Ми треба совет и мислење

Секое женско сака внимание и посветеност од машкото во врската.
Не може цело време еден да се труди а другиот се на готово, да не мрда со прст.
Напнување никој не сака ама да бидеме реални секој има 5 минути од денот да одвои за едно како си, шо праеш, како го помина денот.
Мои партнери имале слобода, ама ако ме ставаш на последно место секогаш со изговор работа и проблеми и другари ќе си заминам затоа што ќе се сметам како вишок и воопшто небитна во негов живот.
Сите имаме проблеми, сите сме биле напнати од враќање од работа но тоа не е изговор за лошо однесување.
Не зборувам конкретно за случајов туку општо.
Нема потреба од кревање на паника ама бидејќи сум била на нејзино место до некаде ја разбирам како се чувствува само што јас не напињам туку директно ќе го средам проблемот.
Ако нешто не му е по ќеиф нека ми каже, да разговараме и да изнајдеме начин да го решиме проблемот, нема да се лутам и да ми каже - да одморам ќе се чуеме подоцна или вака и така стојат работите, не можам да читам мисли и да знам што му е у глава моментот ама да има време за другари, да дреми до 2 на пц без да одвои 2 минути за мене и те како ќе се навредам, и да, го имам осетено тоа.
Сега, ако членкава нон стоп се кара со него, ако постојано напиња можеби затоа и се оладил тој, но сепак снетам дека може да се среди со серизен муабет и отварање на сите карти, или џа или бу а не бегање од другата страна.
Сепак мене ќе ми биде мило да има со кого да споделам како ми поминал денот исто и тој да ми каже, затоа некој со некого е заедно, во добро и зло, давање на подршка и слично.

 

Искрено да ти кажам јас да сум на твое место ич не би се трудела и мачела за нејзе. Нејзе остај што не и било гајле за татко ти, отишла со друг да се премажи, не и било гајле ни за тебе, ни за брат ти. Ама карма постои, па сега не им е гајле за нејзе ни на нејзините родители, а ни на нејзиниот втор маж.

 

Искрено јас не знам како дечково воопшто те трпел, во право е и да ти се скара, јас не би го толерирала ова во никој случај, некој да ми се прави газда.

 

Како и да е таа му е мајка и сигурно на форумов нема тој во детали да опишува што се случувало таа да избега од татко му, зошто, како, а бидејќи се во контакт таа бара помош од него, сигурно нема од мене или тебе да бара помош и совет. Ако се разведат родителите не завршуваат нивните родителски контакти со децата како што тој е во контакт со неа. А нејзините се сигурно постари лица и претежно од малограѓански причини не сакаат кај нив да се врати, ама реално неа законски и следи дел од нивниот имот и има право да се врати кај нив и верувај на крај ќе си легнат на брашно. Пишав таа нема што да се враќа кај првиот маж со него и е завршена приказната како што и е завршена и со вториот. Ни карма има ни чуда, само во животот се е можно.

 

Ти би сакала некој да има контрола над тебе? Да те прашува секои пет минути што правиш, со кого си? Еве можеби тебе не ти смета, ама на него му смета.

Кој и да е, ќе му се смачи. Не може се по твое да биде, ако сакаш да се понаша пак океј, тогаш остави му простор да дише! Од толку многу што сакаш да го контролираш, сега кога отишол да работи на друго место и кога се оттргнал од тебе, осетил слобода. Колку и да звучи сурово, така е.

Старк, прво збори со нејзините родители, после со татко ти. Жал ми е што имаш поминато низ сето ова. И какви се нејзините родители, да нејќат детето да си го примат дома? Заслужуваат никогаш да не им прозбориш.

 

Не сакам надолго да ширам и пред се трубам само со мои напнати моменти посебно сеа, ама нејзините родители најмногу ме разочараа пред се. Наместо да се покажат дека може да се потпри некој, и тоа беспомошна како што е таа... тие вака да зборуваат, па и да умрела.

 

Остај ги нека зборат, ништо не и можат кога ќе си се врати таму, ќе мрчат ама ти биди и поддршка, куражи ја, ќе видат нема да видат ќе затнат усти. Биди силен, не им давај да те разочаруваат и да те толчи животот, да знаеш некогаш си горе, некогаш доле ама биди силен се ќе помине, ништо не е вечно.

 

Па баш пошо сте прв пат оддвоени затоа ви се случува ова. Кога се тргнал тој осетил колку му фалела слободата.
Никој не ужива да е во врска со контролор и некој кој се расправа ако не е по негово
Еден ден ќе му скурчи и после ќе викаш не може така одеднаш му текнало. Може, може.
Ти се потруди ли проблемот да го решиш дури бил тука, да не се расправаш ако не е секогаш по твое и да не држиш контрола? Проба ли? Или убаво ти беше, е ама сега кога не може да го контролираш, ќе ти враќа на пораките кога сака, колку сака, е сега се нервираш.
Ти кажувам најдобронамерно. Пробувајќи со контрола да ги задржиш луѓето, побрзо ќе ги избркаш.

 

Епа тоа де, не може само јас да сум крива, зошто не ми кажал што му е проблемот а не ко дете некое решил ќе ме игнорира. Нормално ќе го напнам коа не знам што му било проблемот, добро размислував и дознав сама али не се прави така. Овие 2 недели јас се трудам да се поправи врскава а он ладен, а од друга страна нејќе пауза нејќе да раскине, епа ни едно ни друго. Ќе видам ќе правам муабет во живо.

 

Остави го некој ден, не му пишувај, почекај да биде иницијатор за раговор тој.
Не го напнувај, нека те побара тој.
Само намали со рефератите, а ако не те побара, ондак..

 

Сепак ќе ја примат дома, разговаравме некако и на некој начин попуштија.

 

Ова е добра вест. Се надевам сѐ ќе се среди лека полека. Биди силен.

 

Srekjen sum, bez razlika kakva (i kolku losa) majka bila, barem gi ubedivme nekako starive da sepremislat. Mi olesna kolku tolku.

 

Остави секој да си го решава своето, ти посвети се на тоа што го сакаш и на учењево, оди и гради свој живот и не е*и никој 2% (сори, ама те читам и се револтирам оти знам мене како ми беше). Ако гледаш за секого, ти ќе се огорчиш и на крај нема да ти е до ништо.

Брат ти не го оставај никако. Труди се само заради него. Што и да правиш, колку и да ти е тешко, само мисли на него и се' ќе надминеш.

Не си промашувај цел живот. Чим си стигнал на толку маки факултетот да го средиш, другото се решава полека. Само трпение и упорност.

 

Повторно јас Ми пиша дечкото дека сака да се видиме викендот, дека ме сака и не му е сеедно за се што се случи и да направиме муабет за се очи в очи а до тогаш да размислиме за се и доколку има шанси да се спаси тоа што било, искрено му кажав дека ќе размислам до викендот и ќе му кажам ако одлучам да се видиме и прифати без проблем, и сега не знам што да правам на 100 умишта сум, размислувам дали би вредело и нешто би можело да се смени да се видам и доколку му кажам некои мои услови доколку би му одговарале за доброто на врската во врска со довербата, слободата, контолирањето и се што ми сметало и што е потребно за една врска да биде здрава па доколку би прифатил се да се обидиме а ако не може да прифати се знае крај, но сакам да слушнам ваши совети бидејќи некоја можеби доживеала нешто слично можеби дала таква шанса и дали би имало шанси да се сменат тие некој работи или залудно да не се мачам и надевам бидејќи и сама сум свесна дека карактер тешко се менува ама ајде па си велам кога се сака се се може ама ми е страв да не е се залудно и само кратко да трае и да биде после тоа истата приказна..

 

Јао.. циле миле сега додека пак не те придобие па да си почне пак по свое. Ака апла манипулатор.
Не излегувај, не попуштај. Продолжи со животот.

 

Размисли убаво. Ако прв пат ти бара шанса тогаш смири се и пробајте 2 3 месеци да видите како ќе ви оди, ако не се смени ништо тогаш стави крај засекогаш. А ако веќе неколку пати ви се случува ова искрено не верувам дека ќе се смени нешто.
Во право си, карактер тешко се менува и многу треба да се труди, затоа што прашање на време е кога пак ќе се врати на истиот како што бил порано.
Разговарајте и кажи што се очекуваш од него, и кажи ако се врати на старо дека засекогаш ќе прекинете.
Ако е спремен, пробајте, ако не за џабе време ќе трошиш. И зборувајте и за неговите лоши страни, и за твоите.
Јас сум пример и сум искусила зошто јас сум таа што треба да се менува во врската и тешко е, има подобрување али тоа најдоминантното си останува, ете ќе работам на тоа сега.

Пс. Кога и да те побара ќе се мислиш дали да му дадеш шанса, затоа ако повеќе мислиш дека ќе биде исто не се замарај и продолжи со животот.

 

Не се менува. Веќе ти дадов совет да бегаш, немам што да додадам само ќе ти кажам (според твојот опис) немаш убава иднина со дечкото, само ќе даваш шанси и ќе си го губиш времето. Кога ќе си ги изгубиш живците, другарките и најлошото - кога ќе се изгубиш себе, ќе сфатиш што си направила и ќе го оставиш ама касно или ќе си го земеш за маж зашто ќе немаш никој друг.

Девојче, голем е светот и животот е пред тебе. Имаш толкав избор што да направиш со животот. Зошто да го потрошиш на некој кој не те прави среќна?

 

Искрено ваква кавга до сега сме немале, обично секогаш сме се расправале за некој ситници и глупости но никогаш не дошло до крај секогаш попуштал едниот и се решавале проблемите но почесто тоа сум била јас бидејќи и двајцата сме големи инати но тој повеќе од мене, а не можам да кажам дека јас сум цвеќе за мирисање ама барем секогаш си ги признавам и прифаќам грешките и се трудам да се поправам и сакам да му го кажам дека истото го сакам од него а не секогаш да смета дека само тој е во право, ама баш како што кажа не сакам да биди сега да прифати се само за да се смириме и по тек на време бум да се врати на старо, страв ми е од тоа но и верувам дека е возможно затоа што јас како што сум можела зошто тој да не може

 

Затоа и сакав да слушнам совет дали има личност што дала шанси и тргнало на подобро, дали би имало шанса да се промени нешто, ама изгледа јас сум премногу наивна и верувам во нешто што можеби не постои..