Ми треба совет и мислење

а не стигна до некој критичен степен да се плашам од самата себеси и морав да донесам одлука. Собрав храброст и најискрено му објаснив на дечко ми што и како ми се случува и од него добив прашања од стилот: Ти се свиѓа многу? А што чувствуваш? Сериозно е или минливо? Те присилувам ли на нешто? И него кутриот го ставив во голема мака ама од секогаш сме имале голема искреност и доверба во врската и знаев дека е вистинскиот човек кај кој се обраќам и навистина ми помогна многу во изборот. Ми рече дека не ми се лути затоа што така сум се чуствувала затоа што тоа едноставно не е по моја желба. Дека му било тешко ама се обидел да ме разбере и многу му значело што правам толку отворен муабет. Дека не сака да ме изгуби поради ситни пеперутки во стомакот, и дека сака да ме задржи покрај себе. Ми предложи време за размислување кое не го ни прифатив уште во самиот момент затоа што воопшто не очекував смирена и толку разбирачка реакција. (самиот гест и смиреност ме запрепастија затоа што во 90% од ваквите случаи би се случило карање,урлање, навреди и сл. не. тој се одлучи да ме разбере, да ми помогне како двајца возрасни (ќе речам и зрели) личности да си ги решиме проблемите) Ми ги отежна работите затоа што ме натера да размислувам и во друг правец - Да ја знаеме вредноста и да ги цениме работите што ги имаме покрај себе!! (обично кога ги губиме дознаваме колку ни биле битни и ни значеле). Доколку го изгубев него за да откријам што би можело да ме чека со другиот и дали би била некоја авантура или пак иднина..не вредеше да си ја коцкам среќата и да рушам нешто толку вредно што сум создала затоа што после ќе требаше да се враќам назад и да составувам скршено стакло што знам дека веќе никогаш нема исто да изгледа. Еве 2 години веќе поминаа од случката, се си функционира ка[/QUOTE]

Значи исто сум...исто.Типот се заљубил многу во мене. Одлучив да разговарам со дечко ми. Па ќе видиме што ќе се случи.. Инаку не е по моја вина тие пеперутки што ги имам. Благодарам за одговорот Juuuuulle

 

@Li..Na ти пуштам среќа да бидне се како што треба па пиши што како си направила

 

Е вака, да пробам да те „утешам“ за твоево ВМРО-овче.

Значи, постојат повеќе варијанти зошто постапил така као што постапил. Можно е дечкото да е срамежлив, смотан или едноставно глупав – сепак, му требале 8 месеци за да те викне да се видите на кафе.

Можно е на тоа ваше искачање да чекал некаков си ишарет од тебе дека го бендисуваш, а не го добил, па помислил дека ти него не го симпатишеш. А могуче е и дека прашањево за другаркава му било само провокација, за да види како ќе реагираш ти, па по твојата реакција да оцени дали ти се свиѓа или не. А бе, итри ти се овие што се од партија, што да ти кажам.

И нормално, може да биде и онаа варијанта, која верувам тебе ти е најнеомилена – допишувањево со тебе стварно да му било само другарско, а искрено да се заинтересирал за другарка ти.

Иако, ако ти е за утеха, ова ми е малце неверојатно – сепак, толку време (и толку опширно) да се допишуваш со девојка која не ти се свиѓа за мене е несфатливо.

Што да ти кажам, види како ќе се одвива ситуацијава понатака, па одлучи си како ќе се понашаш со него.

Поздрав!

 

Bender, и јас ги размислував истиве работи.
Иначе, откако се вративме од кафенце, ми пиша веднаш вечерта. Како сум поминала, дали ми се допаднало. Нормално одговорив дека убаво беше, и дека ми е мило што се запознавме. Некако не ми штима дека е заинтересиран за другарка ми, кога цело време обемно пишуваме. Да сакаше нешто со неа многу поодамна ќе ми спомнеше. Да беше неговата цел јас да изигравам некоја си спојка меѓу нив, немаше 8 месеци да ми пишува, логично, немаше. Што знам, можда се тешам. Вмровче-во ретко лајкува, баш го демнам во блиски. Дури и ништо не објавува, ептен ретко. Секако јас сум некојси мал исклучок. Ми има лајкнато неколку објави и сликички. Помина веќе една недела од случкава. Му немам пишано. Вчера ми лајкна една слика што ја споделив. Слика што никогаш не би поверувала дека би ја лајкнал. Беше нешто за дечко, заебантско-љубовна. Сега не знам што да правам. Дали да му пишам, зошто според некое правило мене ми е редот. Дали да се воздржам, да видам дали ќе посака тој да пише. Да реагирам најнормално или ако ме праша да му кажам директно дека ме испровоцира прашањето, глупо. -.- ? Советчиња?
Ах, да. Уште едно проблемче ми се појави. Едно типче, во кафичот кај што одам почесто, изиграва заинтересирано за мене. Фин е, барем така делува, засега. Досега 2 пати ме има покането на кафе, одбивам. Одбивам, зошто се надевам дека ќе бидне нешто со овој полжавов вмровски. Ама па ко ќе ми текне дека ме праша за другарка ми, ми иде на овој типацов да му речам да за кафе. Само несакам да правам нешто од инает, и се воздржувам. Вистина е дека вмровецов го бендисвам, ептен. Ама па не би сакала да испуштам фино детенце, ради влечуга која ме стави во мислење и можеби и не е заинтересирана за мене. Сега сум во малку поголемка дилема.
И да се разбереме, и да излезам на кафе со типчево келнерче, нема ништо да бидне. Тоа ќе биде чисто другарски, никогаш не би имала нешто со некој што не го познавам барем малце. Ама па ми е жал, несакам да му давам поттик, симпатичен е и овој, ама вмровчево ми е в памет. #баксузсеосеќам

 

Дали би биле со некој/а само за да не бидете сами? Значи, врска без љубов. Немате другари/ки, немате никој покрај себе и затоа во врска со некој/а безразлика колку ви е одбивен/на.

 

@Трендафилка :)
Јас никогаш не би била со некој ради тоа што би немала никој во животот и ако се осејќам осамено... и што ако бидам со некој што не го сакам само да не сум сама пак ке се осејкам осамена несреќна итн....

 

Прв пат да сум заљубен во девојче досега не ми се случило и нормално напраивме муабет дека и двајцата сакаме нешто појке не се запознавме многу пошто беше љубов на прв поглед и несакав да ја изгубам а и таа мене и се десе, заедно сме.Стварно незнам како да му докажам дека ја сакам на состанок што да му правам што да му зборувам знам дека сум многу стегнат за разлика од фејс.
И имавме еден разговор каде што не сум му бил јасен незнаела што чувствувам,а незнае дека душава ми гори за неа,светот би го превртил,иако сум му кажал или пишал..
ама ја разбирам знам дека е до мене проблемот затоа со никоја никогаш не сум задржал до мене а ова ако ја изгубам како да сум го изгубил цел живот,толку е убава толку ме сака а знам дека ќе се изгуби таа љубов ако не му докажам колку ја сакам...
Се по се изгледа незнам да сакам и му покажам колку ја сакам бидејќи прв пат си фаќам женска а имам 19 години.
Ќе ми биде мило ако ми дадете некој совет да ја одржам ова врска која неможам да замислам што ќе се деси ако ја изгубам..

 

Не.
Ако не знаеш да бидеш сама со себе, нема да можеш да бидеш со никого. Треба да бараш другарки, а не дечко во моментов.

И двајцата се срамите, веројатно ти го направила тој муабет зашто не знаела што да каже.

Уживај си, не треба никако посебно да покажуваш. Сигурно се чувствува тоа зашто зрачи од тебе. Нормално е да бидеш срамежлив со првата девојка, ама полека ќе помине. Остави тоа фејсбукот и почесто гледајте се и јавувај и’ се на телефон. Полесно е да се прави муабет на чет, ама затоа во вистинска ситуација си блокиран. Наместо фејсбукот да те опушти, настанува контра-ефект.

 

Знам ама не ми се јавуе на телефон никогаш пробав неколку пати а таа не се јавува поубаво му е кога пише,а таа ми кажа дека дека неможела да види во мене што чуствувам ,и јас мислам дека е во мене проблемот зошто никоаш со никоја не сум се поврзал многу,нешто совет што да правам како да пробам да му покажам? пример ти како би сакала некој да ти покаже?

 

Никако. Најискрено. Едноставен разговор и средби се повеќе од доволно. Знам да проценам наклонетост од најобична ситуација и не е потребно никакво докажување.
Од држење за рака, изјави на љубов и срцепарателни пораки отсекогаш сум се ежела. Ама ти изгледа си имаш работа со друг тип на девојка, па нека се јават другиве форумџики со совет.

 

I jas sum vo takva situacija , of brojnite razocaruvanja I od godinite koi me gazat ........

 

Епа вие две бидете другарки.

 

Zosto da bideme drugark?? Nie za ljubov zboruvame a ne za drugarstvo

 

Еј, го убивме дечково у поим со заебанцииве за вмровштината, нема смисла више.

Него, не знам што да ти кажам, стварно. Ако толку ти се бендисува, пиши му ти, договорете се да се видите уште еднаш, па барем ти играј со отворени карти. Кажи му што мислиш и како се осеќаш, па ако и ти на него му се свиѓаш (а така ми изгледа), да бидне више работава.

Само побрзај да ја средите работава со време, оти наскоро избори се ближат, па може да има ангажмани. (Јеби га, морав уште малце.)

 

Ау не. Не би била.

 

Па прочитај го мислењето на кое си одговорила.

Наместо да влегувате во врска со некој кој не ве привлекува, прво поработете на другарствата.

 

Bender, срам да ни е, може ќе ни замерат вмровциве хахахах.
Шала настрана, многу размислував за детево. Стекнав за него една многу добра слика, дури и се распрашав кај едно пријателче неодамна, он пробисвет е, сите ги знае во градчево наше. Чим тој ми рече дека е добро и културно дете, онда стварно е. Верувам. Пред малце ги вртев нагоре разговорите. Значи нема шанси после оние муабети тој за другарками да е заинтересиран. Можеби не се гледавме многу, ама мене ми е битно да ми тргне муабет со некој, џабе го гледам секој ден кога не го интересира како сум го поминала денот и не знае едно добра ноќ да рече. Така да, да не си ја замарам психава, ќе му пишам на полжавчево вмровско. Па ќе видиме што ќе испадне. Ќе почнам најнормално, па ќе видам како ќе се одвива. Искрено, многу посакувам да сум јас во право, но каков и да испадне резултатот, би сакала да знам. Несакам да си правам илузии, сакам вистината да ја знам.А ако е вистина дека ме симпатише и тој, веќе немам сили да одолговлекувам, сакам почесто да го гледам. Храбра сум, го можам тоа. Само напред. Вдиши-издиши. Ќе биде добро.
Bender, ти благодарам на репликата, ми требаше некој утешителен збор да читнам. Поздрав, се најдобро.

 

Значи вака, имам 17 години и веќе една година сум во врска со човек 6 години поголем од мене.Од почетокот на врската не го сакав ама ич, бидејки сеуште го немав преболено бившиот, со овој сегашниот бев само бидејки имав симпатии кон него.Е сега јас од почетокот не се замарав со него, онака се гледавме , јас си излагував со другарките цело време тој со другарите.Тој гледаше дека јас претерано не се замарав со нас и со нашата врска, ако така може и да се каже, но тој цело време се обидуваше да го засакам, се трудеше, ми велеше дека ме сака без да го слушне тоа и од мене.Првите 4 месеци го изневерував со бившиот, се додека тој не прочита порака од него во мојот телефон, тогаш престанав бидејки сфатив дека всушност почнува да ми значи и дека не вреди заради бившиот да го изгубам сегашниот дечко кој беше многу подобар.После тоа со дечко ми станувавме се поблиски, цело време бевме заедно, секаде одевме заедно преубаво ми стана потпоолно го заборавив бившиот, и бев среќно вљубена во сегашниот дечко кој почна уште повеке да се труди околу мене и навистина го засакав.Сега се е прекрасно стварно неможам да се пожалам, но имам една мака, тој ми го даде пасвордот од фб и му прочитав во разговорите со неговите другари дека на почетокот и тој си пишувал и се гледал со други девојки, на другарите велел дека ме тестирал, дека не сум била пречка за да се видел со други девојки и слично...кога го прочитав ова се шокирав, излезе дека и тој првите месеци од нашата врска ми го правел она што му го правев јас...не ми се веруваше.Зборував со него, тој не одрекуваше и потврди дека тоа било на почетокот од врската која тогаш не ни личеше на врска, дека кога сме почнале да се зближуваме не правел ништо, и пасворд ми даде, ме запозна со неговите роднини,родители, цело време сме заедно излезени,си живеам со сите негови другари заедно излегуваме и ми вели дека ме сака, дека неможе да поднесе да ме изгуби...незнам што да правам веќе не верувам во неговата љубов иако пола година потполно ми се посвети на мене и јас на него и не сме имале никаква караница, незнам што да правам како да неможам да поверувам сега во неговото те сакам,иако знам дека на почетокот и јас правев исти работи како и тој..некој совет?

 

Ne ne bi bila so nekoj ako ne mi se dopaga plasejki se da ne ostanam sama vo zivotot, podobro sama otkolku so bilo koj...mnogu mi e cudno toa sto nemate nitu edna drugarka, zarem neuspeavte do sega da imate barem edna drugarka?

 

A zasto da ne bidete drugarki ako nemate drugarki i nikoj pokraj vas, i kako mislite deka ke ja najdete ljubovta sedejki doma?