Абе денес ќе му вратиш, утре ќе му вратиш, па и задутре? И до кога? И да можам да се одбранам, он нема да престане све додека сам не одлучи на престане. Не треба да е зошто не се браниш ти туку зошто он задева/ напаѓа. Булинг и почнува и завршува со булито.
Обично тие се како предатори. Пикираат мирни деца. Ако им се с'сне некој да ги одбрани вервувај нема да му текне да ги гибне. Или да си добие една воспитна од дете нормално, поголем брат или братучед или другар. Освен на нибниот јазик не можеш поинаку да се разбереш. Најчесто и родителите им биле такви како мали. Ако таткото бил таков и синот го учи да биде мачо, да биде фраер, да биде над сите, а ако мајката била некоја и ќерката исто ќе ја воспитува.
Ја кажав оти ми се спојуваа жичките и се смееја ко морони додека си истурав нервоза. Интересно им беше да ме гледаат таква. Па следно добивав совети (тогаш зборам) уствари да не им враќам, кога ќе видат дека не може да ме испровоцираат, ќе ме остават као демек. Џабе. Ништо не помогна. И да, никој не ме бранеше, барем не директно. Али од друга страна сум личност што не сака да си става дополнителни бељи над глава, па не викав ни браќа ни братучеди ни никој. Зашто на крај јас ќе го кркав пак. Иначе и во средно се најде еден ама за среќа имав одличен класен па се среди брзо. Инаку пред некои 3-4 години кога бев веќе факултет се среќавам на автобуска со една од класот од основно (не беше були ама не се ни мирисавме многу) и ме прашува кај си што си со факс, и рандом спомнувам нешто дека имам предмет еден од претходен семестар. Типкава изненаЃена како тоа јас бубалица не сум чистела све на време. И онака со еден осмех под мустаќ ми вика - а јас те знаев дека многу учиш, зашто така предмети ти останале. Мислам...
Кај мене наставниците мене ме кривеа, премногу сум била мирна, а кога вратив ми викнаа мене психолог зашо сум враќала. Мајка ми дозна, пустош ги направи, а децата се лутеа дека не можат више да ме пипнат, ама стварно многу се нервираа, криво им беше. Еднаш шетавме со мајка ми, случајно ја здогледавме таа шо беше психолог, затрча од другата улица и се скри, а мајка ми со неа збор немаше разменето. И, така, денес станав бетер карактер од нив, едно префрлање и готово, пишано им е. Наставниците знаат, директорите знаат, родителите знаат. Знаат шо гомна се они и децата нивни, ама не реагираат, но кога е на нивно ги боли. Така да, учете ги децата, особено женските, да враќаат, и по можност да бидете многу груби со другите деца у клас со нив. Ова не се решава со збор, тоа да го избришете од глава, не престануваат дури не се сигурни дека коски ќе им скршете.
Па, затоа има институции де, или ќе одиме по она турското, око за око, заб за заб. Не знам, само прашав што очекувате да се случи ако децата се „бранат„ со тепање? Да не бидат мета на насилници, да не ги напаѓаат, или? Не ми е јасно?!
Не ми даде одговор?Дали ке пробаш на МОМЕНТОТ да се браниш ако пробаат да те силуваат или ке лежиш мирно? Институциите во ред..ние зборуваме за моментот кога некој се обидува да те повреди. Што и велиш на керка ти…нека те клоца ,чекај да заврши?Не разбирам навистина.
Не,не е сигурна. Бара решение на проблемот @joy1 а да се заканиш со тужба Еве што прочитав Консултирај се со адвокат. Секој има и права и должности како дел од училиштето како образовна институција. https://akademik.mk/pravata-i-obvrskite-na-uchenitsite-spored-zakonot-za-osnovnoto-obrazovanie-3/
Подобро да се одбрани одколку да седи ко теле. Е таман додека седи ќе фатат уште сила ко стока да го третираат, ти меѓувремено ќе шеташ по институции, дури се вратиш ќе биде ем со трауми ем модрици, ама важно било мирно и пуно со морал дека не вратило. Дете за пример.
@joy1 Јас искрено те советувам ќерка ти да снима се шо и се дешава во текот на школскиот ден, и да изнасликате ако има нешто физички на неа. И после да пријавите се во полиција. Не знам како се законите во врска со ова, ама не одам кај наставници, директно во полиција и тужба, со снимки со се.
Не родителот да го тужиш,училиштето и директорот Веројатно ќе бара начин да си спаси фотеља и углед на школото.
Споредбата со силување ич не ти е на место, па затоа и не искоменриав. Што да кажам? Дека ќе се бранам?! И што ако се бранам? Ќе престане силувањето? На ќерка ми отсекогаш истото и го зборам, се што има проблем во училиште да и се обрати на наставничката, а исто така и да ни каже на нас. Знае каде е психолог, педагог (оти лани имавме проблем со наставничката, па ги запознавме добро) ако има потреба може и таму да оди. Ниту еднаш не сум и рекла да враќа со тепање, оти не знам како очекувате да нема насилство, ако децата ги учите да тепаат т.е да се бранат? Ова само кај нас на балканиве го има или по муслиманскиве држави, во сите цивилизирани општества не верувам дека децата се советуваат да се бранат со тепање! Вие сте постапиле правилно, сте реагирале веднаш и детето сега знае дека ја штитите и верувам ќе се чувствува посигурно. Со наставничката исто треба да поразговарате, оти не може да не знае што се случува, а како што читам тоа подолго трае кај вас.
Те прочитав тебе, фала за советот, ама не сакам детево да ми стане како тебе. Од што си се бранела, си станала и самата насилник.
На место е Насилство е и едното и другото. Не сум и рекла ни јас да тепа.Затоа во случајот она е тепаната. Можеби кај вас работи разбран кадар.Кај нас не.Пријавувано е за истото дете и претходно од други.И ништо не е превземено.
@Munchmallow20 ти значи трпеше физички булинг, со тепање? Ја психичко малтретирање, иам пишувано еднаш. Искрено не знам шо е полошо, и двете се слично срање и на никому не му посакувам пекол да му е школото. Ама да, и ја си бев крива шо ќутев и трпев и на никој не кажував, нити пак им враќав на ниту еден начин. Не знам шо ми беше стварно, место нив мене срам ми беше некако, па и очигледно страв имав да им кажам два три збора, толку да им дозволував да си играат, еве не ми е јасно, а се стресирав во себе и патев. Ех овој памет да го имав ама тоа е, не се враќа времето. Не дека сеа сакам конфликти и карања, тепања, ич нејќам, не сум таков тип ама па со сила будала да ме праат не дозволувам на никого више, доста беше тој хорор шо го трпев. И вака коа ќе прочитам дека малтретираат деца и трпат врсничко насилство ме фаќа таков гнев и бес уфф. Кај мене глупаците беа поише такви, не беше едно дете само, психопати не би рекла дека беа ама едни злобни манипулатори плус разгалени претерано кои се изживуваа и обожаваа психички да малтретираат помирни повлечени деца. Шо сакам и ја коа они со еден наставник како се заебаваа и го малтретираа чоекот, ко малоумен го третираа, недолични работи праеа, страшно. И сето тоа нив преинтересно и прејако им беше, ко игра и шала си го сфаќаа. За таа што учела со тебе, ич не си требала да се замараш што зборела. Овие мене шо ме малтретираа скроз ги иам забораено, избришано, да ги видам се праам не се познаваме, не постојат за мене, не пак муабет да им праам. Мислам, ги неам забораено, тоа не се заборава никад шо доживував ама вака да ги сретнам, стварно не ги перцепирам више со години. @joy1 никако не го оставајте ова без да се реши, до крај ќе идете по секоја цена ако треба. Имаш и доказ и све, ништо не ти може имбецилот од родител, до утре може он да се сили, верувам дека ќе се реши ова и ќе има позитивен изход. Само да не се откажувате најбитно е.
По муслиманските држави жените се научени да не се бранат ич, исто како што ти советуваш тука, така да не знам од кај толку глупави метафори ти текнуваат. Со тоа што му викаш да се обраќаат кај други личности наместо во моментот да вратат, го раснеш во личност што во незгодни и опасни ситуации како возрасен ќе бара други да му помогнат, а на околината искрено не ја боли, да бидеме реални. Ајде полиција ќе реагира после тоа, но во моментот? Треба да се брани, треба да се учи да покаже дека не е овца за тепање и изживување. Првиот пат ајде ќе кажеш на наставник, директор, ама ако продолжи се знае дека само ако видат дека имаш сила ќе прекинат. Со цмиздрење и кроток караткер не се поминува низ овој свет, ваков каков што е..
