Ми треба совет и мислење

Може несум во право но...остај ги сите. Мајка ти е возрасна личност, ќе се разбере со старите, не пробувај сите да ги спасуваш. Твое е само да го тераш тоа што си и го рекол, а тоа е да не ти создава товари и чувства на вина пошо иако е болна, нема никакво право да ти го прави тоа. Грижи се само за себе, и остави другите да си се грижат само за себе.

 

Љубовта е секогаш доволна. Ама кај вас немало љубов. Тој не те сакал тебе, ова не е никаква љубов. И подобро што не си со таков човек, само ќе те малтретира цело време

 

Дали е прифатливо кога си во врска на далечина дечкото да не сака да зборува после работа? Цел ден многу малце збориме, и вечерта исто. Има ново друштво, океј сфатив, али цело време вика не можам да се допишувам ова она, а зошто да не може 2 збора да напише? Ете не мора одма да враќа али може на 15-20 мин, не сум ни ја совршена, од нервоза се понашам и вика ради тоа нејќел да збори со мене, напнат бил од работа пошо по цел ден работи и сум му отежнувала. Уморен бил, али не толку уморен да може да седи до 2 сабајле, а за мене да нема време да враќа на пораки. И ладен е некако, се караме и ладно ми враќа и со 2 3 реченици пример на мојот реферат, не знам дали вреди да пробам по негово додека е таму (уште 2 месеци) или да раскинам? Не ми е јасно 100 пати правевме муабет и џабе, нормално не може точно да знаете се за врската наша зошто долга врска е али секогаш е по мое и јас сакам да имам контрола над се , и над него, а сега дека немам и нз дали со понашањето му станувам одвратна па затоа е ладен а и сила си зема да се понаша ко да му е сеедно (иако негира, 10 пати кажав да раскинеме или пауза и не сакал)
Не знам дали вреди да се трудам да се смирувам или да прекинам, а и кога и да пробувам да се понашам убаво пак се осеќа тензија меѓу нас, како да ќе испука некој кога и да е.

 

Фала ви за сите совети, навистина ми помогнаа, решена бев за крај уште кога му кажав и се ми беше супер се обидував, давав се од себе и малку ми беше тешко ама сепак не мислев премногу на се, но ете вчера не знам зошто и што ми чукна во глава за пак да го побарам и да пробам да сменам нешто, ама сепак сватив дека кога некој ќе те сака ќе се бори за тебе а нема да гледа да те омалажува, малтретира и да ти префрла чувство на вина, мислев јас да не сум проблем што имам такви размислувања да не е тој во право особено во врска со ситуаацијата со другарката, но сепак затоа ве имам вас, фала на сите што одвовивте време за да ми помогните повторно да си ги отворам очите

 

Како мислиш секогаш е по твое и сакаш да имаш контрола над се?

 

Не вреди, си се трудела и тоа е тоа.
Преќини да го бараш, остави го.
Не може тој да ти каже со кого да се дружиш, да те омаловажува и слично.
Имај малку самопочит кон себе.

@mimi333 бев во врска со таков човек.
Повеќе ми ја цицаше енергијата.
Секогаш он нервозен, изморен, не му било до ништо.
Ајде, на почеток разбирав ама потоа целата нервоза ја истураше врз мене за ништо. Не го ни барав по работа додека тој не ме бараше ама се случуваше кога и да ми се јави се нешто да мрчи.
Сее потрудив да го разберам некако ама пружаше отпор.
Ако одвојам за некој време значи многу ми значи и очекувам истото барем малку да се потруди.

Прекинавме поради тоа и слични работи за кои не би зборела.
Не ти велам да преќинеш, пробај да разговараш со него, може го мачи нешто, не мора да биде иста ситуацијата како кај мене.

Пробај, ништо не губиш.
Само без реферати и слично, тоа ги одбива луѓето, туку биди кратка и јасна.

 

Па така сакам се по мое да е, ако не е одма караници.

 

Епа немој така, мора да има компромис. Можеби токму тука е и проблемот и причината за ваквото негово однесување. За брзо ќе му здосади, ако не му и здосадило веќе од ова твое однесување и ќе сака слобода.

 

Сериозна си?
Јас ни минутка не би останала со некој што сака да биде сè по негово и да има контрола врз мене.

Не мислиш дека малку претеруваш?
Остави го нека дише, не е он твоја сопственост па да го контролираш цело време.
Можеби веќе си му здосадила и оладил, па затоа не сака да ти пишува, а не дека не може.
Реално, секој може да одвои десетина минути од денот и да те праша како си, како ти поминал денот..

 

Да знаеш што ми се сучува... ова ти се чини сум од некој роман и тоа некоја тешка трагедија да не можеш да дочиташ.

Најпрво че искажам свој гнев, немоќ и не знам дали јас сум не салам или сите луѓе се вакви, да речам себични на некој начин, без чувство на емпатија.

Мама се жали дека не и се јавуваат баба ми и дедо ми (јас претходно разговарав со нив и ги замолив да земат во обзир се и да ја примат дома, пошто веројатно сопругот нејзин и најави дека сака да му се отрргни, како товар ја гледал или не знам шо), денеска мама им се јавува и му вели вака и вака е работава со сопругов, ме напушта и ми рече ќе ме врател, немам каде да одам..

И гледајте сеа ситуацијава, живеат во стан 70 квадрати од кои имаат и простор и кревет за мама вишок, и велат нема и не можеме да те гледаме. А јас секој ден одам им извршувам сите обврски поправки дома, пазарење, сметки плаќање, буквално се.


Му вели мама, немам каде да одам ќе се самоубијам... не знам веќе шо да правам.

И тој ко татко (не знам денеска беше ова врв) и вели па ко си решила убијај се.


Јас не сакам душава да ми се исполни со гнев омраза и да му се одмаздам на некој начин, ама никогаш нема да го заборавам...


Не знам стварно шо да правам, прееска ми плачи (ко бев кај неа), ми вика страв ми е од се, родителите не ме сакаат, никој не ме сака.. ( ниту една другарка и нема дојдено или нема кажано на посета да ја види :'( ) Ми има згрешено мене мама, али сепак нешто во мене.. не знам тешко ми е, не знам како да и помогнам.


Ми дојде луда идеја (пошто јас со татко ми живеам, инаку премажена мајка ми, на многу лош начин раздеблата беше, т.е бегање), да го убедам некако да ја приберам дома, ако ништо друго... до самиот крај, ама не знам како би го изведил тоа. :'(

 

Епа секој сака слобода. Може настрана кога се тргнал сфатил колку се чувствува загушен. И јас така би постапила на негово место

 

Те читав и пред некое време за ова и искрено многу ми е жал за тоа што ти се случува, ама мора да останеш јак.

Инаку за цитираново, верувам нема да му биде лесно и на татко ти, можеби и нема од прва да прифати, ама пробај да го убедиш некако. Сепак таа ти е мајка, што и да има направено и згрешено не можеш да ја оставиш така.

 

Не можам да разговарам, ептен јавно, т.е емотивно ми е многу. Избега од дома, го остави татко ми, а истовремено мене и мојот брат аутистичен кој сега моментално е сместен во установа. Јас на сред најбитните семестри за на факултет да се биди или не, и да бидам брат-родител од мали нозе. Година и пол не сум излегол салам од дома, пошто тато работеше јас го чував бато дома.

Исто така имав доста расправии тогаш и психички товар, тогаш како што ми се случки психички рестарт на мозокот, никогаш не сум доживеал толку тешка болка.

 

Многу ми е тешко ко че се потсетам како сум пораснал одредени периоди, пример како ми беше срам да кажам дека не појдов на екскурзија затоа што моите не се потрудија ни да соберат пари ни ништо, лажев дека сум болен по братучеди роднини, а се криев од другарите измислував дека и јас бев...

Сеа откако завршив факс, ниту сум глуп или пак да не можам да научам, баш напротив ме бидува шо и да почнам да учам, никој не се потруди да речи дај некако да напрајме да продолжиме учење итн. А стварно имам шанса и да магистрирам итн, баш интересни насоки нуди, менторката шо ми беше за дипломска итн... се нема пари и точка.

А во првите 5 души завршив што бевме вкупно 40-50 колеги...

 

Сепак пробај, ништо нема да изгубиш.
Не мора он да има контакт со неа, доволно е ти да се погрижиш за неа барем.

 

Знам, во право си.
Цел живот немал асално друштво ради мене, и сеа има и се осеќа силно и знае дека ми е страв да не раскинеме и си користи. Не дека он е совршен, али подобар од мене. Реков ќе се сменам, чекам во живо да праиме муабет, сеа не сакал да збори со мене.

 

@Stark јас мислам дека не е соодветно да се врати кај татко ти. Ама однесувањето на нејзините е катастрофално и прочитав дека си разговарал со нив и се бунат, ама не треба да ви е гајле за тоа, има кревет за неа и простор каде да се смести помогни и да се врати. Законски неа и следи дел од имотот на родителите, нужен дел и таа си е обезбедена од нив. За помош и грижа ти си пишал и така им помагаш на нив, така да кога ќе одиш таму ќе и помагаш и на мајка ти.
За образованието потполно те разбирам и знам како е. Работиш ли, ако да поразговарај со директор дали може да ти одобрат одредена поголема сума пари и ти да ја отплаќаш на плата со тек на време, а да ја вложиш во доедукација? Друго ако не работиш направи си план да најдеш спонзорство, може некој ќе има разбирање за ситуацијата во која си, мора борба нема предавање. Размисли убаво што сакаш и како да го постигнеш, може нема се од одма да се реши ама биди упорен и пред се знај што бараш и за што ќе ти се најде тоа во животот.

 

Како мислиш тој си користи?
Мене ми изгледа ко конечно да здивнал, а ти си таа што го користи него
Секој, покасно или порано сфаќа дека слободата е нешто бесценето и никој не сака да биде околу луѓе што ја ограничуваат таа слобода
ако сакаш да продолжите мораш да се олабавиш малку
а не уште да прашуваш дали да му раскинеш пошо не ти враќал на пораките

 

@Stark чим мајка ти си има соба си има кревет нема што да прашуваш други. Седни разговарај со мајка и и татко и. Кажи им дека им е ќерка. Дека мора да ја прифатат.
Законски мислам дека и нејзе и следува дел од домот..
Незнам. Разговарај со нејзините.

 

А јас демек не сум се чувствувала загушено некогаш? Па сме поминувале низ се, после толку години врска преку ноќ не може да ми сврти грб , малце осет треба, прв пат сме оддалечени вака, колку и да се осеќал загушено не може така одеднаш му текнало сум го нервирала и ајде како сакам ќе правам.