Насилство во училиштата

Јас кога се жалев на класната одговорот ѝ беше дека сум си го барала зашто мирна сум била, требало да им враќам. И откако го рече тоа, не се жалев повеќе. Знаеше она секако ама се правеше на Тошо.
Инаку на главниот були во клас, мајка му беше една мирна мила жена (барем така изгледаше) и се гледаше дека ѝ е срам ама наводно не знаеше од каде идеше тоа и све си беше да да ќе зборам со него, ќе видиме ама ништо не се менуваше. Детево имаше и сестра што беше сосем спротивно од него. Е после години се случи што се случи нажалост, сум кажала и нема да спомнам пак оти да не испадне посакувам некому.

Инаку и од дома еднаш добив сличен одговор дека сум требало да враќам, да не ќутам, ме гледале уплашена и затоа ме малтретирале. Онака виктим блејминг на најјако добивав.

Педагог и психолог беа исти курац, ќе го пратеа кај нив аа ама ајде ќе се поправиш од утре така? Така. Ајде оди во клас. И од утре иста песна. И така до крај на основно.

 

Сега една перспектива на мајка - не мислам дека може да влијаеш на промена на личност.
Ние никогаш не сме тепале дете, ќерка ми не се закача, ама ако некој ја закачи ќе му врати, ќе каже на учителка и се по ред. Братучед и е спротивност чиста, ќе се повлече и ќе ќути. А мојава општо не поднесува неправди, одма бара решенија. Пример имаме бандити низ маало, се тепаат и караат по улици, јас и велам тргај се настрана и не влегувај во туѓи закачки- таа одма-да викнеме полиција, да бараме суд, пиши му на градоначалникот.
Зборот ми е, мислам се раѓаме со карактер, ама однесувањето се учи преку општествени искуства.

 

добро, ќе дошле на школо твоите и ке го сределе детево. Ке било мирно. У средно пак ке има дете на некој недоебан и пак твоите ке додјат. На фкас, на улица, пак.
После и на работа ?
Јас сум за да се помогне и зашитити детето, ама и да се научи да се брани. Прво никогаш да не крене рака, ама ако почне некој да мава да врати одма. не да лежи на земја да ја клоцаат.

 

За на факс и на улица и работа веќе во полиција си пријавуваш оти за полнолетни недокваканици се работи тогаш.
Епа сигурно не треба да му речеш оти сам си го бара да го малтретираат.
Еве џој решена е да крене узбуна, не вика абе сама си е крива, си го бара.
Иначе типов беше една глава повисок од мене и крупен. Утре сабајле ќе се тепав јас со него.
И ќе се одбраниш, еднаш двапати и после што?
Во страв ќе живееш дека трет пат нема да можеш?
Ај нека малтретираат слободно, ние ќе мислиме како да се браниме од нив. Само со сила на 12 годишно девојче ќе се бранев оти оружје ако носев (било какво) јас ќе го јадев.

 

Во класот на син ми (во Мк) имаше дете кое не трпеше. Ако му кажеа нешто што не му се допаѓа, одма ги удираше децата. Еднаш син ми доби бокс од него. Детево го удрило затоа што син ми му рекол дека е будала. Детево си кажува дека бил испровоциран од него и затоа така му рекол. Ја сретнав мајката и и кажав за случката. И она ми вика - Х е таков. Ако некој нешто му рече одма удира боксови. И други деца беа малтретирани од него.

 

мешаш баби и жаби.
Додека те тепа некој непознат на улица за да те ограби, треба да тепаш и ти.
У школо не е еднократно туку последователно, и тогаш треба да му втераш страв у коски. Мораш да добиеш самодоверба и за натаму у животот. И не е едно дете, повеќе се. У секое одделение има алфи.
Еве мене никогаш не ме гњавеле на школо, секогаш сум имала став.
Никој ме нема чепнато, ама гласно кажав дека растам со браќа и ако неког ме допре знам како да мавнам за да остане инвалид. И ден денес сум сигурна у себе дека ако ме допре некој можам да го скршам одма. Оти тоа е вроден инстинкт, одбраната.

Дете треба да се заштити, да ми ја удри ќерката, у вис сите ќе ги кренам, ама знае дека ако некој ја чачне, одма да врати. Јас и на родителска кога имаше проблем со детето, им кажав, немојте после да плачете дека вашето дете е натепано. Сега е тепач он, ама некој ќе му врати и вие ке собирате заби од земја. Оти рефлекс е тоа, те маваат и маваш у самоодбрана. Некој ќе биде посилен, па тепачот ке биде претепан.

Ќерка ми ја учам да биде силна, да не се заврши да не клечи да ја тепаат. Одма да мава и да се бори. Оти после и у брак ке мисли дека така треба па ќе ќути. Те маваат? Враќај назад одма.

 

Мене да ме насмееш или уплашиш тегла не можам да отворам, не маж од два метра да тепам. Или дечко тежок дупло од мене.
Е ти си стоела зад ќерка ти, зад мене никој не стоеше. Ни класна, ни родители, никој. Никој не рече тешко вас ако ја чепнете. Све беше Епа брани се. И знаеш што? Викав и ги мавав. Ама се смееше идиотот ко мрднат кога ме гледаше здивена и нервозна. И намерно продолжуваше уште толку оти интересно им беше и на него и на класот нервни сломови да доживувам пред 30 души.
Јас за туѓо однесување не се осеќам одговорна.

 

Ако има и оружје у себе, пак ќе тепаш и ќе се силиш со ненормален?

Епа како истовремено со поише ќе се справиш или ќе земеш и ќе ги решиш сите ко на филмовите?

А тие што не знаат како да маваат што со нив? Ете ко прво не сите се исто физички јаки, некои храброст немаат колку и да имаат сила, ќе се здрват, вкочанат у такви ситуации и не знаат како да реагираат.
Имаш различни деца и возрасни. А и да беше така лесно немаше со вакви проблеми да се гњават и децата и родителите, ќе земеа ќе испокршеа и испотепаа све пред себе и сите задоволни ама не е баш така.

Викаш немаш искуство со малтретирање у школо па затоа појма немаш како им е на децата жртви.

У вакви случаи родителите треба да настапат на сцена и да се покажат, соодветно да реагираат за да си го заштитат детето.

 

@nextredstyle не предлагам повлекување воопшто. Предлагам цивилизирано реашавње на проблеми. Влечкање по медиуми во оваа фаза нема никому добро да донесе. Тепање туѓи деца исто. Заканување на родители исто.
Проблемите треба да проба да се решат во системот. Ако не оди тогаш да се размислува на други мерки. Ама овој проблем на форумов баш го извади тоа што не чини кај нас. Одма да се удри на јавно етикетирање, повикување на насилство и слично. На крај тоа што се предложи е да го натепаме насилникот, да ги натепаме родителите на насилникот. По можноост сето тоа да се случи пред камери. Зашто во Македонија ако нема камери, социјкални медиуми и свакојаки сеирџиски глупости сметаме дека не се десило. И ете така ќе го решиме проблемот. Вака според постовите изгледа решението.
Дел од проблмеот кај нас е и баш тоа. Ништо не решаваме во корен. Ама за парад правење и панкање по медиуми каде што квази експерти ќе ја развлекуваат ситуацијата и ќе предлагаат глупости сме први. Што дека се направи медиумски циркус од она што се случи во Белград. Се смени нешто на подобро? Не. Само се набилда уште повеќе тензија. За разлика од тоа убиството во Утоја во Шведска самите Шведски меидуми го покрија недела дена и толку. Ги оставија сите на мира.Оставија системот да функционира и направија споменик таму итн, итн. Ние тука уште гио ретрауматизираме родителите и децата жртви со тоа што некои „новинарчиња„ жедни за читаност/гледаност ги викаат на интервјуа. Нема етика, нема морал, нема вистинска помош. Побогу жена експерт за музоко тепрапија заврши распранат на крст од страна на „лаици експерти“ (нели ние тука сите се знаеме и за се сме експерти) Само трачарење. Потполно погрешен пристап имаме кон нештата.

Не разбирте дека детето жртва ако почне ептен многу да станува јавно ова нема да се чувствува заштитено туку обратно. Соите ќе дознаат дека било малтретирано, а децата најчесто не сакаат тоа да се дознае. Срам им е. Затоа и трпат и ќутат. На детето му треба заштита ама и мир во мометов. Деликатна е ситуацијата. И на насилникот ако има проблеми што го тераат да биде насилен му е потребна помош. Ама исто помошта не значи да му закачиме портрет јавно сите да го гледаат. Туку да му помогнеме професионално и културно. И ова некогаш бара време и трпение. За да се откријат вистинските причини. А сега штом почнало да се одмотува клопчето и штом децата почнале да зборуваат насилството барем на одреднео време ќе се смири зашто насилникто веќе знае дека не му молчат и не го кријат. И сега треба на сите професионално да им се помогне да ја надминат траумата инаку ќе им остане за цел живот.

 

@Cka
Многу родители советуваат да вратат, да се одбранат,но нема да вратат и до утре да збориш и да ја учиш ако не е таков карактер ,џабе.
Има родители ги запишуваат на карате за да стекнат самодоверба и за да вратат соодветно и пак не враќаат.

 

Ама мислам инстинкт е, ко што вели Цка.
И јас сум знаела дека нема шанси да натепам некој од 2 метра, или било кое машко на моја возраст, ама инстинктивно ми дошло- он мене за гз, јас него меѓу нозе. Не дека сум мислела кој е посилен или кој ќе победи, просто одбранбен рефлекс.
Ниту дете сум учела да се брани или да враќа, ја учам да избегнува конфликти, ама во јасли до 3 години се тепала во јасли, со децата за играчки. Он нејзе ќе и краде играчка- инстиктот вика не може.
И карактер е.

 

Да, таква е. Се надевам ќе и се роди инстинкт на преживување оти ако не враќа оти е фина, ќе ја претепаат.

Зборуваме за разумна одбрана не за дебилизам. И јас би бегслс ако има оружје. Не преувеличувсј за поента.

Еден е обично. Ако се повеќе бегаш ама ако начекаш некој сам, ќе му се заканиш со имам двајца браќа, нив ги тепам, тебе сол ќе те направам.
Ме зборуваме за едно тепање, туку за насилници кои цело време го прават ова.

 

Баш заради ова сме општество какво што сме.
Не знам дали се читате какви контрадикторности пишувате. Демек осудувате насилство, ама да му врати?! Оти, не постои друг начин на решавање на проблемот, само со насилство?!
Никогаш и никаде нема да оправдам насилство, оти и тој што удира прв е насилник и тој што му враќа, исто Или на овој вториов не му се рачуна?

 

Mене истово ми се има десено, апсолутно истово, ме истепаа на истиов начин, ама не машко, девојче, од клупа. Беше поголема, повтараше неколку пати клас и заврши кај нас, замисли во 3то бевме ние а она требало веќе 6то да е, од мене 3 глави поголема, носеше мартинки со цокули и со тие ме млатеше, едвај спиев навечер и цели цеваници ми беа модри, толку што ми се познаваа преку бели хулахопки. Кога и кажав на наставничката ми рече дека ќе ме убие и мене и моите дома, не кажав за ниеден следен пат. Ама мајка ми ме примети па дојде и оваа се стопи под клупа, ја снема, престана да оди во училиште и не заврши основно, во мое време не беше задолжително ваљда, пред 20иохохо години. Бидете упорни, не оставајте така.

 

Не знам зошто мене ми се обраќаш,па и во множина.Само кажав тоа што го знам дека многу родители така советуваат.
Јас не сум воспитувала да вратат зошто знам дека е карактер и колку да го учиш нема да врати.
Но,не сум сигурна дека е исто да се одбраниш и да вратиш.
Самоодбрана е нешто што е легитимно.
А и не сме такво општество,напротив.
Затои и има многу насилнци во школи и градинки,зошто нема кој да им врати,биле воспитувани да не враќаат ко јас моиве, да избегнуваат конфликти,да бегаат.

 

Да, треба самоодбрана со удирање при обид за грабеж или силување.
Но, во вакви случаи не. Само ќе ја влоши состојбата на жртвата и другите ќе ја гледаат како насилник исто како тој.
Да се пријави случајот и да се контактираат медиумите.
Бесот на јавноста е повлијателен од обичната поплака.

 

Самоодбраната не е кривично дело.
Дете што трпи ќотек не е ништо подобро од дете со став кое ќе му се спротистави на насилникот.

Мојата ќерка јас учам да не трпи насилство. Утре ќе трпи сите да ја тепаат. Никако. Самоодбраната не е насилство, нужноста е.

Мава?! Одма удар назад. Подобро он да е со крвав нос отколку моето дете.

Нема разговор со насилници. Откако ќе се спаси од ударите, право кај наставничките. Ама ќе знае секој друг што ќе сака да ја удри дека ќе го јаде стапот.

Разговор со маж насилник? Нема. Маваш со тавчето и бегаш у полиција. Ќе му кажам, немој срце, не е културно да ме тепаш?! Вие учете ги ќерките да трпат, мојата ќе ја учам на секој бокс да враќа.

 

Значи по твое утре ако пак истото дете ја нападне ќерка ми, она треба да седи мирно и да чека клоци,шамари и боксови?

Бидејки ако проба да се одбрани и да спаси жива глава е насилник нели?

 

Искрено и јас истото му го кажувам на моево чим некој те удри враќај, ама прв не почнувај. Некогаш жртвата треба да превземе акција, зошто гледаме и во училиштено во Аеродром дека поплаки и разговори не помагаат. Некогаш буквално треба да се спуштиш на ниво на насилникот за да сфати дека не е семоќен и дека и он може да настрада.