Скокам затоа што ми се скока и кога вака се пушташ на луѓе кои ти реплицираат на пост на форум ни знаени ни чуени можам да замислам каква си во реален живот. Тешко на детето со тебе искрено.
Богами ме замараш не барав совети да ме реплицираат. дури и смешни се со тоа уфрлање. Давајте помош на Вест таа бараше не јас или нема што да правиш или друго е , се упикуваш да коментираш за туѓ живот. ваљда немаш свој, богами на вакви како тебе не ни враќам воопшто, кога ќе го имаш својот правец во животот и твојата голема среќа тогаш ке разговараме , вака ни ми си интересна ни ништо, освен што се уфрлаш како падобранец во постови и ми коментираш за некоја постапка моја што успат сум објаснала погоре, ти ќе ми држиш лекции? Думај да не заборавиш
Жени.... Во мое време имаше олош и терор деца, крајно невоспитани а не па денешниве генерации кои ми изгледаат уште полоши. Чест на исклучоци, нели? Имам едно лошо искуство (спомени) од случка слична на оваа. Со брат ми сме 6 години разлика, он е постар од мене. Двајцата бевме бубачиња деца. Ај јас така-така, ама брат ми мравка, душиче... Кога бев 2-ро, 3-то одделение, имаше една банда од деца, банда во буквална смисла на зборот која им правеше тероризам на скоро сите деца. Ги тепаа, ги закачаа, им ги зимаа ужинките, им го крадеа приборот. Еден ден и јас им дојдов на дневен ред. На еден од тие хулиганите сум му заличела на јапонка (а навистина имам изразено коси очи) и цела група почнаа да ме нарекуваат јапонка... потоа дека сум јадела многу ориз и кога и да ме видеа се факаа за очи и ги косеа очите и ко навиени повторуваа: Јапонка, јапонка... Ја тогаш детиште, не го разбирав значењето на поимот, го сметав за нешто навредливо и не можам да ви опишам колку сум тагувала ради тој мајтап кон мене. Почнав ни на голем/мал одмор да не искачам за да не ма закачаат ама почнаа и во училница да ми доагаат и јас секој ден се враќав дома расплакана... Еден ден мајка ми отиде кај школскиот педагод и раскажа за проблемов... Таа беше запознаена за проблематичниве деца но никој ништо не им можеше, пошто со нивните родители не можеа да искочат на крај а не па со децава. Малтретирањата продолжија... Нивните искривени фаци до ден денес ми се пред очи и се ежам буквално. Моите плачки и повлекување продолжија, се до еден ден, кога си искочив накај дома со ранчето на грб и еве ти ја бандата, ме чекала после школо и се собраа сите околу 7-8 души и ме обиколија, извикувајќи јапонка, јапонка, јаде ориз, и ги косеа очите. Од никуд никаде се појавува брат ми со негов другар ( и двајцата така големи) и ги расклоцаа дечиштава, двајца добија и шамар и им кажаа само чепнете ја уште еднаш... Брат ми собирал во себе што ме гледал секој ден расплакана и решил сам да се справи со тоа. А беше најмирното и најтивкото дете на свет. Од утре дента мочковците поминуваа покрај мене со наведната глава... А јас иако пораснав едвај чекав да заврши моето образование во тоа школо, зошто иако веќе немав проблем, лошите спомени ме демнеа. Јас нема за секаква ситница да избувнувам, но ако секој ден моето дете доаѓа расплакано од друго дете и те како ќе си има работа со мене. Не сум го родила и воспитала за некое невоспитано и несовесно дете да му го уништува детството и сите радости кои ги носи истото. Не заборавајте дека најголемите стравови и психолошки трауми се ствараат баш во најраното детство. Извинете за долгиот пост. Убав ден на сите.
Општо видување на темава: со сила нема да успеете ни да ги пикнете ни да ги извадите децата од групите. Тоа што се одбегнувани од одредени групи/деца поверојатно е за нивно добро. Па во текот на животот замислете од колку многу групи/луѓе ќе биваат одбивани и неприфаќани. Не треба по секоја цена да се тежнее да се припаѓа на одредената група, па дури и да е единствената група со деца. Децата ќе потпораснат и ќе си одберат соодветни на себе дечиња, кои што потполно ќе одговараат на нивните критеруми. Ставањето на детето во група на деца кои што малку го прифаќаат а малку повеќе го исмеваат или го третираат ко играчка е полошо отколку детето да е надвор од групата. Барем нема да се среќава со накази како тие споменатите во погорниот коментар. Поддршка за мајките што си ги штитат децата порадо отколку да ги пуштат во арена со ѕверови, какви што се денешните деца. А денешниот олош е воспитан од исто таква багра, и нема што да се очекува поправање од страна на детето кога родителите постојано враќаат на добро со зло и го учат детето на тирански манири. Ако детето малку поодраснато веќе покажува одреден начин на однесување, да знаете тој е еднаш усвоен и непроменлив. Значи, нема зошто јас како родител да се надевам дека тие што еднаш/два/три пати лошо го третирале моето дете, ќе се исправат. Затоа што нема. И додека јас се концентрирам на исправањето на другите и се надевам на истото, детето треба да ми пека за внимание и да страда меѓу деца коишто просто не го прифаќаат?! Што побогу може да добие генерално добро воспитано дете меѓу денешново искварено мнозинство на дечиња? Ако некој помисли на моментот на социјализација, нека ги погледне повторно редовите погоре испишани, или нека си погледне во најблиската група на деца, кај навидум најцивилизираните луѓе во најголем степен недостига и социјализацијата и хуманоста. За да успее во таква група дете кое што од старт е одбивано/малтретирано, или треба да стане полошо од оние што го одбиваат/малтретираат или да прифати да им биде играчка. Друг рамноправен третман само во цртани има.
Ρаботава испаѓа мило-за дρаго. Дај не бидете толκави песимисти. Фаκт е деκа ситуацијава во κоја сме не е ни најблисκу сјајна,но што ќе помогне туκа аκо моето 2или3годишно дете уште од сега го учам да малтеρтиρа и биρа деца за дρужба. Во ова обеспρавие,непρавда па нашите деца се единствени невини суштества. Јас не се согласувам. Подобρо ќе го научам и воспитам од таκвите да се бρани со збоρ и богатство од ρечниκ,или едноставно да ги игноρиρа,отκолκу да биде полош од нив. Κρај κρаева,само паметните успеваат,па маκаρ и надвоρ од овде. Насилниκ и олош мене дома не ми тρеба,тоа неκогаш и на домашните може да го истуρи.
zdravo jasum tatko na 12 godisna kerka koja uci 6 odelenie vo stranstvo i imam potreba ot soveti ne uspevame da naideme ni edno resenie ima cesti problemi vo skoloto so decata ja zvrkavale ja stipele ja turkale se pozaluvala na ucitelkite no tie ne pravile nisto nie kako roditeli znaeme deka e malce poveke nervozna e po teska da moze da se uklopi vo drustvo i zborefme deka vo sekoe skolo ima deca so razlicni karekteri razlicni misli zfrkanci da ne pristanuva na zborovite deka se toa samo decki igri no taa ne zapirase se produzuvase da se zatvara vo sebe nenigi kazuvase problemite ko gi ima ona no se gledase deka ne se vo ret so nea dete na 12 godini da ja ima izgubeno nasmefkata e loso nekolku pati ja prasafme so ti zasto si takva taa ni odgovori zasto da vi kazam koga i taka nisto ne pravite no pokusafme na sekoi na mozen znaen naqcin da i pomogneme no ne uspevame saka se da bide sama vo sobata
На 12 години и не се баш детски игри. За жал децата на оваа возраст знаат да бидат многу злобни кога се во група, се чувствуваат силни кога вознемируваат послаби од нив и на тој начин изразуваат доминација. Нема друг начин да и’ помогнете, само да разговарате и да ја поддржувате, да и’ дадете на знаење дека вреди како личност. И мислам дека мора да разговарате со наставниците. Прочитајте нешто овде http://kidshealth.org/en/parents/bullies.html http://www.bullying.co.uk/advice-for-parents/what-to-do-if-your-child-is-being-bullied/ http://www.bullying.co.uk/advice-for-parents/how-to-talk-to-your-child-about-bullying/
Во ваква ситуација ако сте се обидувале да се вклопи подолго време и не оди, не ја прифаќаат и не успеала да најде друштво, зш и покрај безобразни деца има и такви со кои ќе се вклопи, ако ништо не успеало префлете го детето во др училиште и пратете ја некој спорт да стекне самодоверба и насмевката и се да се врати. Во пубертет веќе влегува и не е за занемарување посебно штом се затвора.
Или евентуално да се премести во друго одделение или друго училиште. Сепак како што кажа @LivingGlam децата на таа возраст can be pretty cruel и не е едноставна работа. И се руши мирот, спокојот и како да се насмевне, кога не се чувствува така. Важно реагирајте додека е на време, додека не се затворило девојчето скроз па да си има маки со долгорочен ефект.
Ste razmislile za novo uchilishte, nova sredina, ako ste vo mozhnost? Veruvajte deka ponekogash i toa igra uloga. Ne se site klasovi isti, obichno kade shto ima pogolema grupa problematichni deca, ostanatite se prilagoduvaat i sviknuvaat na nivniot nachin i taka disfunkcionalno "funkcionira" paralelkata.
Исто, @orce angelov , мислам дека боречки вештини многу ќе и’ помогнат. Не за да научи да се тепа туку за да ја канализира нервозата и да се чувствува посилна, не само физички туку и психички. Запишете ја на карате, аикидо, таи чи (така поженско, пожеби повеќе ќе и’ се допадне), што било. Многу ќе и’ помогне.
@orce angelov, најискрено, сметам дека залудно ќе биде да барате помош од училиштето, и да сакаат наставничките да се ангажираат во решавање на проблемот (во што се сомневам, знаејќи ја моменталната состојба во образованието) реално и немаат некој опции освен да почнат со реториките „ама вие сте другарчиња, вие треба да се сакате...“ Штом е ситуацијата толку сериозна девојчето да се повлекува во себе, најдобро би било да го смените училиштето од наредната учебна година. Ако само го промени одделението, нема нешто многу да се подобри ситуацијата- и понатаму ќе биде мета на лошите деца, дали на одмор, дали после часови. Напротив, може да биде и полошо- дечиштата ќе сватат дека поради нив го сменила одделението и уште повеќе ќе си дадат на сила да ја малтретираат. Исто така, ако сте финансиски моќни, обавезно запишете ја на јазик, спорт, цртање, било што, ама важно да биде меѓу врсници и да се социјализира. Ќе ви кажам уште нешто но немојте да се навредите. Пишувате дека ќерка ви е понервозна и дека има проблеми со вклучување во друштво. Јас би ви препорачала да ја однесете на разговор со детски психолог, можеби ќе и помогне да ги надмине тие бариери кои ја спречуваат да оствари нормална комуникација со врсниците.
Јас обично велам кога еден или двајца не те сакаат тогаш проб е во нив.Кога веќе цел тим,група,клас те одбегнува тогаш проблемот е некаде во тебе.Размислите околу ова?Дали се случува само со децата во школо?Или и со децата во парк,од маало,на гости некаде?
@joy1 не се согласувам со твоево. Баш секогаш на мета биле токму најфините и најмирни деца, секогаш. Најфините, најкарактерни и најдобри луѓе кои сум ги запознала во мојов живот биле жртви на малтретирање во школо во одреден период, некои година дена, некои повеќе. Тоа се кукавици и стварно нешто да не е во ред со тебе, не би биле толку смели да се закачаат. Голема грешка е такво размислување и токму поради такво размислување, родители на едно девојче не го презапишаа во друго школо и 5 години се изживуваа врз неа. Јадна душа, којзнае што се нема претрпено. Зборам она силеџиско нафрлање на цел клас врз едно дете. Проблемот и тогаш е со еден-двајца, кои сакаат доминација како што рече Ливинг. Другите се слабаци желни за друштво и пријателска насмевка од фаците во одделението, или оние кои не се доволно силни да се спротивстават од страв да не бидат на негово место. Нема ништо проблематично во дете кое го малтретираат кое притоа ништо не им има направено.
Немора да сум во право изнесов мое мисленје.Пример од керка ми немам видено по мирно и по повлечено девојче.Да ја дувнеш ке падне,толку е тивка.Плус е со проб во говорот. Она никогаш не била мета на исмејување .Напротив нејзе децата ја обожаваат,викана е на сите родендени,вклучена е во сите игри секогаш.Ја гушкаат сите.. Затоа и прашав дали ја одбиваат само децата во школо или општо секаде?
^ Побогу, не реков дека не си во право, само дека не се согласувам. Супер што ќерка ти нема проблеми, веројатно ждрепката паднала на друго дете, ама има многу прекрасни деца кои имале и имаат. --- Инаку на темата, јас да имам моќ, за ваквите силеџии само ученичко досие и тоа влијателно врз иднината, потешко да ги примаат во средно/на факултет, па да видиме колку сите деца ќе им бидат супер после. Искрено мислам дека онаа оценката за поведение треба да има малку поголемо влијание. Ја сметам за многу важна, дури не помалку од цифрените оценки.
Ne treba vinata da se locira kaj devojcheto. Naprotiv, kako roditeli treba postojano da i ja pottiknuvate samodoverbata, da i povtoruvate deka se e vo red so nea za da ne si nabiva kompleksi. Sigurno e ili mirna, ili porazlichna na nekoj nachin, zatoa ja zakachaat. Shtom vi kazhuva deka ima problem, bara pomosh od vas. Nekoi deca krijat vo sebe i sami mnogu poteshko se spravuvaat. Najdobar e sovetot za borechkite veshtini, nastrana lichen razvoj i samodoverba, kje znae da se odbrani ako nekoj ja dopre. Tvoeto dete neli e malo? Zashto vo pubertet najchesto pochnuvaat ovie raboti, retko se sluchuva pred 10 godishna vozrast. Plus, spomnav vekje, zavisi od sredinata. Zatoa ako mu menuvaat uchilishte na devojchevo, obavezno pritoa neka se rasprashaat za posoodveten klas, ne samo da se prefrli kade bilo.
Таквите кретени не ни одат на факултет а и многу им е гајле за досието, тие ако внимавале што другите ќе мислат немало да бидат такви. Јас сум за една друга метода, клин со клин се избива, да ги грабне некој да ги претепа до помочување па да видите после дали ќе бидат тави. Итото треба да им се направи на нивните родители, затоа што се потекнува од нив. Во принцип не подржувам насилство но во вакви случаеви е единствено ефикасно решение. Секако дека и во мое време имаше насилници, еден се издвојуваше и ене го уште си е таков.
