Мислења кои треба да останат запаметени

Serafima · 13 јануари 2012

Yipman2 напиша:

Внимание : Документарниот програм содржи материјали кој не се претпорачуваат за деца помали од 15 год , или пак се претпорачува присуство на родител

The Battle for Femina : Rise of the Trolls

16.07.2009 . Датум кој ќе го промени светот на фемина.
Датум кој беше за првпат прекршен договорот Раштански лозја за ненапаѓање помеѓу силите на фемина и Троловите.

Неочекувано Троловите се подготвуваа за оваа војна повеќе од 10 години

Првите напади ги извршија кон главниот град СКД и пристаништето СДП ... двете главни точки кој лесно ја онеспособија државата. Предводени од Триксон немилосрдно се проширија низ целата држава.

Немоќни да ја запрат брзата чума , Фемина лидерите повикуваат на помош од соседните земји.
Меѓувремено 90% од земјата припаѓа на троловите . Плашејќи се од нивнотот проширување низ целиот свет , соседните земји праќаат помош. Тука се истакнува SSS**** Генералот Јипман познат низ минатото како Пустинска Лисица

Подготовките за ослободување Јипман ги одржува во Градовите Насмевка и Форумски Игри каде сеуште не се опфатени од троловските војски. Длабоко во себе знаејќи дека нема да може да извојува победа дотолку го нападне главниот град , Јипман решава да се концентрира на градовите Политика и Општи дискусии ... како главни ресурси за снабдевање на главниот град.

После 2 недели подготовки се извршува масовен напад под името "Мрачни Тутурутки"

Притоа барајќи помош од искусната генералка офспринг да помогне во ослободување на Политика...
Со мали загуби Јипман успеа да извојува победи низ неколкуте градови што му даде голема предност и патишта поблиску до главниот град , но сеуште не е војната завршена и војската се поделува на 4 дела кој ќе војуваат на 4 фронта низ земјата тоа троловските генерали ја искористуваат поделеноста и лесно успеваат да го нападнат градот Политика , Офспринг со големи тешкотии и загуби бара помош од Сојузниците ... држејќи го градот веќе месец дена и одсечени од другите војски офспринг ја презема работата во свои раце ... и гради упориште додека не дојде засилување

Градот е цел во рушевини. Јипман праќа посебна текновска девизија на чело со гернералката Жапче да помогне во ослободувањето на градот ..
Жапче со своето искуство и со помали тешкотии успеваат да ја пробијат опсадата и да продолжат да се борат за слободатата на градот
Тешките тенкови им овозможуваат држење на градот но не и негово освојување
... Нажалост градот Политика ќе остане под опсада на двете сили се до крајот на војната

Успевајќи да се спаси од пораз Јипман решава преку каналот Љубов да се пробие до пристаништето СДП и градот модни критики.... нажалост СПД е тотално уништено и нема да може да се опорави се до завршеток на војната ..

Ова уништување на СПД ќе ги забави обновувањето на фронтовите и движењето на силите за 4-5 месеца .... Тука веќе доаѓаат воздушните сили кој преку уништување на неколку тенковски девизии и уништување на неколку бункери ќе овозможи на Јипман да ги освои териториите на федерациската земја Живот кој е дел на Фемина федеративна држава.

После големиот успех и ослободувањето на голем број градови ... Јипман ја праќа специалната артилериска единица на чело со марама да ги пробие редовите на градот модни критики и да го ослободат. Градот МК е главен за снабдување на ресорси поради големиот аеродром

Меѓувремено Јипман успева да се пробие во бункерските редови на Федерацискитата држава Кариера ...

Лесните пробивања на сојузниците ги загрижува троловите... така да ја преместуваат својата војска од градовите Скриено Катче и ги насочуваат кон сојузниците

На другите фронтови Модни К е тотално разурен од артилерија на марама и кој успеа да го освојат градот.... успевајќи да го освои ги насочува своите сили кон главниот град каде допрва ќе биде жештината....

Воздушните сили успеваат да ги освојат градовите Анализи , Љубов и Секс

Брзата загуба и губење на територии троловската војска се повикува на старите сојузници кој ќе им помогнат во битката за главниот град и враќање на старите градови ....

Големите троловски му нанесуваат големи загуби на Јипман .... неможејќи да се справи со тоа ја испраќа на терен посебната тенковска девизија AA*** На чело со исклучително добриот воен командант Теодора класа KKK*** ....успевајќи да ги одбие силите на троловските земји посебната девизија тргнува кон СП да го освои и да може да ја постави почетната опсада на главниот град

После 2 години битка и неможност да се ослободи земјата од троловските земји , Јипман успева да испрати таен шпиун кој ќе го убие Триксон ... надевајќи се дека тоа ќе успее да им даде удар на Троловските земји и ќе ги замагли нивните сили ....

Но незнаејќи дека пред Триксон да умре , големи планови биле скроени ....праќајќи војска во земјата форумски игри и освојувајќи ја за 1 недела ...сето тоа ќе ги забави силите на Сојузниците , кој ќе ги натера да се врати назат на поранешните фронтови

Успевајќи да ја дотолчи целосната војска на троловите , Јипман собира сите девизии и сили за концентрација и ослободување на главниот град

Но дали ќе успее да ги искорени троловските војски и стави крај на нивното владеење... останува да видиме во 2012 ..... војната сеуште не е завршена

Кликни за проширување...

Секоја чест .
Браво .

marama · 19 февруари 2012

thelittle17 напиша:

Вистинска љубов денес тешко се наоѓа, а замена за љубов ако имаш пари лесно се купува, но сите добро знаеме дека плишано мече не е исто што и вистинско живо мече. Денес е реткост да најдеш сродна душа, некој кој неизмерно ќе те сака и ќе го сакаш, некој кој ќе навлезе длабоко во твоето битие, а ќе ја заслужува твојата љубов со секој негов потег. Им пружам рака на ретките парови кои ги знам, а се искрено (и „верно до гроба“) заљубени, затоа што кај повеќето реално се е само добра глума, кога би ги виделе академиците кои номинираат за Оскар и Златен Глобус, веднаш би им ги доделиле овие престижни награди, за престижното глумење заљубеност.
Додека го пишував ова, се сетив на една стара приказна.
Во 1141 година во Германија,поточно во кралството Швабија,војводата Волф во својот замок Вајсберг бил опколен од војската на царот Конрад. Опсадата траела долго, а Волф бил немоќен да се справи со противниците. На крај било јасно дека мора да се предаде и да го препушти имотот на непријателот. Но, жените од замокот не се предавале толку лесно. Тие му напишале писмо на царот Конрад, во кое барале да им вети дека секоја жена ќе биде безбедна и ќе може да го напушти замокот со онолку скапоцености и богатство колку што ќе може да понесе со себе.
Царот се сложил, а кога се отвориле капиите од замокот, на изненадувањето му немало крај.Жените не носеле ни злато,ни скапоцени камења…
Секоја жена излегувала грбавејќи се и подвиткувајќи се од тежината на својот маж кој го носела на грб.
Царот Конрад бил трогнат од она што го видел и заплакал, па решил во името на љубовта да склучи помирување поради овој гест на љубовта на кој бил сведок.
Епа за денешни времиња, приказнава е поголема научна фантастика и од филмовите на Спилберг.
Поголема е можноста да го сретнеш Дарт Вејдер отколку да видиш искрена љубов.
Оние мажи кои се во брак (со ретки благородни исклучоци), се однесуваат како да допрва треба да се женат, па секое излегување во Џубокс и останати вонвременски места го користат да „ќарат“ некое младо пиле, а потоа со мирна совест си легнуваат покрај „саканата„ сопруга. И така со години. Некој ќе рече, гледаат многу турски серии… Не, не е до сериите, тоа го прават веќе неколку години наназад.
А не дека ги оправдувам и жените. Некои од кога ќе се омажат (или ќе бидат во долга сериозна врска), забораваат на средување, обновување на жарот во бракот, се запустуваат и мислат дека и на такви никакви, какви што станале ,мажот треба да се пали на нив, само затоа што им е маж (или долгогодишен дечко).
А најлоши се оние примери на девојки кои се втора виолина во нечиј брак, па со години се залажуваат дека нивниот љубен ќе ја остави жена му, само заради нив.Сестро ако веќе ја одбрал неа, наместо тебе, јасно е.
Каде исчезнаа романтиката, верноста, искреноста, пријателството меѓу партнерите и останатите работи што ја прават љубовта, љубов?
Каде исчезнаа подеднаквата посветеност, жарот и пеперутките во врските?
Се чудам кога ја слушам баба ми како и после толку многу години поминати со дедо ми (Бог да го прости) сеуште зборува за него со искрена љубов и сјај во очите. Додека тој бавно умираше таа ни за момент не го остави и постојано со месеци беше со него држејќи го за рака.
Сега бре, најчесто употребувани фрази меѓу две вљубени гулапчиња се- „Цркни ….. ти мајчина“ или “Носи се у три лепе“.
Додека сме сингл, секогаш кога правиме испади,излети и глупости при излегувања, ја користиме фразата „Еднаш се живее“ или „Животот е краток“, а вторпат овие фрази ги користиме кога силно ќе се затрескаме во некој, па ќе се затвориме со него и никој нема очи да ни види долг период, па кога ќе те прашаат, зошто те нема никаде,си помислуваш, животот е краток и сакаш секоја секунда да ја пројдеш покрај саканата личност, не губејќи време на глупави излегувања по дискотеки и кафани.
Затоа драги мои, ако наидете на вистинската личност или веќе сте ја пронашле (под вистинска личност мислам на некој кој направил од вас подобра личност, некој за кој длабоко во себе знаете дека е вашата сродна душа ), борете се и не дозволувајте ништо да ви се попречи на патот. Затоа што ваквите луѓе денес се ретки. Дојдоа времиња во кои и кога ќе се поздравиш со некој, треба после поздравот да провериш дали сите прсти ти се на број.
И не заборавајте, сакајте се пред се, себеси.
http://www.bezpardon.mk/shto-beshe-toa-lubov/
Кликни за проширување...

mims-89 · 20 февруари 2012

Lilit напиша:

Серафима,со почит,тоа е само површно оправдување за немање храброст и моќ на својот живот. Прашањето е како ти сакаш,а не другите или како што велиш, Господ. Ако ти сакаш така,тогаш така е,а не е нечија воља. Ако на отецот желбата му била да замине,требало да замине,а не да се залажува, зарем не ја чувствуваш агонијата во тие лажења кои си ги кажувал себе си?! Тоа е чистокрвно лицемерие, негирајќи се себе си зад блажена насмевка,а душа која тивко умира зад изговорот за другите,заради својата немоќ. Хипокризија пар екселанс. Денес многу луѓе својата немоќ ја камуфлираат зад религијата што е практично сквернавење на истата,која со минат секој ден,го губи својот драж да биде нечија лична водилка,ако избрал така и тоа на правилниот начи. Да,има правилен и неправилен начин. Тие отци кои ги цитирате толку често на форумов, често не се во право и не знам како ве убедува спротивното. Чисто да кажам,ќе дискутираме на другите теми ако соберам храброст да не ви го нарушам балансот во рајот. И да напоменам,премногу почитувам секаква религија и начин на кој луѓето и се предаваат,се додека е во рамките на здравиот разум,а не фанатизам. На форумов,се изначитав еден куп молитви, еден куп цитати од некои отци (кои веројатно немале контакт со остатокот од светот и знаењето им било сувопарно,а да не зборувам дека се застарени,а ни малку мудри),кои многу веројатно дека не ги разбирате на правиот начин. Ниту еден бог (според философијата,теоретски) не би те натерал да живееш против себе си. По аналогија,ти си лицемер кој ако неговиот бог му каже,ок е да убиваш луѓе зошто се грешни,би го направил истото. Побитна е сопствената среќа фундаментирана на морал кој не мора да е проповедан од религијата (што е посилен,поиздржан и поздрав од оној кој го поповедале еден куп луѓе кои често немале допирна точка со реалноста и се многу субјективни), која ќе те направи подобар човек, отколку воздржување од икс работи заради вољата Господова. Многу лесен таргет за манипулација. Луѓе кои се оддаваат на религијата толку безкомпромисно,длабоко загазиле во безизлезие и губење на тло под нозете. Познавам попрекрасни луѓе меѓу атеистите,отколку помеѓу заколнатите верници. Барем будисти да бевте,страшно добра философија е,која не проповеда,прај она,прај ова,за да бидеш у мир и слога, сакај ги ближните,дозволи да имате лав-хејт однос и некоја чудна садо-мазохистичка борба. На крајот...животот е борба,поголем човек си ако умееш да најдеш баланс по свои критериуми и при тоа да успееш да не убиваш луѓе.
Џаст сеинг,без намера да навредам некого,ама ме повредува што сум имала контакт со вакви луѓе чиј однос ме повредил само затоа што одлучиле да се однесуваат по вољта господова и се однесуваат негаторски и игнорантно,при тоа засегајќи ме мене,цела сфера на еден живот...епа не е малку.А друго е што е нонсенс да се негира науката. И ко за ова за вас (патем не персираш,множина е,така што со мала буква) некој ќе ти каже,леле фала ти што мизеруваш тука за мене,а сакаш да си некаде на друго место...а башка што више имаме друг елемент во структурата кој е небог,односно другите луѓе,што е уште полошо и чудно.
На крајот...whatever floats your boat...

Туку...денес сфатив дека се смеам како будала на брашно на буквата ж. Многу смешна буква.
Кликни за проширување...

BeYourself · 7 март 2012

Primavera напиша:

Да ми кажеше некој дека животот е толку суров кога ќе пораснеш, немаше да брзам да пораснам.Ќе си останев дете, ќе мислев дека мама плачи зошто ја боли глава, дека не спие зошто не и се спие.Дека тато работи зошто мора да носи пари дома и дека ја сака својата работа.
А не вака, да бериш денар по денар за да каснеш нешто благо.Да се молиш да е утре се во ред.Да сакаш да плачеш а не можеш.
И додека слушам некои познанички како се лутат зошто палтото им било старо 1 год си велам прашајте ме мене, имам старо палто и уште постари чевли.
Ама знаете што јас ќе се борам да утре ми биде подобро.Ке го облечам старото палто и ќе одам на училиште и додека сите други ќе имаат подочњаци од журкање јас ќе имам од учење.Јас немам родители на високи функции за да ми најдат работно место, па да се опуштам.Јас ја немам таа привилегија.
Па што,јас сама ќе се изборам зошто знаам дека на крајот од овој тунел и мене ме чека светлина.
Кликни за проширување...

Gordana10 · 8 март 2012

Од темата изреки, поговорки, мудри мисли..

IvanaMkd напиша:

Не судете им на другите, додека не дознаете што е причината што се токму такви. А ако успеете да разберете, ќе сфатите дека нема што да се осуди!!!
Кликни за проширување...

Имат уште, овие ги издвоив,но се преубави:

IvanaMkd напиша:

Пред да го вреднуваш она што ќе ти го кажат, најпрво добро оцени го оној, кој што тоа ти го кажува.
Кликни за проширување...

Секоја чест премногу е мудра

Macushkaa · 8 март 2012

..xD

XstrongerX напиша:

Жално е што луѓето кои искрено ги сакам се бројат на прсти буквално.Мал краток вовед во
приказната со наслов "Баби и дедовци " оди вака :
Татко ми никогаш не сакал деца , се родив јас неможел да поднесе да плачам низ дома , па си поживеав кај баба ми додека не начуив да запрам кога ќе ми биде наредено. Неа ја сакав неизмерно , во мојот свет така ограничен и мал само неа ја познавав како единствена блиска.Дојде време за разделба имаше рак на матката во доцна фаза , убаво ми објасни зошто ќе ја нема. Секоја секунда до ден денес ми фали. Дедо ми или ако повеќе сакате мажот на мојата почината најмила , е класична пропалица , пијаница , коцкар не сум го видела со години ниту пак горам од желба да знам каде е .Другите баба и дедо се приказна за себе, во неколку наврати сум споменала дека во семејството на татко ми женските не се бројат за деца , некоја чудна политика нивно дете е само тоа што излегло од матката на нивна ќерка , децата се на мајката но не и на таткото Живеат само неколку ката подолу од мене, да во истата зграда а не сум ги видела со месеци Кога само ќе се сетам колку пати ме избркале затоа што не им бил денот, колку сум пропатила во животот , откако постојам роденден не ми честитале ( тоа и не ме боли ретко кој се сетил на тој ПосебеН ден ) пензионери се и двајцата ама и да сум прегладнета нема да ми фрлат скршен денар. Е па така , на семејните собиранки по различен повод ( воглавно ретки ) за сите има по нешто но не и за мене , секогаш беше така 6 сладоледи 7 деца Малку хуманост молам Ајде и јас ќе се пофалам да паметам неколку прошетки со дедо ми кога ќе дојдеше братучетками од далечните Америки ...ме земаше и мене со неа ( во главно позади неа ) и така натажено гледав кога се возеше на количињата или кога јадеше тост ..пред некоја година ја прашав баба ми зошто го прават тоа ми рече сине вреди за вниманитето зарем незнаеш дека доаѓа еднаш во цела година Така нека биде јас нема воопшто да доаѓам
Чао пријатно имам уште многу да кажам , ама се чувам за во темата Испукај се
Кликни за проширување...

[/quote]

bumbuleya · 18 март 2012

Trendafilka напиша:

Како и секоја тема и оваа оди од крајност во крајност, очигледно прво треба да разграничиме што подразбираме под нормален и пристоен живот, па да тераме понатаму.

Ви се молам, третиот кат резервиран за ВИП фацки во Колосеум со флаша виски од 150 евра е нормално, наспрема останатиот плебс на првиот кат со флаша пиво од 100 ден. во раката?
Или телевизор од 90 000 ден. ќе се покаже 100% подобар од Беко од 20 000 ден. да речеме, а двата имаат иста 5 годишна гаранција?
Или ако јадам од кравјото сирење оваа недела, наместо моцарела или некое француско мувлосано, ќе ми израсне рог на чело или опашка поради тој факт?
Како може некој толку да се потресува околу такви потрошни работи?

Не ги сфаќам, ги презирам таквите и да - ги генерализирам, зашто се плитки, арогантни и изгубени во свемирот.
Г-цата не знаела колку чини билет во градски автобус, зашто свилената принцеза не се качила никогаш во нејзиниот 25 годишен живот во такво чудо?
Оди утепај се ма.
Да ти се восхитувам или што?
Да се воодушевувам оти гледаат се' низ призмата на парите, и ако некој во меѓувреме ги загуби, ќе го шутнат од третиот кат на Колосеум директно на подот и ќе нема со кого да се напие кафе утредента?

Да имам пари - да, да не мора да се стегам, но не до границата на чисто расипништво.
Некој сака да ме убеди дека е нормално, пожелно и полезно да се фрлат 200 евра на чевли или обично џемперче?
Па колку и да имате пари или немате, тоа ли е идејата на општеството и човештвото?
Што мајка добива некој ако ѕврцка од телефон од 40 000 ден, станува автоматски попаметен, поубав?
Мојот и од 4000 ден. ме служи сосем одлично, фала на прашање, ни на крај памет не ми текнало да се фалам или да се срамам од него, зашто тоа ми е толку банално и идиотско.

Богаташите немале грижи, немале скиселени фацки... поголемиот дел немаат ниту грам совест, грижа и емпатија за остатокот од луѓето.
За сите пари што ги имаат, дупло повеќе се скржави, отколку сосем обичните луѓе.
Толкаво потценување за Државната клиника и сините картончиња, ама за најобични операции трчаат и фаќаат врски за таму.
Зашто едната со сино картонче чини 2000 ден во Државна, а 25 000 ден во Систина.
Па ако така лесно се фрлале пари, не би се потресувале околу тоа, нели?

Да, ќе работам за пристоен живот.
Не, нема да ми биде криво ако некој парите ги чува во новчаник од крокодилска кожа, а јас мојот сум го купила на Битпазар.
Ма око нема да ми трепне, напротив, се гордеам со мене, со моите вредни родители, зашто знаеме да преживееме и со 2000 и со 20 000 ден.
Да видам како ќе преживее остатокот ако утре ги снема тие пари. Јажето и веројатно ќе се самоубијат.

Секој сака поубав, поудобен живот.
Ама никој нема да ме убеди дека богатиот е посреќен или ќе има повеќе предност (напротив, веќе кажав, изгубени се во свој свет, нека се молат да им потраат парите, оти во спротивност ќе се мрднат).
И мене некогаш ми скиснува зашто немам доволно да излезам, или да купам повеќе од 2 работи месечно, ама на крајот од денот ми поминува.
Зашто сум среќна со тоа што го имам, го ценам начинот на којшто сум воспитана.

А како вие утре планирате да ги воспитате вашите деца?
Во духот дека - ако немаш пари си никој и ништо, подобро започни да кроиш агенда да р'мбаш од утро до мрак и да запечалиш за сите удобности, оти инаку - ќе нема живот и среќа за тебе?
Кликни за проширување...

Браво!

Divinebutterfly · 26 март 2012

Одамна чекав вакво убаво мислење Ани

Annie.mk1 напиша:

Сте се запрашале ли некогаш кога стравот од неуспех е најголем ? Тогаш кога се наоѓате уште на самиот почеток, некаде близу до копното, кога не сте ни запловиле сигурно, кога сте далеку од целта. И секакви мисли во глава тогаш можат да ви пројдат. И не чудете сте зошто сте слаби суштества штом почуствувате опасност да го загубите она кое за вас значи ЖИВОТ. Не чудете се зошто срцето ви чука како збрлавено.
Се обидуваме во тие моменти да се контролираме како да божем тоа е во наша моќ. Рационално расудуваме и заклучуваме дека нема простор за паника, дека ние на крајот секако ќе успееме ако се бориме. Ама никој не може да ни го смири стравот, никој не може да го смири она таму од левата страна кое никако да престане, штом чувствува дека опасност го демне, штом знае дека има борба за живот или смрт...
Слатка е онаа недостижна победа, оние недопрени брегови, оние неоткриени тајни на животот. Копнееме за неа како што копнееме за живот. Нетрпеливи сме времето да реши се во наше име, па полудуваме од немоќ, а најмногу од страв.
Барав нешто што ќе ме убеди дека не мора да стравувам секојпат кога шумот на лисјата ќе ми ги прекине мислите. Барав ама не најдов. Не можеш да најдеш лек против нешто што е неизлечиво и природно.
Важно е да останеме тие КОИ сме. Важно е само во бурата од стравови да останеме ние, а не оние лажни херои што глумат дека добро е се, а не е. Плаши се кога ќе се плашиш, и плачи кога ти се плаче, смеј се кога ќе се смееш ако навистина сакаш да живееш. Биди човекот во своја кожа. Човекот кој размислува, човекот кој се плаши да го изгуби најдрагоценото, човекот кој е силен да им пркоси на сите тешкотии, човек кој некогаш се чувствува изгубено, човекот кој некогаш ќе се најде, човекот кој е сам по себе единствен.
Некогаш ќе донесуваш и тешки одлуки. Некогаш ќе поминат и денови па нема да знаеш ни од каде да почнеш. Некогаш ќе се чувствуваш притеснето па ќе одлучиш наеднаш и ќе згрешиш. Ама живот е тоа, а ти си човек со сопствени желби и сопствени цели и се бориш на свој и единствен начин да дојдеш до оние недопрени брегови.
И никој никогаш не би можел да те осудува за тоа како ти се чувствуваш и дали правилно се бориш и дали правилно одлучуваш. Се е небитно додека ти се бориш и додека и покрај стравот продолжуваш да одлучуваш. Чувај ги оние што ќе ги разберат твоите соништа. Некогаш е доволно и само нечие присуство за да го тргнеш стравот од себе и за да повторно го фатиш кормилото. Некогаш ти треба збор, некогаш тишина, некогаш ти треба рака, некогаш си доволен и сам на себе.
Некогаш е вака, а некогаш е поинаку.
Секој со својот начин.
Секој со својата борба.
Секој со својот страв.
Ама сите со иста цел...
Сите ги сакаме нашите соништа. И сите ги шириме нашите прегратки за да ги прегрнеме и никогаш повеќе да не ги пуштиме. И некогаш ги наоѓаме во нечии очи, а некогаш ги наоѓаме и во нечии насмевки, ги наоѓаме под ова небо ги наоѓаме во мали и големи нешта. Некогаш се мали, некогаш се можеби апсурдни, некогаш се големи ама сите тие се наши соништа...
Тие се доказ дека стравот во нас опстои. А стравот пак е доказ за нивната значајност, за нивната потреба.
И затоа плаши се кога ќе се плашиш, и не вели дека се е добро ако не е.
Стравот е доказ дека нештото силно го сакаш.
Оди по него!
Оди по своите соништа! Можеби по пат ќе ги изгубиш во една форма, ама ќе ги добиеш во друга. Не застанувај тука.
Сонцето повторно се раѓа наредниот ден, а впрочем никогаш не е исто.
И твоите соништа добиваат секакви бои.
Следи ги !
Мали или големи...
Во нечии очи и нечии насмевки...
Во нечии прегратки...
Под ова небо и над него...
Во една или друга форма...
Следи ги !
За нив живееш.
За нив постоиш.
*Имајте убава вечер, ве сака Ани
Кликни за проширување...

Snow-Queen · 27 март 2012

Phyramide напиша:

Многу ми е мака кога ќе видам некаде „не го сакам татко ми“ или мајка ми. Сеедно. Многу ми е мака до тој степен што одбивам да прочитам туѓи судбини од пусти страв на што ќе наидам.
Имаше едно човече ептен битно за мојот живот, односно сеуште си го имам и сеуште ми е битно. Растеше без татко и ми велеше како сите му простиле, само човечево мое, не. Го мразеше.
Не можев да разберам му велев - имај разбирање, пробај, татко е. Потоа го разбрав. Не секој заслужува да биде нарекуван татко. Само ради неколку дарувани бели капки не се добива таа титула туку така. Треба да се заслужи.

Мене ми текнува на мојот татко. Не сме имале секогаш најдобри односи, во пубертет имавме 2 - 3 бурни години во кои се каравме, се смирувавме, па пак се каравме, па пак се смирувавме.
И сега, кога го нема, мака ми е за тие 2 -3 изгубени години. Мака ми е што сум имала прекрасен татко, а сега го немам.
Но не ми е мака, кога ќе „погледнам“ кон оној грст спомени собрани некаде во некоја мозочна бразда за моето детство. Синоним за нашиот однос беа неделите. Секоја недела од викендот, беше наша. Прошетки на Водно. По патот накај средно Водно има пчелари и татко ми ми објаснуваше тука како се прави мед. Се плашев од пчелите да не ме боцнат, но тој ме бодреше. И криејќи се зад него го слушав внимателно и учев. Ми текнува како ја стопираше заради мене цела жичара на Попова Шапка еднаш. Затоа што многу незгодно паднав и се плашев да се качам одејќи надолу. Едвај му дозволија, се караше пустеше едно половина час, а јас си ги гризев усните и ги стискав рацете држејќи му среќа да успее. И успеа да ја стопира. Ми текнува како секоја Прочка одевме на Кале да ги гледаме играорците. Ми текнува на тивките прошетки низ градот. Секогаш ми покажуваше некое ново неоткриено катче и јас до ден денешен ги помнам прикаските и урбаните легенди. Се сеќавам како секогаш подзастанувавме кај хотел Јадран. Мислам дека тука се собираа глувонемите тогаш, на времето. Подзастанувавме и ги следевме како да живеат во некој свој паралелен свет, кој ние не можеме да го разбереме а сепак го гледаме. Изгледаа среќни играјќи карти, шах, табла...
Еднаш, се онесвестив. Се струполив на една од најпрометните улици во центарот на градот на сред бел ден. И по некоја среќа кога ме носеа луѓето кои ми помогнаа дома со кола, на една раскрсница ја забележав колата на татко ми. Свикав - тато! Татко ми е! Сеуште ми е пред очиве како, иако значително ослабена и без сили, ги смогнав последните, и му се стрчав. Толку силно го гушнав што му направив траги од ноктите на вратот негов. Ме однесе дома, ја откажа работата за тој ден, и тогаш забележав како се струполи на фотељата во дневна. Не сакаше да признае колку се исплашил, но во тој еден единствен момент го видов тоа. Знак на грижа. Однадвор карпа, одвнатре вистински родителски цвет. Нежен и кршлив како и сите останати. Мојот херој.

Пред некој ден сфатив, колку сум му слична во некои круцијални моменти. Кога најмногу треба, најмногу стискам заби. Не покажувам ништо ама сама со себеси паѓам на коленици. Лицемерие? Можеби. Беда и очај? Можеби. Ама среќна сум што е така. И среќна сум што сеуште имам солзи неисплачени за секоја убава недела со него. И за секоја недела која нема да се случи повеќе никогаш. Утредента станувам и ги бришам солзите. Ја покажувам насмевката пред светот и гордо изјавувам - вчера плачев. За тато. За своите емоции, не се срамам. Но оние интимните ги оставам за себе.
И навистина ми е мака како животот чудно си поигрува со нас. Некои ги имаат - ко да ги немаат. А некои ги имале, но сега ги немаат. Иронија, ни кантар да ја измери колку ја има на секој чекор.

И на крајот од денот кога сум повторно сама си велам - ова е мојот паралелен свет. Оној во кој дозволувам емоциите да се слеваат на мојата перница. Оној свет во кој царуваат илјадници спомени. И не сум сигурна дали некој ќе го разбере онака како што си го разбиравме јас и тато. Нешто како една од оние тивки недели, во моментот кога подзастанувавме кај хотел Јадран.

Ех...што знаат другите. Сечија душа крие илјадници паралелни светови. Ова - е мојот. И горда сум што го имам.
Кликни за проширување...

Snow-Queen · 23 април 2012

glow напиша:

Американски форум: Поставуваш прашање, потоа ти одговараат,
Израелски форум: Поставуваш прашање, потоа тебе ти поставуваат прашање.
Македонски форум: Поставуваш прашање, потоа долго се дискутира за тоа колку си глуп.

Шо јес, јес!
Кликни за проширување...

chocolate.chick · 24 април 2012

LUNA.girl напиша:

Мислам дека е доста...
Неговото име го користат за се што ќе им падне на памет,затоа што знаат дека ТОШЕ и мртов е гаранција за успех,но овој пат претераа.
Тоше не може да види,ни да чуе но не знам како не помислија на неговите родители,на луѓето кои до ден денес им недостига на фамилијарната трпеза.
Тоше за нас беше успешен пејач,згоден дечко,идол...но за некои е нивни син,брат,вујко..
ТАЖНО Е ШТО ОВОЈ ПАТ НАПАДНАА НЕКОЈ ШТО НЕМОЖЕ ДА СЕ БРАНИ,НО ЗАБОРАВИЈА ДЕКА И КОГА ГО НЕМА ЌЕ БИДЕ СЕ ЗА КОЕ ШТО ТИЕ СОНУВААТ.

ПРОСТИ АНГЕЛУ НИЕ СМЕ САМО ЛУЃЕ,ТИ БЕШЕ ПОВЕЌЕ ОД ТОА.
ПОЧИВАЈ ВО МИР. :'( :'( :'(
Кликни за проширување...

innablood · 15 мај 2012

Заслужено место во темава..

Gea напиша:

Почнав луѓето да ги доживувам како парче ткаенина.
Некои се нежни како свила и кашмир, некои проѕирни како тул и муслин, другите меки како памук или пак растегливи и прилагодливи како трико и стреч. Повеќето сакаат да бидат груби како чоја, уметнички настроените ми личат на сомот и кадифе...Некои од нив мазни како сатен, некои накитени и светкави како шљокици...Сексипилните во форма на тантела, строгите - тергал на линии. Лицемерните ми се како жерсе, на прв поглед се претопуваат во телото и изгледаат префинето, а штом се свртиш зад грб, забележуваш дека сите недостатоци се истакнати...
Дезенот не е битен...својствата горе-долу се слични, скоро сите се кинат при помал или поголем пад или ненадејно закачување.
Најбитното е што од сите може да се направи фин модел...само се зависи од рацете на кројачот!
Кликни за проширување...

glow · 16 јуни 2012

Johny напиша:

Сакам да кажам дека сексот е примитивен, моментален и краткорочен извор на задоволство и среќа! И нема ама баш никаква врска со љубовта. Може да има врска, но не мора. И не мислам дека кај среќно заљубените парови кои се долго време заедно, да речеме со месеци и години, сексот е најважната работа во нивната врска и најголемото меѓусебно задоволство што си го имаат и практикуваат.

Сексот, со други зборови, е една голема лага и заебанција, медиумска капиталистичка парадигма, едно кратко бегство од реалноста, нужна принудна активност на нас луѓето. Природата го создала сексот единиствено како механизам за размножување, а ние сме му ја зголемиле важноста на ниво на извор на ултимативна среќа и задоволство. Но, ние не сме (само и доминантно) ебачи по природа. Ние сме многу повеќе од обични механички машини и роботи, кои треба одвреме-навреме да се сексаат меѓу себе и поради тоа да бидат среќни.

Примитивноста на сексот се состои токму во неговата практичност како телесна физичка активност, (која секоја будала може и ја практикува), во неговата едноставност, баналност, рутина, повторливост, брзина... А најголемата критика и недостатокот на сексот е неговото совпаѓање помеѓу моменталното практикување и моменталното задоволство. Додека трае сексот трае и задоволството. Престанува сексот, престанува задоволството.

На практично ниво тоа би изгледало вака. Можам најверојатно со 7 од 10 случајно избрани девојки да имам (спонтан и кежуал) секс 2-3 саати, ама не можам баш со сите 7 од 10 да имам убав муабет во кој ќе уживам 2-3 саати. Можеби со ниту една од тие 7 нема да ни оди муабетот, ама сексот секако ќе ни оди, иако и за него треба малку прилагодливост и меѓусебно (за)познавање. А која е најчестата грешка што ние ја правиме. Вака, претерано кажано, некои парови пред да имале 2-3 саати муабет, веќе имале 2-3 саати секс Всушност, ние сите попрво имаме секс, а дури потоа муабет...упс... а дури потоа се запознаваме и можеби и се засакуваме, а можеби и не. А до моментот на просветление и вистинско запознавње на партнерот/партнерката, сексот го викаме љубов и го поистоветуваме со љубов.

Те ебам, (не) значи дека те сакам
Кликни за проширување...

Marilyn-Monroe · 16 јуни 2012

Во склоп со претходното, ...

Theodora напиша:

Да се надоврзам на муабетот на Џони, околу љубовта и сексот, сите сме биле заведени од ројот пеперутки во стомак, бумбари во тестиси, мрави во јајници и останати бубачки и шумски ѕверки кои ги напаѓаат пионерите и пионерките ... Сепак, на крајот од денот или на крајот од сексот, кога ќе се измијат остатоците од размената на телесните течности, не секого можеш да милуваш со поглед кој симболизира припадност, да го прегрнеш и заспиеш со чувство на сигурност, која ни сите аларми, бодигарди и блиндирани предмети не се во состојба да ја обезбедат и не со секого сакаш и натаму да се смееш, пееш или споделуваш проблеми...

Равенството на здравата врска ги вклучува и нежностите и грубостите (не мислам на останати облици насилство без согласност на двете страни), всушност толку е едноставно, загубата или недостатокот на едното не се компензира скоро никако, ама вистината е дека сексот е нешто што полесно се набавува, од љубовта (иако упорно некои не трујат со вербални фекалии како е производ на допаминот, адреналинот и серотонинот само истата, ама нека ги инјектираат де континуирано на вештачки начин и живеат во изолација, па да ги прашам исто ли е бе да се разбудиш во празен кревет и во таков во кој е човекот, со кој сте си меѓусебен микрокосмос за вас најзначаен во цел макрокосмос, до тебе?!)...

Кога си исполнет емоционално, надополнет интелектуално, задоволен сексуално и компатибилен во хуморот се чувствуваш како највисоката форма на живот на брегот од океанот, како врвот на еволуцијата и си спремен за секаква револуција ...

...Maybe we could divide it in two,
maybe my animals live in you zoo...

http://www.youtube.com/watch?v=w4DRzwIY ... re=related
Кликни за проширување...

Marley · 17 јуни 2012

Marilyn-Monroe напиша:

Кликни за проширување...

La.Reina.Del.Sur · 20 јуни 2012

Theodora напиша:

Едно од нештата кои се најтешки е квалитетна самоанализа. Нема да се обидувам да биде по терк на некои познати шринкови, ќе пробам да ги сублимирам сопствените спомени од долгорочната меморија и туѓите перцепции, надевајќи се дека се пообјективни и поблиску до реалната слика.

Чудно е што од сите спомени секогаш ми испливува на површина првенствено овој - бев на некои 4-5 години и бев тажна, не се сеќавам точно на причината знам дека пиев какао на масата од дневната. И си реков себеси ,,запомни го овој миг, какаото е баш убаво и ми е по вкус, нема потреба да бидам тажна,,. Веројатно уште тогаш сфатив дека сама сум си најголемата утеха и тоа остана така. Својата сила ја чувам за другите, никој всушност и не знае колку ме мачеле туѓи потешкотии, од проста причина што не зборувам за тоа. Дури и зборувањето за себеси ми е раритет и премногу лично го сметам за да го споделувам со неверојатна леснотија. Немам почит за луѓе кои пред секого говорат за својата интима, семејни и роднински проблеми, деловни тајни и сл. и притоа ги озборуваат и покажуваат во најлошо светло своите најблиски, макар и го заслужувале тие тоа. И никогаш не успеав да одгатнам зошто луѓето отсекогаш лесно ми се доверувале и ги споделувале своите тајни и приказни со мене, од една страна знаејќи дека нема соодветен фидбек од моја страна, од друга како го препознале кај мене она што мислев дека успешно го кријам преку индиферентноста - грижата за луѓето.

Веројатно повеќето кои лично ме знаат би ги разочарала вистинската јас версус проектираната, која не е ни толку добродушна, ни толку сурова колку што веројатно може да биде, ако вложи волја, време и енергија во истото. И се плашам само од едно чувство - рамнодушноста, повеќе знам да се носам со меланхолијата и гневот и сите негативци од палетата емоции заедно отколку со ова, за мене најпоразително чувство.

Од денешен аспект знам дека сум делувала иритирачки врз моите соученици, уште од мали нозе бев постојано предмет на пофалби за учење, литературно творење, цртање, пеење, а немав чувство никогаш, како некои самобендисани дечишта дека сум нешто посебно, немаше тогаш филмања за индиго или Сваровски деца , па и да имало отсекогаш знаев едно, дека сум обична, ама различна.
Долго време ја водев со себе таа битка, дали е подобро да си роден конформист и ако не си дали треба да се трудиш да бидеш стекнат барем, ама не е тоа дебата во права насока, бидејќи не можеш од умислена потреба или каприц да се измоделираш во нешто дијаметрално спротивно на себеси и Бах со неговиот галеб Џонатан Ливингстон и Селинџер со ловецот во ‘ржта ми го дадоа потребното спокојство во бунтовните години. Така склучив нераскинлив пакт со книгите и знаењето, иако сфатив дека уште со катаклизмата на социјализмот, тоа нема неминовно да ме однесе на позиции и успеси кои се посакувани. Книгите, дали биле тоа романи или научни дела, беа и се моето не засолниште, иако често така мислев порано, туку мојот дом. Всушност моја религија, надвор од православието. Исто и музиката, кога сум хиперсензитивна, а тоа е најголем дел од времето, морам да ги експлоатирам. Љубопитниот и истражувачки дух не ме напушти никогаш и фала Богу за тоа. Детето во мене е уште присутно и хиперактивно во возрасната јас, ама кога ќе паднам во малодушност го праќам на принудна пладневна дремка.

Не знам дали да се сметам за успешна на љубовен план, сум љубела и била љубена, сепак длабоко во себе не пронајдов до сега партнер кој би ги исполнил моите замисли и очекувања, го немало она потребно автоматско секундарно клик-клак, повеќе било како дотрошена запалка која се трудиш да упали низ обиди. Затоа компензирав со поместување на границите на емоциите и сексот, во склоп на постоечките љубови и веројатно тоа имаше и добри и лоши страни, ама создавав и комликации, во голема мера и намерно. И очекував повеќе од партнерите не лично само за мене, туку да направат во врска со своите личности, пред се‘ за себеси потоа индиректно да, и за мене, за што апсолутно немав право. И знам дека ми е најутопистичка идејата за онаква голема љубов и не знам дали ќе ја остварам, ама знам дека ќе копнеам по неа трајно, иако всушност има и голем емотивен терор во тоа да се соголиш толку душевно пред некого и останеш навек заедно. Има некоја грандиозност во сето тоа...

Од сите спортски активности го сакав и ми остана уште пасија трчањето на долги патеки. Иако го имам занемарено и нема да барам некое глупаво оправдување. Го сакав периодот кога редовно одевме со една другарка да ја трчаме стазата накај Парк во двата правци, со пауза секако и тоа во ноќните часови. Мислам дека никогаш не сум била во поголема хармонија со природата и родната грутка од овој универзум од тогаш, има некоја духовност во напрегањето на сите мускули додека го расекуваш воздухот и уморот е толку еднаков на задоволство и повеќе ми асоцира на хедонистичко сатисфакторно остварување, од се‘ друго што под истото се подразбира...

Јас сум многу флексибилна можам да одберам да бидам и со најактивен социјален живот и изолирана во светото тројство на самотијата - me, myself & I и да сум подеднакво (не)исполнета. Само кога сум во хармонија со себе сум и со остатокот од светот и тогаш сум навистина среќна.

Ако еден ден напишам книга(и) тоа дефинитивно ќе биде под псевдоним, не сакам да правам комерцијала од своите чувства и доживувања. И не знам што ме спопадна да го пишам сето ова, веројатно работев по таен налог на некој дел од мојата подсвест. Нека.

Си имам свој систем на правда кој го бранам со сите сили и кога бранам став не почитувам принцип на другарство, едно е да пиеме кафе денес, ама поради тоа утре нема да си го погазам убедувањето во својот суд на сметка на другарувањето и вистинските другарчиња ќе ме сакаат и натаму . Си имам и систем на предрасуди и граници на толеранција, кои не се еластични до бесконечност секако. Доблестите и мааните не ги откривам во целост, ама оние кои ми се најдеструктивни се инаетот и гордоста и затоа знам дека не сум добар верник. Брзо пламнувам, ама судам бавно и не базирано само врз една постапка. И се трудам да сум достојна човечка креатура, да не бидам карикатура во душа, какви што врие на светот денес, бидејќи нема естетска душевна хирургија јбг.

Инаку освен висината од 170 Цантиметри друго се‘ може да варира и да се видоизменува (фарби, леќи во боја и бла бла...) и не ми е баш релевантно за давање на опис на личност...
Кликни за проширување...

ilent:

Strumfeta93 · 26 јуни 2012

Lilit напиша:

Четири работи не разбирам кај девојки кои треба да се возрасни и зрели!
Прво, фотографирање на храна и пијалоци,не ме интересира дали е инстаграм или милиграм. Кажи ми ја поентата?! Ако јадеш традиционално јадење во Узбекистан, па сакаш да го споделиш со своите пријатели, ок, да речеме дека те разбирам. Ама фотографираш цезар салата во Арабеска,Торос или колаче у О ла ла. Да речеме дека сите ние од Скопје и оние кои не се,можеме да го вкусиме истото.

Второ, другарки кои заедно завршиле градинка па факултет,е сега заедно бараат прво пракса,па работно место. О,мислите дека ви верувам дека сте другарки?! Чувај го непријателот блиску до себе. Дааа,дааа... Или па еве да речеме толку се сакате и сакате да бидете постојано заедно... душо,вам ви требаат родителите кои лошо ве одгаиле,затоа пополнувате празнини со присуство на друга личност со која или заедно би успевале или заедно би пропаѓале. Ако едната е малку поуспешна,ви тврдам хани дека едната ќе се осети предадено. Тоа е тоа.

Трето, антагонизмот меѓу жените. Не го разбирам. Искрено. Јас не сум лицемерна, па често делувам арогантно без да бидам арогантна затоа што АКО,не ме интересира или не ми текнало,а ме интересира како си,може и да не те прашам,како што некои имаат спремено инстант прашања у глава кои секогаш и на сите ги поставуваат зошто тоа е таа добитна комбинација на куртоазие. Ако ме интересираш, ќе се трудам околу тебе,ако не ме интересираш, веројатно ќе гледам ја завршиме работата која не спојува, учтиво да те отпоздравам и да се разминеме. Но кај жените постои една таква константна напетост па дури и ако треба да го спасуваат светот две жени,тоа нема да се случи од нивните помочани суети и злоба! Жените се злобни,сите до една,тоа е фактот и можете на нос да си го обесите. Не поаѓам од себе зошто ми рекле дека сум маж заробен во женско тело, ама и јас имам свои моменти на зоштонесумкакоИринаШајек, зоштодушонемиселигавиш, душомисејадесладоледодикупимиговеднаш!, сакамчевли-многу!, штосакакучканаод мене со тоа што последново произлегува од фактот дека увек бараат нешто,а начесто е курац! Квалитетен! А јас го немам!!! Да,да,да речеме дека вчера другар ми ми рече дека возбудувам жени кои се стрејт и стануваат лезбејки зошто сум карактерно нивниот замислен маж... Бајт дет бичеЗ! Тоа доаѓа од еден фин,културен и со здрав разум маж! Е сега мажите...веројатно се латентни гејови. А не дека си немам и јас бубачки ко и секоја нормална жена,кога естроген ме пука, ама има нешто како РАЗУМ и РАЦИОНАЛИЗАЦИЈА.
Зимата ми се случи нешто. Случајно се најдов во друштво на другарката на една моја "соперничка" за која ме боли левиот тестис кој го немам,ама ајде више кога нашле простор за непријателство...шо да им правам јас?! Да ги лоботомизирам?! Нееех! И сега пази, и подавам рака,баш ми беше сеедно,оваа се скисели,седнуваме една до друга,се напика во проклетото сепаре,се наби у земја и другар ми ми вика, како те гледа оваа,зошто?! И му кажувам... Да,девојка од 23 години која треба да биде разумна и рационална ме гледа злобно,а поим нема зошто,заради другарка и... Не сте помислиле некад дека може ќе ви бидам шеф,а?! Се заебавам!
Ама сериозно жени,чуму тој антагонизам?! Чуму мржња?! Јас разбирам скршени ега,ми било, не дека не, ама не можам да те мразам ако има разумна причина зошто ти си изглегла подобра од мене во дадена ситуација. Тоа нема врска со интелигенцијата и способноста. Некогаш има врска со среќните околности или денот или пак дали те интересирало нештото или не,а некогаш и со...добрите врски! Животот е полн шанси,во кои најубаво би било да не се натрпеварувате со никого посебно туку со себе! Ве молам, за доброто на човештвото и вашите здрави деца!

Четврто, мило ми е што многу од вас,па дури и мои врснички,созреаа со фемина. Мислам научија многу од неа,од сечии искуства,начин размислување, читање,слушање музика,стил на живот... Ама нешто да ви кажам... Она кое ја изградило Трендафилка,никогаш нема вас да се изгради, она кое ја прави Брајт таква каква што е,никогаш нема да ве инспирира вас, она кое ја исклесало Џули77, нема да ве клеса вас, она кое ја радува Рејнбоу,можеби нема вас, она кое го сака Пирамид, не значи дека треба да го сакате и вие. Утрово ја видов амплитудата на моето срце како застанува на 3 секунди, звукот (оној гаден,вистински звук на срцето,не она познатото туп туп туп) престана,почнав да плачам како мајка ми кога прв го чула како чука. Е тоа е тоа нешто кое мене ме натера да сфатам многу! И грешките кои ги правев постојано и постојано пред три месеци,повеќе не ги правам,зошто и тие ме научија на многу! Се каам...и се плашам. Прво се каам зошто си згрешив себе,а потоа зошто згрешив некому,не беше страшно, ама зошто пак да се случи?! Не беше од обест или омраза. Знаете зошто се плашам?! Затоа што луѓето не знаат да простуваат и да прифатат каење! Не морам да се извинам,зошто помина, не е ни важно,ама мојот морал и совест ме тераат,ме копаат од внатре да се извинам. До тогаш може нечие его ќе биде заспано,но во моментот кога ќе го направам знам дека ќе се разјари и ќе направи голема штета која ќе резултира со повреда. Немојте да мислите дека сте добри луѓе кои викаат дека простуваат, но не забораваат. Напротив,вие сте одвратни лицемери од кои патат многу. Полни со гнев. Не би ме болело да не бев таква. Сум таква, кога простувам,заборавам,не постои повеќе болката која ми ја нанеле. Ако не можам да простам го кажувам истото,но се трудам,многу се трудам да не ме боли, но не чувствувам гнев кон личноста заради суетност...
Муабетот ми беше, во ред е воодушевеноста од форумските ликови,но нејзино проектирање во реалноста и црпење на некои идеи како да се ваши,е многу,многу погрешно. Потрудете се да бидете свои и од своите (не)прилики да извлечете нешто.
Во претходните месеци научив дека со некои жени,никогаш не добив шанса убаво да се запознаам заради тој замислен лав-хејт однос и лицемерие меѓу жените. Не сум личност која сака да инсистира на разубедување на другата страна по секоја цена дека можеме да бидеме пријатели,ниту сум лицемер, ако не сака,не мора. Но смешното е тоа што,некои од нив ги препознав тука. Тука ... се почитуваме,дури и има меѓусебно воодушевување на моменти и убаво комуницираме, но ќе молчам,затоа што знам дека од моја страна нема да биде променето,дури и ќе речам,заради неможност да те запознаам,а и заради тоа што ми го збореа оние со кои можеби си имала разумни причини да не се сакаш со нив,па изградив лош став кој и не беше важен,онака,меех, не ми значи, што ми е гајле и не обрнував. Вака си супер,мајке ми. Можеби не би биле најбоље другарки,ама не се прави лоша личност со сила,само затоа што егото ти е гладно во реалноста. Зошто не си лоша,само...ете,ти фали потврда како и на повеќето.Ама видов како сме толку зависни единки.

Да резимирам. Ако зборите за некого, немојте да мислите добри за себе. Ако мразите некого, немојте да мислите дека другата личност ќе ве сака, се што сакате е да ја видите таа личност понижена и непотврдена, а тоа кажува дека сте фрустрирани и искомплексирани,многу, до толку што никогаш нема да бидете смирени и среќни. Ако простувате,простувајте,немојте да мислите дека е исправно она ваше куртоазно,ок е бе,простено,уживај, болката ви стои?! Викате дека го памтите?! Вие треба да си простите сами на себе зошто сте лоши со себе! Во тој момент другата личност ве матирала,вие сте лошата и лицемерна личност која пак можеби и заслужила да биде повредена. И не можам да те вредувам правилно ако твоето поле на интерес е нечиј изглед или мода,а при тоа ти ги вреднуваш луѓето според тоа како се облечени. Следствено на тоа,можеби и логично е од вас да не очекувам да бидете добри луѓе. Ако ве прави среќни и не го наметнувате на другите,во ред е,уживајте во модата,ако веќе е филтер низ кој го гледате светот,тоа е жално.
И знам дека некои од вас ги импресионираа сликите кои им ја врати вербата во човештвото. Но што вие направивте за човештвото?! Сето тоа лицемерие, непријателство, памти-па врати, глорифицирајќи се само себе и своите егоистични потреби да се биде прифатен над сите. Мојата која мразам кога ќе ја наречат социјалистичка идеја е... сите сме еднакви,до моментот кога некој ќе има легитимно право да биде наречен посебен и врвен. Прифатете го тоа дека има подобри од вас и дека не заслужиле да ги мразите кое пак за вас е дупол пораз. Ем сте неспособни,ем мразите,вие сте лоша личност.
Не сме веќе малецки. Учете се да бидете здрави индивидуи на кои не им треба потпора од никого. Реално,не сме повеќе кревки пауљици. Правете она кое што сакате да го правите и не замерувајте на туѓите желби. Кога не би го правеле со цел да уловите внимание,верувајте никој нема да ви замери, може само да ви се воодушеви. А ретко на кој на светов ако земеме во предвид дека сме 6 милијарди, му е важно каков ручек сте изеле или како си поминувате некаде еве во овој момент,а ако тоа го правите за да им дадете на знаење на тие што би им значело,секако дека не би го направиле тоа на социјална мрежа... ќе го направите утре на кафе и муабет,а можеби и заедно во моментот се забавувате па практично и да нема кого да известите како тоа лудо се забавувате. Пораснете и станете луѓе, ве молам. Највисока амбиција нека ви биде тоа. Ако ве прави среќен на 23 да бидете во брак и да имате дете, да си најдете работа и да уживате во тоа,направете го,ако сакате да бидете слободни до 30 и да правите работи кои ве прават среќни,во ред е и тоа,не дозволувајте да ви го диктираат темпото и начин на живот, зошто ве фрустира и ве претвора во монструми. Ако не ве прави среќен,може да трае месец-два и веќе потоа да се откажете,па дури и да се почувствувате како губитници,иако ви е олеснување.

И така,среќен вторник! За прв пат! Жива!
И извинете на долгиот пост!
Кликни за проширување...

Snow-Queen · 3 јули 2012

Тема Македонска кошаркарска репрезентација:

Glossy-girl напиша:

Еве уште една моја инспирирана од вчерашниот натпревар.

На почетокот Македонците спиеа,
додека Анголците коси си триеа,
и негативна енергија ширеа.

Многу лесно тројки ни даваа
а, нашиве едвај двојки им ставаа
Бо беше тука за да врати
и дупло да им плати.

Предраг Самарџиски не беше лош,
и ставаше по некој кош,
Перо Антиќ многу се трудеше,
дури и коментаторот се чудеше.

Владо Илиевски промарши тројче,
ама стави и по некое двојче,
И златното момче со мека рака
- Војданче, кошот го сака.

Но, тука не е крај
одиме на победа, знај
денес не чека уште една утакмица
срцата на сите Македонци ќе бијат како едно
да погледнеш натпревар ќе биде вреднo
Кликни за проширување...

Snow-Queen · 3 јули 2012

Тема Македонска кошаркарска репрезентација:

Glossy-girl напиша:

Еуфориијата ме инспирираше за уште една творба.
Почетокот одличен за нас беше,
и секој кошаркар по некој кош редеше.
Нов Зеланд не беше лош,
ама и најдобриот не можеше да даде кош.

Некогаш им подадовме рака,
ама кошот не ги сака,
можеби им фалеше среќа,
ама имаа грешки полна вреќа.

Кој што сака за кого било нека кажи,
тоа за Бо и нема да важи.
Одличен беше во секоја ситуација,
и за секоја идеја наоѓаше реализација.

Дамјан пред крај на клупа си седна,
ама тројката негова беше вредна
иако имаше негова замена,
на Војдан никој не му беше до рамена.

Кошаркарите наши растурија на терен,
Лазоски на македонската публика и беше верен.
Победата е знак,
дека Македонецот е јак!
Кликни за проширување...

Lilly8 · 4 јули 2012

Ariel напиша:

Кога бев мала, татко ми ми викаше дека не треба да ги замарам луѓето околу себе со проблеми, затоа што секој ги има, и никој не сака да ги слуша туѓите. Дека златниот збор железни порти отвара, секој копнее по убав збор, и за секого може да се најде убав збор, само ако сакаш да го најдеш.

И така, многу години подоцна, не замарам. Само што ќе почнам да се жалам, ми застанува кнедла во грло, знам дека грешам, и дека не смеам тоа да го правам. Кога имам проблеми, ми се чита во очи, од авион се гледа, и луѓе ме прашуваат што ми е, а јас кажувам дека ме мачи нешто, ама не би да замарам, и менувам тема.

А колку не зборувам за работа сфатив кога пред некое време прво ги прашав мајка ми и татко ми дали знаат што работам, па сите пријатели, и никој појма немаше. Фирмата ја знаат, ама што мајка барам таму - појма немаа. А како ли и било на ќерка ми, која ја прашале во прво одделение.

Повеќето жени кога ќе станат мајки почнуваат да замараат за своите бебиња, па после деца, колку пати какале, што кажале, како направиле, бла, бла. Кога станав мајка моите другарки беа далеку од тоа, и се навикнав да не зборувам за децата, и сега и кога ќе ме прашаат, викам само дека се добри.

И не знам дали тоа чини или не чини. Луѓето се неоптоварени, и главно им прија мое друштво, а јас работите ги држам во себе. И што ако ги кажам, нема да ми го реши тоа проблемот.

Еден муабет денес со една пријателка со која ретко се гледам, но макар и на кратко, секогаш има содржаен муабет, ме измести скроз. Колку е лесно да паднеш во замка, да го убиеш она што те држело во живот, да ја насочиш енергијата на други места, а надворешно да изгледаш совршено. Класична грешка - умирање на страста, без обиди да се задржи, посветување на работата и детето, и ладен однос со сопругот. А однадвор - совршено семејство, со најубави семејни фотографии на фејсбук.
Ако ги ставиш фотографиите на фејсбук, ќе бидеш ли за нијанса поубедена дека имаш совршен семеен живот? Дека се е како што треба? Дека се што ти се случува е ок? Милиони примери, насекаде околу мене. А знам, знам дека е тешко да се задржи страста, ама од петни жили се трудам, затоа што не сум спремна за компромиси, барем не од таков вид, а за други нема проблем. Или ќе биде како што треба, според мојата дефиниција за „како што треба“, или нема да биде. И ако чекаш од другиот работите нема да се решат, преземи нешто, не се откажувај. Во врски ако бараш реципроцитет на секој чекор, тури пепел.

Зошто има толку многу слики од посетени земји на фејсбук? За да покажат луѓето дека прошетале некаде. Зошто има толку многу семејни албуми? За да го покажат докажат дека имаат совршено семејство. Зошто има дакфејс слики со бојлер во поздина? За да докажат дека се убави и секси. Затоа што сите сакаат да покажат дека се посебни.
А ако си посебен, немаш потреба да го докажуваш тоа. Немаш потреба од докажувања, а другите секако знаат. Самодовербата си го прави своето. Самодовербата зрачи како сонце во јули.
А самодовербата се стекнува од најмала возраст. И пак се враќаме назад, на навидум совршеното семејство, поради кое ти денес немаш самодоверба. И нема да ја имаат ни твоите деца. Деца од среќното семејство, со 3124155439 албуми на фејсбук.
Кликни за проширување...

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Serafima Форумски идол

marama Форумски идол

mims-89 Форумски идол

BeYourself Популарен член

Gordana10 Форумски идол

Macushkaa Нов член

bumbuleya Истакнат член

Divinebutterfly Популарен член

Snow-Queen Форумски идол

Snow-Queen Форумски идол

chocolate.chick Популарен член

innablood Истакнат член

glow Популарен член

Marilyn-Monroe Популарен член

Marley Популарен член

La.Reina.Del.Sur Истакнат член

Strumfeta93 Популарен член

Snow-Queen Форумски идол

Snow-Queen Форумски идол

Lilly8 Истакнат член

Најави се или зачлени се

Мислења кои треба да останат запаметени

Serafima Форумски идол

marama Форумски идол

mims-89 Форумски идол

BeYourself Популарен член

Gordana10 Форумски идол

Macushkaa Нов член

bumbuleya Истакнат член

Divinebutterfly Популарен член

Snow-Queen Форумски идол

Snow-Queen Форумски идол

chocolate.chick Популарен член

innablood Истакнат член

glow Популарен член

Marilyn-Monroe Популарен член

Marley Популарен член

La.Reina.Del.Sur Истакнат член

Strumfeta93 Популарен член

Snow-Queen Форумски идол

Snow-Queen Форумски идол

Lilly8 Истакнат член

Корисни пребарувања