Ми треба совет и мислење

Не!! Те разбирам како ти е! Боли.
Но не!!
Кога имаш потреба да му пишиш - земи напиши, на ливче и земи фрли го.
Ако ти е тешко - исплачи се.
Земи едно мече/перница/ шо било - и замисли дека е тој - изнакажи му се што ти лежи, викај,мавај, гушкај.. Знам дека сакаш да ти се јави/извини/гушне...но нема.
Те гушкам јас виртуелно!!
Не му пиши. Послушај ме

 

Те разбирам, ајде што боли преварата, туку болката на некој во очи да те лаже е тоа е болка.
Но!! - ти си дала пауза и зелено светло за други.
Па сега се што ти останува е да дадеш малку простор и време тој да си ги среди чувствата и да ти даде на знаење што сака како сака и ако те сака и сака да е со тебе да го покаже тоа па да видиш и ти можеш ли,сакаш ли.
Но те молам, со сета душс не молам - не плачи пред него мило никако!!!

 

Не треба. Овој не заслужува да добива твое внимание.
@alexx88
Си дала пауза и дозвола за други? Не знам што очекуваше.
Дечкоти го искористил тоа. Сеа дали навистина се кае за тоа или не знае како да ти каже да раскинете не знам.

 

Mozebi nekoi ke me osuduvat nekoi ke svatat no ke bidam samo iskrena.
Dolgo vreme posle moevo raskinuvanje na 1godisna vrska ne sum imala nekogo poveke od edna nedela. Mi se izdesavaa raboti doma I nekako se izgubiv. Stanav ladna, za sekoj mi bese seedno. Deckite gi otkacuvav jas koga ke posakam. No se pojavi toj koj na pocetok go odbivav da se videme zas veke mi bese zdosadeno od glupi dejtovi. No od sebe me terase nesto, takvo custvo dolgo vreme ne sum imala. Se vidov so deckoto, megju nas imase strasna hemija, bese sovrsen. Padnav na negoviot sarm. Mi raskazuvase za sebe, za negoviot zivot bez majcinska ljubov, mi raskaza za negovi slabi strani. Nemozev a da ne zaplacam. Togas I jas my raskazav mojava prikazna na decko koj prvpat go gledam. Mi rece deka mu fali ljubov, deka saka da ima nesto stabilno pokraj sebe.
Imavme I odnosi I se bese prejako. Se vidovme I nareden pat, I sekoj nareden pat jas gi custvuvam poslwdicite od negovoto detstvo bez ljubov. Dojde do situacija I rece jas sum vakov, taa sto ke me trpi neka me trpi, a ako ne podobro bi bil sam.
Koga sme zaedno se ponasame kako da se znaeme so godini. No toj e premnogu laden, nz dali da prodolzam so nego ili da rascistam. Inaku se iamme videno 3pati I najcesto si pisuvame, ne mi se javuva. Vo tek na ovie viduvanja tipot me vikna so nego I use eden par na vikend no ne bev vo moznost da odam. Jas sum zbuneta, nz da go procenam ni koga se zafrkava ni koga e ozbilen. Na primer ednas zbori deka saka ozbilnost a vo dr.moment negovoto ponasanje ne vika taka. Kazete kako da se ponasam prema deckoto, nekoj sovet?

 

Сеуште е многу рано за да стварно знаеш ксков е типот. Само три пати сте се виделе. Можеби дечкото по карактер е ладен не можеш да знаеш.

 

Треба ли да барам совет...??? Затоа што едноставно звучи ама воопшто не е така...

Со дечко ми одиме 5 години и 7 месеци. Во последниве година дена имаме страшни расправии и секогаш се зборува за раскинување. Пробавме неколку пАти ама не ни оди. Предолго сме заедно, разделбите се тешки. Проблемот, после сите караници се испостави дека е во различните замисли за живот понатаму што ги изградивме. Јас не се совпаѓам со тоа каква жена би сакал тој да има. Станува збор за домаќинка и тоа од оние што стварно се грижат за домот, децата,мажот, сите да се нахранети, испрани, испеглани, да има хармонија и љубов во семејството.. Во превод, би требало најголем дел од времето таа да поминува дома. Место за работа нема. Затоа што невозможно е да се постигне таа беспрекорност ако жената има друга голема обврска, како работна позиција.

Е сега, јас цел мој живот бев растена со идејата дека тоа е погрешно. Во училиште бев одликаш, на факултет земам стипендија.. од мене се очекува кариера. Јас не сакам да имам којзнае каква кариера која би ми одземала голем дел од времето, затоа што најбитно ми е да имам семејство и децата да си ги пораснам јас а не мајка ми или мајка му. Ама сепак, сакам финансиски да придонесам. Сакам да имам поле во кое можам да се развивам. Сакам да експериментирам. Ако останам со него, нема да имам можност да го правам тоа. И тоа ме боли. Не мислам дека сум од тие што цел живот би останале дома. И не сакам, искрено. Сакам да сум и професинално успешна. Тој ме убедува дека кариера и семејство, барем такво какво што го објаснува тој, не одат заедно.

Денес треба да одлучам - остануваме заедно или не. Каша попара ми се мислите заради преголемата поврзаност кон него..
Давајте совети и мислења ... Чекам...

 

@Tatjana95, дечко ти сака да се откажеш од кариера и да бидеш домаќинка, твоите сакаат да изградиш кариера - ја би рекол да се послушаш себе и да го правиш она што ти го сакаш.

Ако судам според твојов ник, со дечково сте заедно уште од тинејџерските денови и има причина зошто таквите врски најчесто не успеваат - луѓето растат, созреваат, се развиваат и некаде по патот - интересите и потребите на двата партнери стануваат различни.

Не е океј што дечко ти те условува, да не речам уценува, да бираш помеѓу кариера и семејство, и тоа да го направиш сега. Можеби уште не си го ни завршила факултетот, можда не си ја имала ни првата работа. Уште не си ни видела што светот има да ти понуди, а тој би да те затвори дома.

Од друга страна, илјадници жени имаат и кариери и семејства - не е тоа ниту невозможно, ниту незиводливо, ниту погрешно - напротив, многу нормално и вообичаено е.

Човек кој навистина те сака никогаш нема да те натера да се откажеш од своите соништа, туку напротив - ќе те поддржи, без разлика на се. Очигледно е дека со дечково имате различни сфаќања за животот и можеби ова ти е добра прилика да ја прекинеш врскава и да продолжиш да го живееш животот како што сакаш.

Во спротивно, ако останеш со него, тој секогаш ќе ти биде кочнца наместо поддршка за сите твои желби и потреби кои се различни од неговата замисла за вашиот заеднички живот.

 

Извини вака ама дечко ти во кој век живее?
Не може никој да те уценува и да условува што да правиш понатаму во животот.
Имаш право на тоа сама да одлучиш. Жената не е само за дома и да се грижи за семејството.
Има жени кои работат имаат кариера и сегрижат за семејството.
Разговарај со дечко ти пробајте да најдете заеднички јазик. Ако не успееш не знам што ти кажам остави го?
Сепак 5 години не се малку. Ама понатаму ако ти прави проблем и ако сака да седеш затворена само дома во 4 зидови подобро е да го оставиш.

 

@Tatjana95
Млада си..

Штом дојдеш до стадиум во врската во кој тој те уценува и бара од тебе нешто што ти сметаш дека не е за тебе, заврти се и замини..
Лошо е да направиш нешто само поради него, да се промениш себеси поради друга личност.. После години ќе го обвинуваш него за твоето незадоволство во животот. А ден по ден, таквиот брак ќе пропаѓа.

Живеј онака како што ти сакаш. Не како што другиот сака.
Ако не е овој, ќе се најде друг што ќе има исти гледишта како твоите, исти желби за иднината...

 

Луѓе можеби ова изгледа очајно амаа... морам да прашам. Во кратки црти ја сум при крај на средно школо и има еден тип кој учи кај мене, генерација, многу ми се допаѓа. Освен тоа типот живее во моја населба, 2-3 станици подалеку. Почна да збори со другарка моја пред недела дена т.е. ја поздрави иако ја знае дури повеќе време од мене (исто и она живее приближно до него но јас ја запознав пред 3 години) ама да ја поздрави на фин начин до пред недела дена не се случуваше. Прашањето ми е дали некој може да ми објасни кои се знаците ако на некое машко му се допаѓа некое девојче? Фала ви многу однапред

 

Види.. во ниеден случај жената не е роб на мажот. Едноставно е 21 век каде доста жени започнуваат своја кариера и слично. Тоа што зборат дека кариера и фамилијарен ќивот не иде заедно се глупости затоа што ако доволно си паметна и го искористиш времето ќе имаш време за се. А дечко ти нека не ти го фура филмот дека жената треба да биде класична домаќинка, океј убаво е да знаеш да готвиш, да се посветиш на своите деца, сопруг ама не и онаа домаќинка која нема свој живот надвор од својот дом. Во случај да се расипе врската (не дај боже, не ти го посакувам тоа) знам ќе биде тешко бидејки не е мал период во прашање амаа немој да жалиш премногу зашто ти треба дечко, маж, сопруг кој ќе те разбира, подржува а пред се почитува. Одлуката е твоја, размисли си уште еднаш

 

@Tatjana95 Ако партнерот до тебе не те прави амбициозен и не те поддржува во остварување на соништата, те молам, не го нарекувај партнер воопшто. Ни партнер ни љубов.
Љубовта е слобода, а не да те условува само нему да му биде добро.

 

@Tatjana95 Знам и претходно пишуваше и бараше совети, и гледам дека ништо не се сменило. Се согласувам со сите совети погоре, истото ти го имав пишано и пред некој месец.. Млади сте биле, разбирливо е, скоро 6 години сте поминале заедно, се плашиш и што понатака, и како ќе биде, како без него, а толку време се сте делеле. Ама едноставно сте пораснале, сте созреале, сте се смениле. Убаво пиша Самер горе, партнерот треба да те поддржи, да те турка да бидеш поуспешна, да ја држи твојата рака, да се гордее на твоите успеси како да се негови и да бидете рамноправни. Во твојот случај не е тоа баш така. Секоја болка е минлива во животот, но да живееш живот кој не го сакаш, каде си угушена и немаш среќа не е живот, тоа е жртва за некого, цел живот само него да му го посветиш, а да не добиеш ништо за возврат. Не ти го посакувам тоа.

 

Раните од детсвото му се големи посебно кога станува збор за мајка, остави на времето, колку што можеш биди покрај него, дај му до знаење дека ти значи дека се грижиш за него, ако и понатаму на некој начин не ти се допаѓа тоа што се однесува така најдобро би било да разговарате отворено и мислам дека внимателно треба да ги обираш зборовите пошо ипаак има рани од порано кои не се ни малку лесни. Со среќа

 

Здраво на сите, се најавив на форумов за да се исповедам на некој начин и се надевам ке ми олесни. Веќе со години следам/читам фемина, затоа решив да ви се придружам, нормално ако ме прифатите. Без да должам, како што пишува во насловот, 20 год сум, завршив општа гимназија, не сакав на факултет и затоа решив да тргнам на работа од неодамна. Дома, буквално здосади.. Еве го проблемов, не излегувам воопшто, немам другари, поради тоа пред некој ден ги избришав сите социјални мрежи на кои што бев активен, и сега само работа-дома, работа-дома. Поштедете се од совети, излегувај на кафе, оди ваму таму.. Тоа не е проблемот, излегував, макар ретко додека бев средношколец, тренирав ракомет до неодамна, но сфатив дека сите кои ми беа поблиски, не сакаат да бидат со мене, не ме сакаат во друштво. Тивок сум, повлечен, не зборам скоро воопшто (знам дека тоа е проблемот но таков сум). За девојките да не збориме, ништо никаде.. Каде вака ниту јас незнам.
Темава слободно бришете ја, мене веќе ми е полесно. Фала

 

Сигурно е фаза некоја низ која поминуваш! Сите сме имале тивок и повлечен другар, но тоа мислам не е причината зошто не те сакаат (повеќе ми делува дека тебе така ти изгледа). Млад си, ќе сфатиш каде и како понатаму! Не се фокусирај мнг на тоа како да им се допаднеш на луѓето околу тебе, биди свој, почитувајсе самиот себеси за да другите те почитуваат! Биди по спонтан, патувај некаде, поминувај повеќе време со твоите дома, најди си ново хоби . Едно прашање: зошто не си продолжил на факултет?

 

На секој човек му е потребен пријател во животот. Немој да мислиш дека никој од твоите другари не те сака или почитува. Најверојатно самиот имаш донесено таков заклучок поради тоа што си повлечен и не многу комуникативен. Но, тоа и не е најголемиот проблем затоа што секогаш можеш да бидеш подобар од тоа што си бил вчера. Ако веќе сметаш дека навистина тие не те сакаат во нивна близина, тогаш ете имаш шанса да се спријателиш со колеги од работа, па покрај нив и со други луѓе. Колку повеќе излегуваш, толку повеќе ќе се социјализираш и ќе го зголемуваш кругот на пријатели.
Друго, би ти препорачала да си најдеш миленик. Пример куче, верувај дека ќе се чувствуваш многу подобро. Исто можеш да почнеш да применуваш и медитација или да најдеш нешто кое ќе те ослободува од секојдневен стрес и анксиозност. Во најголем број анксиозноста произлегува од преразмислување за нештата и нивно преувеличување. Размисли за тоа, сепак сопствената психа е одговорна за сопствената среќа.

 

Не знам што работиш но веројатно имаш некои добри колеги... зошто со нив не се здружиш? А на социјалните мрежи всушност можеш да запознаеш некој, исто така ако продолжиш да се занимаваш со некоја физичка активност, тренинг, некое хоби... јас мислам дека сепак твојот пристап е проблематичен, тоа што си затворен на другите им делува како ти да си незаинтересиран за контакт со нив па затоа и тие не ти пристапуваат. Комуникацијата ствара блискост.

 

Што ви е со имињата на темиве??

 

Извини што се изнасмеав, знам дека не ти е лесно. Ама како си ја насловил темава!

Вака - за почеток, врати ги социјалните мрежи. Друго, не размислувај што другите мислат на тебе. И почни да се јавуваш кај другари/другарки, да им пишуваш и пораки.
Сум имала сличен проблем, знам колку е тешко да кренеш телефон кога со саати се мислиш што по ѓаволите ќе кажеш и упорно ти се блокира умот дури и кога ќе испланираш разговор, а сепак потребно ти е да се слушнеш со некого. Тоа што тие не ти се јавуваат често е токму заради тоа што ти си повлечен, па нема само тие да иницираат контакт. Денес постави си цел да се јавиш некому. Братучед, братучетка, другар, било кој.

Иднина имаш, ко и секој друг човек. Само, нема да ти дојде сама, треба да поработиш малку и на себе и на целите. Постави си цели и работи кон нив, со мали чекорчиња. Научи некои вештини, запиши се на курс, врати се на ракомет. Прави нешто. Не можеш да чекаш луѓе да те бараат и чуда да ти се случуваат ако се изолираш.