Можно ли е младите во Македонија да живеат самостојно?

Па ако има леб надвор од Скопје, тогаш зашто цела Македонија е во Скопје дојдена? Подобро кажи им за работава на тие од Тиквешијата, да не мора да си го напуштаат домот...

Јас си најдов работа во мојот роден крај, и тоа работа која не секој сака и може да ја работи, каде работиш и магационер, и со луѓе, и со недели без слободен ден, по две смени...

 

Ги прочитав сите мислења. Се согласувам со @Cka и @Mr. Right.

Мое мислење млада личност со наполнети 18 г. не може да се осамостои. Да студира, работи и сам да се издржува е невозможна мисија кај нас ова. Имам размислувано за ова ама на крајот се откажав.

Млада личност која да речеме има завршено факултет може да се исели и да живее самостојно.
Ама, растени сме со погрешни уверувања, за жал сме заостанати со мислењата и срамота е да си одиш од дома, барем да беше мажена/женет вака што ќе кажат луѓето.

Со бившиот еднаш имам разговарано и му кажав дека ми е во мисла на тоа да си се иселам некаде под ќирија. Кога почна да вика ти нормална ли си, па јас да земем девојка од улица што ќе кажам на моите дека те избркале од дома или што. Секако тука беше ставен крајот на врската.
Не само он многу се со ова мислење.

Се прашувам до кога вака. Не само млади туку и возрасни од 40 и 50 г. со оформени свои семејства се уште живеат под кровот на родителите.

 

Од твоите? И што мислиш, ти се важи?! Како па да не! Под ќирија, под ќирија моме, ако не ќути си и трај си, ова вака не се кажува.

Ти не си самостална се додека не гладуваш барем половина месец, а не, сакаш да пиеш сок во тегла по кафичи па после грабни од твоите станот. Еее, не така.

 

Секој за себе си знае дали може/ сака да живее независно. Малку глупичко е да коментираме зошто некој со 30 години или повеќе сеуште живее со родителите, како што е глупо да преиспитуваме зошто некој од дваесетина години живее сам. Не судам на никого, како што нејќам и мене да ми судат. Не се мешам во нечиј живот, затоа што ми пречи кога мене ми се мешаат со непотребни совети и мислења.

Живеам сама подолг период. Не земам голема плата, но не земам ниту мала. Нема да лажам и не се срамам да кажам дека моите ми беа најголема помош за да бидам тука каде што сум. Имам завршено факултет, но после студиите работев сѐ и сешто. Секогаш чесно, а тоа најчесто значи дека заработените пари воопшто не беа лесни пари. Работев и надвор од Мк. Се вратив овде и моите ми помогнаа во осамостојување.

Финансиите се секогаш проблем за независен живот. Мк не е Америка, во ниеден аспект. Најлесно е да коментираме дека некој не сака да живее сам, одбива да работи, сака само да ги користи мама и тато. Не можете да знаете што се случува во туѓите животи а и да знаете не треба вие да паметкувате кој, што треба да прави.
Повеќето мои другарки (и врснички) живеат со родителите, а некои од нив се мажени. Јас не ги делам нивните ставови во врска со живеење сам vs. живеење со родители. Но тоа не значи дека нивното размислување е погрешно, а моето правилно. Или обратно.

Кој како ќе се снајде, така живее. И понекогаш не важи она: Мора да се бориш со сопствени сили за да успееш. Јас се борев но пак немаше да успеам, а успеав благодарение на моето семејство.

 

Најлесно е да се најде изговор. Така и за неживеењето самостојно.

Само вие терајте си го филмот дека некој друг ви е крив за тоа што се осеќате лошо. Јас сум ви крив еве, осеќајте се поубаво... само ве молам, немојте такви егзибиции да правите како ставање вина на себе и преземање одговорност.

Ништо не може да се направи, спречени сме. Владата е крива, не знаеме која само. Комшиите се криви, Американците, ХААРПот, Господ не дава. Ние сакаме, можеме, способни сме, ама не ни е дозволено ете, јебига.

 

Ова очигледно се однесува на моето ,, мизерување ,, , според тебе. За мене не е мизерување да живеам на раат. Се дрзнуваш да осудуваш, оти ете ти не би направила така...Од каде знаеш дека не би направила така, ако си во моја кожа...

Од друга страна, пак ќе повторам - леб надвор од Скопје нема. Сезонска рабоа не е редовна работа и редовно парче леб. Ако јас грешам, градов кој се менува од Метропола во пустина за две секунди за празници, не лаже.

 

Ако со ова "леб надвор од Скопје нема" мислиш дека само во Скопје има работа и дека само таму плаќаат, грешиш. И зошто сезонската работа не е работа? Како моите родители работеле земјоделие пролет лето, а зима не работеле, и куќа направиле и пари набрале? И тоа е работа не ги осудувај луѓето со тој начин на размислување, секој има право на свое мислење но не можеш да тврдиш дека тоа е така. Секој поминал низ различен период од животот и кога гладувал и кога работел ден и ноќ за во иднина да не подолжи маченичкиот живот. Сега моите родители работат во градов во кој што живеам (зборувам за град од 8.000 жители) и земаат солидна плата и имаат стаж по 20 и кусур години.

Јас сум студент на медицина и во текот на цела година не можам глава да кренам од испити и книги а не па и да работам за самостоен живот. Живеам со цимерки и тоа е немам друго. Сакам и јас да живеам сама и да не мора да се навикнувам на ничии недостатоци и карактери во домот барем каде што е дел за одмор и релаксација, но не можам да си го дозволам тоа. Преку лето сум на пракса и тогаш немам простор ни за сезонска работа. И не се срамам тоа што мајка ми ги полни теглите и ми ги праќа, барем тие пари што ми ги дава месечно да не ги трошам на храна, да ги имам за секој случај и за најосновните работи. Со овој начин на живот не може секој да се осамостои. И тие што се осамостоени и живеат сами сигурно се со помош на родителите.

Имам другарка во Америка веќе три години живее таму, и работи и учи и не е никаков проблем бидејќи се платени според стандардите. Барем за неа знам.

 

Врв на независност за еден млад човек во нашата држава е да биде студент,
и да, за тоа е виновна државата.

Не може никој да ме убеди дека сегашните генерации се неамбициозни паразити на кои приоритет им е само задоволувањето на хедонистичките потреби. Значи, ако десет од нив се такви, единаесеттиот ќе биде поразличен, но кај нас и тој единаесеттиот стана ендемски вид (читај: не постои).

Лошите услови за живот се примарен фактор за оваа појава.
Сите основни потреби за егзистенција (од типот на студирање, работа од која треба младиот да црпи парични средства за кирија и прехранбени продукти), на Западот и Скандинавијата сѐ третирани како сосем нормална и здрава одлика на едно солидно развиено економско општество, додека кај нас на нив се гледа како нешто што може да се добие само со многу труд и мака кои најчесто паѓаат на грбот на родителите, без оглед на статусот на младиот.

Наспроти сето ова, постои и една друга, помрачна страна (кои некои од вас веќе ја споменаа), а тоа е пречката за себе реализација. Уназадувањето во психолошкиот развој во кој контрибуираше државата е од поразителни размери, а последиците евидентни. Сведочиме како стотици луѓе во цутот на младоста се соочуваат со невротски нарушувања, кои поради отсуство на обрасците за одговорност и финансиска слобода се гушат во сопствените фобии до степен на нефункционалност.

Навистина е демотивирачки тоа што минималниот комодитет кој треба секој еден од нас да има можност да си го приушти, сѐ повеќе бива гледан како луксуз...

 

Да можам да живеам кај моите и да работам на струка не би ни размислила. Вака буквално фрлам 200 евра секој месец.
Ама не би си дозволила да седам дома и ништо да не работам.
Без трошоци за кирија, тато носи - мама меси, не би работел за 300 евра, понижување било. А да бараш од твоите за кафе на 25+ не е?
Колку плата очекувате за некој кој нема ни еден ден работено во животот? Од некаде мора да почнеш, после можеш да се градиш и да напредуваш.

 

Не е тоа некаква опција за самосталност, за некој да работи сезонски мора да се откаже од работата која веќе ја има пошто нема работодавци кои ќе се согласат на тромесечно исчезнување од работно место...и што вон сезоната, пак барање друга сезонска на некое друго место?

Ти си крив само за својата неоригиналност.
Али затоа сега ќе ни објасниш со бројки, конкретно како тоа се прави во земјата на античките хунзи, не се сомневам.

 

Правите разлика меѓу живеење САМ и со цимери/сопруг. Во вториот случај делите сметки, во првиот случај сте оставени сами на себе.
Ај сеа реално да збориме колку млади во Македонија можат да живеат САМИ?

 

Мoжеш дa преживувaш сaм aкo имaш oк плaтa, дa живееш тешкo. Хрaбрoстa декa еве јaс кo незaвисен Амер ќе бидaм и ќе се oдделaм oд прoсекoт кoј живее сo мaмa и тaтo е oк, дoкoлку ти е тaa делбa пoтребнa дa се oтргнеш oд некaквa нездрaвa срединa или немaш друг избoр. Вo спрoтивнo (сo прoсек плaтa или пoдoлу) е луксуз.

 

Можно е, зошто да не....ако земаат плата околу 1000 евра, ако имаат волја за да се осамостојат, и ако си се амбиционзи

Не се сите млади исти.
Си има поамбициозни луѓе, а си има и поинакви.

Има некои (ретки) млади, што земаат големи плати ама не сакаат да се отселат, зошто?
Не знам...Може подобро им е кога на готово си имаат јадење, пиење и не се замараат толку многу со сметки.

Но, си има и такви млади што и со плата од 300/400 евра, бараат гарсоњерче, цимери, сакаат да осетат како е да живееш сам, да се трудиш и да бидеш горд на тоа.

Плус да не заборавиме каков менталитет имаме.

Реално во сите помали градови, не само во Македонија, ретко кој се отселува од дома.
Прво и основно финаниите играат огромна улога, со просечна плата во земјава кај ќе одиш?... Второ, цел град ти е колку една дланка па каде и да заминеш ќе бидеш на два чекори од твоите...зошто да плаќаш кирија, кога буквално во комшии си имаш своја куќа?
И трето, повеќето ќе те направат луд...Зар од дома те избркале?

Е сега во поголеми градови си е сосема друго.
Пример најголем град кај нас е Скопје...Затоа може има повеќе случаи каде што млади се отселиле, за разлика од Пехчево, Делчево....но за разлика од другиве Европски земји, процентот не може да се спореди.
Прво заради плати, второ заради менталитет.

Со пари, волја и амбиција се се решава, но во никој случај не може да речеме дека СИТЕ млади во земјава се исти.

 

Можно е, ако имаат родителите да те кофинансираат, или ако живееш со наследени пари. Ниту едно, ниту друго не ти е сигурна егзистенција.