Ми треба совет и мислење

^

Ептен краток временски период е за сакање.
Ниту јас не му верувам. Посебно не за делот околу наводното премрзнување и топлењето во станот на чичко му.
Се надевам дека не алудира на тоа што јас мислам.

 

Во врска сме 10 ипол месеци, за цело ова време се имаме скарано само 2 пати, и до пред некое време се беше ок. Во последно време кога ќе се видиме се гледаме најмногу по 1 ипол час, обичен ден, а за викенд 2 ипол час.... се гледаме викенд и вака во недела најмногу што ќе се видиме се 2 дена, ,,зашто е многу ладно и премногу е зафатен,, на телефон се слушаме секој ден, секогаш тој ми се јавува искрено само ова му е ок, и јас се јавувам ама секогаш тој се јавува прв. И девојки што кога се чуствувам како да немам повеќе што да збориме од 7 минутки, и толку... ај 10 нека се. Кога ќе се видиме повеќе време се гушкаме, бакнуваме, и све тоа, единствено што збориме е како сме го поминале денот., се прашувам дали ова е навистина проблем, или само си анализирам? Уште некои детали, на почеток бев мн.ладна, вистина, зашто влегов во врска додека сакав друг, т.е излагав за да го заборавам другиот(што е мн.себично, знам), не мислев дека ќе трае, тогаш не ми беше гајле, и со тек на време сфатив дека мн. ми значи, и криво ми е што не сме доволно поврзани. Ама пак и тој направи некои работи да се посомневам дека тој излага со друго девојче, али ајде штом тогаш не ми беше гајле, и штом немам докази, нема слисла да врќаам некои работи..Значи меѓу нас има многу хемија,многу, кога сме заедно, не се одделуваме, можеме по цели саат да се гушкаме, и све тоа, али немаме доволно комуникација, немаме длабоки теми, сакам да се смени ова навистина.... Се прашувам зарем некој може да биде толку време, без да сака?

Пред некој ден седев со другар поголем од мене 4 години, исто како дечко ми, и рече дека денешниве дечки сакале една на страна(без многу емоции), и плус на страна за забава, рече дека во тие години, машкиве сакале само за забава, не сакале поврзување( ама ок и јас не барам со некој 24/7)освен ако не се заљубат онака ненадејно. Дека сум била млада, дека не сум требала толку да се замарам многу-многу за врски и да си терам кејфот додека можам, те. секој месец со друг. И навистина јас бар во мојот град, не познавам ни една врска, каде што се немат изневерено, не познавам ни едно девојче, ни едно дечко кој си немаат резерви во случај. И се прашувам дали само јас сум толку гпупа, наивна, во ова време што верува дека сепак се има љубов, дека колку и да ме боли, сакам да сакам, не сакам да изневерувам, ако веќе нема љубов, сакам крај, а ме боли, толку ме боли, ми значи, не сакам да го изгубам, барем не сега...Навистина се плашам да пораснам во овој суров свет...

 

Немој да ми замериш Мими, но мислам дека тој е сеуште покрај тебе, ако тоа мачење може да се нарече љубов, само зата што си била со него во тешките моменти. Мислам дека неговата љубов кон тебе е исчезната но нема реална причина да ти раскине па се обидува да те натера ти тоа да го направиш.
Мој совет, пушти го човекот, не обидувај се да му го пикаш под нос, тоа што си го направила ти за него, едноставно помогни му на човекот и врати му ја слободата. Ако искрено го сакаш тогаш нема потреба да го мачиш покрај себе, помогни му да се „ослободи“ па доколку се врати ќе знаеш дека е љубов во прашање, вака се мачиш и себе и него.
Кон што води ваквата врска? Верувај кон ништо. Замисли кога вака неможе да издржи крај тебе, како тек ќе се чувствува ако оваа врска заврши со брак. Прости ми што го кажувам ова вака, но мислам дека ова е почеток на крајот, на една врска. Пробај да ја завршиш без да паднат лоши зборови. Прашувајки го постојано што му е, еден ден ќе му пукне филмот и ќе мора да ти ја каже вистината дека повеќе не те сака, а тоа умее многу да боли. Затоа не биди мазохиста.

 

Стварно не знам шо да мислам вика е што има толку во тоа ќе поседаме малку, и сега за утревечер пак треба да се видаме ама на мене нешто како да не ми се оди.. што да правам?

 

Сака да ти го брцне,и тоа на топло. Сериозно, дај откачи го, се гледа што сака да прави типов со тебе

 

@Queen23 не се прави дека не знаеш зошто те вика, знаеш многу добро, и знаеш дека не те сака, ама сакаш сето ова да си го претставиш како некоја голема емоција од негова страна, да додадеш љубов во приказната и да ти биде полесно на душата дека нема да имаш (најверојатно) секс за една вечер, туку тоа ќе биде нешто сосема друго.
И те молам немој вакви приказни како што ни раскажуваш овде нам да им раскажуваш и на твоите другарки, обидувајќи се да ја направиш наивна ситуацијата и да го претставуваш дечкото како некој многу заљубен во тебе- не за друго, туку глупаво ќе ти биде следниот викенд кога ќе го гледате на излегување како убедува некоја друга за греење кај чичко му.
Патем, се надевам дека чичко му не живее во станот .

Инаку морам да кажам дека ми беше многу интересен твојот пост и ме насмеа начинот на пишување, прво почнуваш литературно и потоа откако почнува да те фаќа возбудата почнуваш да “цепаш“ на струмички .

 

Fala ti za mislenjeto, jas pisav kako sto e zatoa i pobarav mislenje od nekoj dr bidejki jas samata ne znam so da mislam inace vo vrska so pisuvanjeto da ne pretstavuva nekoj problem toa?

 

Епа еве сега знаеш (не дека претходно не знаеше) па твое е дали ќе одиш да се згрееш.
Ти самата си одговорна за своите постапки и ти ќе си ги сносиш последиците од нив.
Одлуката е само твоја, ние тука не сме Квин23.

А твоето пишување не ми е воопшто проблем, само спомнав затоа што ми беше симпатично префрлувањето од литературен говор на дијалект.

 

Не сфатив кој е сега проблемот, дали тоа што сакаш да бидеш поблиска со дечко ти или пак сакаш крај и да го замениш со друг, затоа што сите изневеруваат? Не знам колку години имаш и дали ти е паметна идејата за повеќе зближување. Доколку навистина го сакаш дечко ти и сакаш да дојде до тоа, збори со него, искажи се. Дел од сериозната врска и зближувањето е токму и слободата да можеш се да му кажеш на саканиот, сите дилеми, сите чувства. А тоа што другарот ти го кажал, верувај не е така. Сите сме со различен карактер и не сите изневеруваат и не сите ги менуваат дечковците на секој месец. Според мене зборовите на другар ти повеќе ми упатуваат на тоа дека всушност тој сака да има нешто со тебе, па сега заобиколува и сака да те наведе на нешто. Како што кажав незнам колку си млада, но дури да имаш и 16-17 години, верувај подобро е да имаш дечко, отколку мувачи кои ќе ги менуваш на една недела или месец. Не е вредно уште на тие години да си ја рушиш репутацијата. А и подобро е да имаш еден, ама вреден, на кој ќе можеш секогаш да сметаш и да се потпреш на него, отколку повеќе кои ќе се тука само кога ќе посакаат. А дека постои љубов, постои. Точно е дека многу девојки/момчиња изневеруваат, но во денешно време доблест е да бидеш различен од другите.

 

@Queen23 А знааш ли оти он шом ќе те носе кај чиче сака да те секса. Дек сакаш шети ама кај чиче нем да одеш.

Шала на страна не да не те сака ама ич. Единствено што сака е да имате секс, така да не се заебавај.
И онака не чувствуваш некоја привлечност и мислам дека лесно ќе ти биде да се откачиш.

 

Izgleda deka znae dobro da glumi, no kazete mi sto da mu kazam za da go otkacam?

 

Кажи му искрено дека мислиш само за онаа работа е со тебе и готово.
Што да не го пецне случајно? Може и ќе те убедува дека не е така ама стој си цврсто на ставот и замини си.

 

Леонида2 колку малку време сте во врска а веќе се ставаш на 1 место...па тој пред тебе си имал живот, не е дека ти си дошла и сега треба кој знае што да се случи, да те побара за жена ако не. Кулирај девојче, опушти се, уживај си во врската. Ако ти се јави да излезете ок, ако не здравје Боже, договори си се со другарки.Дружењето, излегувањето, забавувањето со други личности не завршува ако си фатите дечко. Што си понедостапна, толку подобро за тебе, тој ќе трча по тебе, а не ти да го молиш. излези си вечер и помини си супер.

 

Некој слободен за инбокс? Имам проблем кој неможам да го напишам во јавност од некои причини.

 

Пиши.

 

Искрено, тешко ми е да пишам во темава сопствен проблем. Со денови размислував и не дојдов до конкретен заклучок каков тоа совет барам од вас, едноставно потребна ми е помош, сама не успевам да се извлечам од ситуацијава и потребен ми е некој за разговор.

Како и во секој брак - криза. Но последиците од оваа веќе се развлекуваат подог период. Престанав себеси да се обвинувам, но измачувањето не можам и не сакам да го искоренам. Чувствувам како да направив се што е во моја моќ но и за поправање на нешатата потребни се двајца.
Не се случи ништо што би го предизвикало ова. Маж ми еднставно се оддалечи од мене. Ноншалантен е. Многу сум сигурна дека не ме изневерува, нема друга, апсолутно се исфрла таа можност што ситуацијата верувајте наместо да ја поедностави ја усложнува. Така барем ќе ја знаев причината за неговото однесување.
Долго гаев надежи дека е само лош ден, понекогаш лоша недела која стануваше лош месец. Имав тежок период, се соочив со спонатан и депресија, повеќе здравствени проблеми и заради нив и неволноста накачив тежина. Но мојата желба да бидам до него физички никогаш не изгасна. Ме одбегнуваше, и беше јасен дека едноставно не го привлекувам секусално кога изгледам така и го прифатив тоа, поработив на себе, толку ме болеше неговата искреност и таа енергија ја насочив во тоа, да бидам најдобрата верзија од себеси. Но и после тоа остана таков, Мислам дека не сакам себеси да си признаам дека стана таков многу пред тоа, не знам зошто. Да бида искрена тешко ми паѓа што ретко имаме односи. Ако мислам дека ретко е еднаш месечно и мислам погрешно, корегирајте ме. Сексот никогаш не бил онака како што посакувам како што замислувам и доволно ми е јасно дека тој нема моќ да чита мисли и безброј пати неупадливо, па и понекогаш диретно му посочувам што би сакала да доживеам со него. Ги оставам своите перверзии настрана од ова, вистината е дека посакувам блискост, не ми допаѓа механичко парење без никаква предигра. Болно е физички и емотивно. Тие 10тина минуви прават се освен потребното. Но НИКОГАШ не сум го одбила, ниту пак сум се однесувала незадоволно, низ времето тоа стана се што добивав и станав задоволна од истото. Се залажував дека сум. Еднаш му напишав искрено писмо од четири страни и му го прочитав низ плач, а тој на тоа се изнасмеа. Го сфати многу несериозно и тоа ме повреди.
Низ гестови( кога е апсолутно неопходно, онака пред емотивно да се скршам) ми покажува дека ме сака, но ми фали тоа во секојдневието. Понекогаш и криво ми е кога после цел работен ден едноставно ме отфрла под изговор дека му е доста од луѓе и разговори, си го бара својот простор секој ден, постојано, без исклучок како божем мене да ми е лесно, како на сите да ни е. Мислам дека заслужувам бедни 30 минути барем да ме погледне, наместо да гледа филм, да чита, секако нема да се однесувам толку посесивно, но би сакала барем еднаш да му сум приоритет. Но влегува, ќе јаде и се затвора во себе. Ме одбива и покрај сета моја упорност, до степен да се навредам и да се почуствувам напорна, го нема дури да заспијам. Кога ќе легне и да иницирам краток разговор ме прекинува, време било за спиење.
Тврди дека ме сака, и искрено немам сомнежи околу тоа. Едноставно немам. Проблемот е друг, тој се затвори во себе и никако не дозволува никому да ја пробие таа бариера. Е во вид на некоја извитоперена депресија без конкретна причина. Неговата болка е толку себична што не гледа колку ме повредува.

Вистината е, заради ваквото негово однесување често паѓам во искушение. На конкретни субјекти, и не ни флертувам од вина но инатот од внатре ме тера да мислам дека хипотетички, во ред би било да го изневерам. И мислите околу тоа ме прогонуваат ништо повеќе, но се доволни за да двобојот во мене морално не правилно, но хумано правилно и ми создава немир од кој не можам да дишам. Никогаш не би му го направила тоа, го сакам еднинствено него и ми недостига.

Пробав да допрам до него и го пробав секое идејно решение, понекогаш се фаќав и за смешни сламки од надеж дека нема да потонам во неуспех. Но ова ме растажува, оти на крај една е вистината. Нема причина, тој е едноставно таков.

Како понатаму... ?

 

@danichap , и тоа би било олеснување во моментов. Но тој е комплетно асоцијален, одбива да се појави на било какви социјални случувања освен кога е апсолутно неопходно ( читај оди на работа ). Акутна асоцијалност. Со мене или сам, едноставно не излегува. Вели дека таму надвор нема ништо интересно за него. Го мрази местово ок, ама ништо не ќе е од кратка прошетка низ маало.
Спонтаниот беше тежок за двајцата, но добро е што тој го поднесе нешто подобро од мене и не го изглуми тоа, едноставно зрело го прифати како факт, се охрабри за понатамошни обиди.

Spoiler

Инаку, ако е од некакво значење можеби нештата се случија така, но тоа на крајот на краевите беше плод на взаемни чувства кои ги гаевме низ годините блискост и непрепознатите емоции кои одбивав да ги видам заслепена од тортура која ја доживував во таа лоша врска во која бев, во таа лоша врска во која тој беше. Читајќи ги сопствените апсолутно детинести и самокритични постови од минатото осознавам се повеќе во колку негација живеев со години.