Мислења кои треба да останат запаметени

Billy Idol · 1 септември 2020

LadyR напиша: ↑

Да се надоврзам на темата, за дискусијата неколку страни наназад:

Кандидата ја има секој, уште од раѓање. Се добива при првиот контакт со родниот канал. Во нормални услови е океј, и ја има на површините на усна празнина, и гастро и урогенитален тракт. Арно ама кога ќе падне имуниот систем, или наруши Пх на средината, се размножува и настанува инфекција. Во тек на бременост стапката на носителство е најголема. Кандидата може да ти предизвика полесни нарушувања, но во хронична фаза предизвикува и ендокардит, уретрит, апцес на мозок, менингит...Значи не се закачува, туку ја имаш цело време. За да се излече, потребно е што побрзо да се открие и третира - со антифугални средства.

Трихомонијаза е предизвикана од Trichomonas vaginalis. Домаќин е човекот, се пренесува преку сексуални односи. Може да биде асимптоматска инфекцијата - скоро кај половината, а кога не е, тогаш има секрет вагинален кој е зелен или жолт и мириса непријатно, болки и непријатност при однос, пелвични болки, цервицит. Е трихомонијазата создава можни компликации за стерилитет, компликации при бременост и породување и зголемен ризик кон ХИВ. Кај мажите е најчесто асимптоматска, со можен уретрит само. Тие се најчестите носители и резервоари на инфекција. Многу е тешко да се контролира бидејќи многу случаеви се асимптоматски.

Некој имаше напишено дека е наводно глупост, односно луѓето не се тестираат пред забременување. Исто дека партнерот си го познавате, заедно сте незнам колку време, сигурни сте дека не оди по други. Ова апсолутно не е никаков сигурен показател дека вие не сте преносители, или партнерот.

Секоја свесна, информирана, едуцирана личност би отишла да се тестира кога сака да забремени, исто и партнерот.

Луѓе, 21 век е. Едуцирајте се, се е лесно достапно. Само треба да се заинтересирате малку. Во денот сигурно губите пола саат-саат скролајќи низ фб и инста.
Кликни за проширување...

Овакви мислења недостигаат на форумот.

minne992 · 15 септември 2020

baba Rada напиша: ↑

Исто како животот..едни доаѓаат а други си одат, по едни тажиш, ти недостасуваат а за други едвај чекаш да ги банираат трајно и глас да не им чуеш..едни ги фалиш а други ги кудиш....

Всушност сите се различни, нема на овој свет две исти особи, нема на овој свет човек кој поседува само добрини во себе, мора да има и лоши карактеристики....така да....

Има место за многу пофални зборови, сепак е форум со голем број членови, опстојува долго време.....и така да продолжи.
Кликни за проширување...

Purplelilac · 23 септември 2020

Предобро срочено.
Секоја чест.

pdb123 напиша: ↑

Имам некаков вид на love-hate relationship со социјалните мрежи. Ја сакам почетната замисла и нивна цел, но не ми се допаѓа во кој правец се движат. Сметам дека е доста моќна алатка за одржување контакт со луѓето кои не ни се дел од секојдневниот живот. Комуникацијата е брза и лесна, не е потребно да се погодат х услови за да можеш да разговараш со некоја личност кога имаш потреба од тоа, едноставно е да си во тек со животот на подалечни пријатели и роднини. Светот ти е на дланка, лесно можеш да стекнеш пријател од сосема произволен дел на светот, нешто што било незамисливо порано.

Од друга страна, сега имаш непотребен увид во животите на толку многу луѓе, наместо да се осврнеш кон себеси, кој си ти и што правиш ти во животот, се дефокусираш со работи кои не те засегаат и не ти носат никаква реална придобивка во животот. Гледаш слика за живот на нечија личност, она што таа личност одлучила да го прикаже на светот и можеби дури и си свесен дека е така, но сепак се случува да се споредиш, да го посакуваш тоа што го има таа личност, наместо да го цениш она што веќе го имаш. На еден начин стануваме незадоволни од сè што имаме и ненаситно бараме сè повеќе и повеќе, и колку повеќе добиваме, толку помалку сме задоволни, бидејќи на нашата желба/алчност ѝ нема крај.

Кога се работи за информирање, лесно ни се достапни еден куп на содржини, не мора да губиш часови или денови барајќи го она што сакаш да знаеш, а и содржината е таква што може да се најде нешто за сечиј вкус: од мода до нутриционизам, од астрономија до цвеќарство итн. „Зборот“ на луѓето многу побрзо се шири и можеш да научиш многу tips and tricks за сè што те интересира во животот, нешто што порано ни беше овозможено само преку лице в лице социјална интеракција, книги и медиуми. Впрочем, можеш лесно да научиш нешто за теми кои инаку не би ни знаел дека постојат.

Ова некогаш може да биде и overwhelming, соочен си со огромен број на информации за кратко време и реално, невозможно е сите да се восприемат, што може да доведе до чувство на „не сум доволно паметен“. За контраст, достапноста на толку информации може да даде лажно чувство на „јас сум експерт на оваа тема“, иако немам вистинско образование или искуство во таа тема. Станавме општество (глобално, не само кај нас) кое има повеќе експерти на социјалните мрежи отколку што има експерти во реалниот свет. И патем, неретко овие „популарни експерти“ се поценети и „послушани“ од реалните експерти.

Исто така, тоа што „зборот“ на луѓето многу полесно се шири само по себе значи дека и дезинформациите се шират многу лесно. Иако луѓето сè повеќе и повеќе стануваат свесни за моќта на дезинформациите, сепак тие постојат и многу лесно се шират. Ова значи дека ако порано измислев нешто за некоја личност, малку луѓе ќе ја дознаеја таа информација, бидејќи мојот досег на луѓе во реалниот свет е доста ограничен, а сега многу лесно таа (дез)информација може да се рашири на илјадници луѓе. Многу полесно можам да го уништам животот некому, имајќи или немајќи ја таа намера.

Социјалните мрежи ни ги отворија вратите кон проширување на видиците, кон ценењето на различностите на луѓето, што не е секогаш возможно во реалното опкружување на луѓе, кое е доста поограничено и дури и би рекла, доста похомогено. Доколку се ослонувам само на мојата околина, шансите се дека нема да можам да ги сфатам, или дури и да ги дознам проблемите на маргинализираните заедници, особено во Македонија, каде скоро воопшто и не им се обрнува внимание, ниту пак се застапени или претставени во јавните медиуми, барем не до тој степен да допрат до поголемата маса на луѓе. Така, преку социјалните мрежи „присилени“ сме да се соочиме со сопствените предрасуди, со сопственото незнаење и да се обидеме да „созрееме“, да излеземе надвор од меурот во којшто живееме.

Со самото наше изложување на социјалните мрежи, во даден момент се соочуваме со една од овие две работи: „јас сум центар на внимание, сите очи се вперени во мене“ и „невидлив сум, се губам во морето од луѓе“. Тоа нè става баш во една чудна ситуација, каде истовремено чувствуваме контрадикторни работи и барем мене лично, ми прави да се чувствувам доста неодредено, несигурно, недефинирано. Од една страна, чувствуваш притисок дека сè што правиш/кажуваш е ставено под лупа (се случува и тука на форумот каде имаш колку-толку анонимност, камоли на социјални мрежи каде го имаш и твојот идентитет) и многу лесно можеш да завршиш како мета на сајбер напад во најмала рака, а од друга страна се чувствуваш како една небитна точка во светот за која никому не му е гајле.

Додека сметам дека за некои луѓе социјалните мрежи можат да бидат тој extra push кој ќе ги извади надвор од својот затворен свет и ќе им ја даде таа самодоверба која им е неопходна, кај други „ранливоста“ што со себе ја носат социјалните мрежи ќе биде тој extra push да се затворат во себе. Кај трети пак, овој extra push ќе замине во скроз спротивна насока, каде ќе стекнат превисоко мислење за себеси, еден вид на преголемо себевреднување (како што рековте, нарцисоидност). Ова станува огромен проблем кога индивидуата ќе се најде во „скандал“ и ќе треба да се соочи со огромна критика или омраза.

Повеќе не се само познатите личности изложени на хејт коментари, исмевање, булинг итн, туку сега буквално секој може да стане мета и ретко кој е спремен за тоа, особено за нарушувањето на приватноста. Сме генерација каде постојано се прават скриншотс и се споделуваат и реално, никогаш не можеш да знаеш кога нешто ќе биде искористено против тебе. А секогаш има нешто што може да биде искористено против тебе.

Ова е особено точно кај тинејџерите и адолесцентите и на еден начин сметам дека до некаде им се ускратува правото и ним (а и на возрасните) да грешат и да учат од своите грешки, бидејќи притисокот за да си прифатен од твојата заедница (која сега претежно се наоѓа на социјалните мрежи) и да се однесуваш и имаш ставови како што е прифатливо е преголем. (Не дека овој притисок го немало и порано, но повторно, досегот на луѓе бил помал). Ако си еден од адолесцентите кои се повеќе во тек со новите моди, постојано ќе се плашиш да искажеш мислење бидејќи гледаш колку лесно може да згрешиш и да се сврти „цел свет“ против тебе, а ако си еден од адолесцентите кои не се замараат со нови моди, може наеднаш да се изненадиш и да наидеш на доста булинг, „од нигде-никаде“.

Фактот што секој може да се крие зад капата на анонимноста дозволува секој да ги вади своите фрустрации, лутина и омраза, без да мора да се соочи со никакви последици. Дури и кога не се работи за анонимни ликови, туку за наши пријатели, таа макар и моментална отцепеност од реалноста им овозможува во одредени ситуации да се однесуваат доста некарактеристично (пример погрубо/поостро, по-detached), во споредба со она како би се однесувале во живо.

Без разлика дали се работи за булинг или едноставно за онлајн разговор, луѓето како да забораваат дека зад екранот постои реална личност, со реални чувства. Многу е лесно to brush-off некој, бидејќи фали таа емотивна поврзаност или одговорност, што инаку ја чувствуваме во реалниот живот. Многу е полесно некоја личност онлајн да ја замислам како фиктивен лик од некоја книга и да ми е сеедно како се однесувам кон неа. Ова лесно може да се види во twitter и youtube заедниците, каде постојано, жестоко и масивно се напаѓаат еден куп на луѓе, без воопшто да се размисли на последиците кои може да настанат (пример, анксиозност, депресија, па дури и самоубиство на личноста).

Имам контрадикторни мислења и тешко ми е да изразам што сакам да кажам, но истовремено чувствувам како луѓето да губат емпатија при секојдневна комуникација и како да стекнуваат емпатија кон помаргинализирани заедници, за разлика од порано. Како од една страна да им се заладува односот со луѓето во реалниот свет, како да се detached, но од друга страна како глобално повеќе да се обрнува внимание на проблеми како дискриминација, социјални неправди итн.

Мислам дека горе-долу ги опфатив првото, второто и петтото прашање, а кога се работи за третото и четвртото би рекла дека сакам да ги напуштам социјалните мрежи бидејќи негативно ми влијаат, не само заради причините кои ги наведов погоре, туку и поради зависноста и денгубењето кое го предизвикуваат кај мене. Сепак, тоа што ме спречува да се оттргнам од нив не е толку притисокот од толпата („сите го прават ова, па сега мора и јас“), колку што е фактот што со повеќето луѓе комуницирам преку социјални мрежи, а делумно и тоа што „мораш“ да си во тек со работите, инаку си boomer или „необразована“ личност за било која социјална тема која е модерна во моментот.
Кликни за проширување...

eliesaab · 7 октомври 2020

Amellie13 напиша: ↑

"Еј ќе те барам деновиве за кафе да знаеш."
"Важи, пиши ми слободно ко ќе си тука."
*никогаш повторно не ме бара*

Добро, зошто, ЗОШТО велите дека ќе барате некого за кафе ако не планирате да го направите тоа? Знам дека се случува живот и излегуваат непланирани работи, ама побогу не можи истото па истото насекое. Еднаш годишно случајно ќе се видиме некаде или сме излегле и истиот муабет е сѐ до следната година.

Откако завршивме средно само еднаш сме седеле на кафе, сѐ друго останало како празни ветувања. Ова ми се дешава со двете добри другарки што ги имав во средно. Со едната последно се видовме во јули месец кога тврдеше дека обавезно ќе ме бара деновите, а со другата од лани од ноември (скоро цела година).

Дали јас сум премногу наивна или што е работава не знам. Ама ако му речам на некој дека ќе го барам да се видиме значи дека ќе го барам навистина, а не дека истиот муабет ќе му го терам следната година. Јас ги барав веќе неколку пати.

Искрено оладени ми се чувствата сега и не ми е грижа, само си размислувам понекогаш зошто некои луѓе ги снемува одеднаш и те ghost-нуваат без никакво објаснување. А ако не си вреден ни за едно факинг објаснување од нивна страна, пиши пропало.
На тој што му е дојдено до тебе ќе вложува во врската како што ти вложуваш, другото сето треба да се избриши од животот.
Кликни за проширување...

Ahoy · 9 октомври 2020

Bezimenka90 напиша: ↑

Аман со тоа со или од корона. Ако има терминална болест и пукам во неа, ќе умре со или од куршум? А ќе одговарам за убиство?
Кликни за проширување...

Конечно

cresa-jagoda · 12 октомври 2020

tessie напиша: ↑

Само сакам да кажам нешто што сум забележала.
Нели велат жената се запоставила, куќата е запустена па мажот се оддалечил од домот.

Запустеноста е последица, не причина. Кога јас бев најсреќна, научив еден куп нови јадења да правам, сѐ беше беспрекорно во секое време и работев пеејќи.

Потоа кога се измешаа нештата сѐ правев со оф-туф како пензионер.

Жената кога влегува во таква фаза, мажот одамна почнал со глупости и таа го чувствува тоа.
Кликни за проширување...

tinka-mace · 12 октомври 2020

KateKane напиша: ↑

Понеделник, 5 Октомври. Си разгледувам каталози на еден апарат што кошта 100 евра, а доста добро ќе ми се најде за низ дома. И после ми текнува дека 100 евра ако ги пукнам на него, дури да стигне платата ќе треба леб и паштета да јадам. Што ме носи до втората точка на моево излагање, а тоа е што не знам до кога ќе треба леб и паштета да јадам. Платата ми ја пуштаат кога што ќе им текне, иако по договор треба најдоцна до 5 во месецот да се исплати. Еве веќе некое време сум ваму вработена, досега ниту еднаш, 0, со зборови нула не го испочитувале тоа. Од друга страна се наоѓам јас, што секоја обврска си ја завршувам на време. Ако нешто не сработам како што треба бидејќи живи луѓе сме и грешиме ми се качуваат на глава истата секунда, тоа никако не се заборава.

Кога ќе ми стигне таа долгоочекувана плата, пак ќе се мислам дали да го купам, ќе правам калкулации како можам на рати да го земам за да не мора нели леб и паштета да ми е секојдневие и нема да можам да си направам еден опуштен шопинг на работа која ми е потребна, а не аздис.

Од трета страна бидејќи си ги симнав есенските јакни, денес за прв пат после долги месеци ја облеков омилената. На идење од работа разочарана што се нервирам за вакви работи, ги ставам махинално рацете во џеб и си наоѓам 100 денари. Не знам од кога стојат таму, не знам ни кога сум ги ставила, ама ми предизвикаа некоја блага насмевка на лицето. Се упатив директ во маркет, си купив милка со цели лешници и ја изедов без да дишам.

Вакви турбуленции ми се случуваат често, да не речам, ова ми е секојдневието откако одлучив самостално да се издржувам, далеку од моите, како еден просечен работник во "држава". Како мене одговорно гарантирам дека се осеќаат 70% од моите врсници.

И тогаш ќе дојдеш на фемина форум и ќе прочиташ мислење како на погоре членката кај што ти кажува дека треба да си благодарен што си се родил некаде и ти дала корења таа земја. Дека без мака нема заработка. Дека добивка без битка нема. И се запрашуваш, јас ли сум нешто ненормална, не живееме ли во иста вукојебина, или некои луѓе имаат розови наочари, психоделични супстанции, некои други врагови за да им е убаво овде. Затоа што други зборови за вукојебина, мрсул, дупка, провалија за "држава" што дава само мака а не заработка, битки без добивки, капки пот без приход за понатамошна сигурност, јас немам.

И така...
Кликни за проширување...

Idedemja · 15 октомври 2020

MissChievous напиша: ↑

Неодамна налетав на едно мислење/коментар и целосно се опседнав со значењето. Вели:

mindful, very intentional, extremely selective

Посекако морам да се потсетувам, едноставно понекогаш се случува да дозволам небитни нешта да ми украдат време и спокој. Така да, потсетник: биди крајно селективна со се'! Со кого разговараш и правиш разни занимации, што точно вреди за да разговараш и потрошиш време in the first place, во чиви зборови веруваш, за кого одвојуваш време да му ги ислушаш проблемите, за кого вреди да размислуваш воопшто, како го поминуваш слободното време, кои книги ги читаш, која музика ја слушаш, кои серии и филмови ги гледаш, каква храна внесуваш во себе, колку вежбаш, се растегнуваш, колку медитираш, колку пишуваш во дневник, колку си го пазиш здравјето, и физичко и психичко, едноставно внимавај на што вреди да трошиш од скапоценото време и скапоцениот спокој и скапоцените мисли и скапоцените чувства. Што и да одлучиш дека за тебе е навистина важно и ти помага да бидеш најдобрата верзија што мислиш дека можеш да бидеш, прави го тоа и право го со умисла, со целосна внесеност и уживање!
Кликни за проширување...

Потполно се согласувам со сето пишано, браво

sierra · 18 октомври 2020

Скролав низ Сакам да кажам... и наидов на мислењето на @MissChievous кое морав да го споделам во темава, ама @Idedemja веќе го сместила.

Не само што треба тука да се запамети, мене сигурно ќе ми стане daily reminder.

Ahoy · 22 октомври 2020

nena2010 напиша: ↑

За сите оние што се палат дека им е одземено право на движење и дека се контролирани едно само ќе кажам, твоето право на движење е минорно во однос на правото на живот. Толку.
Кликни за проширување...

ivi1987 · 22 октомври 2020

KateKane напиша: ↑

Слика за ефектот од маската и колку луѓе се заштитија со тоа што ја носат има?

Абе дечки Лејди Гага одржа настап на VMA's каде пееше со маска на неа, десетици танчери играа со маски на нив, веќе луѓе почнаа да проектираат креативност со тоа какви се маски може да си направите, која од која поуникатна, модниве куќи веќе си направија нов тренд, си инкорпорираа маска во секоја комбинација.

Цел живот пола моја фамилија носи маски на работа, ниту се пожалила, ниту пак некој еве видов да не може да си каже што се му тежи на душа, ниту некој развил некоја болештина со недостаток на кислород, ниту пак во светов има медицински текст, студија или шо и да е за штетноста за носење маски, а одредени бранши ги носат цел работен век.

И не само доктори, во фабрики со различни хемикалии кога се работи, во козметички салони за да не се вдишува акрилатот, еден куп работници ТРЕБА и ПОДОБРО е да носат, неголи директно да вдишуваат канцероген материјал.

Ама не, мора да се најде одредена популација што мисли дека некој сака свесно да ве заќути или да ви направи некаква штета.

Крај краева ја сум луѓево што не сакаат, да не носат. Ама ако ги стегне болештина тогаш да не идат по болници да се лечат. Пошто не е фер ваму да трошиш време и енергија за да дискредитираш нешто, а после тоа да се лупнеш на ургентно каде си ходајуча зараза и треба да те лечи човек кој МОРА да носи маска.

Смешно е некој толку да се труди да оцрни парче материјал кое единствена намена има да ве заштити. И нема апсолутно никаква, ама баш никаква контраиндикација од носење на истата.
Кликни за проширување...

Ти симнувам капа @KateKane

eliesaab · 4 ноември 2020

KuklickaSk напиша: ↑

Многу интересно да го читаш ова после 10 години.
Мажена сум со истиот дечко од тогаш и имам син
Имам магистерски студии завршено во странство, и имам шетано ептен многу по светов.

Не работам во хуманитарна организација, ама преку нешто слично се борам за подобро општество за сите нас и сега.

Совет до помладите што може ќе прочитаат, не се откажувајте од желбите и работете силно да ги остварите.

Пред точно 10 години ги имав изгубено и мајка ми и татко ми, бев на факс и живеевме со брат ми со 3000 мкд пензија за студенти останата од мајка ми. Живееме со баба ми и нејзината пензија со која плаќаше сметки и купуваше основна исхрана.
Одев на факултет пешки или со точак и во лето и во зима, купував ѓеврек за јадење и ретко седнував на кафе ао колеги. Цело лето работев по кафичи за плус дневница. Носев носена облека која најчесто ми ја даваше прва братучетка на мајка ми.
Во недела одев на ручек кај дечко ми (сега маж) и неговата фамилија уште тогаш ме прифати како нивна. Знаев од тогаш дека сакам и јас такво семејство.

Fast forward, делови има пишувано шп форумов во периоди кога сум била активна. Учев многу, волонтирав по организации, работев. Добив стипендии за да учам во странство. И прва асална работа на 22 години за тогашни 23.000 мкд. До ден денес се смеам кога таа директорка (сега и пријателка од која научив буквално се за работата) ми кажа дека ме вработила затоа што сум звучела амбициозно а скромно, сум знаела точно што сакам од животот и сум имала тиркизен лак на нокти на интервју што и се допаднало.

Јас ќе кажам имав среќа. Тие да препознаат нешто во мене и д ми дадат шанса да научам и да стекнам многу контакти.

После 10 години имам голема плата, а траумите од немање пари порано ми се одразуваат на тоа што секое одење во маркет купувам се х2. За да има. Зошто знам многу добро како се пазари со броени пари. Можам да влезам во бутик и да си купам буквално што сакам. Јас, која една нова година отидов на сред снег со балетанки зошто немав чизми, а не сакав да ставам патики на фустан.

Затоа работете на себе и верувајте дека ќе успеете. И поддржувајте се со браќата и сестрите.
Кликни за проширување...

Feminka22 · 6 ноември 2020

Mantub напиша: ↑

Ама зошто да не се збогатат кога се приватни?
Не ги жалете многу овие што требаше да го средат здравството далеку пред пандемијава.
Да беше средено здравството, приватните ќе беа луксуз за побогатите како и што треба да биде.
А не да бараме приватните да намалеле цени од милостивост.
Не ми треба милостивост од приватна клиника.
Ми треба исполнување на ветеното во државна клиника.
Кликни за проширување...

Амин.
еве за што дрндав во Сдк
Тоа е тоа

ivi1987 · 8 ноември 2020

1209 напиша: ↑

Сакам пак да сум дете, да собирам есенски листови за училишен проект, сакам да влезам во соба и да го видам дедо како седи на двоседот и да си го слушнам името од негова уста, со негов глас, сакам со децата пред зграда да правиме канцеларии од дрвата за огрев, оние коцкастите ни беа компјутери, со саати си игравме работа.
Сакам да се разбудам кај баба и дедо со топол чај и потпечено лепче со домашна сол, надвор пред прозорецот пожолтена лоза и роса од дожд.

Сакам со саати да седиме со другарките пред зграда и да си гледаме на кафе, да си збориме за симпатии, сакам да се спремаме за излегување заедно, да излеземе и да вртиме кругови околу кафичите, да делиме едно сокче или едно млеко со шлаг, или парче пица, оти нема за повеќе.

Сакам пак да имам прв симпатија, сакам пак да имам прв бакнеж со некого, сакам да имам возбуда каква само тинејџер може да има, сакам да запознаам некого за прв пат, дете со илузија дека сум возрасна.

Сакам да е зима, недела, мајка ми да спрема доручек, да врне снег, многу снег, јас дома на топло со брат ми да украсуваме елка и да слушаме божиќни песни. Сакам да си дојдам од Скопје и да го најдам новиот член одново, топче меко, да е мал и да имам уште години со него. Сакам да е Бадник, да гледаме Зона Замфирова после вечера, сакам да е Божиќ и да имаме Хари Потер маратон.

Сакам да е Октомври, да одеме на панаѓур.

Сакам да е лето. Сакам да сум во мојата соба, на тераса, да си читам книга, мир околу мене. Сакам да се спремам за излегување за дејт со него и да се поднапиеме, да се смееме безгрижно, да се галиме и гушкаме и да не се испуштаме од раце. Сакам да дојдам кај него и да гледаме филм, на столчиња пред компјутерот и да заспијам на неговиот тесен кревет, да ми вели остани на спиење, а јас да велам нема шанси, иако веќе е 5 сабајле и сум преспала цела вечер.

Сакам да зима, да сме завршиле со колоквиуми и да се спремаме за распуст, да пиеме какао со цимерките и да гледаме филм, надвор ладно и магловито, ние на топло, среќни сме и удобно ни е.
Сакам да е почеток на учебна година, одам по патчето накај Шумарски, есен, нов предизвик, ново поглавје, сакам да ги видам нив, да се собереме после предавање и да пиеме кафе во Лепетит, да си раскажеме за летото.

Сакам да е петок, сакам да се собереме со школските и да одиме во кафана, како и секој викенд, да пиеме шприцер со Смедеревка и да делиме порција помфрит и пилешки прсти, да се опиме, да се гушкаме и да пееме.

Сакам да се качам на авион и да слетам таму, сакам да завршеме со работа и да делиме вино од шише или лименка пиво, да вртиме џоинт. Сакам да ги запознаам нови луѓе да ги гушнам и бакнам на прва средба, без притресување.

Сакам да е зима, загушливо, свирка, да стоиме сите еден до друг, да славиме Нова Година, да се бакнуваме и гушкаме, пиеме и наздравуваме и пееме за подобро утре.

Сакам да сум слободна, сакам да заврши кошмаров, сакам среќни луѓе, сакам живот, сакам прегратки и бакнежи и средби и се она што сме го земале здраво за готово. Сакам да младина што живее и се бори за подобро утре, сакам стари луѓе горди на нас. Нема ништо, моментално не знаме дали некогаш ќе има пак живот, срцето ми е скршено.
Кликни за проширување...

IRBBB · 8 ноември 2020

Мора да остане запишано во незаборав. ❤️

Billy Idol напиша: ↑

Во следното Дизни остварување ќе гледате:

Во лето господово 2020ќа сосема неочекувано принцезата од далечното кралевство го најде својот принц на белиот коњ.
Животот и се претвори во бајка. Летно уживање, танцување на утринското ветре покрај небесните води, пиленца пеат на сите страни... Се ширеше веста за нивната љубов кон цело кралевство, сите беа пресреќни и ја очекуваа нивната свадба.

Но, тука беше злобната вештерка, неговата стара мајка која имаше за цел да и го упропасти животот, да ја фрли во црни одаи, да готви, да чисти, пере, и нозе да и масира.
Виде младата принцеза како старата вештерка и имаше фрлено златна магија на другата млада принцеза од другото кралевство кое беше мажена за брат му, и се исплаши дека и таа ќе биде следна, маѓепсана. Појде кај својот принц, својата најголема љубов, го молеше да побегнат од кралството, да почнат сами свој живот, далеку, некаде, каде злобната вештерка нема да ги најде.
Но...
Но...
НО...
Нејзиниот принц беше исто така маѓепсан. Очите му беа нарасени од златната прашина на мајка си и само немо ја гледаше и не изустуваше нуту збор.
Бајката на младата принцеза се претвори во хорор, на сите страни почнаа да ја ловат страшните канџи на вештерката...
Не знаеше што да прави? Како да го спаси својот принц од магијата? Да го остави ли сам? Не, не може да му го направи тоа на неговата најголема љубов, на својата судбина...

Од 8.11.2020 филмот е достапен на нашиот стриминг сервис Фемифликс за само 199 ден + пуканки гратис.

Добар сум, нели?
Кликни за проширување...

eliesaab · 14 ноември 2020

mode-kristina напиша: ↑

Чиста глупост е дека „дебела“ девојка има помали шанси за дечко. Исто така е глупост и дека слаба девојка има поголеми шанси да фати дечко. Секој си има различен вкус, за вкусови не се расправа, нели? Точно е дека дебелината не е здрава работа, ама не секој е дебел поради неправилна исхрана, иако тоа е причината во поголемиот број случаи. Некој е дебел поради болест, поради проблем со тироидната жлезда. Лесно е да судиме од страна.
Не е добро ни да си премногу слаб кога веќе зборуваме за идеална тежина. Ама за волја на вистината има луѓе што многу јадат, а се многу слаби. Типичен пример е една моја другарка.

Јас лично не би го оставила дечко ми ако се здебели или ако премногу ослабе до тој степен да не личи на себе. Кога напушташ некого кога му е лошо, не го заслужуваш ни кога му е добро.
Кликни за проширување...

Посебно за последниве реченици.

eliesaab · 22 ноември 2020

Justicija напиша: ↑

Сега сите се на изволте така да сите велат Што ќе си трошам време со оваа и се јавува на резервите и чао
Какви денешни искривени вредности
Кликни за проширување...

IM.TMKQ · 18 декември 2020

Purplelilac напиша: ↑

Не ми е јасно како на 18 декември 2020 година уште се употребува „еј остави го, пи*ка е тој“.
Како се уште еден ваков израз може да е океј и да се користи насекаде, додека сакаме еднаквост?
Како тоа женскиот полов орган е синоним за слабост, додека машкиот за неповредливост и сила?
Како сите се расфрлаат со изразот „к*р ме боли“ за да покажат колку се несоборливи?

Што, демек к*р никогаш не може да боли нели?
Да ја испитаме теоријава со колено во меѓуножје во пракса?

Или ако веќе употребуваме, нека биде за мажи „слаб си ко к*р“, а за жени „слаба си ко пи*ка“.
Одговара вака, мислам таман е.
Кликни за проширување...

Bratot · 22 декември 2020

Ова.

Bridget напиша: ↑

Предлaгaм oвaa кoрoнa гoдинa, пaрите штo се нaменети зa пoдaрoк дa се пренaменaт зa нoвoгoдишни ќесињa зa фoрумски децa. Сите штo oстaнaле без рaбoтa, финaнсискa кризa и сличнo, дa нaпишaт нa мoдерaтoр (кoј немa дa труби пo лични пoрaки) и дa им се прaти пo пoштa. И тaкa знaеме декa сo гoдини нaнaзaд немa фoрумџики кoи се истaкнaле сo нештo вистински знaчaјнo пa дa имa ствaрнo некaквa смислa избoрoт и пoдaрoкoт. Сaмo предлoг.
Кликни за проширување...

Summerbaby · 23 декември 2020

На темата Верувате ли во судбина.. мислењево треба да биде запаметено,зошто сигурно нема да биде сфатено , а @Veta

handyman напиша: ↑

богами така е која разлика пред 10 год сега и којзнае за 10 год се се менува некои странство фатија некои тука се ама патевити ни се различни со тие со си мислел само на здраво денеска ти се секојдневие ко млад што биле убави девојчината сеа за жалене се тие неприметните сеа се приметни и се друго бајаги ги има а многу пишување колешке така ли е
Кликни за проширување...

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Billy Idol Форумски идол

minne992 Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

eliesaab Популарен член

Ahoy Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

tinka-mace Популарен член

Idedemja Популарен член

sierra Истакнат член

Ahoy Форумски идол

ivi1987 Форумски идол

eliesaab Популарен член

Feminka22 Форумски идол

ivi1987 Форумски идол

IRBBB Форумски идол

eliesaab Популарен член

eliesaab Популарен член

IM.TMKQ Форумски идол

Bratot Популарен член

Summerbaby Истакнат член

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Billy Idol Форумски идол

minne992 Форумски идол

Purplelilac Форумски идол

eliesaab Популарен член

Ahoy Форумски идол

cresa-jagoda Форумски идол

tinka-mace Популарен член

Idedemja Популарен член

sierra Истакнат член

Ahoy Форумски идол

ivi1987 Форумски идол

eliesaab Популарен член

Feminka22 Форумски идол

ivi1987 Форумски идол

IRBBB Форумски идол

eliesaab Популарен член

eliesaab Популарен член

IM.TMKQ Форумски идол

Bratot Популарен член

Summerbaby Истакнат член

Корисни пребарувања