Можно ли е да го следиш Исусовиот пат и истовремено да бидеш на патот на современиот живот?

Верниците никогаш не би можеле да си го пронајдат својот прав животен повик ако ги прифатат радикалните услови што им го нуди евангилието, нели Исус рекол: -Кој сака со мене, да се откаже од себе.

Можно ли е да се следи Исус и истовремено да му се "служи" на светот?
Не е можно, на двајца "господари" не смееме да им служиме!

Голема енигма е духовниот живот, од верникот се бара промена од корен, живот во кој треба да бидеш ЈАК кога си СЛАБ, СЛОБОДЕН кога си ЗАРОБЕН, ЗДРАВ кога си БОЛЕН, РАДОСЕН кога си ТАЖЕН, БОГАТ кога си СИРОМАВ ...те усмерува на пат кон спасување и те тера на поклонување цело време и тоа во друштво каде што ништо не успева??????


Можно ли е????

 

Точно е дека не можат во духовноста да се служат два господари истовремено. Но не е невозможно да се следи Исус во овој свет, секако, ако правилно се разбере Неговото учење.

Во времето на Исус од Назарет тогашните луѓе се служеле со одреден фонд на зборови и стил на изразување кој не им е својствен на денешните луѓе. Освен тоа, свеста на сегашното човештво, општо земено, е поинаква и поширока во однос на изминатите милениуми. Поради тоа, божествениот духовен свет и за денешната епоха ги објавува духовните меѓуповрзаности но со јазикот на денешницата објаснувајќи како современиот човек може да го следи Исус - Христос, кој го покажал патот до Апсолутноста, нашата изворна татковина.

Во делот Степен Ред од обемната книга со наслов Беседа на гората - Пат кон повисока етика и морал (понекаде со наслов и : Внатрешен пат - збирно издание) го читам следново:

„....Многу луѓе мислат дека ако го одат Внатрешниот пат, мора од денес до утре да се откажат од надворешното. Тие ова и она веќе не смеат да го јадат, или ова и она мора да го напуштат. При ова јас мислам и на професијата. Не, тоа не е така. Надворешното се преобразува преку внатрешното.
Предуслов на патот кон внатре е најпрвин да ги доведеме во ред своите мисли, да го зауздаме својот говор и постепено да овладееме со своите сетила. Што користи ако сме побожни во надворешноста? Ако од ова и она се откажеме - и преку тоа се мачиме, заради тоа што сме се откажале?
Започнуваме, значи, со средувањето на своите мисли! Ако гооблагородиме своето мислење, тогаш и во надворешноста многу нешто - како само од себе - ќе се промени.
На првиот степен кон совршенството гласи:Направи ред во својот живот! Срееди го својот живот во своите мисли. зборови и дела!...„ (стр.440)

Или како што вели на едно друго место по смисла: ние треба да живееме во овој свет, но не и да бидеме со овој свет.

 

Не, ниту во денешново време, ниту никогаш не било можно и никој од обичните верници (освен оние кои целосно се посветиле на аскетски живот) не се придржува целосно до правилата пропишани за човечкото однесување во Библијата.
А и не треба. Ниту пак тоа значи дека „служиш“ на некој друг „господар“. Не постојат никакви натчовечки господари, ниту совршено добар, ниту ултимативно зол.

Библијата, освен што е подлога за разни поделби, пречки на патот на љубовта (од ист пол, меѓу различни вери), сексизам и дискриминации - сфатена здраво за готово, поставува за човекот уште многу други нереални стандарди и вредности кои можат да важат само за фиктивно идеално, натприродно суштество (како што се сите божества). Како на пример - целосна скромност и покорност наместо да застанеш за себе и своето достоинство (фамозната „Кога ќе те удрат на едниот образ, сврти го и другиот“), слепо почитување на постарите, воздржување од земни работи кои причинуваат задоволство и среќа (а не повредуваат никого), целење кон нареден живот и свет за кој нема никој да посведочи и докаже дека постои наместо уживање во оној единствениот реален, итн итн.

Затоа и треба оваа книга (како и светите книги на сите други религии) да се чита, смета и проценува како и сите останати ценети литературни дела од жанр фикција, да се ценат одредени добри филозофски размисли и мудри цитати, но со земање во предвид - повторно ќе кажам - дека тоа е фикција и тоа сместена пред 21 век, со сите маани на тоа до таму развиено општество тогаш.
Ништо помалку или повеќе.

 

Не.
Или ќе живееш по Исус, или ќе живееш во тек со модерните општества.

 

Радо мор, од порно звезди до Џизс дојде...а Алах, Буда, Јехова , Кришна, Амон Ра, Зевс, ..што да речат? Кој по нивниот лилипут пут ќе оди???

 

Современиот живот не е зол живот бре, аман.
Радо, темава делува како некаков дуалистички култ на спротиставени сили (Исус - добрата сила, современиот живот - злото). Лабава е поделбата.

Ретко било кој од нас е вистински религиски следбеник денес, и редно беше да биде така, после десет вековната црквена догма.
Исус не знаел за современите машини за перење, француски бакнежи и фантазии за тројки, што значи нема недвосмислени насоки во светите книги за тоа како да се справите со блудните научни и еволутивни достигнувања. Just sayin.

 

Имајте во предвид дека Неговото учење било и е етичко, а не машинско или традициско, така да сосема небитно дали знаел за машини за перење. А што се однесува за француските бакнежи и особено фантазиите за тројки не биди толку сигурен, со оглед на тоа што Палестина во тоа време била под римска власт, а и античка Грција не била далеку.

Спојлер

Фреска од Помпеи од 79 г. пред н.е.

Но темата не е дали е некој следбеник на црковната догма, туку следењето на Исус. Тоа се две сосема различни работи. Црковната догма настанала векови после Исус и се потпира повеќе на традиција и ритуали отколку на етика.

Насловот на темата можеби би бил појасен ако би гласел: Можно ли е да го следиш Исус во современиот свет? но тоа нека си каже авторот на темата.

 

@daylight

Библиските изворни списи, особено стариот еон, изобилува повеќе лицемерни отколку етички принципи. Не е потребна Библијата за да еден човек контемплира животни успеси и биде доблесен.
Другото беше дигресија. Реченицата не беше во контекст дека модерните општества ги измислија сексуалните девијации, туку дека Библиските списи немаат конкретизирано како да се однесуваме во одредени животни ситуации, туку се е сведено на различни религиски толкувања, кои главно се прохибициско ориентирани. Во Палестина немало организација на распаљотки, бар според записите од тоа време, ако може да се верува на нивната автентичност. Но, други форми на сексуално или религиско општење сигурно постоело во приватниот простор, зад затворените врати.

Да, но се повикува(ла) во негово име, искриволочувајќи го целокупното учење. Библијата знак прашање колку е автентична. Но, тоа е веќе друга тема.
Впрочем, историјата сама по себе е маневрантно поле, на кое не може да се верува. Две идентични толкувања е екстремно тешко да најдеш, што секако остава огромен простор за сомнеж за било што. Додади ја на тоа и временската дистанца.

 

Библијата (бар јас ко што ја сфаќам) не е само обичен кодекс ова смее, она не смее, за тоа ќе бидеш казнет и ќе гориш во пеколот а за другото директно во рајот туку уствари ако ја анализираш и го откриеш поширокото значење главната порака е ослободување од егото и помирување со сам себе а со тоа и целосно живеење во мир, независно од злобата/доброто кое што некаде постои и како тоа влијае на нашата внатрешна состојба а тоа многу малку луѓе го можеле и ќе го можат некогаш...

 

Ако во религијата смее да има поделба на активни и пасивни верници, тогаш мислам дека би можело да се оди во паралела, патот на верата и патот на современото живеење..Пасивен верник, верува во Бога, но поради современиот начин на живеење не е во можност да ги следи сите оние верски обреди, ритуали, правила, молење, пречистување идр...

Ако размислам убаво, знаејќи дека духовниот живот во себе содржи љубов, мир, добрина, љубезност, послушност, благост, трпение и други квалитети, па си мислам дека во овој денешен свет тоа делува неостварливо, невозможно.

Сакам да го прашам @daylight, дали можеш да бидеш истовремено добар ВЕРНИК, кој длабоко верува во Бога и да бидеш добар доктор, гинеколог -акушер, кој напредува во кариера, се едуцира со новата технолошка опрема и врши АБОРТУСИ?

 

Не можеш да бидеш и судија. Само Бог може да суди, не човек.
Не можеш да бидеш гинеколог кој врши абортиси, правиш чедоморство.
Не можеш да имаш односи пред брак.
Не можеш да не постиш сите денови во кои не се пости.
Морааш да си скромен и да не се прејадуваш.
Треба да помагаш на другите.


Е сеа... нешто од ова се може,нешто не. Секако грешиме, ама да не биде претерано. ЗНаеш дека нешто е грев, па не гоправи ако не мораш. Секој може да пости, освен болниот, секој може да се воздржи од односи, секој може да прави добро, да се облекува и храни скромно. Работата е што не сакаме. И затоа викаме дека општеството е криво.

 

Не мораш да бидеш верник за да ги знаеш и практикуваш моралните вредности.. за да имаш чиста душа.. големо срце и да бидеш човек

Едноставно и некој што не верува помага на луѓето, не јаде секој ден месо оти ќе му е лошо у организмот, би знаел и би живеел според некој си бон тон и култура ќе подаде рака каде што треба ќе даде подршка каде што треба

Големата душа не е само за верници еве има многу "неверници" однодно атеисти па куп морални вредности и убави души имаат..

 

Треба да бидеме добри луѓе да не правиме зло и да не мислиме лошо никому. И да се согласувам дека не мора да си верник за да бидеш добар човек. Ќе кажам, колку стои до нас да се воздржуваме од работи кои можат да ни наштетат нас или на другите околу нас. Да помагаме на тие што имаат потреба. Кога некој ќе каже ако почитуваш се "треба да се воздржуваш од земни задоволства кои не повредуваат никого, а те прават среќен" дали помислува на самиот себе? Дали вие стварно мислите дека пушењето цигари не му штети на вашето здравје? Исто и алкохолот? Дека сексуалните односи ,со многу луѓе во текот на животот , не ја нарушуваат психичка и емотивна состојба па можеби и здравствена? Дали вие се чувствувате слободни или заробеници кога ќе дојдете до степен на зависност од овие работи кои реално не му се потребни на човекот за да преживее... Тоа што ни треба се воздух, вода, храна, одмор(патувања), љубов. Можно е да се следи Христовиот пример на живот. Ако не се држиме до Христа современиот свет и живот ќе не уништи бидејќи се случуваат толку многу лоши работи кои влијаат на нас. Ако не е Христос , човекот би бил осуден на пропаѓање и несреќа. Но, ние христијаните имаме надеж, и тоа не' држи.

 

Добар верник е активен верник во смисла дека се труди да живее според своите убедувања.

Меѓу другото ако се знае дека секоја душа има слободна волја и право да се обиде да ја проживее својата инкарнација - која пак покрај бројните опасности и ризици содржи и огромни шанси душата да се прочисти и побргу се доближи до Бога и вистинската татковина - тогаш од тоа прозилегува дека вмешувањето со цел спречување на развојот на тоа тело е спротивно на божествените закони. Тоа е воедно противно на заповедта „Не убивај„. Но во случај на абротус, не се оптоварува само извршителот, туку и оние кои дале налог тоа да се направи како и оние кои имале некакво влијание да дојде до таков развој на настаните па сè до световните моќници кои им го загорчуваат животот на луѓето така да овие на пр. посегаат кон очајнички чекори верувајќи дека зачнатото дете кое на пат да се роди, во семејството би било товар.

Тоа не значи дека верникот не може да биде гинеколог и дека не треба да се информира и да ги следи современите текови во медицината, но тој/таа не мора да работи абортуси.

Добриот верник е исто така свесен дека Бог пребива и во неговото внатрешно и дека Бог му е поблиску од неговите сопствени раце и нозе и дека Христос, избавителот на сите луѓе и души никогаш своите деца не ги остава сами доколку тие искрено му се обратат за помош и водство. Па така тие би можеле да го водат искрениот гинеколог низ неговата професија и живот. Во понекој случај тоа ќе значи отворање можности за промена на работното место или можеби дури и професијата.

Прашањето е што човек искрено сака и дали е подготвен во таа насока да дејствува. Имено, Бог строго ја почитува слободната волја на секоја душа и човек - во таа смисла е кажано тропнете и ќе ви се отвори, барајте и ќе најдете - т.е. дека човекот мора доброволно прв да го стори чекорот кон Бога, дури тогаш Бог може да му излезе повеќе чекори во пресрет.

Важно е да се знае дека Бог не ги злоставува и не ги казнува луѓето. Тој само предупредува за последиците од погрешно поставените причини и нуди излез од каузалниот закон.

 

Можно е.
Бог те насочува и покажува,ти помага.
Не дека,веќе не се греши,но повеќето грешки со трпение и молитва се надминуваат.
Верните во светот не добиваат ангелски крилја,сеуште се несовршени,меѓутоа перспективата и очниот вид добиваат некоја друга димензија.
Честопати се случуваат падови,па повторно исправање.
Најубаво е сознанието дека никогаш не си сам.

Инаку погрешно се мисли дека верниците се лесно препознатливи.Оние кои го носат Бога во себе,ретко ги наметнуваат своите убедувања.Единствено преку дела се покажуваат,а силниот карактер е нивна најјака одлика.

 

Да го следиш Божјиот пат, тесен и напорен, кој ќе те води во вечното блаженство или пак патот на современото живеење кое те води во пропаст....
Трагедија е човечката слободна воља која ни е дадена, која може да биде " расипана до срж" , која може во секој момент да биде предавник на нашата животна професија, животен повик, да се кршат Божјите правила и заповеди, да се презира и да се отфрли Божјата љубов.

Заклучок.....имаме само една опција, еден пат по кој бираме кај ќе одиме.

 

Ова се "модерни" времиња многу потешки од тие пред 100, 200....500...1000 години. На "сите нас" на тацна ни е достапна содомата и гомората со што и многу потешко е да се справиш со сите искушенија, а да живееш "чист и непорочен" живот. Со самото тоа границите се сменети. Бог (како што јас го доживувам) знае колку тешки времиња се ова. Доволно е да си "човек" во ова нечовечко време. Тешко е исповед редовна, тешко е да си безгрешен и да пристапуваш кон светата причест редовно чист. Тешко е да немаш погрешни мисли еве како??? Ама можеш да бидеш човек со морални вредности. Основата на која учи Исус а и сите религии ЉУБОВ. Се друго е глума реални да бидеме.

 

Ги гледам како го следат 'Исусовиот пат'

Проповедаат побожност, а бараат швалерки/швалери

 

Исус е ист и вчера и денес и во веки, така што, како што рече една членка погоре, прашањето е дали сакаме да го следиме. И ќе додадам, дека доколку сакаме, самиот Тој како Господ и Создател ќе ни помогне. Треба само да Го бараме.

Едит: Да се потсетиме дека Исусовиот пат е страдање кое завршува со погребение и воскресение. Исто така откриено ни е дека страдањата на овој век не се ништо во споредба со славата што ќе ни се открие.
И уште нешто ќе додадам. Обично Бог ни се открива, нѐ привлекува на повеќе начини. На пример, кога многу страдаме, или преку луѓе што се трудат да живеат побожно. Но пак остава ние да решиме. Значи се враќаме на нашата слободна волја, која не може да биде виновна место нас. Волјата е една од силите на душата, но ние сме тие кои управуваме со неа.
Заклучок, можеме да го следиме Исус и денес, ако сакаме.

 

И така, секојдневието не е пречка за Христос да влезе во твојот живот, не пречи ако си ученик, студент, работник, работиш во супермаркет, во продавница, насекаде, дури и да има надворешни дразнители ништо не те спречува, тоа што го слушаш се звуци, шумови, коли, движења. Во твојата душа сепак има таинствено место, многу тивко, бесшумно, каде не може да стигне ниту еден звук од овој свет, туку само силниот ветер на Утешителот Светиот Дух, овој глас на Светиот Дух, којшто можеш да го слушнеш дури и да си во крајно бучната Атина. Тоа е место коешто е само за Христос и ако Христос те види готов, смирен, дека се трудиш чесно таму каде што си, Он ќе дојде и ќе те најде. Дури и да не правиш нешта кои се чисто „духовни“.
повеќе

https://bigorski.org.mk/slova/pouchni/hristos-vo-nasheto-sekojdnevie-prv-del/