Ми треба совет и мислење

@Frosi333 , не те нападнавме, те советуваме да не ги навредуваш луѓето без потреба.

Сум имала фази и како што имаат другарките твои, сум имала фази и како што имаш ти сега... изолирана од сите, повредена, разочарана. Сигурна сум дека и тие ќе имаат разни фази низ животот, а и ти. Периоди на социјална активност и периоди на интровертност.
Никој не те тера да се дружиш со нив. И не треба. Сите си бираме друштво, какво што ни одговара. Нормално е да имаш околу тебе, луѓе со кои имаш слични погледи на светот. Со такви полесно се разбираме.
Смени го друштвото. Јави и' се или пиши и' на некоја другарка која ти е подалечна, некоја школска или почни ново хоби каде има девојчиња и ќе најдеш слична на тебе.

И тоа што немаш дечко, ич да не те замара. Кога ќе треба, ќе си дојде само. Исфорсирани работи, не се убави. И не очекувај ништо од никого, за да не се разочараш. Биди спремна на секакви исходи.. затоа што секакви и ќе има. Животот е долг и никој не може да ја предвиди иднината.

Само не ги навредувај различните од тебе, оти и ти не би сакала тие да те навредуваат, да те нарекуваат 'смотана' или 'никој не ја сака', оти и такви муабети за девојчиња кои се повлечени сум слушала. Ме разбираш? И некоја од тие твои другарки да дојдеше и да напишеше нешто навредливо за тебе, исто ќе реагирав.

 

Луѓенца премногу лошо се чувствувам деновиве ... постојано размислувам за моето минато. Размислувам каде погрешив што останав вака сама. Размислувам за се она што ми се случи и постојано велам зошто баш мене господе зошто.

Се се случи во еден краткок период, ми се скара дечкото со некој глуп изговор и замина во страство, другарките живееја со мене, но цело време ми префрлаа нешо (као сум ги заборавила кога сум имала дечко), ми идеа контра и не секогаш ме викаа да излезам со нив. Но јас бев упорна почнав да испаѓам со две девојчиња, но и таму едно момче излажа дека сум имала нешо со него, а бидејќи живеам во мало место тоа и како се одрази на мене сите ме гледаа као растурена(а најважна од се ми е честта). Еднаш една од девојките ја молев да излезе со мене и со едно др девојче но таа одбиваше, мислев дека се срами и бев упорна, а после мајка и ме обвини дека сум ја терала да излезе, као сум и вршела притисок ...

Јас ни сама не сум свесна како тогаш успевав да стојам на нозе. Животот ми се заврте наопаку. Бев скршена откако раскинав со дечко ми, тоа ми беше неочекувано.А сите некако ме гледаа со задоволство таква, бидејќи знаеја колку бев силна и бунтовна.
Сега гледам слики од тоа време и ми се плаче,сеуште неможам да се опоравам од таа траума...
Каква сум била во тој период како препарирана, танки веѓи, слаба и постојано изведувам нешто на сликите(што нормално сега се срамам кога го гледам тоа) за да останам впечатлива. Се чуствував многу лошо во тој период, не бев своја. Премногу грешки направив ..
.Сега постојано размислувам и се обвинуввам себеси за се што се случи, а највеќе за моите другарки. Како тие успеваат сеуште да бидат заедно, што толку погрешив јас што не сум дел од нив...

 

Здраво девојки ми треба совет за важна тема,и како би постапиле да сте на мое место
Еве вака пред неколку месеци се смував со еден дечко со намера да влезиме во врска и тоа се случи бевме во врска една недела и потоа на последниот состанок се скаравме за глупости зошто несум го оставила да ме допира за задникот потоа си замина и кога му пишав да се видиме тој си се мајтапеше и ми рече дека поке нема да сме се гледале на кратко ме откаче потоа кога ке излезев со другарка коке се сретневме јас се правев како да него гледам а тој зјапаше вомене така се случваше пет до шест месеци потоа ме адна на снап и го прифатив и почна снапој дами пушта и јас него така две недели потоа кога му пуштив снап од мене ми напиша дека многи сум била убава и на тоа одговорив со фала потоа другиот ден ми слика некој другар и јас го прашав како се вика детето тој ми рече што ке тие тој ти треба дане сакаш случајно датиго местам јас му кажав дека ми се бендиса детето и дами кажи како се вика тој ми рече дека немало потреба да знам и јас му реков добро и тој ми рече дека нетребало да се скараме и дека се кај многу што се испонашал така и дека немало дасе повтори јас му реков дека немусум скарана како другарка и дека сме пријатели а тој рече дека сака пак да бидиме заедно и нема да се повторело дека сија научил грешката а јас му реков дека ке размислам потоа пишевме неколку дека и јас му реков дека прифакам да му дадам втора шанса а другиод ден неми пиша и неми се јави цел ден а беше уклучен на фб вечерта ми пиша дали сим му ѕвонела преге а јас му реков не и дека нема потреба да му ѕвонам потоа пишевме и ми се јавив зборавме ми кажа дека ме сака и дека муе за озбилно сомене и ко се договорвавме да се видиме коке си дојди дома оти е кај роднини на поседок тој ми рече дек нема да сме можеле дасе видиме оти коке се врател бт ке бил презафатен и послем петнајсе дена ке одел на одмор и ако најдел време ке сме се виделе а зивеј една улица подолу од мене и ми рече дека ке ми ѕвонел денес ама неми ѕвона и јас му се јавив и неми крена стварно незнам што да правам ве молам помогнетеми благодарам однапрет

 

Колку години имате? Многу детско се ова што го пиша, каков совет бараш?

 

Околината ти е проблем.
Не што немаш дечко, не што другарките те избегнуваат, туку што се чувствуваш нападната од сите.
Зошто ти е битно што мислат другите? Муабети за сите се ваделе, се вадат и ќе се вадат. Најди си други другарки, а дечко ќе си дојде кога ќе му е време.

И зошто само кога си била со дечко си била силна и бунтовна?
Зошто сега не си?
Помалку ли вредиш ако си без дечко?
Нема врска јачината на карактерот со тоа дали си во врска или сингл.
Цени си се самата, остави ги луѓето нека си зборуваат што сакаат. Тоа не треба да ти ја поткопува самодовербата. Сенкир тие се поарни од тебе. Сите си имаат маани. Не ги преценувај нивните мислења, сигурно не се во се' подобри од тебе, туку се само безобразни.

Друштвата се менуваат низ годините. Да ти кажам, во моите 40 години, сум се дружела со десетици различни друштва. Кога ќе видам дека ми даваат некои отпор, или ако не ми се допаѓало со некој дружењето, фала-пријатно, наоѓам други.

Вредиш многу! Немој да дозволуваш, други да те убедуваат во спротивното!

 

Имам 19 години сакам да знам како дасе однесувам кон него и спорет вас какви намери има кон мене

 

Да го отераш у три лепе пи*де материне.
Е тоа да направиш.

Оди шетај, сега лето е, Битола е топ луѓе!
Уживај си, ама скроз!

 

И јас помислив така да направам ама имам чуства кон него и мн го засакав

 

Сакај си го ти пак, ама не му дозволувај да те мота.
Ако сака да биде со тебе, ќе си најде време, а не изговори.

Може и друг ќе запознаеш
Вечер, скоцкај се, нашминкај се, другарка ти под рака и парадирај по Корозо!
Од искуство ти кажувам

 

Ти благодарам во право си неможи тој да си игра со мене кему кажам јас него ако ме сакаш докажи а не само на зборови а за вечерва кете послушам

 

Ти си го направила своето со тоа што си му дала втора шанса, останатото било на него, да се покаже дека ја заслужува шансата.
Очигледно е дека не, се убедуваш самата себеси во нешто што не постои од негова страна.
Не оди упорно со главата во ѕид, лето е уживај, најди некое хоби, релаксација.. Не се замарај со овај батали го ако сакаш да најдеш некој што навистина заслужува шанса.

 

Ти благодарам во право сте мислам дека неја заслужува и дека си прави мајтап со мене ама нема право на тоа ти благодарам од срце за советот и навистина мие многу драго што се зачленив и што можам даси ја кажам маката на некој што ке ми даде добар совет ви благодарам

 

Здраво, вака имам дечко пoдолго време се е ок но осеќам како на почетокот да му беше повеќе до мене. Сега ме погодува онаа изрекана дека човек многу повеќе те цени пред да те има, и откако ќе те добие и не му е стало до тебе. Бевме излезени и јас пред некој период се преселив и живеам малку подалеку од центарот, патот до дома ми е малце пуст и се плашам баш пешки да одам и дечко ми го знае тоа. На почеток кога се преселив секогаш ме испраќаше ако немав автобус или како да си одам, викаше нема шанси овде пешки сама.. И денес бевме излезени и се тоа и се заглеа у фудбалот, јас му викам бусот ќе ми избега, му повторувам он вика сеа сеа.. И фативме после со брзање да го фатиме и ништо, избега, да станевме порано ќе го фатев. И покрај тоа ми вика епа види такси или нешто само не иди пешки, не ни имаше у план да ме испрати до негде.. Му викам не давам пари ќе си одам пешки, и он ми вика добро тогаш пази само и ме гушна и си отиде он да си фати бус. А расботата е што можеше и до негде да дојде со мене, он има еден куп автобуси. Порано како да му беше повише грижа, нме изнервира што кај кај ради него морав сама да идам и уште му беше сеедно. Не знам дали да зборам за ова со него или како да постапам ?

 

Да зборуваш, и да му кажеш дека ти пречи.
За се' што ти пречи треба да зборуваш со партнер.

 

Не сакам јас да бидам таа што би го молела да му биде битно да стигнам дома на сигурно. Ако го правел порано сигурно да сакаше ќе го прави и сега. Не можам да ја барам таа работа од него со сила, туку ми е криво зошто сега не го прави тоа, а го правел.

 

Има, побитни работи од фудбалот, треба сам да е свесен.
Следниот пат 2 саати порано на бус, Ти.

 

Не да му бараш на сила, туку да му кажеш што те мачи.
Каква врска е таа, во која се преќутуваат работи, во која нема отворен разговор и искреност?

Јас не би сакала партнерот мој да има некаков проблем со моето однесување, а да не ми каже.

 

Зборев и му кажав, ми вика дека немал намера да иде до таму во 12 саат.многу сум скршена не очекував така да ми каже.

 

Колку долго сте заедно?

 

Уште малце 2 години.