Напорната работа си го зема данокот

Какви дијагнози?
Работата го краси човекот.
Тој од Холандија што си го видела може има потешка дијагноза од изнемоштен македонец.

 

Работата го краси да, но претерано работење го истрошува човека. Ајде батали ги дијагнозите на Холаѓанецот, ако имал дијагнози и треба да оди на лекар, да пие по 10 вида лекови, нема со месеци да патува во странство, туку ќе биде по болници.

Мој роднина работеше 8 часа во фирма на работа, па потоа плус уште 5-6 на приватно, а спиеше едвај 5-6 саати. Квалитет на живот нула, за да издржува своја куќа и да помагаа на децата кои веќе беа во брак. Не ни дочека пензија. Умре на 61 година. Се наеднаш му се струпа. Едно по едно болести, и почина.

 

Недела е ден за одмор. Проектот ако ти е преку ден, спиеш преку ноќ.
Битна е љубовта со која го правиш тоа. Треба да ја сакаш работата.
Во странство од колеги сум приметила само дека земаат боледување пречесто, 6 недели одмор не следува и поминала годината. Во просек колегите по 3 месеци се пишуваат болни годишно и тие шест недели одмори тоа се 4ипол месеци во годината дома плус два слободни дена неделно.
И ти можеш почесто боледување да вадиш барем три дена месечно и така ќе одмориш за проектите за викенд.

 

Па не е витален ни тој во Холандија,ако имал мачна работа.
И од странство тука се враќаат пола луѓе од работа.
ама ти си се фатила за точаците и кафаните.

 

Епа за таков пример Бриџет погоре даде коментар. Наместо да шета работел за да помага на децата кои што веќе биле во брак.
Сепак нервозите водат кон дијагнози, а не работата.

 

За кафаните се фатив бидејќи вели платата не е доволна за живот.
Пример имам тетка со три полнолетни деца. Теткава работи конфекција од утро до мрак, а децава не работат и само постираат слики од кафичи и кафани. Да, теткава изгледало старо и е преморена наместо децава да работат било што или барем да не одат по кафани додека не се вработат. Зошто е должна таа жена да работи за кафана за тројца? Па нормално дека ќе е истоштена и нема да е витална на стари години.
А некој што работи нормално е да оди во кафани, по одмори, кога одиш од својата заработка се е тоа нормално и во ред.
Не може на 30 години да чекаш од мајка ти 100 денари за кафе.

 

До 30 работиш ефтини работи пошо немаш работно искуство а твоите не се директори па се трудиш со платичката да си платиш кирија за да живееш сам а од другата страна имаш време пошто немаш семејни обврски.
Од 30 веќе си стекнал капитал, заработуваш добро ама веќе формираш и семејство па немаш многу време оти се грижиш за жена деца.
Идеш у пензија на 64, и си уживаш у придобивките од твојот полувековен труд на начин на кој што ти сакаш шетање, викендица, градина или незнам што друго што те опушта.
Е сеа, ова е животот на повеќето денеска, и веројатно вака ќе заврши за нашите генерации, подобро од порано.
Ама 80 посто од бабите и дедовците денеска у мк, работеле на ниви и у фабрики по 10-12 часа дневно и денеска изгледаат за 15-20 години постари од своите врсници на запад, и сега конечно дошле нивните 5 минути во животот да одморат... Немоеш да очекуваш од нив дека ќе се згнат да го шетаат светот

 

Демек во Македонија некој ќе те трпи така.


Не може да се спореди живот на стандарден Македонец во Македонија и живот на стандарден Холанѓанец во Холандија. Факт е дека мнозинството таму работат во подобри услови, понормално (да не кажам почовечки) се третирани, си ја тераат својата позиција, а не 3 во исто време, и мал милион други работи. Тука да си отидеш на време или 5 минути подоцна, те оговараат зад грб како да е криминал што си отишол точно кога ти завршила смената. Условите, непрофесионалното однесување од претпоставените и колегите, непочитувањето на основните права на работникот, нормализирање на останување после работно време секој ден, преоптеретување со мултитаскинг затоа што не им се троши повеќе пари на плус вработен, е тие се тие работи кои ги создаваат тие нервози кои водат кон дијагонизи. Е сега можеби е далеку подобро низ Европа и Америка, ама пак затоа е и далеку полошо низ многу други држави низ светот. Но нејсе, да не се споредуваме, зборуваме за животот во Македонија.

Јас само не ја разбирам таа hustle култура. Сметам дека се претерува во последно време. Зошто да работиш цел ден без престан? Демек имаш помалце работна етика ако сакаш да работиш една работа, една смена и притоа да имаш нормален живот? Треба да се гледа ефикасноста на работењето, а не количината.

 

Како да ти кажам- грешна ти е темата.
Насловот, напорната работа го зема данокот, оди со следниве сценарија. Човек, работи своја фирма, сите го гледаат демек пун ко брод, он во 40 ти добива удар. Да, тоа е данок на неговата работа. Или човек, со години по цел ден на компјутер, развива логично вратна спондилоза, една бреин-фак дијагноза, која во мк грешно ја дијагностицираат и уште попогрешно ја лечат.
Тоа е данок на работата, не таму некои од главата што патат, на 30 треба родител да му обезбеди живеалиште, или на 60 да гледа внуци, јер што ќе кажат комшиите. Да гледаа повеќе да ги научат децата да ловат риби, место вечно тате носи, мама меси, за сите ќе беше поарно. И пак, нема врска тоа со работата.
Двајца дедовци и две баби имав, со земјоделие се занимаваа. Живееа до 80 и нешто, без никаков данок и специјални дијагнози. Во нешто друго ќе е проблемот, не до мотиката или кафаната.

Дали шетале или не шетале- кој како си го сфатил животот. Некој веројатно и шета, ако има услови и ич не му чуе што ќе го оговараат комшиите дека не чува внуци.

 

Потполно си во право со ова работата го краси човекот но постои работа и работа мислиш некој што работи кај овие странски инвеститори некогаш во иднина ќе му остане сила и желба за да биде вечито млад? Не нема сигурно. За разлика од овие што работат посебно во јавна администрација и канцелариска работа на кои единствен замор им психичкиот што реално во јавна администрација ни тоа го немаат за разлика од тие со канцелариска работа во приватна фирма кои се ангажирани умствено но барем не се физички од нив можеш колку толку да очекуваш како пензионери да бидат малку витални и да шетаат.

 

E да, напорна работа, стрес, трка со време, да се платат сметки, да се прехрани семејство, да се помогне на децата. Помалку сон, прескокнување на оброци, немање време да се отиде дури и на лекар, и на крај се собира се.

Искрено за кафаните и јас се чудам. Јас не уживам да одам по кафани. По кафичи да, во слаткарница да седнам да, ама да одам по ручеци, вечери, да се пијанчам, не. Не ни пијам алкохол. Тоа што народот се слика по кафани според мене не е одраз на благосостојба. Имам братучед кој секој ден се постира како пие кафиња, јаде по кафани, но тој се шлепа, така што други ќе го частат, а дома мама му ги плаќа сметките. Едноставно си наоѓа жртва, некој го части одредено време, и кога ќе сфатат дека е од корист, го откажуваат, ама тој си наоѓа нова жртва и така во круг. Моја пријателка се зачудила кога нејзина пријателка која оди на патувања и по кафани и барала пари за да си плати струја, да не и ја исклучат. Ние сме народ кој не знае за одговорност и приоритет.

Еднаш да откажам да работам на проект, следен пат нема да бидам повикана. А тие парички колку и да се ми значат и си дополнувам буџет. Еднаш да одбијам никој нема да ме трпи.

 

Можеби има луѓе кои се преморени од работа во Македонијава, не велам не... ама јас не познавам такви.

Не сме витални оти немаме култура на спортување, а возрасните не патуваат, оти им е стран поим тоа.
И да имаат пари, ќе ги потрошат на децата, на куќи правење, на станови реновирање.

Колку сум ги молела и моите, и на маж ми родителите да отидат некаде каде што не биле, ни еднаш не ме послушаа. Чудно им е оти ние сакаме да го шетаме светот.
За нив, врвот би бил да одат на летен одмор... а и тоа не го правеа и кога беа сите живи и кога имаа доволно пари да го направат тоа.

Болести, сите имаме.
Не сум работела прописно (хонорарни глупости не рачунам), повеќе од 6 години, па еве болести ми се накалемија милион.
Ама за патување, толкав ми е зинат дупот.

 

Искрено, многу пати сум се запрашала зошто толку често луѓето работата ја поистоветуваат со болест. Не зборувам за опасни или макотрпни работни позици, тие се исклучок секако. Не значи дека секој кој работи на стари години ќе биде болен. За болест најчесто придонесуваат други фактори како начин на живот, неконтинуирана грижа за здравјето, пороци, исхрана, наследни проблеми... Тоа што постарите кај нас не шетаат, најмногу е до ниските примања. Не дека сите се изнемоштени и неспособни за такво нешто. Каде да шетаат со 15000 пензија? Ни толку немаат некои. Лесно им е на странците со одлични пензии, ќе шетаат сигурно, инаку ќе нема на што да ги потрошат.

 

Мене младоста,нервите и умот.. данок никаков

 

Ти на Запад не можеш да видиш жена постара од 50 години, а да не е дебела и неуредна.

 

Навистина?
Каде така?

 

Многу ми се интересни луѓецо кога ќе речат :
Еее сега, обичниов грип го нарекуваа корона.
Порано се знаеше, имаш температура, имаш.
Пиеш парацетамол и идеш на работа.

Ете ова доста, кажува за македончето.
Значи и покрај се, си го уништуваш здравјето поради работа.
Саб, нед на работа, а дома те чекаат маж и дете.
Ти преморена, од работа, притисоци од колеги, шефови.
Работиш рабора што не ја сакаш, а МОРАШ, ради пари

И така, полека си се уништуваш.

 

Пред некој ден читав статија една пишуваше "Уште една држава воведува 4 дена работни во неделата" за да виделе како би фукнционирало така, а ние за гревота се бориме за недела да не ја работиме, а не пак само 4 дена

 

А, бе...
Ние 4 дена месечно имаме слободни. И плус шо велиш, чекаме недела да ни ја дадат слободна.

 

Повеќе се измачени оние што работат на село и на работа физичка работа. На запад се знае кој ја работи ваквата работа, а тие што шетаат се поодморени како овие во државна администрација цел живот со слободни празници, викенди и редовна плата.

За шетање неизживеани се постарите генерации некои од што немале пари и време, а други од што гледале повеќе на село да отидат да помогнат, отколку да прошетаат,са не се дружеле со таков круг на луѓе кои обожаваат да прошетаат.

Не се научени да одат по екскурзии, одмори, за разлика од оние на запад кои се научени да шетаат од мали нозе, не се замараат со гледање внуци, а ни со животот на свои женети деца. Се знае кога доаѓаат на гости.
После 18 години го одделуват децата и се гледаат само за празници.

А не како во Македонија ќе дојде ќерката на ручек, ќе и ги чувам децата, ќе одам да и помогнам за чистење и се тоа па тоа секој ден. Така и минуваат деновите на македонските пензионери. Тамн ќе дојде ред да одморат, да прошетаат тие повеќе работат по дома.