешко. Таму некаде, има мајка со едно, ама дете кое вреди за десет. Нејзе и е уште потешко. Таму некаде има мајка која е физички и психички малтретирана. Нејзе и е уште повеќе тешко. Таму некаде има мајка која совршено функционира со "една рака". Има мајка која не функционира ниту со две. Таму некаде има мајка со болно дете во терминална фаза. Таму некаде има деца без родители кои никој не ги сака. Ним им е најтешко. А вие барате другарките, познаници, рандом членови, гости, да ги сакат вашите деца. Абе сите мора да ве разберат и сите мора да ги сакаат вашите деца. Ајде мерете ја сега тежината ваша повторно. Мајки, со 30+ па и 40.

Кои сте вие да барате разбирање, а да не разбирате никого. И од носот подалеку не гледате. Членките ако стигнат на нашето, утеха и поддршка ќе им треба. А не, е сега ќе видиш ти јас што ти зборував.

Ајде сега, пофалете се како успевате во се. Објаснете им на младиве што значи куќа и деца да гледаш. Како ви е ручекот секогаш зготвен, играчките секогаш средени, алиштата секогаш испрани. Зошто ви се ноктите секогаш средени, фризурата секогаш направена. Та нели живот завршува со раѓањето и се нема време за ништо.

Вие што сте сами и сами чувате деца, објаснете им на младиве како го проверувате ручекот во рерна додека доите бебе. Дали никогаш не сте ги оставиле децата во оградица?

Сите знаеме за што се е способна една мајка. Сите знаеме дека мајка за дете планини ќе помести. Пружување алишта и готвење со една рака, е нула во споредба со она што други го поминуваат. Мајка, е многу повеќе од алиштата, од куќата, од ручекот.

Скроз сте совршени и имате куќи во кои никогаш не се нагазило на играчки и лего коцки. Никогаш не сте ги заборавиле алиштата во машината за перење. Оти вие успевате се. Пресраќна сум што не сум во ова категорија на совршенство.

Девојчињата нема да разберат. Нормално е. Се чудам како вие не ги разбирате нив. Вие сте биле на нивни години. Приоритети ви биле други и проблемите што сте ги минувале ви се чинеле најтешки на свет. Секој е со својот товар на плеќи.
Зарем не сме надминале многу нешта од детска градинка со раѓањето, со одговорноста за мало битие кое го носевме под срце, со болката која ја доживуваме кога се болни, со среќата која ни се чита во очи што ги имаме?

Сигурна сум, сите вие, да можете да бирате пак, пак ќе го изберете истото. Не станува збор за жалбите, станува збор за разбирањето што го барате, а го немате за други. Станува збор за натпреварот што се можете и колку сте вие подобри од младите. Не ви е јасно? Затоа што од превезот на очи дека светот се врти околу вас, не можете да видите.

Кој претерал да слушнам?
Кликни за проширување...

Purplelilac · 23 ноември 2019

Нека трепка.

ivi1987 напиша: ↑

Темава почнав да ја читам и се откажав искрено на пола некаде, затоа што од сам старт знаев дека мајките ќе ги нападнат девојките и ќе почнат дури и со навреди.
Јас сум мајка на две деца, и само ќе кажам дека мајчинството не е најголемото достигнување во животот. Да, јас живеам и дишам за тие две деца, сами со маж ми ги чуваме и растеме ама не очекувам дека секој што ќе ми дојде на гости треба да ми ги чува децата и да изиграва циркузант за јас да одмарам. А имаме друштво, поголем дел од нив се уште во врска и без деца. Дур беа бебиња, јас и маж ми си го подававме бебето, а гостите си седат, си муабетиме и тоа е тоа. Никогаш во живот и немам речено на ниту една другарка да ми го држи бебето за јас да одморам. Имам другарки што се дечарки па сами сакале да седат со нив, да ги држат во раце и да ги поиграат. Имам другарки што се плашат од држење бебе во раце, груби се пример или самото бебе се плашело од нив. Што требало, да се лутам и замерувам дека моето дете не и било као битно и не сакала да го држи за да ми помогне?
Не очекувам помош од никој, маж ми е тој со кого ги делам сите обврски по дома, а вклучени се и децата.
Прочитав поназад, другарка била за тоа, да помогне со детето за мајката да одмара, да се избања или да преспие работава. Не, ако немам јас време или сум преморена оставам за друг ден да ја викнам другарката дома.
И не знам зошто го правите мајчинството како да немате време да се исчешлате да речеме. Две имам, сами живееме, помош од никој па имаме време за буквално се, дури и да им се посветиме на другарите и другарките.
Или моментот: Немам време за ништо, а цел ден на форум во сите теми активни и пишуваат дека немаат време
Мора да разберете дека децата на вас ви се најбитни, а дека пријателите не се должни да ви думкаат дете за вие да здивнете.
Колку пати сум оставила деца на маж за да отидам со другарки на кафе или јадење и да си направиме муабет без прекинување. Затоа ги сакам другарките и другарите, за да се видам со нив и да поминеме квалитетно време заедно а не да ми изиграваат дадилки.
И не, не сум совршена
Кликни за проширување...

Purplelilac · 25 ноември 2019

Ете така, некој го напишал сето она што го мислам и од кое веќе ми е здосадено живеењето тука.
Секој чест Лела за реалниот поглед на нештата кој го поседуваш на овие години.
Се гледаме на Менхетен.

Lella напиша: ↑

Најпрво од сè: менталитетот. Ма не знам каква да ни беше државата, со спејсшипови и летечки коли, не би можела да опстанам во држава каде виреат размислувања од мрачните времиња, или каде секоја втора будала со пристап до интернет осеќа слобода да пишува дегенски коментари на фб постови, од труење кучиња, па бесење хомосексуалци, па клетви до политичари, па оправдување силувања итн. Постоењето на вакви појави во државата ми ја одзема енергијата и мотивацијата и едноставно не сакам да делам воздух со такви луѓе. Не ми е гајле како звучи ова, ако читаат луѓе кои се пронаоѓаат и ако стварно се загрижени што заминува младината нека знаат: примарно заради вас сакам дамла да фатам, не сакам во ваша близина да опстојувам.

Второ: непотизам и корупција.
Можеби јас ќе успеам со сопствен труд и знаење бидејќи никој тоа не може да ми го одземе. Ама како да имам мотивација за тоа кога знам дека Трајко од мој клас исто ќе постигне ко мене ако не и повеќе, само бидејќи е син на не-знам-ти-кој. И ова не е напамет научен муабет, се случило досега милион пати пред мои очи, и не можев ништо да направам, многу нормално. А што да направам? Да пријавам корупција? Од кај да знам дека тој што ќе ми дигне телефон не е вујко на Трајко? Најверојатно и е, бидејќи вработените во државно се менуваат со секоја смена на власта. И зошто јас да сакам да се треснам од земја за да создадам нешто за себе, кога Петко ќе си извади партиска книшка и само по себе ќе му се создадат работи. Ќе речете, си го задржуваш достоинството, ќе ја имаш гордоста да кажеш дека сама си успеала, ама знаете што? Не сакам. Не сакам тешко да заработувам дипломи кога некој друг има можност да ги добие гратис, не сакам да се влечам по интервјуа и да импресионирам работодавци кога неспособни будали ќе ми бидат колеги или уште полошо, ќе седат на мое место. А најмалку од сè сакам да бидам дел од таков систем. Ма каков дел, не сакам ни да бидам во присуство на таков систем. Пак, ако старите се прашуваат зошто со одат младите, нека знаат: кога синот на газдата ќе треба да оди на интервју исто ко мене, тогаш ќе размислам дали да останам тука. Дотогаш, toodles.

Трето: животниот стандард. Имав професор (чијшто секој втор муабет му беше за тоа колку е против иселување), и тој често настапуваше со аргумент: Младите се алчни, никакви, си одат од родната земја за пусти парички, ненаситници, само повеќе сакате.
На тоа имам да кажам: Да, алчна сум. Сакам повеќе. Фак дет, сакам мнооогу повеќе. Ако не друго сакам да имам шанса да создадам нешто, а со ебени 300, 400, па и 500 евра на месец што попрво да направам. Сакам да го искусам цел свет. Сакам да можам да заштедам доволно за да имам квалитетно високо образование, сакам да си платам убав комотен стан или куќа во која ќе се радувам да се разбудам секој ден. Сакам поглед на Менхетен од 10 спрат океј? Сакам да одам во Тајланд секоја година да јавам слонови. А зошто да не сакам? Ако тоа значи да морам да ја напуштам дупкава во која си дереме кожа за 300 евра, тогаш тоа и ќе го направам. Нема сигурно да си го фрлам низ прозор единствениот живот за да придонесам државава да просперира. Државава две летечки гомна не сака да даде за мене, зошто па јас би давала за неа.

Цела да е.
Кликни за проширување...

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

cresa-jagoda Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

1209 Форумски идол

Zavisnaodblago Истакнат член

DAngel Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

Tan4ence Форумски идол

piksooki Популарен член

Matotheja Популарен член

Lostinparadise Популарен член

DAngel Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

Dream-Girl ☀️

candy.cane Популарен член

Feminka22 Форумски идол

Someonespecial Free-minded aesthete

Sejfullai Истакнат член

Rebecca_R Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

cresa-jagoda Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

1209 Форумски идол

Zavisnaodblago Истакнат член

DAngel Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

Tan4ence Форумски идол

piksooki Популарен член

Matotheja Популарен член

Lostinparadise Популарен член

DAngel Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

Dream-Girl ☀️

candy.cane Популарен член

Feminka22 Форумски идол

Someonespecial Free-minded aesthete

Sejfullai Истакнат член

Rebecca_R Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

Корисни пребарувања