Ми треба совет и мислење

Да бе.. сега ќе му фрлам нешто на мојов или нешто мое и кога ќе праша што сум фрлила ќе изигравам будала..
Што те коштало фино да му одговориш место кавги да правиш..

Па после спомнуваш и удирање и викање..
Сите имаме жути минути, имам и јас има и тој..
Секогаш, без исклучок сме ги решавале со муабет.. дури и другата страна да е виновна за нашиот бес.
Кога живееш заедно, нема место за изигравање принцеза...или будала..

 

Јас мислам да купат боксерски ракавици да направат ринг и мислам дека ќе си бидат добри спаринг партнери. Се шегувам малку ама работава не е за шега.

 

Овде едноставно муабет после големата кавга коќа видиме дека не бива ни вака ни така.
Не бива едноставно муабет за време на кавга, не оди.
Викам јас вика тој и не бива.А имам малце гордост и не сакам да ми вика и заради тоа се карам и што да правам кога ме провоцира? да излезам надвор? тоа и сакав и не ме пушти да излезам седи вика нема да одиш нигде седни смири се, а јас сакав да го пуштам мозокот на пасење да си запалам еда цигара надвор.И пак кавга оти не ме пушти и после ми вика тогаш излегувај ко толку сакаш заминувај ме крева да излезам.Не знам ама мислам дека ми треба разговор со писхијатар очигледно е дека пукнувам и ми вика го вадиш лошото од мене секогаш, кога ќе ти речам да ме оставиш остави ме , кога ќе ти речам кажи ми, кажи ми а не да се инатиш и плус врв кога гледаш дека пукам.Е баш не сакам да ме понижува така јас да му кажувам а тој да ми се дери е нема тоа така.

 

Ти ќутиш..ја ќутам.
Така и ќе пропаднеме

 

Абе не ме удрил он никогаш, можеби реагирал агресивно ама мене и тоа ми смета и сега 2 годишна врска сакам да ја пуштам по вода оти видов дека и јас не сум ко што треба а тој бетар и не личи ова вака. после во брак можеби ќе се среди а можеби и не, можеби и полошо и сега сакам правилна одлука да донесам ама не знам што со себе, не можам со него ни без него, живееме заедно 7 месеци и вакви кавги се ретки ама кога ќе се случи ми е тешко и сакам да раскинам и коа ќе се смири малку работата убаво ми прави муабет се договараме повеќе вака не и готово.И денс сакав да не дојди до голема кавга ама едноставно пукнав.

 

За промена прекини со викање.
Ништо не добиваш, освен нервоза.

А после би ти рекла дека ако нема разговор во една врска, нема ни врска.
А за брак немој да се залажуваш. Не се менува човек со една хартија.
Јас од таква врска би бегала подалеку.

Кажав, се караме и ние иако ептен ретко. Со доооообри причини.. не од чиста мира
АМА... во истата секунда и двајцата сме спремни да замолчиме само со еден поглед... знаеме и двајцата каде е вината ако има недоразбирање.

 

Не се надевај многу на тоа дека во брак ќе биде многу подруго. Двајцата сте виновни што не можите да го контролирате бесот. Размислете убаво дали сакате да продолжите понатаму, ако си стварате повеќе главоболки и нервози отколку мир дали треба да продолжите? Барем додека сте во врска е полесно да се разделите, отколку во брак и да се разведувате после ако не се средат работите.

 

Отпосле да, и ми вика немој така знаеш дека то ме нервира, нема веќе да дојди до ова собери се ти а и јас.И после разговараме за тоа што било и зошто така дошло, ама у текот на кавгата неможиме, ни па кога ќе почнеме да се караме оти јас го прашувам зошто ова вака го направи и ќути или така, така така.. и јас почнувам да зорувам со арно ама ме игнорира дур ако го остам по 15 минути тогаш ќе кажи а одма не.Не знам што да мислам сега ова ме збуни скроз.

 

Епа чаре само да седнете и посериозно да разговарате. Не знам што да ти кажам.

 

100 пати сме рекле нема веќе и пак е така.
Не знам што да мислам, тажна сум сега заради тоа што така изгреагирав и јас а и тој.
И сега си го враќам филмот јас изреагирав некако тој на заебанција ми рекол нешто и јас сум сфанала дека е намерно и се карав, а уу тој момент он не вика дека е на заебанција и крева тензија и сега кој е виновен? плус убаво му пријдов и му реков зошто рече така кажи ми не ме нервирај, и почна кавгата бидејќи викаше така, таа сакам и ај сега.... уф

 

Тој покажува несигурност,недоверба а има право за тоа си го изневерила ли а тој да дознал?
Инаку ако имате и многу убави моменти и ова е само фаза ќе си седнете на раат и ќе поразговарате отворено за се или ќе ве биде или не.

 

Пошто од еден агол гледам дека јас сум во право а од друг дека е тој.Еве ако сум јас во криво, како да се соберам а да не дозволам да ме изнервира нешто банално и да се понашам? Нешто што би можело да ме спречи? Едноставно се изгубив од порано и при кавги не знам ни која сум, не можам вака морам да го сменам тоа.А така само со рзговор бидејќи од работи што ми сметаат јас сум нервозна и не ми валја ништо и после тој мисли дека ми е нешто.
Не знам што да правам? Вака има дојдено и до порано ама вака агресија немам видено ова беше крај, не знам што да правам.

Неее какво изневерување, ни од моја ни од негова страна.Ниту има љубомора и посесија.Некогаш јас се осеќам така ама во мојата глава е тоа и ми поминува, а некогаш на зезање му љубоморам немој вака , немој така.А и тој така, а сериозно не.Тие буби беа на почеток од рска додека стекнеш доверба после не.
Убаво ми е со него, мноогу се грижи за мене и внимава.Ме сака знам, не е доволно само да ти кажува ама секој ден ми кажува и ми покажува.и ЈАС ГО ДОВЕДОВ ДО ЛУДИЛО, АМА И ТОЈ.

 

Прашај се дали така кога се дерете еден на друг без прекин,дали такви сакаш да ве гледа ваше дете и како би реагирале збеснати кога детето ќе писне ќе завие од плачење а?
Кога ќе си одговориш искрено сама себе си на ова ќе знаеш дали си за пордолжување на врскава и развој во брак. Според мене многу сте себични и незрели двајцата,добор по колку години сте?

 

Си одговорив, знам дека не сме еден за друг ако продолжи оваа агонија.
тој 22 , јас 21

 

Претпоставував.
Разговор, искрено и отворено.
Во врска треба да се надополнувате и заедно да соработувате ова вашево е инат на мали деца,бес од аздис. Полека,смирено не е крај на светот.

 

Не да го бранам или да барам начин да го оправдам ама никогаш кога нешто друго го изнервирало мене не ми се пуштил, ретко некогаш ама не да се кара туку така на дур малце ,ама сум виидела се нервира нешто ќе прашам што е работата и разговараме и толку.А јас не разговарам дури од ко ќе се искараме па ќе му речам нервозна бев, затоа вака, затоа вика иди до ова оти ќутиш ко те прашвам и тераш инат после па плачиш и нервозна бев.

А тоа што сум нервозна секој ден како да го пребродам ? Некој лек ? Нешто да правам занимација ?
Настрана од сето ова.
Мислам дека сум во некоја депресија не знам.Ама не сум цела врска значи и порано било вака да се караме од непромислени работи.Мислам дека одамна знам дека не сме еден за друг ама туркаме безвеза и не знам или не е така само јас еве анализирам да видам.
Морам итно да зборувам сега го чекам да дојди и го седнувам со муабет.И ќе му речам јасно и гласно УТРЕ САКАШ ВАКА ДА НЕ ГЛЕДА ДЕТЕТО И ДА ПЛАЧИ? Знам дека ќе речи не, ама ти почнуваш да не почниш ти јас нема ништо да ти викам и пак истото нема веќе нема и пак ќе дојди до ова.
А рековме следен пат кога ќе дојди вака раскинуваме, е сега не знам.А одамна тој се токми да ми раскини и после се смирува и пак истото.Совет?

 

Јас тоа што сметав дека треба да ти го пишам како совет пишав,за се друго вие двајцата најдобор си знаете и вие ќе си одлучите. И одлуката не се донесува во сабота навечер или недела сабајле. Импулсивни и избрзани одлуки до никаде не водат.

 

Тој што се карал еднаш пак ќе се кара.Тој што бил агресивен и што навредил пак ќе е агресивен и ќе навреди.Ако овие постапки се од чиста мира верувај дека те манипулира да се приврзеш за него да нема мрдње и да настапи диктаторски.Ако сакаш да го решиш ко два и два послушај ме,биди рамна линија прави се дека не гледаш и не чуствуваш одреден период коаа ќе му се кара седи си молчи си ќути биди индиферентна.Па ќе прецениш сама

 

Девојче џабе бараш изговори - не иде,не се мачи.

 

Sakam da znam dali e normalno koga se razdelvas od parnerot da se cuvstvuvas tolku potisteno ,vinovno,kako bez poenta vo zivotot ?da se sekavas na ubajte raboti i da gi zaboravas grdite?da posakas da si samo vo negovata pregratka bez da razmisluvas nisto drugo?da sakas da ima moznost se da se resi ,a da znaes deka imalo i vreme i sansi no sepak nesto te macelo vo ta vrska i si se dvoumela za ljubovta dali e realna ili samo navika ?konkretno se osekav deka ne me razbirase za mnogu raboti ,i kako da se izgubiv samata sebe zaradi razlicniot zivoten stil...a od druga strana znam kolku mi pomognal za nekoj raboti ..no ako ne go sakam zosto mi e tolku tesko ? Zosto osekam deka gresam ,deka e del od mene ? Dali nekoja od vas so imala raskinato dolgogodisna vrska se cuvstvuvala taka?dali nekoj mozi da mi kazi dali e to ljubov ili ne?

(Se izvinuvam zaradi to so ne e tekstot na kirilica.)