Ми треба совет и мислење

Стварно? Уште се немате видено лично, а тој вејче планира да се жени?
Исфуран и искомпленсиран до крај... па уште да знаеле сите .

 

Не.
Бегај од ваков!

 

Колку време контактираш?
За да излезеш со некој треба да имаш општ впечаток и нешто да те поврзува (карактер, погледи, интереси).
Со ваков разговор не знам како одржуваш комуникација.

 

Имам врска 5 години нормално со карање мирење во тие 5 год , не сум ни помислила да го изневерам а и не ми се свиѓал друг . Е сега минатото лето запознав еден дечко имам нешто чудно спрема него а се видовме само еднаш една вечер кога се запознавме немаше никакво додворување најнормален однос од негова и моја страна на социјални мрежи се следиме и само од врем на време знаеме да си искоментираме на стори, помина веќе година сеуште имам нешто чудно во мене неможам да си го објаснам, врскава ми е сериозна ако така може а се каже после ова чувство но секој момент мислам некое чудо ке се деси незнам зошто.... помислувам дали тое е љубов на прв поглед ?

 

Колку е стварно сериозно со овој првиот? Фали нешто штом толку те привлекол друг после година да не можеш да го заборавиш. Изгледа веќе имаш некој 'план' ама не си се осудила досега, па сега собираш храброст Јас би пробала да видам што е тоа што ме привлекло кај вториот ама не би варала.

 

Толку е сериозна врската што планираме заедно и да живееме но како да има нешто како да не е целосна таа врска и тоа сега го има во последнава година, во ниеден случај не планирам да варам доколку нешто се случи тоа би било со предтходно расчитени сметки но незнам и дали ќе се случи мн ми е нејасна мојата споствена ситација (можеби за некој е неразбирсливо ова што го кажувам но некогаш навистина незнаеш што ти се случува во мислите а посебно кога треба да донесеш животни одлуки)

 

Јас мислам дека доколку е океј врската, и Бред Пит да ми помини пред мене, ич нема да има влијание на мене то. Од ова што го пиша имам впечаток дека можеби не си спремна на сериозни чекори со сегашниот дечко, треба убо ама убо да се преиспиташ. Не дека нешто те напаѓам, него најдобронамерен совет. Некош ние и да прајме нешто што мислиме дека треба, потсвеста ни алармира. Не гледам како би видела што би било со другиов дечко освен да оствариш комуникација со него и да завлезиш во подлабоки муабети, што значи дека при дечко ќе пишуваш со друг, што ич не го оправдувам.

 

Можеби го мисли на саркастичен начин. Може сака да ти каже одоколу дека те гледа како мајка на неговите деца.

 

Ако треба да бираш помеѓу двајца секогаш одбери го вториот, ако било се во ред со првиот нема да ти се јават чувства спрема вториот. Пет годишна врска не е мал временски период, врската постепено станува навика, рутина, долгата врска дава чувство на сигурност но и монотоност и потреба да ти се случува нешто ново во животот. Љубовта е илузија и не е вечна како во филмовите и романите. Никој не го оспорува фактот дека си била заљубена во твојот дечко на почетокот на врската, но чувствата кон некоја личност може да се променат како што си се променила и ти и тој во текот текот на тие 5 години. Штом ти се појавиле чувста кон друга личност тоа значи дека врската помеѓува вас двајцата не е тоа што била и тоа си е сосема нормално, полека не брзај, тоа што треба да се случи ќе се случи

 

Сосема е разбиливо тоа што ти се случува, борба помеѓу разумот и срцето, ако си сигурна во твоите чувства кон дечкото, ако тој е таа личност со која сакаш да продолжиш во животот нема да ја преиспитуваш својата одлука дали е правилна, тоа всушност е многу едноставно.

 

Nekoj star covek rekol: ceni go toa sto go imas, ne fantazitaj po "tugjoto"

 

Мислам дека ти е веќе монотоно во оваа врска,и дека сакаш нешто ново,ако ти се фрлаат во вода 5 години,тогаш раскини,али од врска во врска,незнам колку ти е паметно ова и да не бидеш одма со новиот во врска,и да е само гледање за почеток,пак незнам колку е паметно.Сепак 5 год не се малце да не се лажеме,е сеа дали ке вреди или не да идеш со друг Дечко,тоа никој неможе да знае.Но секогаш имај на ум,дека вториот може само да му бидеш забава,интересно 1-2-3 месеци,и да те остави,секако не брзај прво убаво размисли си,дали сакаш,дали се гледаш во иднина со Дечкото сеа што си,дали вреди да фрлиш све во вода.

 

Можеби љубовта во реалниот живот не е како во филмовите и романите , но не се ни губи така лесно после првите неколку години.
Доколку еден од партнерите не се посветува на врската и му стане напорно и досадно да ја одржува истата, тогаш ќе почнат да се чуствуваат вакви тензии и мозокот да почне да шара на други страни.
Ако двајцата партнери се среќни и исполнети и работат на заедничкиот живот и времето поминато заедно, нема да има потреба мозокот да почне да си фантазира ситуации како : ``што би било , кад би било``.
Тој поранешниот немало да и биде сега поранешен доколку нејзе ок и било со него. Чим завршило нивното, тешко дека после втора шанса ако си дадат дека овој пат се ќе биде во ред.

 

Не си ставај во глава дека треба да бираш меѓу нив двајца. Види со дечко ти првин кај е проблемот. Дали е само фаза или не е вистинскиот. Ако се за фрлање тие 5 години, ќе ги фрлиш.
Најреално ќе знаеш ако почнеш да живееш со него. Не прави ништо само ради тие 5 години, најважно е да си среќна. Ако раскинеш, најпаметно е да си сама некој период.

 

Па не е баш така, во животов и 10-20 години да си со некој нормално е да ти се засвиѓа друг или да ти е привлечен или нешто. Со секој дечко кога тогаш ќе имаш монотоноја во врската, неизбежна е ,и што значи тоа? дека треба да го бираш "вториот " секој пат?
Ако го сакаш тогаш работи на врската и збори со партнерот за се.
Ќе кажам еден пример претх лето што ми се случи. Значи имам дечко 4 години ( сега веќе 5) и летото работевме во странство он во еден град ја во друг и на работа толку ми се засвиѓа еден што мислев готово сум се заљубила, а не дека го познавав којзнае што. И еден ден, значи месец два покасно, уз муабет со дечко ми стигнавме некако да збориме за дечково што ми се свиѓа и несакајќи нз како се издадов дека ми се свиѓа овој хахаха и се скаравме и нез како да кажам ама "ме стави на место" ако знаете на што мислам (не се закани или сл, значи ништо такво, него ја така се осетив ко да сфатив што сакам), од тогаш не ни помислив на тој,иако работевме заедно скроз оладив и сфатив дека нејќам да сум со друг. Нз од каде дојдоа тие чувства дали дека одделени и слабо зборевме дека цел ден на работа и се каравме малце тој период али ете. Така да мој совет може и да поразговара со дечко и нормално ако е возрасен/созреан доволно да разбере дека се случуваат такви работи и ќе се случуваат и нормално е.Плус она не го познава многу па да рече со сигурност дека баш и одговара или и се свиѓа
Али во право си за рутина и навика, некогаш може и од навика да си со некој после долго време така даа не знам комплицирано е малце, ако раскине како што кажа членката над мене, треба да е сама некој период да сфати што сака.

 

Ми треба општо размислување или да разговрам колку толку да кажам негде оти стварно не можам да оценам дали сум во право или не.

Вака сеа, дедо ми и баба ми (татко и мајка на тетка ми и мајка ми), мајка ми боледува од рак веќе е во завршен стадиум и се плашам и ми е тешко да го изговорам нештото ама е во ептен лоша ситуација, овде веќе нема надеж разбрала демек имало надеж во Турција да се оди и бара пари од дедо ми и баба ми.

(дедо ми и баба ми иначе имаат место и два дуќани во строгиот центар на градот, од кои поголемиот дуќан цел живот го користи тетка ми и нејзината фамилија кај што е омажена)

(Исто така дедо ми има стан каде што живее, земјиште, ниви итн , да не навелгувам сосема просечно стабилно семејство, да не речам и богато (само што се малку глупави и не знаат да искористат сето тоа што поседуваат)


Поентава е што сите се оградија од тоа демек аууу каде јас неам толку пари, што зборува мајка ти... не можиме да најдиме, тоа е лага сето во странство, па тетка ми од друга страна во смисла као демек шо се замислува и како е можно да бара толку астрономска сума на пари итн. Дури и да се кажи демек е во психички проблеми западната и да не и се обрнува внимание, повеќе од било кога.

Мене од една страна тешко ми паѓа, затоа што јас сум зачнат од моите разведени родители и се осеќам како партал кој делумно сам стигнав до тоа ниво каде што сум (си водам јас добар живот и сум инженер по струка, но работам сосема трета надничарска работа, небитно), ме оставија така, никогаш не сум рекол оти се користи тетка ми т.е дуќанот, а ништо за мајка ми итн. Па ми ја полнат сеа главата како на некој начин се олеснуваат со тоа што ми кажуваат демек немаат пари итн, како да се најдат, зборува глупости, не е заинтересирана за овде да оди на лекар итн.

Јас се осеќам глупо, колку и да сум изгубил почит кон мајка ми (и општо татко ми) за тоа како ме одгледале, мене ми е скроз жал што сум немоќен да и помогнам и се. Ме интересира како би постапиле вие во оваа дадена ситуација, дали да разговарам со дедо ми и баба ми дека не се во право, односно да распределат како што треба имотот и да и се помогни некако на мајка ми и да не ми зборуваат глупости во смисла као демек таа ко била млада од прабаба ми испотрошила пари премногу којзнае колку и демек да рационализираат некои работи, во смисла ова што го користи дуќанот тетка ми.

Сакам да ги седнам да ги прашам што планираат да прават и дека не се баш во право со ова што на некој начин ја "отфрлаат" мајка ми.. Се извинувам шо замарам со ваква деликатна и чувствителна работа, но би сакал некој да поразговара со мене и да сподели мислење, пожелно би бил некој ако се нашол во слична ваква ситуација и да ми кажи дали моево е правилно ако постапам вака или?

 

Ај ако сакаш дообјасни го моментот кај што рекле дека мајка ти испотрошила еден куп пари ко била млада. Колку се тоа куп пари и зошто според тебе не сакаат да и помогнат, мајка ти им има нешто згрешено?

 

Вака сега... Најпрво ќе истражиш за третманот во странство и ќе разговараш со докторот од мајка ти колку можи тоа да и помогни. Ако е последен стадиум, тешко дека има што да се напрајт. Проблемов е пределикатен, навистина. Секој си сака да си поживејт ама реално дали има навистина надеж?

Ти нема да се караш и расправаш со тетка ти. Имотот е на старите и автоматски тие одлучуваат. Значи треба да разговараш со нив. Исто така, нивно право е дали ќе го распределат подеднакво имотот или ќе и го отстапат само на едната ќерка. Неправедно е знам, ама за жал е така. Ние имавме сличен случај со делба во фамилија и нема тука што да се напрајт, ако тие неќат да ви отстапат дел вас или да продаваат за да има финансии за лекувањето. Твое е да си побараш, останатото е до нив.

П.С Те читав и во друга тема, жал ми е за сѐ низ што поминуваш. Се надевам дека ќе се заврши со добро

 

Прабаба ми (на дедо ми тетка) демек имала многу пари и ги потрошила парите мајка ми, само таа и ги користела, а јас чисто се сомневам дека имала толку астрономска сума на пари. Не верувам дефинитивно, не колку што печали тетка ми од дуќанот.


А иначе мислам дека има згрешено што избега како мала на 18 години се омажи и ме роди мене на 19 год за татко ми. Иначе неколку години не праеа муабет, ме запознаа мене кога бев 3 или 4 години и заради тоа на некој начин и се смирија на мајка ми и го прифатија татко ми.

 

Знам али треба некогаш да се разговара нели? Да ги прашам што планираат, дали воопшто планираат, оти еднаш имаат спомнато "тебе станот ќе ти го препишиме пошто си најстар (иако живеат таму), ама ваљда со услов да продолжам да ги гледам како што ги гледам досега, им средувам поправам дома се, секој ден одам им пазарам, плаќам сметки итн., а за другото вика ќе си го поделите вие, ние не се мешаме.